ΓΟΗΤΕΥΣΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΜΕΣΤΗ ΕΠΙΔΑΥΡΟ Η ΠΙΝΑ ΜΠΑΟΥΣ

Με μια βαθιά υπόκλιση, αντάξια του μεγαλείου και της σεμνότητας της τέχνης της, αντάμειψε η Πίνα Μπάους το φανατικό της κοινό που κατέκλυσε το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου στην πρεμιέρα της χορογραφημένης όπερας του Γκλουκ «Ορφέας και Ευρυδίκη» και χειροκροτούσε όρθιο και καταγοητευμένο τη δουλειά της 68χρονης Γερμανίδας χορογράφου.

Η πρώτη σκηνή του Πένθους, με έναν τεχνικά άρτιο αλλά άνευρο Ορφέα (Γιαν Μπριντάρ), ήταν απλώς μια νύξη για τις τρεις επόμενες αριστουργηματικές σκηνές, της Βίας, της Ειρήνης (Γαλήνης) και του Θανάτου. Η πλαστικότητα της κίνησης και της σκηνικής επιβολής της Ευρυδίκης (Μαρί-Ανιέ Γκιγιό) μέσα στην απελπισία της θύμιζε την ίδια την Πίνα Μπάους, ειδικά στο άπλωμα των χεριών της σαν φτερούγες λαβωμένου κύκνου. Εξαιρετικός ο ψηλός, μεγαλόσωμος και ευειδής χορευτής (ένα εκ των τριών τεράτων του Αδη), ο οποίος παρά τις ασυνήθιστες για χορευτή αναλογίες του αναδείχθηκε στην πιο χαρισματική ανδρική παρουσία της βραδιάς.

Το λιτό και συμβολικό σκηνικό του Ρολφ Μπόρζικ, μόνιμου συνεργάτη της χορογράφου, στις αποχρώσεις του λευκού, μαύρου και κόκκινου, συνέβαλε στη γενική υψηλή αισθητική της παράστασης.

Οι πύλες του Αδη ήταν πανύψηλες καρέκλες, μέσα από τις οποίες ξετυλιγόταν το νήμα της ζωής των δύο εραστών, ο οιωνός-κοράκι, σύμβολο θανάτου, πάντα παρών, όπως και ένα καρβέλι ψωμί της ζωής. Οι μουσικοί και η χορωδία του Μπαλτάζαρ Νόιμαν Ανσάμπλ με τον Τόμας Χάνγκελμπροκ στο πόντιουμ αποθεώθηκαν στο χειροκρότημα.

Η Πίνα Μπάους μεταμόρφωσε το έργο του Γκλουκ σε χορευτική όπερα το 1975, ακολουθώντας τα βήματα και τις επιθυμίες του δημιουργού του και διευρύνοντας μέσα από τη σωματικότητα των χορευτών την ερωτική απελπισία και οδύνη. Για να πολλαπλασιάσει την ένταση του πάθους των εραστών, επέλεξε τους διπλούς ρόλους. Ο Ορφέας, η Ευρυδίκη και ο Ερωτας ερμηνεύονται ταυτόχρονα από τραγουδιστές και χορευτές.

• Φωνή και σώμα

Οι φωνές αφηγούνται το μύθο και τα σώματα εκφράζουν τη δραματική του ουσία, έτσι που φωνή και σώμα ενώνονται σε ένα. Η Μπάους, περισσότερο πιστή στην τραγική όψη του κλασικού δράματος παρά στις συμβάσεις της όπερας του 18ου αιώνα, αποφεύγει την επανασύνδεση του ζευγαριού και κλείνει το έργο της με το δεύτερο θάνατο της Ευρυδίκης. Οι θεατές που δεν ήταν εξοικειωμένοι με το μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης ή δεν γνώριζαν γερμανικά δυσκολεύτηκαν να παρακολουθήσουν την πλοκή της όπερας, καθώς δεν υπήρχαν υπέρτιτλοι.

Ανάμεσα στους θεατές βρέθηκαν οι Γ. Λούκος, Α. Λυκουρέζος, το ζεύγος Σημίτη, Μ. Αντώναρος, Γ. Παπαντωνίου, Γ. Βέλτσος, Λ. Βογιατζής, Κ. Ρήγος, Ν. Κουρής, Ε. Τοπαλίδου, Ν. Τσακίρογλου, Στ. Κραουνάκης, Μ. Παπακωνσταντίνου κ.ά.

Επίδαυρος, της ΙΩΑΝΝΑΣ ΜΠΛΑΤΣΟΥ, Ελεύθερος Τύπος, 21/07/2008