Η πρωταγωνίστρια της μεταφοράς, από τον Κώστα Κουτσομύτη, του μυθιστορήματος της Διδώς Σωτηρίου «Ματωμένα χώματα» μιλάει για τον ρόλο της αλλά και για τη γενικότερη σχέση της με τη μικρή οθόνη
ΚΟΣΜΑΣ ΒΙΔΟΣ
Εκανε το τηλεοπτικό ντεμπούτο της το 1992, με την «Εκτέλεση». Από τότε ως σήμερα η Φιλαρέτη Κομνηνού, αν και παραμένει αφοσιωμένη στο θέατρο (και, εσχάτως, στη διδασκαλία νέων ηθοποιών), επανέρχεται κατά διαστήματα στη μικρή οθόνη, επιλέγοντας με προσοχή τις εμφανίσεις της. Επανέρχεται και τώρα λοιπόν, για να πρωταγωνιστήσει στα «Ματωμένα χώματα», τη μεταφορά του μυθιστορήματος της Διδώς Σωτηρίου που αναφέρεται στη Μικρασιατική Καταστροφή. Πρόκειται για μια παραγωγή του Alpha, σε σκηνοθεσία του Κώστα Κουτσομύτη, όπου η ηθοποιός ερμηνεύει «την Αννα, τη... Μ-άνα του έργου, για να κάνω ένα παιχνίδι με την εκφορά των λέξεων, το οποίο αποδίδει απόλυτα αυτό που είναι η ηρωίδα». Τι είναι; «Ολα όσα φανταζόμαστε για μια μάνα. Ολα αυτά τα βρίσκεις στην Αννα με τα εφτά παιδιά. Που ζει ήρεμα σε ένα χωριό ευλογημένο, κοντά στην Εφεσο, ώσπου έρχεται η συμφορά. Τότε χάνει τον άνδρα της, χάνει ένα ένα τα παιδιά της...».
Η Φιλαρέτη Κομνηνού σε στιγμιότυπο από την τηλεοπτική σειρά «Ματωμένα χώματα» η οποία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Διδώς Σωτηρίου
- Πόσο κόντρα σ' εσάς είναι μια γυναίκα με εφτά παιδιά, μια αγρότισσα; Τι μνήμες έχετε ανασύρει για τη ζωντανέψετε;
«Είναι πράγματι κόντρα. Τον αγαπώ όμως τόσο πολύ αυτόν τον ρόλο που θα τον υποστηρίξω με κάθε τρόπο. Και άβαφη παίζω, και μακιγιάζ γήρανσης κάνω για να πείθει η εικόνα της ταλαιπωρημένης αγρότισσας. Μια εικόνα που δεν μου είναι ξένη. Κατάγομαι από μικρασιάτες πρόσφυγες, έχω μνήμες από τις γιαγιάδες μου... Τα καλοκαίρια πήγαινα με τους γονείς μου στο χωριό. Εκεί, με έπαιρνε ο παππούς με την καρότσα και με πήγαινε στα χωράφια ή με ανέβαζε στο βουνό για να μαζέψουμε σαλιγκάρια. Τα έχω ανακαλέσει όλα αυτά στο μυαλό μου τώρα. Και αισθάνομαι τυχερή που τα έζησα».
- Εχετε διαβάσει για τη Μικρασιατική Καταστροφή; Ποια είναι η γνώμη σας για την πολυσυζητημένη ιστορική αλήθεια όσων διαδραματίστηκαν;
«Εχω διαβάσει. Και μ' ενδιαφέρει να μάθω όσο γίνεται περισσότερα για την ιστορική αλήθεια, μακριά από στείρους εθνικισμούς. Γι' αυτό ζητώ και τη ματιά των τούρκων ιστορικών. Τελευταία μελετούσα μια βιογραφία του Κεμάλ Ατατούρκ. Στάθηκα ιδιαίτερα στις σελίδες που αναφέρονται στα γεγονότα του '22 και συνειδητοποίησα ότι είναι εξαιρετικά αφελές αλλά και ύποπτο να παρουσιάζουμε την Ιστορία από μία μόνο οπτική γωνία».
Για να επιστρέψουμε στο σίριαλ όμως, τι είναι αυτό που σας κάνει να λέτε «ναι» στον Κώστα Κουτσομύτη όποτε σας προτείνει μια νέα δουλειά; (Εχει συνεργαστεί μαζί του στην «Εκτέλεση», στις «Μάγισσες της Σμύρνης» και στην «Τυφλόμυγα».)
«Το ότι τον εκτιμώ, τον εμπιστεύομαι και τον αγαπώ. Δεν είναι αρκετά αυτά; Εξάλλου ο ρόλος που κάθε φορά μού προτείνει έχει υλικό ερμηνευτικό που με κάνει να ενεργοποιηθώ, όπως ένας δύσκολος ρόλος στο θέατρο».
- Τι είναι πιο δύσκολο για εσάς κατά την περίοδο των γυρισμάτων;
«Οι ομαδικές σκηνές με τους κομπάρσους, όπου επικρατεί πανδαιμόνιο, όπου όλοι είναι εκνευρισμένοι, όπου αισθάνεσαι ότι δεν έχεις δικαίωμα στο λάθος, γιατί θα ταλαιπωρήσεις ένα σωρό κόσμο».
- Και τι απολαμβάνετε περισσότερο;
«Τις δραματικές σκηνές σε κλειστούς χώρους. Την ώρα της προετοιμασίας, που μιλάμε όλοι χαμηλόφωνα. Την ατμόσφαιρα έντασης και συνενοχής με το συνεργείο. Την αγωνία να πετύχουμε την πολύτιμη, την ακριβή στιγμή: τη στιγμή που θα καταγραφεί, ενώ στο θέατρο ό,τι ωραίο και αν συμβεί, την ίδια στιγμή θα χαθεί».
- Πόσο διαφορετικά παίζει μια ηθοποιός στο θέατρο και πόσο στην τηλεόραση;
«Στην τηλεόραση όσο πιο χαλαρός και ανεπιτήδευτος είσαι τόσο το καλύτερο. Δεν χρειάζεται να πλασάρεις, να πουλάς υποκριτικές δεξιοτεχνίες. Την κάμερα δεν την ξεγελάς, θα στο γυρίσει πίσω σαν μπούμερανγκ. Αφήστε που θα... αναδείξει και πράγματα που πιθανώς ήθελες να κρύψεις. Οπότε, όσο πιο έντιμο και καθαρό είναι το παιχνίδι που παίζεις μαζί της, τόσο πιο κερδισμένος βγαίνεις».
- Είναι μεγάλο δέλεαρ τα χρήματα για να κάνετε τηλεόραση;
«Είναι δέλεαρ, όχι όμως τόσο ισχυρό ώστε να δεχθώ προτάσεις που θα με έθιγαν ως επαγγελματία. Συχνά καλείσαι να επιλέξεις: περιουσία ή ουσία; Ενα... περι- κάνει τη διαφορά. Προσπαθώ αυτό που επιλέγω να έχει και ουσία. Αφήστε που με ενοχλεί να χρησιμοποιούν τον ηθοποιό ως προϊόν. Γιατί, κακά τα ψέματα, σε αυτό το εμπορικό μπρα ντε φερ στην τηλεόραση οι διαφημιστές έχουν το πάνω χέρι. Η αλήθεια είναι ότι, αν δεχόμουν τις προτάσεις για καθημερινά σίριαλ που μου έχουν γίνει, σήμερα θα μπορούσα να έχω ένα πανάκριβο σπίτι...».
- Δεν έχετε μετανιώσει που δεν το έχετε;
«Ξέρετε τι μου είχε πει ένας συνάδελφος ύστερα από μια άρνησή μου; "Πιστεύεις, Φιλαρέτη, ότι έπειτα από χρόνια θα σου δώσουν παράσημο που πέταξες τόσες χιλιάδες ευρώ;". Κάτι ήθελε να μου επισημάνει, ε; Μήπως τελικά είχε δίκιο;».
- Εφέτος παίζετε για πρώτη φορά κωμωδία στο θέατρο, το «Ημερολόγιο ενός απατεώνα» του Οστρόφσκι στο Εθνικό. Κωμωδία θα παίζατε στην τηλεόραση;
«Έχω ήδη πει "όχι" σε ανάλογες προτάσεις. Γιατί ο ρυθμός των γυρισμάτων δεν επιτρέπει δοκιμές που μπορεί να σε εκθέσουν. Ήθελα η πρώτη μου δοκιμή στην κωμωδία να γίνει στο θέατρο. Είναι ξεκάθαρο αυτό. Για ευνόητους λόγους...».
- Τι δεν σας αρέσει στον εαυτό σας όταν τον βλέπετε στην τηλεόραση;
«Ότι ο φακός μού προσθέτει κιλά, ειδικά στα χέρια. Έβλεπα στο Ηρώδειο την Ούτε Λέμπερ και ζήλευα. Πολύ θα ήθελα να έχω τα χέρια της! Ήταν λεπτά, διάφανα... Είχε την κίνηση του νερού στα χέρια της».
- Τελικά, την αγαπάτε την τηλεόραση; Την κάνετε με την ψυχή σας ή περισσότερο για βιοπορισμό;
«Την αγαπώ αλλά δεν την εκτιμώ πάντα. Και ως επαγγελματίας θέλω να πιστεύω ότι στο παιχνίδι μαζί της κρατώ αποστάσεις ασφαλείας».
- Τον γιο σας, τον Γιώργο Παπαγεωργίου, που είναι ηθοποιός και βρίσκεται στο ξεκίνημά του, θα τον παροτρύνατε να γίνει γνωστός μέσα από ένα σίριαλ; Τι θα τον συμβουλεύατε να προσέξει;
«Ο Γιώργος με την επιτυχία που είχε πέρυσι με την "Κατσαρίδα" πήρε μια πρώτη γεύση της αναγνωρισιμότητας μέσω του θεάτρου. Ξέρετε πόσο σπάνιο είναι να σε γνωρίζουν στον δρόμο και σου λένε "μπράβο" εξαιτίας μόνο μιας παράστασης; Διάλεξε πάντως να μην κάνει τηλεόραση εφέτος. Εχω εμπιστοσύνη στις επιλογές του και αν κάτι τον συμβουλεύω είναι να μάθει να περιμένει...».
ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΤΣΟΜΥΤΗΣ: «Ελπίζω να συγκινήσουμε»
Συνεχίζει με έντονους ρυθμούς τα γυρίσματα και αναφέρεται στη μεγαλύτερη δυσκολία που συναντά καθημερινά, η οποία αφορά «την πιστή ανάπλαση της εποχής. Δεν έχει μείνει τίποτε από εκείνα τα χρόνια, έχουν διαλυθεί τα πάντα, κι εμείς καλούμαστε να τα "ξαναχτίσουμε", να τα "ξαναζωντανέψουμε" με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αλήθεια». Ευτυχώς, στο δύσκολο αυτό εγχείρημα έχει συμπαραστάτες «ένα πολύ καλό συνεργείο και εξαιρετικούς ηθοποιούς, ανθρώπους με τους οποίους μιλάω την ίδια γλώσσα». Εχει όμως και την ανέλπιστη βοήθεια των ανθρώπων που κατάγονται από τις χαμένες πατρίδες, «η αγάπη των οποίων με έχει συγκινήσει. Μιλάω για ανθρώπους που μας πλησίασαν όπου και αν κάναμε γυρίσματα - στην Ξάνθη, στον Παντελεήμονα, στα Αβδηρα... - για να μας ρωτήσουν αν θέλαμε βοήθεια, για να προσφέρουν, ακόμη και αφιλοκερδώς, τη δουλειά τους. Ζητούσα, ας πούμε, πενήντα "βοηθητικούς ηθοποιούς" και έρχονταν πεντακόσιοι. Δεν είναι θαυμάσιο;»
No comments:
Post a Comment