Το στόρι έχει ως εξής: Ενας πιανίστας από τη μια μέρα στην άλλη γίνεται φαροφύλακας. Τρεις κοπέλες του Ωδείου ανοίγουν ένα σκοτεινό καμπαρέ με απαγορευμένα νούμερα. Ενα λαγωνικό της Αστυνομίας χάνει το μουστάκι του. Το φως ενός φάρου τρυπώνει σ’ ένα ύποπτο υπόγειο και το παραμύθι ξεκινά… Η μουσικοθεατρική παράσταση «Χωρίς μουσική». «Μα πώς είναι δυνατόν;», θα αναρωτηθεί κανείς. Ο νεαρός ηθοποιός Κώστας Γάκης, στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα, βγαίνει στη… μουσική παρανομία και αποδεικνύει επί σκηνής πως μπορεί ένα μουσικό έργο να έχει τίτλο «Χωρίς μουσική».
Η ιδέα για τη δημιουργία του ξεκούρδιστου αστικού παραμυθιού ξεκίνησε από ένα φάλτσο! «Είχαμε αρχίσει πρόβες πάνω σε μια νουβέλα του Ιταλο Καλβίνο με θέμα έναν άνθρωπο διχοτομημένο», λέει ο σκηνοθέτης και προσθέτει: «Στους αυτοσχεδιασμούς για το έργο προσπαθούσαμε σαν ομάδα να σκεφτούμε σε ποιες περιπτώσεις θα νιώθαμε εμείς διχοτομημένοι, μισοί. Εγώ είπα ότι θα ένιωθα μισός αν κάποιος με απέκοπτε βίαια από τη μουσική. Κάπως έτσι αλλάξαμε ρότα, παρατήσαμε τον Καλβίνο και ασχοληθήκαμε με τη ζωή ενός πιανίστα. Ζει σε ένα καταπιεστικό καθεστώς που τον φιμώνει και με συνοπτικές διαδικασίες τον εξορίζει σε ένα ερημονήσι, όπου παρέα με τη μουσική της φύσης και τη μοναξιά του τελεί χρέη φαροφύλακα».
Το «Χωρίς μουσική» είναι ένα έργο που βρίσκεται σε κόντρα με τον τίτλο του, επειδή η μουσική βρίσκεται στον πυρήνα και αποτελεί κινητήρια δύναμή του. Οπως σημειώνει ο Κώστας Γάκης, «πρόκειται για τρικ. Ο εξόριστος πιανίστας όντως μένει χωρίς μουσική επειδή είναι κάπως άτακτος. Ωστόσο, η μουσική τον επισκέπτεται στο ερημονήσι με κάθε τρόπο. Υπάρχει συνεχώς στη σκέψη του. Μας ενδιέφερε πάρα πολύ ο θεατής να γίνεται κοινωνός αυτής της “μέσα” μουσικής, να νιώθει ακούγοντάς την πως βρίσκεται μέσα στην ψυχή αυτού του ανθρώπου».
Ταυτόχρονα όμως ο θεατής παρακολουθεί τα όσα κωμικά και γκροτέσκ συμβαίνουν σε ένα σκοτεινό υπόγειο καμπαρέ. Τρεις κοπέλες τραγουδάνε τα παράνομα τραγούδια τους που με μυστικό τρόπο επικοινωνούν με τον εξόριστο μουσικό.
Το έργο ουσιαστικά μιλάει για την ελευθερία της βούλησης και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. «Ερευνά το κατά πόσο και σε ποιο βαθμό σε δύσκολες εποχές και καταπιεστικές συνθήκες ο άνθρωπος μπορεί να κρατάει χαρακτήρα και να μην υποτάσσεται. Την ίδια στιγμή όμως στέκεται τρυφερά απέναντι στις μικρές υποχωρήσεις και αντιφάσεις των ανθρώπων. Ο κεντρικός ήρωας δεν είναι σιδερένιος, υποκύπτει κάποτε στις αδυναμίες του όπως όλοι μας. Οι αδυναμίες είναι άλλωστε που μας κάνουν ανθρώπινους κι όχι τα άθραυστα προσωπεία που ενίοτε επιστρατεύουμε για να υπάρξουμε», αναφέρει ο ίδιος.
Ιnfo
«Χωρίς μουσική»
Κείμενο: Ιωάννα Αγγελίδη, Ασπασία-Μαρία Αλεξίου, Κώστας Γάκης, Γεωργία Γεωργόνη, Μαρία-Δάφνη Καμμένου.
Σκηνοθεσία - μουσική - τραγούδια: Κώστας Γάκης.
Παίζουν: Ιωάννα Αγγελίδη, Κώστας Γάκης, Γεωργία Γεωργόνη, Μαρία-Δάφνη Καμμένου.
Θέατρο του Νέου Κόσμου: Αντισθένους 7 και Θαρύπου, Φιξ, τηλ. 210-9212900.
Παραστάσεις: Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη στις 21.00.
ΦΑΡΑΖΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, Ελεύθερος Τύπος, Δευτέρα, 13/10/2008
Η ιδέα για τη δημιουργία του ξεκούρδιστου αστικού παραμυθιού ξεκίνησε από ένα φάλτσο! «Είχαμε αρχίσει πρόβες πάνω σε μια νουβέλα του Ιταλο Καλβίνο με θέμα έναν άνθρωπο διχοτομημένο», λέει ο σκηνοθέτης και προσθέτει: «Στους αυτοσχεδιασμούς για το έργο προσπαθούσαμε σαν ομάδα να σκεφτούμε σε ποιες περιπτώσεις θα νιώθαμε εμείς διχοτομημένοι, μισοί. Εγώ είπα ότι θα ένιωθα μισός αν κάποιος με απέκοπτε βίαια από τη μουσική. Κάπως έτσι αλλάξαμε ρότα, παρατήσαμε τον Καλβίνο και ασχοληθήκαμε με τη ζωή ενός πιανίστα. Ζει σε ένα καταπιεστικό καθεστώς που τον φιμώνει και με συνοπτικές διαδικασίες τον εξορίζει σε ένα ερημονήσι, όπου παρέα με τη μουσική της φύσης και τη μοναξιά του τελεί χρέη φαροφύλακα».
Το «Χωρίς μουσική» είναι ένα έργο που βρίσκεται σε κόντρα με τον τίτλο του, επειδή η μουσική βρίσκεται στον πυρήνα και αποτελεί κινητήρια δύναμή του. Οπως σημειώνει ο Κώστας Γάκης, «πρόκειται για τρικ. Ο εξόριστος πιανίστας όντως μένει χωρίς μουσική επειδή είναι κάπως άτακτος. Ωστόσο, η μουσική τον επισκέπτεται στο ερημονήσι με κάθε τρόπο. Υπάρχει συνεχώς στη σκέψη του. Μας ενδιέφερε πάρα πολύ ο θεατής να γίνεται κοινωνός αυτής της “μέσα” μουσικής, να νιώθει ακούγοντάς την πως βρίσκεται μέσα στην ψυχή αυτού του ανθρώπου».
Ταυτόχρονα όμως ο θεατής παρακολουθεί τα όσα κωμικά και γκροτέσκ συμβαίνουν σε ένα σκοτεινό υπόγειο καμπαρέ. Τρεις κοπέλες τραγουδάνε τα παράνομα τραγούδια τους που με μυστικό τρόπο επικοινωνούν με τον εξόριστο μουσικό.
Το έργο ουσιαστικά μιλάει για την ελευθερία της βούλησης και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. «Ερευνά το κατά πόσο και σε ποιο βαθμό σε δύσκολες εποχές και καταπιεστικές συνθήκες ο άνθρωπος μπορεί να κρατάει χαρακτήρα και να μην υποτάσσεται. Την ίδια στιγμή όμως στέκεται τρυφερά απέναντι στις μικρές υποχωρήσεις και αντιφάσεις των ανθρώπων. Ο κεντρικός ήρωας δεν είναι σιδερένιος, υποκύπτει κάποτε στις αδυναμίες του όπως όλοι μας. Οι αδυναμίες είναι άλλωστε που μας κάνουν ανθρώπινους κι όχι τα άθραυστα προσωπεία που ενίοτε επιστρατεύουμε για να υπάρξουμε», αναφέρει ο ίδιος.
Ιnfo
«Χωρίς μουσική»
Κείμενο: Ιωάννα Αγγελίδη, Ασπασία-Μαρία Αλεξίου, Κώστας Γάκης, Γεωργία Γεωργόνη, Μαρία-Δάφνη Καμμένου.
Σκηνοθεσία - μουσική - τραγούδια: Κώστας Γάκης.
Παίζουν: Ιωάννα Αγγελίδη, Κώστας Γάκης, Γεωργία Γεωργόνη, Μαρία-Δάφνη Καμμένου.
Θέατρο του Νέου Κόσμου: Αντισθένους 7 και Θαρύπου, Φιξ, τηλ. 210-9212900.
Παραστάσεις: Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη στις 21.00.
ΦΑΡΑΖΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, Ελεύθερος Τύπος, Δευτέρα, 13/10/2008
No comments:
Post a Comment