Monday, February 28, 2011

Νέοι σκηνοθέτες κόντρα στην κρίση

  • Λιούλιου, Καραντζάς, Παπακωνσταντίνου, Χαϊτίδης: Όλοι τους από 23 μέχρι 36 ετών, ανεβάζουν παραστάσεις επιδεικνύοντας τόλμη και άγνοια κινδύνου
Νέοι σκηνοθέτες κόντρα στην κρίση
Εξωτερική άποψη του θεάτρου Εμπρός, από τη σχολή του οποίου αποφοίτησαν ο Θάνος Παπακωνσταντίνου και ο Δημήτρης Καραντζάς



 Είναι νέοι και στην ηλικία και στη δουλειά. Ξεκίνησαν να σπουδάζουν υποκριτική, αλλά στράφηκαν σχεδόν αμέσως στη σκηνοθεσία, αναλαμβάνοντας το ρίσκο μιας παράστασης... εν μέσω κρίσης. Και οι τέσσερις επιχειρούν, ουσιαστικά, να δώσουν τα πρώτα ολοκληρωμένα δείγματα δουλειάς. Είναι ο Δημήτρης Καραντζάς, 23 ετών, ο Θάνος Παπακωνσταντίνου, 31, η Σύλβια Λιούλιου, 31, και ο Ζαφείρης Χαϊτίδης, 36 ετών. Με αποσκευές την πίστη και την αγάπη τους για το θέατρο, οι τέσσερις σκηνοθέτες έχουν πίσω τους μια μικρή ιστορία και μπροστά τουςελπίζουν- μια μεγάλη πορεία. 
«Είναι σήμερα ηρωική σχεδόν πράξη να κάνεις θέατρο» παραδέχονται ο καθένας με τον τρόπο του, καθώς οι πρεμιέρες των παραστάσεών τους είτε προετοιμάζονται είτε μόλις έγιναν. Με τον ενθουσιασμό της πρώτης φοράς, ξέρουν ότι κινούνται κάπου ανάμεσα στον ηρωισμό και στην άγνοια. «Η αναμέτρηση με τον εαυτό σου, με την ψυχολογική σου κατάσταση,είναι καθημερινή» λένε. Κανένας τους όμως δεν τα παρατάει.
Ξέρουν ότι οι απαιτήσεις είναι πολλές, ότι οι παραγωγές κοστίζουν, αλλά προτιμούν να κάνουν κάποια άλλη δουλειά, λιγότερο ή περισσότερο σχετική με το θέατρο, παρά να εγκαταλείψουν τα όνειρά τους. Αλλωστε όλοι έχουν πίσω τους μια οικογένεια να τους στηρίζει... 
«Δουλεύω για τα οράματα των άλλων, ώστε να μαζεύω χρήματα για τα δικά μου οράματα» λέει ο Ζαφείρης Χαϊτίδης. Εχοντας στο ενεργητικό του ταινίες μικρού μήκους και πολλά βιντεοκλίπ, μόλις ανέβασε και την πρώτη του θεατρική παράσταση: ως την Πρωτομαγιά θα παίζεται στη σκηνή Βlack Βox του θεάτρου Επί Κολωνώ «Ο καλός μαθητής». Το έργο είναι βασισμένο στη νουβέλα του Στίβεν Κινγκ «Αpt pupil», η οποία μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 1998 με τίτλο «Μαθήματα φόβου», και παίζουν οι Μελέτης Γεωργιάδης, Νέιθαν Τόμας, Δημήτρης Καρανίκας και Νίκος Παντελίδης. 
«Το θέατρο είναι η κρυφή μου αγάπη» τονίζει. «Είμαι δοσμένος σε αυτό και ξέρω ότι μόνο με την αφοσίωση και το πάθος μπορείς να καταφέρεις κάτι. Είναι ακόμη πιο δύσκολο όταν είσαι μόνος σου,χωρίς ομάδα. Ως προς το οικονομικό, στηρίζομαι στον εαυτό μου και στη βοήθεια από τον πατέρα μου. Είναι όμως πολύ υψηλό το κόστος». Φανατικός θεατής του Επί Κολωνώ, ο Ζαφείρης Χαϊτίδης επέλεξε συνειδητά τον συγκεκριμένο χώρο και αφιέρωσε τα τελευταία τρία χρόνια για να την προετοιμάσει. 
Το βάπτισμα παίρνει και η Σύλβια Λιούλιου με τον «Πελεκάνο» του Στρίντμπεργκ που θα παρουσιάζεται στο Βios Βasement ως το τέλος Μαρτίου. Με τα κλασικά κείμενα ως αφετηρία και γέφυρα, η νεαρή δημιουργός επέλεξε το πιο αυτοβιογραφικό έργο του σουηδού συγγραφέα, σε μετάφραση Ερι Κύργια. Καταπιάνεται με θέματα που τον είχαν απασχολήσει και σε προηγούμενα έργα του: ο θάνατος, ο έρωτας, η σεξουαλικότητα, η βιαιότητα των οικογενειακών σχέσεων. Δύο άνδρες, ο Λαέρτης Βασιλείου και ο Μιλτιάδης Φιορεντζής, επιχειρούν να αφηγηθούν την ιστορία μιας οικογένειας μετά τον θάνατο του πατέρα. 
«Είναι η πρώτη μου σκηνοθεσία και φυσικά υπάρχει μεγάλη αγωνία» λέει η σκηνοθέτρια, η οποία έχει σπουδάσει στο Τμήμα Θεατρολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη σχολή του Γιώργου Κιμούλη και στο Πανεπιστήμιο Royal Ηolloway του Λονδίνου. Σκηνοθεσία έκανε στη Royal Αcademy of Dramatic Αrt.
«Χωρίς πίστη και επιμονή,χωρίς ελπίδα,δεν ξέρω τι θα μπορούσα να πετύχω. Η ανεύρεση πόρων είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Εγώ δουλεύω με προσωπική ενίσχυση, με όσα λεφτά διαθέτω. Μόνο όμως παρουσιάζοντας τη δουλειά σου μπορεί κάποιος να σε επιλέξει για τη συνέχεια. Ξέρω ότι τα πράγματα δεν είναι εύκολα και μπροστά μου υπάρχει μια δύσκολη διαδρομή. Ο καθένας μας όμως πρέπει να αρθρώσει τον προσωπικό του λόγο. Η αξία δεν χάνεται ποτέ» υπογραμμίζει. 
Αλλωστε, προτού σκηνοθετήσει, η Σύλβια Λιούλιου δούλευε στο θέατρο είτε ως βοηθός σκηνοθέτη είτε ως υπεύθυνη παραγωγής, ενώ έχει συνεργαστεί και με θεατρολογικά έντυπα. 
Κάτω των 30 ετών, ο Θάνος Παπακωνσταντίνου και ο Δημήτρης Καραντζάς ανήκουν επίσης στη νεότερη γενιά σκηνοθετών. Ο πρώτος ως επικεφαλής θεατρικής ομάδας, ο δεύτερος ως σκηνοθέτης και συγγραφέας, δίνουν τα διαπιστευτήριά τους σε έναν χώρο όπου για να υπάρξεις πρέπει να ξεχωρίσεις. 
Μαζί με τη νεοσύστατη ομάδα Τhe Ηelter Skelter Company ο Θάνος Παπακωνσταντίνου θα παρουσιάσει τον «Αμλετ» του Σαίξπηρ- στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, από τις 18 Μαρτίου-, στη μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά. Απόφοιτος του Εργαστηρίου της Σχολής του Εμπρός, μαζί με τους συμμαθητές του- οι οποίοι αποτελούν και τον θίασο, όπως οι Γιώργος Γεραρής, Τάσος Δαρδαγάνης, Ορέστης Εσπερινός, Ελίνα Ρίζου-, έκανε την «αίτησή» του στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Και έγινε αποδεκτή.
«Γιατί όχι στις ομάδες; Γιατί όχι στις πολλές ομάδες;» αναρωτιέται δυνατά,επισημαίνοντας: «Ο άλλος δρόμος είναι να περιμένεις στη σειρά σου, χωρίς να ξέρεις αν και πότε θα έρθει.Οταν όμως μπορείς να ακολουθήσεις τον δικό σου δρόμο και να κάνεις τα πράγματα όπως τα θέλεις εσύ και όχι όπως τα θέλουν οι άλλοι,γιατί να μην προχωρήσεις; Αν κάνεις κάτι σημαντικό, θα μαθευτεί και έτσι θα συνεχίσεις» καταλήγει. 
Απόφοιτος του Εργαστηρίου του Εμπρός είναι και ο τελειόφοιτος του Τμήματος ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών 23χρονος Δημήτρης Καραντζάς. Παρ' ότι νεότερος από τους τρεις άλλους, έχει ήδη στο ενεργητικό του θεατρικές παραστάσεις («Χιόνι στο στόμα»,«Τhe new electric ballroom», «Ιβάνοφ»), ενώ ήταν υποψήφιος από την Ενωση Ελλήνων Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής ως νέος δημιουργός. «Η γυναίκα που κάθεται» στο θέατρο Αρτι είναι δικό του έργο.
«Ηξερα ότι ήθελα να γίνω σκηνοθέτης και ξεκίνησα με τόλμη, λόγω άγνοιας κινδύνου. Σιγά-σιγά έχω αρχίσει να νιώθω πιο ασφαλής και το μόνο που θέλω είναι να συνεχίσω να κάνω αυτό που έχω επιλέξει. Δεν σκέφτομαι τις δυσκολίες. Ονειρεύομαι ένα θέατρο που θα επιστρέψει σε μια μεγαλύτερη και πιο ουσιαστική απλότητα. Προφανώς σήμερα όλα είναι θολά και αυτό το θόλωμα επηρεάζει τα πάντα» λέει.
  • Μυρτώ Λοβέρδου 
  • ΤΟ ΒΗΜΑ:  27/02/2011

No comments: