Σε μια θεατρική Αθήνα όπου οι παλιές αποθήκες και τα γκαράζ τείνουν να αποτελέσουν πια την πλειονότητα των θεατρικών χώρων, η είδηση μιας παράστασης που ανεβαίνει στις τουαλέτες εξακολουθεί να εκπλήσσει. Αυτό ακριβώς κάνει απόψε στο BIOS η ομάδα ΑΣΙΠΚΑ.
Η Ειρήνη Δράκου και ο Πρόδρομος Τσινικόρης πριν έρθουν αντιμέτωποι με τις τουαλέτες του BIOS απομονώθηκαν ένα μήνα, παρέα με τον σκηνοθέτη, στην Αστροπαλιά |
Από την πρώτη στιγμή, ωστόσο, που ο Δημήτρης Μπίτος, ο σκηνοθέτης της παράστασης, διάβασε το «Τρίπτυχο» του Χάινερ Μίλερ (Ρημαγμένη Οχθη-Μήδειας Υλικό-Τοπίο Με Αργοναύτες) αποφάσισε πως δεν του ταιριάζει ένας αυστηρά θεατρικός χώρος. «Είναι και η γραφή του Μίλερ τέτοια, αλλά και το γεγονός πως μου αρέσει να λειτουργώ σε χώρους που δεν είναι από τη φύση τους θεατρικοί ώστε να δημιουργείται μια ατμόσφαιρα. Με ενδιαφέρει το πώς ο ηθοποιός μπορεί να οικειοποιηθεί χώρους που είναι ανοίκειοι απέναντι σε αυτόν».
Γιατί, όμως, σε τουαλέτες; «Η αίσθηση που πήρα από το κείμενο ήταν κάτι ανάμεσα σε βρωμιά και κάθαρση. Ηθελα να είναι ένας χώρος φυσικός, όπου να μπορεί ο καθένας εκεί μέσα να είναι ο εαυτός του. Μια στιγμή ελευθερίας. Και ένα μεγάλο θέατρο να μου έδινες, πάλι εκεί θα ήθελα να το κάνω. Το BIOS το ξέρω καλά, μου άρεσαν πάντα οι τουαλέτες του αλλά δεν ήταν αυτοσκοπός. Προς το παρόν είμαι ευχαριστημένος από το πώς λειτουργεί το κείμενο εκεί κάτω, παρ' όλες τις δύσκολες συνθήκες. Γιατί είναι ένας φυσικός χώρος με ήχο και θορύβους», λέει ο Δημήτρης Μπίτος.
Συνηθίζει να δουλεύει με τους ηθοποιούς του σε συνθήκες εργαστηρίου. Για την παρούσα παράσταση οι πρόβες με τους Ειρήνη Δράκου και Πρόδρομο Τσινικόρη έχουν ξεκινήσει από τον περασμένο Μάιο. Ενώ για ένα μήνα απομονώθηκαν στην Αστροπαλιά. «Συνηθίζουμε να φεύγουμε για ένα μήνα να απομονωνόμαστε. Και πέρσι με τα παιδιά που ανεβάσαμε, πάλι στο BIOS, τη "Νυχτερίδα" της Λένας Κιτσοπούλου, είχαμε πάει στη Νίσυρο. Κάνουμε πρόβες 6 με 11 το πρωί και 7 με 12 το βράδυ. Κερδίζεις πάρα πολλά όταν είσαι με κάποιον όλη μέρα. Οι ηθοποιοί δένονται πολύ».
Η άποψή του για τον ρόλο της σκηνοθεσίας είναι σαφής. Πάνω απ' όλα είναι το κείμενο. Αυτό είναι το «αντικείμενο που χρησιμοποιεί ο ηθοποιός και από κει και πέρα εξελίσσεται και μεταλλάσσεται σε ό,τι θες». Και αυτό είναι, άλλωστε, που ζητεί και από το κοινό που θα δει την παράσταση. «Να ακούσει το κείμενο». Για τον λόγο αυτό και δεν ενδιαφέρεται για το εικαστικό μέρος των παραστάσεών του. «Μου είναι παντελώς αδιάφορο το εικαστικό κομμάτι, γι' αυτό και όλες οι παραστάσεις μου είναι γυμνές», λέει.
«Το κείμενο του Μίλερ είναι πολύ δύσκολο», παραδέχεται. «Πρώτη φορά καταπιάνομαι με αυτόν. Είναι σαν την άμμο. Εκεί που λες πως τον έπιασες, όσο πιο σφιχτά τον κρατάς τόσο σου ξεφεύγει ώσπου τον χάνεις τελείως. Δεν πιάνεται», εξηγεί. Και συνεχίζει: «Ο Μίλερ είναι λέξεις που μπορείς να τις πάρεις και να τις κάνεις ό,τι θες. Ομορφες, πλούσιες λέξεις με ένα παρελθόν απροσδιόριστο που ούτε κι εγώ ξέρω περί τίνος πρόκειται, αλλά φαντάζομαι ούτε και ο ίδιος ο Μίλερ. Παρ' όλα αυτά είναι ευχάριστο να ασχολείσαι μαζί του. Αυτόν τον καιρό έχει γίνει ο δαίμονάς μας και ο Θεός μας!».
* Το έργο ανεβαίνει σε μετάφραση Ελένης Βαροπούλου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9 μ.μ. και Παρασκευές τα μεσάνυχτα, στο BIOS (Πειραιώς 84, τηλ.: 210-3425335). *
Γιατί, όμως, σε τουαλέτες; «Η αίσθηση που πήρα από το κείμενο ήταν κάτι ανάμεσα σε βρωμιά και κάθαρση. Ηθελα να είναι ένας χώρος φυσικός, όπου να μπορεί ο καθένας εκεί μέσα να είναι ο εαυτός του. Μια στιγμή ελευθερίας. Και ένα μεγάλο θέατρο να μου έδινες, πάλι εκεί θα ήθελα να το κάνω. Το BIOS το ξέρω καλά, μου άρεσαν πάντα οι τουαλέτες του αλλά δεν ήταν αυτοσκοπός. Προς το παρόν είμαι ευχαριστημένος από το πώς λειτουργεί το κείμενο εκεί κάτω, παρ' όλες τις δύσκολες συνθήκες. Γιατί είναι ένας φυσικός χώρος με ήχο και θορύβους», λέει ο Δημήτρης Μπίτος.
Συνηθίζει να δουλεύει με τους ηθοποιούς του σε συνθήκες εργαστηρίου. Για την παρούσα παράσταση οι πρόβες με τους Ειρήνη Δράκου και Πρόδρομο Τσινικόρη έχουν ξεκινήσει από τον περασμένο Μάιο. Ενώ για ένα μήνα απομονώθηκαν στην Αστροπαλιά. «Συνηθίζουμε να φεύγουμε για ένα μήνα να απομονωνόμαστε. Και πέρσι με τα παιδιά που ανεβάσαμε, πάλι στο BIOS, τη "Νυχτερίδα" της Λένας Κιτσοπούλου, είχαμε πάει στη Νίσυρο. Κάνουμε πρόβες 6 με 11 το πρωί και 7 με 12 το βράδυ. Κερδίζεις πάρα πολλά όταν είσαι με κάποιον όλη μέρα. Οι ηθοποιοί δένονται πολύ».
Η άποψή του για τον ρόλο της σκηνοθεσίας είναι σαφής. Πάνω απ' όλα είναι το κείμενο. Αυτό είναι το «αντικείμενο που χρησιμοποιεί ο ηθοποιός και από κει και πέρα εξελίσσεται και μεταλλάσσεται σε ό,τι θες». Και αυτό είναι, άλλωστε, που ζητεί και από το κοινό που θα δει την παράσταση. «Να ακούσει το κείμενο». Για τον λόγο αυτό και δεν ενδιαφέρεται για το εικαστικό μέρος των παραστάσεών του. «Μου είναι παντελώς αδιάφορο το εικαστικό κομμάτι, γι' αυτό και όλες οι παραστάσεις μου είναι γυμνές», λέει.
«Το κείμενο του Μίλερ είναι πολύ δύσκολο», παραδέχεται. «Πρώτη φορά καταπιάνομαι με αυτόν. Είναι σαν την άμμο. Εκεί που λες πως τον έπιασες, όσο πιο σφιχτά τον κρατάς τόσο σου ξεφεύγει ώσπου τον χάνεις τελείως. Δεν πιάνεται», εξηγεί. Και συνεχίζει: «Ο Μίλερ είναι λέξεις που μπορείς να τις πάρεις και να τις κάνεις ό,τι θες. Ομορφες, πλούσιες λέξεις με ένα παρελθόν απροσδιόριστο που ούτε κι εγώ ξέρω περί τίνος πρόκειται, αλλά φαντάζομαι ούτε και ο ίδιος ο Μίλερ. Παρ' όλα αυτά είναι ευχάριστο να ασχολείσαι μαζί του. Αυτόν τον καιρό έχει γίνει ο δαίμονάς μας και ο Θεός μας!».
* Το έργο ανεβαίνει σε μετάφραση Ελένης Βαροπούλου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9 μ.μ. και Παρασκευές τα μεσάνυχτα, στο BIOS (Πειραιώς 84, τηλ.: 210-3425335). *
No comments:
Post a Comment