Tuesday, October 7, 2008

Τρεις Αλίκες στη Χώρα των Θαυμάτων


Συνέντευξη: Βασίλης Μαυρογεωργίου

Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 07/10/2008

Κυριακάτικη πρόβα για την ομάδα που ετοιμάζει στο Παιδικό Στέκι του Εθνικού την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» του Λιούις Κάρολ. Η μιάμιση ώρα δημοσιογραφικής «εισβολής» δεν μ' αφήνει πολύ σοφότερη ως προς το σύνολο της παράστασης. Οι ηθοποιοί, με τις σκηνοθετικές συμβουλές του Βασίλη Μαυρογεωργίου και τις κινησιολογικές της Μαρίας Κολιοπούλου, δουλεύουν και ξαναδουλεύουν μια και μόνη σκηνή που έχει αυξημένες... γυμναστικές και χορογραφικές απαιτήσεις.

Ευδοκία Κακιούζη, Λένα Παπαληγούρα, Βασιλική Τρουφάκου: οι τρεις όψεις της Αλίκης, που εκπροσωπούν αντίστοιχα την καρδιά, το μυαλό και το σώμα τής ηρωίδας του Λιούις Κάρολ.
Καθώς σκαρφαλώνουν δεκάδες φορές πάνω σε οριζόντιες μεταλλικές δοκούς, οι τρεις «Αλίκες», Λένα Παπαληγούρα, Βασιλική Τρουφάκου, Ευδοκία Κακιούζη, εκπροσωπώντας αντίστοιχα την καρδιά, το μυαλό και το σώμα της διάσημης ηρωίδας του Κάρολ, δοκιμάζουν ξανά και ξανά το σημείο όπου ένα ποτάμι δακρύων παρασύρει και σπάει την Αλίκη στα τρία.

Αυτό είναι και το κλειδί στη διασκευή που έχουν κάνει ο Βασίλης Μαυρογεωργίου και η Αστερόπη Λαζαρίδου. Οι τρεις διαφορετικές Αλίκες τραβούν τον δρόμο τους. Συναντούν τους γνωστούς ήρωες της ιστορίας: την κάμπια, τον λαγό, την Ντάμα-Κούπα. Σιγά σιγά αντιλαμβάνονται ότι δεν θα είναι ποτέ ευτυχισμένες αν δεν ξαναβρούν η μία την άλλη. Κι ότι δεν θα επιστρέψουν ποτέ στον Πάνω Κόσμο αν πρώτα το μυαλό δεν καταλάβει την καρδιά, αν η καρδιά δεν νιώσει το σώμα κι αν το σώμα δεν αγκαλιάσει σφιχτά και το μυαλό και την καρδιά.

Αν η Αλίκη αυτή τη σεζόν τριχοτομείται, ο Βασίλης Μαυρογεωργίου θα γίνει... πέντε κομμάτια. Το ένα ανήκει στο Παιδικό Στέκι και στην παράσταση που κάνει πρεμιέρα στις 18 Οκτωβρίου. Ηδη έκανε πρεμιέρα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου το μεταφυσικό του παραμύθι για ενηλίκους «Μαθήματα Βίας» σε δική του σκηνοθεσία και με τον ίδιο να κρατά έναν από τους ρόλους. Ταυτόχρονα συνεχίζει την προετοιμασία για τον «Φάουστ» του Γκέτε, ως ένας από τους πέντε σκηνοθέτες (οι άλλοι είναι οι Γιώργος Γάλλος, Αργύρης Ξάφης, Ομάδα Blitz, Ηρώ Χιώτη) που θα ανασυνθέσουν για το Εθνικό Θέατρο το αριστούργημα του Γκέτε (πρεμιέρα 30 Ιανουαρίου). Αλλά 26 ημέρες νωρίτερα θα ανεβεί στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου το «Εγώ ελπίζω να τη βολέψω» τού Μαρτσέλο Ντ' Ορτα σε δική του σκηνοθεσία. Ενώ και το compact παιδικό του Θεάτρου του Νέου Κόσμου περιοδεύει σε σχολεία και νοσοκομεία με το έργο του «Τι γλώσσα μιλάμε;», σε σκηνοθεσία του Π. Δεντάκη.

«Νομίζετε ότι μπορεί να ζήσει ένας νέος σκηνοθέτης από μια και μόνο δουλειά για έναν ολόκληρο χρόνο;», λέει ο Β. Μαυρογεωργίου, εξηγώντας τη φετινή του εργασιοθεραπεία
Πέντε παραγωγές μέσα στη σεζόν!

«Μερικοί νομίζουν ότι είναι ένδειξη ματαιοδοξίας. Να σας πω κάτι ειλικρινά; Νομίζετε ότι μπορεί να ζήσει ένας νέος σκηνοθέτης από μία μόνο δουλειά για έναν ολόκληρο χρόνο; Απ' το να σερβίρω τα βράδια σε μπαρ, προτιμώ να κάνω 2-3 σκηνοθεσίες. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Είναι και η ίδια η δουλειά, μια περιπέτεια από μόνη της. Δεν μπορώ ούτε να φανταστώ ότι θα ήμουν καθηλωμένος σε ένα γραφείο, περιμένοντας πότε θα περάσει το 8ωρο».

Στην αρχή η Αλίκη με φόβιζε
  • Η πρώτη σας επαφή με την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» πότε έγινε;
«Από το παιδικό του Ντίσνεϊ. "Αν δεν έχεις διαβάσει την 'Αλίκη', να τη διαβάσεις. Εχει να σου πει πολλά", μου είπε έπειτα από χρόνια ένας φίλος. Κι έτσι διάβασα και το βιβλίο. Ομολογώ όμως πως όταν ο Γιάννης Χουβαρδάς μου πρωτοπρότεινε το έργο, φοβήθηκα. Αν και πιστεύω πως κάποτε, ίσως σε πιο προχωρημένη ηλικία, θα το ανέβαζα έτσι κι αλλιώς».
  • Γιατί τρεις Αλίκες;
«Ο Κάρολ ήταν πολύ συνειδητοποιημένος. Εγραψε την Αλίκη επηρεασμένος ουσιαστικά από κάποιους φιλοσόφους. Γι' αυτό καταλήξαμε κι εμείς να τον "διαβάσουμε" βάσει του βασικού διαχωρισμού της ανθρώπινης φύσης (σώμα-μυαλό-καρδιά) και της αιώνιας μάχης μεταξύ τους».
  • Κι αν το ανεβάζατε για μεγάλους;
«Θα έκανα ακριβώς το ίδιο. Για μένα είναι κοινή η αφετηρία: ο χαρακτήρας της Αλίκης δεν έχει θέληση. Η μικρή δεν θέλει τίποτα. Είναι σαν μια βάρκα παρασυρμένη από τα ρεύματα και μόνο όταν θυμώνει διακρίνει το ψέμα απ' την αλήθεια. Δεν είναι σαν την Ντόροθι στον "Μάγο του Οζ" που ξέρει ακριβώς τι θέλει».
  • Αλλά και στην Ντόροθι υπάρχει ο διαχωρισμός της ανθρώπινης φύσης, απλώς τον εκπροσωπούν διαφορετικοί ήρωες.
«Μα και στη Χιονάτη κάθε νάνος δεν εκπροσωπεί ένα στοιχείο ενός κοινού χαρακτήρα;».
  • Οι υπόλοιποι ήρωες του Κάρολ διατηρούνται;
«Ολοι. Η ιστορία δεν άλλαξε. Απλώς σκεφτήκαμε ποια Αλίκη ταιριάζει σε ποια σκηνή. Στο tea party π.χ. πάει το μυαλό της Αλίκης. Αυτός ο προβληματισμός για το ποιο στοιχείο είναι καλύτερο να πολεμήσει τι, είναι, εκτός από ένα πολύ ωραίο κι απελευθερωτικό παιχνίδι, ο δικός μας λόγος πάνω στο έργο».
  • Στοιχεία μαγικού ρεαλισμού έχει όμως και το έργο σας «Μαθήματα Βίας»...
«Εχει να κάνει με τη βία ακόμα και στην πιο υποχθόνια μορφή της: η ανεργία π.χ. δεν είναι μια μορφή βίας; Κάθε ήρωας αναζητεί τη δική του διέξοδο: για άλλον είναι ένας αμαρτωλός έρωτας, για την πρωταγωνίστρια, μια υπάλληλο σουπερμάρκετ, διέξοδος είναι ένα βιβλίο φαντασίας».
  • Η διέξοδος στη φαντασία είναι και το μοτίβο της Αλίκης.
«Τελείως τυχαία -γιατί τα "Μαθήματα Βίας" τα δούλευα πολύ πριν μου προτείνουν από το Εθνικό την "Αλίκη"- την ηρωίδα μου κι εκεί τη λένε Αλις και μάλιστα στο τέλος πέφτει σε μια κουνελότρυπα».

Καλύτερα να καείς, παρά να σβήσεις
  • Αλίκη, Φάουστ, Μαθήματα Βίας. Πολύ υποσυνείδητο σας έπεσε φέτος.
«Και μ' ένα παρανοϊκό τρόπο όλα συνδέονται. Ο Κούνελος στην Αλίκη έχει κάποιες καθαρά μεφιστοφελικές στιγμές. Αλλά και στον Φάουστ το έργο ξεκινά με τη συνομιλία ενός διευθυντή θεάτρου, ενός κωμικού κι ενός ποιητή, που κι αυτό παραπέμπει στο μυαλό, στο σώμα και στην καρδιά».
  • Η θητεία σας στο παραμύθι και στον μαγικό ρεαλισμό επηρεάζει τον τρόπο που αντιμετωπίζετε την καθημερινότητά σας;
«Συχνά σκέφτομαι ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Κάποια πράγματα φαίνονται σαν μαθήματα από το υπερπέραν. Αν η ζωή όμως μοιάζει με τα παραμύθια, είναι πολύ τρομαχτικό».
  • Οι πέντε φετινές παραγωγές δεν υποδεικνύουν μια μεγάλη διαδρομή, αν σκεφτεί κανείς πώς σας ανακαλύψαμε το 2004 με την «Κατσαρίδα»;
«Δεν το βλέπω σαν πρόοδο. Σκέφτομαι περισσότερο αυτό που λέει ο Νιλ Γιανγκ σ' ένα τραγούδι του, "It' s better to burn than to fade away". Αν δεν δουλέψω, τι θα κάνω; Θα κάθομαι σπίτι και θα ψάχνω το Ιντερνετ». **

No comments: