ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ, ΤΟ ΒΗΜΑ, Παρασκευή, 10 Οκτωβρίου 2008
Από αριστερά, Γιώργος Κιμούλης, Ζέτα Δούκα, Νίκος Ψαρράς, Δώρα Χρυσικού: προσπαθούν να έρθουν «Πιο κοντά» επί σκηνής του θεάτρου Αθηνών
O Πάτρικ Μάρμπερ περιγράφει το «Closer» ως μια ερωτική ιστορία. Και αυτό ακριβώς είναι: η ιστορία δύο ζευγαριών, με τις εντάσεις, τις αλήθειες και τα ψέματα, με τις ζήλιες, τους ανταγωνισμούς και την απιστία να αντιστρέφει τους όρους και να αλλάζει τα πρόσωπα στα ζευγάρια. Ο Νταν και η Αλις, ο Λάρι και η Αννα είναι οι ήρωες του «Closer», που ανεβαίνει απόψε από τον Γιώργο Κιμούλη στο θέατρο Αθηνών με τον τίτλο «Πιο κοντά». Γραμμένο το 1997, ανέβηκε στο Λονδίνο και κέρδισε το Βραβείο Ολίβιε ως το καλύτερο έργο της (ίδιας) χρονιάς. Παίχθηκε για δύο συνεχόμενες σεζόν στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, μεταφέρθηκε στο Γουέστ Εντ και στη συνέχεια ανέβηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη, στην Αμερική και στην Αυστραλία. 8Κ«Πρόκειται για ένα σύγχρονο έργο με σύγχρονη θεματική που δηλώνεται και από τον ίδιο τον τίτλο» λέει ο Γ. Κιμούλης εξηγώντας την εφετινή θεατρική επιλογή του. «Είναι σαν μια έκκληση, μια διαταγή και μια συνειδητοποίηση του αδύνατου. Μπορούν δύο άνθρωποι να έρθουν πιο κοντά; Ή μήπως όχι, ποτέ; Ο άνθρωπος φοβάται να δώσει αυτό που έχει μέσα του, μήπως και τα χάσει όλα. Ο άνθρωπος είναι ένα κλειστό σύστημα. Ο,τι είναι ποτέ δεν μπορεί να το μοιραστεί. Αν δώσει αυτό που έχει, αυτή είναι η μόνη δυνατότητά του να βρει έξοδο. Γιατί ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως κλειστός. Έτσι δεν μπορεί να μοιραστεί ούτε να εκφράσει τα συναισθήματά του παρά μόνο τις λέξεις και τις φράσεις των σκέψεων και των συναισθημάτων μας».
Γι΄ αυτό και το «Πιο κοντά» προτείνει «να μοιραστούμε αυτό που έχουμε χωρίς τον φόβο ότι θα χάσουμε αυτό που είμαστε. Η μη διάλυση αυτού που είμαστε κάνει τον άνθρωπο που δεν μπορεί να βγει έξω από τον εαυτό του, που θέλει να είναι συνεχώς κλεισμένος. Γιατί αλλιώς θα αρχίσει η έννοια της ανθρώπινης μέριμνας...» καταλήγει ο Γιώργος Κιμούλης, αφήνοντας να εννοηθεί ότι μια έννοια σαν και αυτή έχει πια χαθεί.
Στην Αθήνα γνωρίσαμε το έργο τη σεζόν 1998-1999 με τον τίτλο «Τόσο κοντά» από τον Θωμά Μοσχόπουλο, ο οποίος υπέγραψε τη μετάφραση και τη σκηνοθεσία. Το κουαρτέτο αποτελούσαν οι Ακύλλας Καραζήσης, Λυδία Φωτοπούλου, Νίκος Ψαρράς, Αννα Μάσχα / Ναταλία Δραγούμη. Αμέσως μετά ο Σταμάτης Φασουλής το επέλεξε για να εγκαινιάσει το θέατρο «Δημήτρης Χορν» το 1999 με τον τίτλο «Εξ επαφής». Το έργο, σε δική του μετάφραση και σκηνοθεσία, παίχθηκε δύο χρονιές (1999-2000, 2000-2001) με τους Σταμάτη Φασουλή, Πέμυ Ζούνη, Σταύρο Ζαλμά και Μαρία Πρωτόπαπα (αρχικά είχε επιλεγεί η Τάνια Τρύπη αλλά τελικά η ηθοποιός δεν ανέλαβε τον ρόλο).
Γι΄ αυτό και το «Πιο κοντά» προτείνει «να μοιραστούμε αυτό που έχουμε χωρίς τον φόβο ότι θα χάσουμε αυτό που είμαστε. Η μη διάλυση αυτού που είμαστε κάνει τον άνθρωπο που δεν μπορεί να βγει έξω από τον εαυτό του, που θέλει να είναι συνεχώς κλεισμένος. Γιατί αλλιώς θα αρχίσει η έννοια της ανθρώπινης μέριμνας...» καταλήγει ο Γιώργος Κιμούλης, αφήνοντας να εννοηθεί ότι μια έννοια σαν και αυτή έχει πια χαθεί.
Παρελθόν και τίτλοι | |
Στην Αθήνα γνωρίσαμε το έργο τη σεζόν 1998-1999 με τον τίτλο «Τόσο κοντά» από τον Θωμά Μοσχόπουλο, ο οποίος υπέγραψε τη μετάφραση και τη σκηνοθεσία. Το κουαρτέτο αποτελούσαν οι Ακύλλας Καραζήσης, Λυδία Φωτοπούλου, Νίκος Ψαρράς, Αννα Μάσχα / Ναταλία Δραγούμη. Αμέσως μετά ο Σταμάτης Φασουλής το επέλεξε για να εγκαινιάσει το θέατρο «Δημήτρης Χορν» το 1999 με τον τίτλο «Εξ επαφής». Το έργο, σε δική του μετάφραση και σκηνοθεσία, παίχθηκε δύο χρονιές (1999-2000, 2000-2001) με τους Σταμάτη Φασουλή, Πέμυ Ζούνη, Σταύρο Ζαλμά και Μαρία Πρωτόπαπα (αρχικά είχε επιλεγεί η Τάνια Τρύπη αλλά τελικά η ηθοποιός δεν ανέλαβε τον ρόλο).
No comments:
Post a Comment