Ευτυχώς που δεν υπάρχει στην Αθήνα κοινότητα θεατρόφιλων Βρετανών με τα χαρακτηριστικά εκείνης της ομάδας των μυγιάγγιχτων συμπατριωτών μας, που έχουν καταλάβει το www.athinorama.gr και καθυβρίζουν, ανωνύμως φυσικά, Βασίλιεφ και Λούκο για τα αίσχη τους στην Επίδαυρο πάνω στη «Μήδεια» του Ευριπίδη. Ευτυχώς που προχθές το βράδυ στου Παπάγου ήταν εμφανώς Ελληνες οι θεατές που παρακολούθησαν, με γέλια και χαρές, τον «Ριχάρδο Γ'» του Σέξπιρ να μεταμορφώνεται στον «Αχόρταγο» του Δημήτρη Ψαθα. Ας μην ξεχνάμε ότι ο δεύτερος μπορεί να ξεκίνησε την καριέρα του λυσσασμένος μόνο για μακαρονάδες, αλλά γρήγορα απέκτησε την πετριά του πρώτου για την εξουσία. Βέβαια, ο Γιώργος Κιμούλης, υπεύθυνος γι' αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα σκηνοθετική προσέγγιση, είχε πατήσει σε κείμενα του Γάλλου σημειολόγου Ζιλ Ντελέζ και του Ιταλού θεατράνθρωπου Καρμέλο Μπένε. Εστω όμως κι έτσι, μέσω της Εσπερίας, μπολιάσαμε τον εθνικό βάρδο της Βρετανίας με τα σουσούμια του δικού μας λαϊκού θεάματος. Γιατί όχι; Κάθε λαός έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να πειραματίζεται με τα ιερά κείμενα των άλλων. Και γιατί παρακαλώ να μην μπορεί ένας Αγγλος συγγραφέας του 1600 να συνομιλήσει με τον Ελληνα μπουλουκτσή του 1940; Εχετε υπόψη σας σε τι δύσκολες συνθήκες έγραφε και ανέβαζε τα έργα του ο Σέξπιρ; Ούτε καν έναν Ντελέζ δεν είχε για να του ανοίξει τα μάτια.Και δεν ήταν μόνο ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής, που αναμετριόταν θαρραλέα επί σκηνής με τον Σέξπιρ και τον Ριχάρδο του. Οι θεατές έδωσαν στους κάφρους της Επιδαύρου μαθήματα θεατρικού ήθους, γενναιοδωρίας και αντοχής. Ούτε η κόκα που σνίφαρε η λαίδη Αννα ούτε το μισό πακέτο τσιγάρα που κάπνισε ο Ριχάρδος δεν χάλασαν τη ζαχαρένια τους. Ουδείς μετακινήθηκε, δυσανασχέτησε, άνοιξε το στοματάκι του να φωνάξει «όχι τσιγάρο στου Παπάγου». Κι έτσι κατάφεραν και οι παρόντες κριτικοί θεάτρου να δουν την παράσταση με την ησυχία τους. Μεγάλο κέρδος πάντα για τους κρίνοντες. Μακάρι να πιάσει τόπο.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/09/2008
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/09/2008
No comments:
Post a Comment