Συνέντευξη Έλσα Σπυριδοπούλου, Μακεδονία,
Με αφετηρία ένα ολιγόλεπτο βίντεο ακολουθούμε τα βήματα μιας αισθηματικής διαδρομής στο όριο της πραγματικής ζωής και των ειδώλων της, και τα ερωτήματα που γεννιούνται είναι αρκετά: Πώς και γιατί έφτασε στον φόνο η γοητευτική Σάντρα; Ποια ήταν η κρυφή εμμονή του βραβευμένου καλλιτέχνη που του στοίχισε τη ζωή; Ποιο ήταν το θανάσιμο μυστικό της σχέσης τους;
Η Αγλαΐα Παππά (ερμηνεία), ο Άκης Δήμου (κείμενο) και ο Μάριος Σπύρογλου (βίντεο εγκατάσταση) ενώνουν τις δυνάμεις τους και μέσα από το έργο “Η Σάντρα στο φως” αφηγούνται την πραγματική ιστορία της δολοφονίας του εικαστικού καλλιτέχνη Danny Thomason από την εκδικητική ερωμένη του, που συντάραξε την καλλιτεχνική κοινότητα.
Πρόκειται για μια θεατρική περφόρμανς που παρουσιάζεται στις 6 Σεπτεμβρίου στο πρώην στρατόπεδο Κόδρα στην Καλαμαριά, στο πλαίσιο του ετήσιου εικαστικού θεσμού “Πεδίο Δράσης Κόδρα” και των εκδηλώσεων “Παρά θίν’ αλός”. Η δράση θα εκτυλιχθεί σε έναν αντισυμβατικό χώρο, λίγο μετά τα βραδινά δελτία ειδήσεων, και τότε θα μπορέσετε να μάθετε όλα όσα θέλετε για το στυγερό έγκλημα και για όλα όσα η ιστορία της σύγχρονης τέχνης θέλει να κρύψει.
Θα δείτε “την ιδιωτική στάση μιας γυναίκας απέναντι σ’ αυτό που λέμε σύγχρονη τέχνη. Αλλά μια στάση που προέρχεται από όσα έχει βιώσει προσωπικά”, όπως λέει ο Άκης Δήμου.
Πώς συνδέεται αλήθεια η θεατρική “Σάντρα στο φως” με ένα εικαστικό γεγονός; “Είναι μια διερεύνηση των ορίων του θεάτρου, του τι μπορεί να είναι το θέατρο”, υποστηρίζει ο συγγραφέας.
Καθώς η τέχνη δεν έχει σύνορα και η μία μορφή της μπορεί να συνδυαστεί άνετα με μια άλλη, το θέατρο σμίγει με τα εικαστικά. Εξάλλου, όπως λέει ο Άκης Δήμου, “αυτό που έχει σημασία είναι να έχει κανείς να πει κάτι. Από εκεί και πέρα, η εκφραστική δυνατότητα -με την έννοια της φόρμας- βρίσκεται. Εδώ το ζητούμενο είναι να γίνει μίξη θεατρικού λόγου, εικόνας μέσω του βίντεο και βεβαίως μιας ερμηνείας πολλαπλά ανοιχτής”.
Δεν θα αναλύσουμε αυτό το περί “ανοιχτής ερμηνείας”. Θα καταλάβετε περί τίνος πρόκειται όταν βρεθείτε στον χώρο. Εξάλλου, αναφερόμαστε σε μια παράσταση που δημιουργείται επί τόπου, οπότε οι όποιες λεπτομέρειες γεννιούνται τη στιγμή της δράσης.
Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για “μια χειροποίητη κατάσταση, και μολονότι δουλέψαμε γι’ αυτήν τρεις επαγγελματίες, με κάποιον τρόπο θέλουμε να έχει και όλη την αθώα διάσταση του ερασιτεχνισμού, απαλλαγμένη από σκηνοθετικά τερτίπια, προκειμένου να αναδειχτεί η παρουσία της συγκεκριμένης γυναίκας και του λόγου της”, προσθέτει ο συγγραφέας.
Για την Αγλαΐα Παππά, πάλι, το έργο αποτελεί “μια ζωντανή εικαστική συνθήκη. Μια ζωντανή θεατρική συνθήκη που αντιμετωπίζεται με τους όρους της εικαστικής συνθήκης”. Εφόσον, όπως λέει, “εδώ και χρόνια όλες οι τέχνες συνδυάζονται και έχουμε αποφασίσει ότι ο διαχωρισμός των τεχνών δεν υπάρχει, ζούμε αυτήν τη σύμπραξη των τεχνών όπου η καθεμία μπαίνει μέσα στην άλλη και δανείζεται τους κώδικες της άλλης. Όλα είναι ένας κύκλος πραγμάτων και αλληλοδανείζονται διαρκώς, κυρίως τρόπους εκφραστικής παρουσίασης”.
No comments:
Post a Comment