Tuesday, July 1, 2008

ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΣΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ

Το στοίχημα της  φετινής, τρίτης  επιγονικής  αναβίωσης των  «Ορνίθων» του  Κάρολου Κουν  είναι να  μπορέσει ο  Χορός να  ξαναζωντανέψει  με νεανική ορμή  και οίστρο τον  Αριστοφάνη,  όπως είχε  συμβεί πριν από  μισό αιώνα  -εδώ οι Κώστας  Βελέντζας και  Νίκος  Μπουσδούκος
Το στοίχημα της φετινής, τρίτης επιγονικής αναβίωσης των «Ορνίθων» του Κάρολου Κουν είναι να μπορέσει ο Χορός να ξαναζωντανέψει με νεανική ορμή και οίστρο τον Αριστοφάνη, όπως είχε συμβεί πριν από μισό αιώνα -εδώ οι Κώστας Βελέντζας και Νίκος Μπουσδούκος
Οι πλουμιστοί «Όρνιθες» του Θεάτρου Τέχνης επιχειρούν να ξαναστήσουν στο Ηρώδειο το απολαυστικό αριστοφανικό πανηγύρι, που καταξιώθηκε ως το απόλυτο έργο λαϊκής τέχνης, με αφορμή τα 100χρονα από τη γέννηση του Κάρολου Κουν
«Μια μέρα, όταν εμείς θα έχουμε φύγει, οι άνθρωποι στους διαδρόμους και στα καμαρίνια θα μιλούν για την εποχή του Κουν» είχε πει προφητικά ο Οδυσσέας Ελύτης. Οι εποχές και οι άνθρωποι αλλάζουν, αλλά η εμπνευσμένη δουλειά του Κάρολου Κουν πάνω στο αρχαίο δράμα παραμένει σημείο αναφοράς στους θεατρικούς δημιουργούς. Κορωνίδα, οι «Όρνιθες», η απόλυτη παράσταση αρχαίου δράματος, εφευρετική, μεγαλειώδης, γεμάτη λάμψη, γοητεία και μέτρο. Έργο σταθμός, που αναζωογόνησε την παράδοση και «ζωντάνεψε» τον Αριστοφάνη.
Η λύση που δόθηκε στο πρόβλημα του χορού των πουλιών, οργανικό στοιχείο του θεάματος, που συμμετέχει ισότιμα με τους πρωταγωνιστές, όχι μόνο σχολιάζοντας αλλά παίρνοντας μέρος και στη δράση παραμένει ιδιοφυής. Πλουμισμένα πουλιά με φτερά ορνίθων, πέρδικες, κουκουβάγιες, νερόκοτες, περιστέρια, κίσσες, κορυδαλλοί πηδούσαν, χόρευαν και τραγουδούσαν με νεανική ορμή και αμεσότητα, διατηρώντας ταυτόχρονα το καθένα μια δική του προσωπικότητα. Η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, το σκηνικό και τα κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη και η χορογραφία της Ζουζούς Νικολούδη υπό την μπαγκέτα του Κουν δημιούργησαν ένα μοναδικό, λαϊκό έργο τέχνης, που αντέχει στον χρόνο.
Τρία χρόνια
ύστερα από την πρώτη παρουσίασή τους στο Ηρώδειο, που ήταν και η πρώτη παράσταση του Θεάτρου Τέχνης στο Φεστιβάλ Αθηνών, οι «Όρνιθες» ξαναδουλεύτηκαν από τον Κουν και πήραν την τελική τους μορφή, αποσπώντας το βραβείο στο παρισινό Φεστιβάλ των Εθνών και σφραγίζοντας τη συλλογική θεατρική μνήμη. Φέτος, ο σημερινός καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Τέχνης Διαγόρας Χρονόπουλος, που μαθητής τότε της Σχολής συμμετείχε στο πρώτο επεισοδιακό ανέβασμα, επιχειρεί μια πιστή αναβίωση της παράστασης.
Η πρώτη ύλη
- μετάφραση Βασίλη Ρώτα, σκηνοθεσία Κάρολου Κουν, μουσική Μάνου Χατζιδάκι, σκηνικά- κοστούμια Γιάννη Τσαρούχη, χορογραφία Ζουζούς Νικολούδη- παραμένει η ίδια. Το στοίχημα θα παιχτεί στους ηθοποιούς, στην ενέργεια και την ακρίβεια με την οποία θα επιχειρήσουν το ξαναζωντάνεμα, ώστε να μην είναι μια μουσειακή παράσταση, αλλά μια αναβίωση που μπορεί να εξηγήσει τη μυθολογία της μέσα από το πέρασμα του μοντέρνου από το κλασικό.
«Γιορτάζουμε τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Δασκάλου μας Κάρολου Κουν. Και είναι καταπληκτική η συγκυρία να αναβιώνουμε αυτή τη χρονιά μία από τις σημαντικότερες παραστάσεις του. Παρακολουθώντας την παράσταση των “Ορνίθων” μπορεί κανείς να αντιληφθεί τα στοιχεία της παράδοσης και της κουλτούρας που χρησιμοποιεί ο Κουν σε όλες τις παραστάσεις του αρχαίου δράματος. Κι ακόμη τον οίστρο, την ένταση, το είδος της υποκριτικής που μεταδίδει στους ηθοποιούς του, ώστε να εκπληρώσουν το όραμά του για οποιαδήποτε αριστοφανική κωμωδία» λέει ο Διαγόρας Χρονόπουλος, ο οποίος δουλεύει τους «Όρνιθες» στηριζόμενος όχι μόνο στο αρχειακό υλικό αλλά και σε προσωπικές μνήμες.
«Είχα την τύχη
να συμμετάσχω ως μαθητής ακόμα της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης στην επεισοδιακή πρώτη παράσταση στο Ηρώδειο. Φορούσα το κοστούμι του φασιανού, σχεδιασμένο και ζωγραφισμένο μοναδικά από τον Γιάννη Τσαρούχη. Το κοστούμι υπάρχει ακόμα και γράφει επάνω Διαγόρας. (Όλα τα κοστούμια του αρχαίου δράματος του Θεάτρου Τέχνης γράφουν επάνω ονόματα ηθοποιών που τα φόρεσαν). Το δείχνω με περηφάνια και αγάπη στους νεώτερους ηθοποιούς στην πρόβα και στον μαθητή που θα το φορέσει τώρα».
[Της Έλενας Δ. Χατζηιωάννου, ΤΑ ΝΕΑ, 01/07/08]

No comments: