Θεατρικό πατάρι ...το Ηρώδειο

Για 3,5 ώρες με «αρχιτέκτονα» τον Σταμάτη Κραουνάκη παρήλασαν από το ρωμαϊκό ωδείο τραγούδια από την αττική κωμωδία έως το βαριετέ και από την επιθεώρηση έως το σύγχρονο μουσικό θέατρο.

Το τραγούδι είναι μια κουβέντα που τρελάθηκε». Με πάνω από πενήντα τέτοιες «τρελές κουβέντες», σε ένα πρόγραμμα διάρκειας περίπου τρεισήμισι ωρών («δεν ήταν εύκολο να μπει σε περιορισμό») που κυλούσε νεράκι, το «Χ-Σκηνής, Αυτά που κάψαν το σανίδι» τα είχε όλα: μουσική, χορό, τραγούδι, αίσθημα. «Μόνο πυροτεχνήματα δεν έχει. Τα έκοψε η αρχαιολογική υπηρεσία». Η παράσταση έκανε το κοινό να χαρεί, να ψυχαγωγηθεί, να γελάσει, να θυμηθεί, να τραγουδήσει, να χειροκροτήσει όρθιο, να περάσει όμορφα.

Αρχιτέκτονας του εγχειρήματος που για δύο βραδιές -Παρασκευή και Σάββατο- ξεπούλησε το Ηρώδειο ο Σταμάτης Κραουνάκης (επιμέλεια προγράμματος με τη Λίνα Νικολακοπούλου, η οποία υπέγραφε κείμενα και παρλάτες). Μαζί του, εκτός από τη «Σπείρα-Σπείρα», ηθοποιοί και τραγουδιστές από τις γενιές της επιθεώρησης μέχρι τους πρωταγωνιστές του Ελεύθερου Θεάτρου. Ολες οι εποχές του ελληνικού θεατρικού τραγουδιού ενώθηκαν σε μία παραγωγή που μετέτρεψε το ρωμαϊκό ωδείο σε θεατρικό πατάρι με τραγούδια από την αττική κωμωδία έως το βαριετέ κι από την επιθεώρηση έως το σύγχρονο μουσικό θέατρο.

Ολοι όσοι ανέβηκαν στη σκηνή ήταν εξαιρετικοί: ο Χρήστος Στέργιογλου στα «ελαφρά» τύπου «Νινέτα, Νανίνα, Νινόν». Η φαμ της Κατιάνας Μπαλανίκα στο «Χαστούκι». Η μπριόζα, εντυπωσιακή κι αγέραστη Ζωζώ Σαπουντζάκη, με αποκαλυπτική τουαλέτα, που μέχρι και πάνω στο πιάνο του Κραουνάκη ανέβηκε στο «Θέλω να τα σπάσω». Ο υπέροχος Γιώργος Μαρίνος στο «Ελα σε μένα». Η σεμνότητα της Ζωής Φυτούση στο «Μαντολίνο».

Η φινέτσα της (ξυπόλυτης κάτω από τη φούξια τουαλέτα της) Μάρως Κοντού στη «Μαύρη Φορντ». Η φωνητική αρτιότητα της Σόνιας Θεοδωρίδου στο «Νανούρισμα». Το συρτάκι του Γρηγόρη Βαλτινού στο «Στρώσε το στρώμα σου». Η λαϊκή χροιά του Δημήτρη Μπάση στο «Φίλοι κι αδέλφια». Η δυναμική Μάρθα Βούρτση στο «Γελαστό παιδί». Η θεατράλε Μάρθα Φριντζήλα στο «Αννα μην κλαις». Ο Γιάννης Χαρούλης στον «Καπετάν Μιχάλη» και η Μελίνα Τανάγρη στους «Αχαρνής». Η απολαυστική Αννα Παναγιωτοπούλου στο «Συνέβη στην Κατίνα».

Ο Λάκης Λαζόπουλος δεν θα μπορούσε να αφήσει στα παρασκήνια τη σάτιρα. Με αφορμή το τραγούδι από τη «Λυσιστράτη» που ερμήνευσε έκανε και το σχόλιό του για τη σημερινή κατάσταση, κλείνοντας εύστοχα: «Να Ζίμενς κανείς ή να μη Ζίμενς». Από τις πιο συγκινητικές στιγμές η παρουσία της Σπεράντζας Βρανά, η οποία καθισμένη στον θώκο τραγούδησε «Το τραμ το τελευταίο» και «Το Μονοπάτι».

Και φυσικά αυτή της κυρίας Αννας Καλουτά, που έγραψε και το φινάλε της βραδιάς. Υποβασταζόμενη από τον Σταμάτη Κραουνάκη και τον Λάκη Λαζόπουλο έφτασε μπροστά στη σκηνή. Ετοιμόλογη, «από Καλουτάκι έγινα Καλουτάρα», πέρασε από το «Ευζωνάκι γοργό» στο «Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα». «Σας αγαπώ πολύ», είπε, αφού ευχαρίστησε τρις τους θεατές που όρθιοι την χειροκροτούσαν. «Μπορεί να είναι η τελευταία φορά που έρχομαι σε επαφή μαζί σας. Μόνο ο Θεούλης το ξέρει», είπε στο τέλος.

[Αντιγόνη Καράλη, ΕΘΝΟΣ, 30/06/2008]