ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ 4 ώρες με ναυαγούς στη σκηνή

Η Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στην Ελλάδα, καλεσμένη του Φεστιβάλ Αθηνών, με τη νέα της παράσταση που βασίζεται σε μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν

 Οι παραστάσεις θα δοθούν στο «Athens Metropolitan Expo» (Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών Ελευθέριος Βενιζέλος), από τις 10 Ιουνίου (11, 12 και 15-19 Ιουνίου)

Η Αριάν Μνουσκίν, ένας ζωντανός θρύλος του σύγχρονου παγκοσμίου θεάτρου, έρχεται για τρίτη φορά στη χώρα μας, καλεσμένη του Φεστιβάλ Αθηνών. Παρουσιάζει την τελευταία παραγωγή του Θεάτρου του Hλιου, "Οι ναυαγοί της τρελής ελπίδας (Αυγές)", που βασίζεται στο μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν "Οι ναυαγοί του Ιωνάθαν".

Στην παράσταση, θέατρο και κινηματογράφος μπλέκονται, για να δημιουργήσουν μία ατμόσφαιρα όπου οι ήρωες-ναυαγοί διηγούνται με αθωότητα τις ιστορίες τους μέσα σε νιφάδες χιονιού που χορεύουν τριγύρω τους. Οι παραστάσεις θα δοθούν στο "Athens Metropolitan Expo" (Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών Ελευθέριος Βενιζέλος), από τις 10 Ιουνίου (11, 12 και 15-19 Ιουνίου). Η παράσταση αρχίζει στις 7 μ.μ. και διαρκεί τέσσερις ώρες με διάλειμμα.

Το 1914, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, όταν ακόμα όλες οι ουτοπίες φάνταζαν πιθανές, μία ομάδα κινηματογραφιστών και ηθοποιών αποφασίζει να γυρίσει μία ταινία βωβού κινηματογράφου που βασίζεται στο έργο του Ιουλίου Βερν.

Ενας αφηγητής παρακολουθεί τις προσπάθειές τους και παρουσιάζει στο κοινό τη δράση τους. Οι ήρωες, μέσα στη σάλα χορού και χαρτοπαιξίας Τρελή Ελπίδα, έχουν μαζί τους όλο το συνεργείο, στήνουν τα ζωγραφιστά σκηνικά, χρησιμοποιούν μηχανές ατμού, προβάρουν τα κοστούμια, γράφουν τους διαλόγους πάνω σε χαρτόνια και παίζουν μπροστά από μία παλιά κάμερα, σύμφωνα με την υποκριτική της εποχής. Σκοπός τους είναι να δημιουργήσουν μία ταινία πολιτική για την επιμόρφωση των μαζών, με γνώμονα της αρχές του σοσιαλισμού και της δικαιοσύνης.

Ομως το ναυάγιο είναι διπλό, καθώς τα όνειρα της κινηματογραφικής ομάδας για την ταινία, αλλά και για έναν καλύτερο κόσμο, διακόπτονται από την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όπως στο μυθιστόρημα του Βερν οι ήρωες ναυαγούν στο ταξίδι τους για την Αυστραλία.

Ενώ η αφήγηση μπλέκεται σε τουλάχιστον τρία επίπεδα (θεατές της παράστασης - αφηγητής-ηθοποιοί), η μαγική ατμόσφαιρα που δημιουργείται μεταφέρει στο κοινό μία αίσθηση παιδικής αγνότητας. "Οι χαρακτήρες αυτοί είναι εκεί απλά για να διηγηθούν μία ιστορία. Αυτή είναι η αδυναμία και η δύναμή τους", λέει η Μνουσκίν.

Τα όρια του θεάτρου και του κινηματογράφου συναντιούνται, πραγματοποιώντας ένα όνειρο της σκηνοθέτιδος, που μεγάλωσε μέσα σε ένα "κινηματογραφικό" περιβάλλον, καθώς ο πατέρας της ήταν γνωστός παραγωγός ταινιών. Η απλότητα που χαρακτηρίζει τις παραστάσεις του θιάσου είναι κι εδώ κυρίαρχη. "Σκέφτομαι ότι στην πραγματικότητα, το πιο πολιτικό θέαμα που μπορούμε να κάνουμε είναι ένα θέαμα που θα μεταδώσει ενθουσιασμό, καθαρότητα, ανθρώπινη ελπίδα", συμπληρώνει η Μνουσκίν.

• ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΣΤΑ ΠΕΡΙΧΩΡΑ

Η Αριάν Μνουσκίν, ψυχή του θιάσου, ονειρεύτηκε και πραγματοποίησε ένα θέατρο διαφορετικό, συλλογικό και πολυσυλλεκτικό. Οι καλλιτέχνες που προέρχονται από διαφορετικούς χώρους (θέατρο, χορός, μουσική, κουκλοθέατρο) και συχνά από διαφορετικές χώρες μένουν και δημιουργούν ακόμα όλοι μαζί, με ίσο μισθό και ίσες υποχρεώσεις, στο παλιό εργοστάσιο όπλων στα περίχωρα του Παρισιού, στη φημισμένη Καρτουσερί. Χρησιμοποιώντας τις αρχές του σωματικού θεάτρου και του αυτοσχεδιασμού, το Θέατρο του Ηλιου έγινε γνωστό για την αφοσίωση των μελών του, τις μακροχρόνιες πρόβες του, αλλά κυρίως για τις ιδιαίτερες δουλειές του. Οι παραστάσεις του θιάσου αποτελούν συλλογική δουλειά και μιλούν με απλότητα για μερικά από τα κυριότερα ζητήματα του καιρού μας, καταφέρνοντας να δώσουν σε καθημερινές σκηνές μια συνταρακτική οικουμενικότητα.

• 350 ΚΟΜΜΑΤΙΑ
  Βασικό στοιχείο της παράστασης, που έχει εκθειαστεί από την κριτική, είναι η μουσική. Ο Ζαν Ζακ Λεμέτρ, ο οποίος ερμηνεύει στην παράσταση τον πιανίστα Καμίλ Μπεράντ, συνέθεσε 350 πρωτότυπα κομμάτια, εκ των οποίων τα 120 είναι για πιάνο. Υπάρχει η μουσική καμπαρέ για το εστιατόριο "Στην τρελή ελπίδα", μουσική για τη βουβή ταινία και μουσική που συνοδεύει τη φωνή που αφηγείται.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ, ΕΘΝΟΣ, 1/6/2011