Sunday, November 2, 2008

Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης

Συνέντευξη: Θέμις Μπαζάκα

Ποια ιστορία έχετε να αφηγηθείτε από το «Δάσος της Βιέννης»;

Αφηγούμαι την ιστορία της Βαλερί, μιας γυναίκας μοναχικής, η οποία έχει μια μικρή αδυναμία στους νεότερους άντρες, ίσως γιατί με κάποιον τρόπο αυτοί είναι εξαρτώμενοι απ’ αυτήν. Το έργο του Εντεν φον Χόρβατ είναι σαν να βλέπεις στιγμιότυπα από τις ζωές αυτών των ανθρώπων. Οι χαρακτήρες δεν αλλάζουν, ούτε εξελίσσονται. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν αλλάζουν. Βλέπετε, είναι η περίοδος της ανόδου του ναζισμού στην Ευρώπη. Οι χαρακτήρες επομένως είναι φορείς της εποχής τους.

Εσείς ποιες ιστορίες θα μπορούσατε να αφηγηθείτε από την 30χρονη πορεία σας στο… δάσος του ελληνικού θέατρου;

Στην ιστορία μου ο πρόλογος θα έγραφε ότι εγώ με το θέατρο και τον κινηματογράφο ενηλικιώθηκα. Και αλληλοεπηρεαστήκαμε (γελάει).

Η ιστορία σας θα ήταν μονόλογος ή όχι;

Σίγουρα δεν θα ήταν μονόλογος. Γιατί το θέατρο δεν είναι δουλειά ενός μόνο ανθρώπου. Διάλογοι θα ήταν και μάλιστα πολυπρόσωποι. Και σίγουρα με αρκετό χιούμορ.

Εχετε σκεφτεί το τελευταίο κεφάλαιο αυτής της ιστορίας;

Τι, να έχω σκεφτεί τη σύνταξή μου; Με τίποτα! Μη σου πω ότι τώρα αρχίζει να γράφεται αυτή η ιστορία. Είμαστε μόλις στο πρώτο κεφάλαιο. Το παιχνίδι τώρα αρχίζει. Γιατί ομολογώ πως τη δουλειά μου τώρα τελευταία έχω αρχίσει να την αντιλαμβάνομαι. Χρειάζεται πολύς χρόνος και αρκετή δουλειά με τον εαυτό σου για να συνειδητοποιήσεις τι συμβαίνει σε αυτό το χώρο και πώς υπάρχεις εσύ μέσα σε αυτόν. Τώρα είμαι πολύ πιο συνειδητοποιημένη και σε ό,τι αφορά τη δουλειά και τη ζωή μου. Εχω πιο σφαιρική αντίληψη, μπορώ να συγκεντρωθώ πιο εύκολα -κάτι που μου έλειπε ως νέα-, είμαι πιο ανοιχτή σε καλλιτεχνικές συναντήσεις, είμαι πιο έτοιμη να με ξαφνιάσω αλλά και να με ξαφνιάσουν και κυρίως έχω πολύ περισσότερη υπομονή.

Σε μια δύσκολη περίοδο, όπως η τωρινή, όταν η οικονομία έχει κρασάρει, τα οικολογικά προβλήματα μαρτυρούν την εγκληματική αδιαφορία μας και η καθημερινότητά μας πιστοποιεί την έλλειψη παιδείας αλλά και οποιασδήποτε πολιτικής ή κοινωνικής συνειδητοποίησης, γιατί να στραφεί κάποιος στην Τέχνη; Είναι πολυτέλεια το θέατρο ή ανάγκη;

Είναι ανάγκη, φυσικά. Και για την εποχή και για όλους μας. Καταρχάς, ο λόγος που πάω εγώ θέατρο ως θεατής και όχι ως επαγγελματίας είναι γιατί εκεί δεν αισθάνομαι μόνη μου. Στο θέατρο νιώθω ότι τα πράγματα που με απασχολούν, με τρομάζουν, με εμπνέουν και με διαμορφώνουν δεν αφορούν μόνο εμένα αλλά και άλλους ανθρώπους. Και από τη στιγμή που μοιράζεσαι πράγματα και δεν νιώθεις μόνος, μπορείς να γίνεις πιο επαναστατικός, πιο δημιουργικός, πιο ανοιχτόμυαλος, πιο δυνατός για να παλέψεις στη ζωή σου. Γιατί η ζωή είναι δύσκολη. Δεν είναι μόνο χαρούλες και τρελίτσες. Δεν μπορώ να φανταστώ λοιπόν τη ζωή μου χωρίς την Τέχνη. Σε τέτοιους δύσκολους καιρούς σαν αυτούς που ζούμε σήμερα, η Τέχνη είναι σαν μια μορφή αντίστασης, σαν κρυφό σχολειό. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, έχω ανάγκη να δω μια συγκροτημένη και συνειδητοποιημένη καλλιτεχνική πρόταση.

Πώς φτάσαμε όμως στο σημείο να έχουμε δυσκολέψει τόσο πολύ την καθημερινότητά μας;

Κάποια στιγμή θελήσαμε να πιστέψουμε φρούδες υποσχέσεις, αφήσαμε περιθώρια στους πολιτικούς χωρίς να τους ελέγχουμε, γίναμε αχόρταγοι, μαλθακοί, βυθιστήκαμε στην κατανάλωση και την καλοπέραση, φάρδυναν οι κώλοι μας και τώρα τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Ίσως ήρθε η ώρα να κάνουμε ανοίγματα στο διπλανό μας, να δημιουργήσουμε μικρές συμμαχίες επιβίωσης και να αρχίσουμε να διεκδικούμε αυτά που μας αξίζουν, αυτά που μας ανήκουν. Πρέπει να σταματήσουμε να μασάμε όλα αυτά που κατά καιρούς μάς σερβίρουν. Εγώ είμαι πολύ καχύποπτη απέναντι σε όλους αυτούς που έχουν εξουσία στα χέρια τους. Οταν μας λένε ότι δεν κινδυνεύουν οι τραπεζικοί μας λογαριασμοί, οι συντάξεις μας και οι δουλειές μας, εμείς πρέπει να πιστεύουμε ακριβώς το αντίθετο.

Βλέπετε διέξοδο μέσα από αυτό το τούνελ της κρίσης;

Είμαι θετικός άνθρωπος. Μπορώ να λυγίσω, να πέσω κάτω, αλλά θα σηκωθώ και θα ξαναπερπατήσω. Δεν μπορώ όμως να μην ομολογήσω πως αυτή την περίοδο είμαι τρομαγμένη.

ΜΠΛΑΤΣΟΥ ΙΩΑΝΝΑ , Ελεύθερος Τύπος, Σάββατο, 01.11.08

Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης του Έντεν φον Χόρβατ

Πειραιώς 260 - Χώρος Η

Η νεαρή Μαριάννε θέλει να αντισταθεί στην ανοησία του κόσμου που την περιβάλλει. Προσπαθεί να ξεφύγει από το τέλμα της καθημερινότητας, διαλύει τον αρραβώνα που της έχει επιβάλει ο πατέρας της και ρισκάρει τη ζωή της ακολουθώντας ένα γοητευτικό τυχοδιώκτη που ζει από τον ιππόδρομο. Όμως το «άλογο» που διάλεξε θα την οδηγήσει, μέσα από ένα δύσβατο οδοιπορικό και πολλές άτυχες περιπέτειες, εξαντλημένη, και πάλι στην αγκαλιά του πρώην αρραβωνιαστικού της: ό,τι πεισματικά και ηρωικά προσπάθησε να αποφύγει, της απονέμεται στο τέλος ως νομοτελειακή δικαιοσύνη, ενώ γύρω της η ανοησία συνεχίζει να βασιλεύει θριαμβευτικά.

«Τίποτα δεν μας δίνει τόσο την αίσθηση του απείρου όσο η βλακεία»: η προμετωπίδα του Χόρβατ στις "Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης" φωτίζει μια πικρή και τρυφερή ιστορία στη Βιέννη του 1931, εκθέτοντας την τραγικωμωδία της ανθρώπινης μωρίας και προβλέποντας τον εφιάλτη του ναζισμού. Το έργο, που παρουσιάστηκε με επιτυχία το καλοκαίρι σε συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Αθηνών, επανέρχεται στο Χώρο Η της οδού Πειραιώς 260 για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Γιάννης Χουβαρδάς σκηνοθετεί μια παράσταση με ζωντανή μουσική και με την καθοριστική σύμπραξη μιας πλειάδας σημαντικών ηθοποιών.

Μετάφραση Γιώργος Δεπάστας
Σκηνοθεσία Γιάννης Χουβαρδάς
Σκηνικά - Κοστούμια Χέρμπερτ Μουράουερ
Μουσική επεξεργασία και ενορχήστρωση Νίκος Πλάτανος
Φωτισμοί Λευτέρης Παυλόπουλος
Μουσική διδασκαλία Μελίνα Παιονίδου
Βοηθοί σκηνοθέτη Γιάννης Σιούτης, Χρυσάνθη Τσίντζου
Βοηθός σκηνογράφου Μαριαλένα Λαπατά

Διανομή:

Άλφρεντ Νίκος Κουρής
Μητέρα Όλγα Δαμάνη
Γιαγιά Τιτίκα Σαριγκούλη
Φέρντιναντ Χιέρλινγκερ / Κονφερανσιέ Γιώργος Γλάστρας
Βαλερί Θέμις Μπαζάκα
Όσκαρ Δημήτρης Ήμελλος
Ίντα Δανάη Θέμελη, Αντωνία Καούρη
Χάβλιτσεκ / Μίστερ Γιώργος Τζαβάρας
Ίλαρχος Θεμιστοκλής Πάνου
Μαριάννε Αγγελική Παπούλια
Μάγος Ακύλλας Καραζήσης
Έριχ Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
Έμμα / Κορίτσι στη γιορτή / Χορεύτρια στο Μαξίμ Σοφιάνα Θεοφάνους
Αξιότιμη κυρία / Κορίτσι στη γιορτή / Χορεύτρια στο Μαξίμ Κίκα Γεωργίου
Κορίτσι στη γιορτή / Χελένε, αδελφή της Βαρόνης / Χορεύτρια στο Μαξίμ Λουίζα Κωστούλα
Βαρόνη Νίκος Πλάτανος
Κορίτσι στη γιορτή / Χορεύτρια στο Μαξίμ Γκαλίνα Μπράτουσκα
Παιδιά Φίλιππος Κορνιώτης, Σόμα Μπαντέκας, Μάξιμος Μπολότας, Φίλιππος Τσιαπάρας