Στιγμιότυπο από την πρεμιέρα του «Ντον Τζιοβάνι» στο Κόβεντ Γκάρντεν. Δεξιά, ο Σάιμον Κινλισάιντ στον ομώνυμο ρόλο
«Μμμ... Οπερα! Ενα μάτσο χοντρές που τσιρίζουν και κάτι τύποι με στενά παντελόνια που περιφέρονται επί ώρες για να τους βλέπουν μερικοί ψηλομύτηδες οι οποίοι ούτε νεκροί δεν θα παρακολουθούσαν ένα επεισόδιο των "EastEnders" ή των "Sopranos". "Ψωνισμένοι" αλαζόνες, έτοιμοι να "στραβώσουν" όταν κανείς τους μιλήσει για λίγο σεξ, μεθύσι, τζόγο, δωροδοκία ή φόνο. Αλλά, για μια στιγμή... Αν θέλετε κάτι από αυτά στη διασκέδασή σας η όπερα είναι ίσως το ιδανικό μέρος για σας. Περιέχει περισσότερο σεξ, βία και "βρώμικα" πράγματα απ' όσο μπορεί κανείς να παρακολουθήσει επί έναν μήνα στην τηλεόραση...».
Για τους «ορθόδοξους» φίλους του λυρικού θεάτρου η παραπάνω περιγραφή θα φαινόταν ει μη τι άλλο ανατρεπτική. Ωστόσο αποτελεί απλώς τη μεταφορά στα ελληνικά χαρακτηριστικού αποσπάσματος του άρθρου της εφημερίδας «The Sun» το οποίο δημοσιεύτηκε, προκειμένου να προωθήσει τη συμφωνία της με την περίφημη Βασιλική Οπερα του Λονδίνου. Στο πλαίσιό της τα εισιτήρια για την εφετινή πρεμιέρα της σεζόν - ένα πολυαναμενόμενο κοσμικό γεγονός μέχρι τούδε - θα διακινούνταν αποκλειστικά στους αναγνώστες του γνωστού, ιδιοκτησίας Ρούπερτ Μέρντοκ, ταμπλόιντ.
Η διαδικασία ήταν απλή. Ολοι όσοι αγόραζαν ένα αντίτυπο της «Sun» στις 30 Ιουλίου 2008 είχαν τη δυνατότητα να συμπληρώσουν τη σχετική αίτηση, προκειμένου να μπουν σε κλήρωση η οποία θα τους εξασφάλιζε εισιτήρια σε προνομιακές τιμές κυμαινόμενες από 7,5 ως 30 στερλίνες (μια θέση στο κέντρο κοστίζει συνήθως 150-200 στερλίνες) για την πρεμιέρα της 8ης Σεπτεμβρίου. Οσοι μάλιστα έφθαναν στο Λονδίνο από μακριά θα μπορούσαν να επωφεληθούν από φθηνά «πακέτα» διανυκτέρευσης σε ξενοδοχεία, ενώ θα λάμβαναν ως δώρο και ένα μπουκάλι αργεντίνικο κρασί «για να φτιάξει η διάθεση».
Το κοινό λίγο πριν από την έναρξη της παράστασης
Στο ίδιο, περίπου, μήκος κύματος και η εφημερίδα «The Guardian», σύμφωνα με την οποία «η συμφωνία της Βασιλικής Οπερας με ένα ταμπλόιντ το οποίο απαξιώνει τη γυναίκα υποβιβάζοντάς τη σε αντικείμενο πόθου δεν μπορεί παρά να προκαλεί ερωτηματικά». Δεν έλειψαν πάντως και οι φωνές οι οποίες υπερασπίστηκαν την πρωτοβουλία αυτή, θεωρώντας ότι ο «Ντον Τζιοβάνι» του Μότσαρτ με τον οποίο εγκαινιάστηκε η σεζόν την περασμένη Δευτέρα στο Κόβεντ Γκάρντεν ταίριαζε ιδανικά στο προφίλ της εφημερίδας.
«Με αυτή την κίνηση θέλαμε να απευθυνθούμε σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα θεατών» δήλωναν από την πλευρά τους κύκλοι της Βασιλικής Οπερας, σπεύδοντας να προσθέσουν ότι η απόφαση ενός «αντι-γκαλά» για τη βραδιά της πρεμιέρας δεν έχει να κάνει με μια μεμονωμένη κίνηση εντυπωσιασμού αλλά με μια ευρύτερη στρατηγική «ανοίγματος» η οποία θα έχει και συνέχεια.
Οσο για την ίδια την εφημερίδα, δεν άφησε την κριτική αναπάντητη. «Αφήστε τον "Guardian", την εφημερίδα της μπουρζουαζίας, να λέει ό,τι θέλει. Στις 8 Σεπτεμβρίου εκείνοι θα τρώνε σάντουιτς με φιστίκια συζητώντας περί υπαρξιστικού φεμινισμού, ενώ εμείς θα είμαστε στο Κόβεντ Γκάρντεν» έγραψε χαρακτηριστικά.
Μέσα σε αυτή την «πολεμική» ατμόσφαιρα, πάντως, δεν έλειψαν και οι φωνές οι οποίες προσπάθησαν να «εισχωρήσουν» κάτω από την επιφάνεια. «Ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια εφημερίδα, η οποία πουλάει ημερησίως περί τα 3 εκατ. φύλλα. Σε μια γενικότερα δύσκολη οικονομικά συγκυρία σαν τη σημερινή, πιθανώς η Βασιλική Οπερα θέλησε να εξασφαλίσει την κάλυψη της "Sun", προκειμένου να διεκδικήσει περισσότερους πόρους. Ολοι θυμόμαστε ότι όταν το 1995 είχαν δοθεί εκτάκτως στο θέατρο 78 εκατ. στερλίνες από τυχερά παιχνίδια, η εν λόγω εφημερίδα είχε αντιδράσει εντονότατα...» έγραψε συγκεκριμένα βρετανός μουσικοκριτικός.
Τα «κορίτσια της σελίδας 3» επί το έργον: επάνω, μοιράζουν προγράμματα στους τυχερούς αναγνώστες και, κάτω, ποζάρουν έξω από το Κόβεντ Γκάρντεν
Στο πλαίσιο αυτό η πρεμιέρα της περασμένης Δευτέρας είχε «χρώμα» διαφορετικό, προτού ακόμη ανοίξει η αυλαία. Εξω από το θέατρο ένα δίπατο λεωφορείο με τον λογότυπο της «Sun» και στολισμένο με μπαλόνια μαρτυρούσε την εμπλοκή της εφημερίδας στο γεγονός, ενώ ένα δροσερό «μπουκέτο» από τα περίφημα κορίτσια της σελίδας 3 - ντυμένα αυτή τη φορά, και δη με κοστούμια τα οποία απέπνεαν χαλαρά άρωμα όπερας - υποδέχονταν το κοινό. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ που ακολούθησαν, πάντως, σε ό,τι αφορά τις ενδυματολογικές επιλογές των θεατών, δεν ήταν εντυπωσιακά διαφορετικές απ' ό,τι συνήθως. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει ίσως τις υποψίες, σύμφωνα με τις οποίες δεν επρόκειτο ακριβώς για «2.000 και πλέον παρθένες της όπερας». Ανάμεσά τους υπήρξαν και αρκετοί σταθεροί φίλοι του είδους οι οποίοι, σε μια εποχή «ισχνών αγελάδων», απλώς αγόρασαν ένα αντίτυπο της εφημερίδας, προκειμένου να επωφεληθούν της προσφοράς. Παρ' όλα αυτά, οι «πρωτάρηδες» δεν έλειψαν και στη μεγάλη πλειονότητά τους έφυγαν από το θέατρο με τη διάθεση να επιστρέψουν.
Κατά κοινή ομολογία το κοινό ήταν κατά τι νεανικότερο απ' ό,τι συνήθως, ελαφρώς πιο θορυβώδες και, σύμφωνα με τον «Guardian» «κάπως περισσότερο αγενές. Θα 'λεγε κανείς ότι τα ακριβά εισιτήρια συμβαδίζουν με τους καλούς τρόπους στο μπαρ». Εν τούτοις ούτε κουδουνίσματα κινητών τηλεφώνων ακούστηκαν ούτε πρόωρες αποχωρήσεις σημειώθηκαν.
ΙΣΜΑ Μ. ΤΟΥΛΑΤΟΥ, Το ΒΗΜΑ, 14/09/2008
No comments:
Post a Comment