Ο Θανάσης Παπαθανασίου προσπαθεί να χαμηλώσει τους τόνους -ιδίως όταν ο Μιχάλης Ρέππας αναφέρεται σε ηθοποιούς που παίρνουν επιχορηγήσεις εις βάρος άλλων που τις αξίζουν, μα δεν είναι χωμένοι στη διαπλοκή- αλλά στις λίγες κουβέντες που προλαβαίνει να πει, είναι περισσότερο επικριτικός από τον μόνιμο συνεργάτη του.
Τέλειωσαν μόλις τη νέα τους ταινία «Αυστηρώς κατάλληλο» και μοιράζονται στις πρόβες του έργου τους «Φούστα-μπλούζα» που θα παιχτεί δεύτερη σεζόν στο «Πειραιώς 131» και σ' αυτές της νέας κωμωδίας τους «Συμπέθεροι από τα Τίρανα» που θα δούμε στο «Λαμπέτη». Το... θερμόμετρο ανεβαίνει και οι δυο τους τα λένε έξω από τα δόντια.
- Θέλω να ξεκινήσουμε από το νέο σας έργο που, απ ό,τι γνωρίζω, έχει ένα έντονο αντιρατσιστικό μήνυμα...
Μ. ΡΕΠΠΑΣ: Από το 2000, την εποχή που γράφαμε το έργο «Ο Εβρος απέναντι», μας δημιουργήθηκε η ιδέα να γράψουμε μια κωμωδία με θέμα τον ρατσισμό, όπως διαμορφώθηκε στην Ελλάδα τα είκοσι τελευταία χρόνια. Το αποφασίσαμε πέρυσι.
Επτά χρόνια αργότερα, τον χειμώνα του 2007 προς 2008 γράψαμε τους «Συμπέθερους», ενώ στις τηλεοράσεις παιζόταν το σκάνδαλο Ζαχόπουλου, το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, οι Ινδοί στο αναψυκτήριο του Μαγγίνα και η δακρύβρεχτη ιστορία της Ρούλας Βροχοπούλου με τον ωραίο αδιάφορο Φραν -τον Αλβανό σύζυγό της. Θέματα με την πρώτη ματιά άσχετα με το έργο μας, που ξαφνικά άρχισαν να παρεισφρέουν στις σκηνές και να διαποτίζουν τους διαλόγους του έργου μας χωρίς να το θέλουμε.
Θ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Το έργο άρχισε να απορροφά την επικαιρότητα με έναν τρόπο αυτόματο και σίγουρα πέρα από τις προθέσεις μας.
Γιατί η κωμική μυθοπλασία δεν έχει στόχο να σχολιάσει την τρέχουσα επικαιρότητα, αλλά να εκφράσει και να αποκαλύψει το βαθύτερο αίσθημα της κοινωνίας διαχρονικά.
Η επικαιρότητα είναι το πεδίο της επιθεώρησης. Αλλά όταν η επικαιρότητα ξεπερνά κάθε μυθοπλασία και παράγει πλοκές και ήρωες τόσο πυκνωτικά αντιπροσωπευτικούς της κοινωνίας, όταν οι μηχανισμοί εξουσίας αλλά και οι μηχανισμοί ελέγχου της εξουσίας ταυτίζονται και αυτοαποκαλύπτονται τόσο κωμικά και ξεδιάντροπα, όταν η ειδησεογραφία γίνεται φάρσα, η κωμωδία δεν έχει παρά να «μαγνητοφωνήσει» και να «υποκλέψει» το υλικό της από την πραγματικότητα.
Μ. ΡΕΠΠΑΣ: Ετσι με κεντρικό άξονα τον μεταμοντέρνο ρατσισμό μας, που έχει ταυτίσει τη λέξη «Αλβανός» με την λέξη «ύποπτος», άρχισε να προκύπτει από μόνο του ένα έργο που αφομοίωσε όλο αυτό το κομφούζιο της διαπλοκής και του λαϊκισμού, που εκ πρώτης όψεως είναι άσχετα με τον ρατσισμό αλλά αποτελούν συμπτώματα της ίδιας παθογένειας.
Σεισμικές δονήσεις που έρχονται από τα ίδια γεωλογικά ρήγματα. Ρήγματα σε ένα υπέδαφος που κινείται πολλές φορές επικίνδυνα και βίαιες ανακατατάξεις σε μια επιφάνεια όπου τα όρια του Ελληνα και του Ελληνάρα συγχέονται καταστροφικά.
Γι' αυτό εδώ πρέπει να δηλώσουμε ότι τα πρόσωπα και οι καταστάσεις του έργου μας είναι μεν φανταστικά, αλλά κάθε πιθανή ομοιότης με πραγματικά ήταν σίγουρα ακούσια, αλλά οπωσδήποτε αναπόφευκτη.
- Σας άκουγα να λέτε κατά τις πρόβες ότι το έργο σας μπορεί να παιχτεί με οποιαδήποτε κυβέρνηση. Τι ακριβώς εννοείτε;
Μ. ΡΕΠΠΑΣ: Οι ρόλοι του Λυκούργου και του Βασίλη έχουν αντίθετη κομματική ένταξη, χωρίς όμως ποτέ να φαίνεται σε ποιο ακριβώς κόμμα ανήκει ο καθένας. Απλώς ο ένας είναι με την κυβέρνηση και ο άλλος με την αξιωματική αντιπολίτευση. Ωστόσο το έργο μας μπορεί να παιχτεί με οποιαδήποτε κυβέρνηση, γιατί όλα τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα εμφορούνται από τις ίδιες περίφημες «αρετές».
- Διαπλοκή στο θέατρο υπάρχει; Κάποιοι επιχορηγούνται, κάποιοι άλλοι όχι.
Μ. ΡΕΠΠΑΣ: Κάποιοι είναι διαπλεκόμενοι, κάποιοι δεν είναι. Ποιος αποφασίζει ότι ένας θιασάρχης αξίζει να πάρει ένα ποσό και κάποιος άλλος όχι; Και μη μου πεις ότι αυτές οι επιχορηγήσεις δίνονται μέσω ποιοτικών κριτηρίων, γιατί το τι είναι ποιοτικό και τι όχι είναι εντελώς υποκειμενικό. Εσύ μπορεί να βλέπεις κάτι «θεϊκό» και εγώ να το βλέπω «τέρας»!
Απλώς κάποιοι είναι χωμένοι στη διαπλοκή και κάποιοι δεν είναι. Να τα πάρει το Εθνικό Θέατρο ναι! Να στηριχτούν δυο-τρεις ημικρατικοί οργανισμοί ναι! Να βοηθηθούν τρία-τέσσερα ΔΗΠΕΘΕ και όχι παραπάνω ναι! Αλλά γιατί επιλέγουν την τάδε πρωταγωνίστρια που το έχει δει θιασάρχισσα και όχι κάποια άλλη, που υπηρετεί το ίδιο ρεπερτόριο, ανεβάζοντας και αυτή, όπως η άλλη, ας πούμε Πίντερ;
Με τα χρήματα του κοσμάκη να κάνει το... κομμάτι του ο τάδε; Γιατί; Να το κάνει πουλώντας το σπίτι του. Παράγιναν το κακό και η ασυδοσία!
- Από την άλλη έχουμε μια σαρωτική μόδα «πειραγμένων» έργων. Να... πειράζει κανείς τα έργα ή να μην τα... πειράζει; Ιδού η απορία...
Θ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Να τα... πειράζει, αν το θέλει τόσο πολύ και τον ενοχλεί πια το αυθεντικό, αλλά μέσα από ένα συγκεκριμένο όραμα.
Μ. ΡΕΠΠΑΣ: ...και όχι για να πειράξει και μόνο, για να θορυβήσει, για να εντυπωσιάσει, για να σοκάρει, για να πουλήσει μούρη αλλά και εξυπνάδα. Κουράστηκα να βλέπω πειραγμένα ανεβάσματα που μόνο τους σκοπό έχουν να σοκάρουν. Μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.
Κάνουν το κομμάτι τους εις βάρος του κόσμου. Δεν κάνουν θέατρο για το κοινό. Κάνουν αυτιστικό θέατρο που δεν λαμβάνει υπόψη του το κοινό.
Δες τις παραστάσεις που ανεβαίνουν στο «Πειραιώς 260» ας πούμε. Ανεβαίνουν για δύο βραδιές, η μία είναι κλεισμένη σαφώς με προσκλήσεις, η άλλη με τους ημέτερους των ημέτερων. Αρα δεν αναμετριέται η παράσταση με το ουσιαστικό κοινό. Και τι έγινε που από την τσέπη του πληρώνονται αυτές οι παραγωγές;
Αντε, καλέ, ποιος θα ασχοληθεί;
Είναι και πολιτικά σκανδαλώδες πέρα από καλλιτεχνικά αυτό το πράγμα. Κάποιοι τα παίρνουν χοντρά και μας κοροϊδεύουν μέσα στη μούρη μας! Από την άλλη κάνουν κακό στο ίδιο το θέατρο. Κάνουν εξεζητημένα πράγματα που τρομάζουν -απογοητεύουν- οργίζουν τον κόσμο και τον διώχνουν απ το θέατρο.
Θ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Και τι φασισμός είναι αυτός ότι θα παιχτεί κάτι για δύο ημέρες στον τάδε χώρο και να μην παρουσιαστεί και πιο πολλές μέρες και σε περιοδεία ανά την Ελλάδα; Από την τσέπη όλων τα παίρνουν τα λεφτά για να φτιάξουν όλες αυτές τις παραγωγές! Πώς αποκλείεις το κοινό της επαρχίας να τις δει, λοιπόν; Εχω άδικο;
Μ. ΡΕΠΠΑΣ: Βρίσκω σκανδαλώδες να είναι εκτός φεστιβάλ, εκτός Επιδαύρου και Ηρωδείου καλλιτέχνες όπως ο Φιλιππίδης, ο Μπέζος.
Εχουν την ψήφο του ελληνικού λαού και αυτοί που... μαγειρεύουν τα του φεστιβάλ, τους αφήνουν εκτός -επειδή δεν... έφτασαν τα λεφτά.
Το να αγνοείται η λαϊκή ετυμηγορία είναι ύποπτο και σκανδαλώδες!
Να υπάρχει το εναλλακτικό, να υπάρχει το πειραγμένο, να υπάρχει το ερευνητικό, αλλά όχι να υπάρχει μόνο αυτό τόσο στα φεστιβάλ όσο και στο ρεπερτόριο του Εθνικού. Εκεί γίνεται το μεγάλο λάθος πιστεύω.
Το κοινό θέλει να δει και κλασικά ανεβάσματα, θέλει την Κονιόρδου Μήδεια όπως ήταν στην Ηλέκτρα της, θέλει λαϊκούς κωμικούς στον Αριστοφάνη. Γιατί αγνοείς το ζητούμενο του κόσμου τόσο επηρμένα;
- Μήπως γι αυτό το κοινό έφτασε φέτος να γιουχάρει τη «Μήδεια»; Γιατί το αγνοούν και κάνουν εξεζητημένες παραστάσεις για λίγους;
Μ. ΡΕΠΠΑΣ: Η Λυδία Κονιόρδου είναι μια ισχυρότατη μονάδα στον χώρο του αρχαίου δράματος, άρα είναι ύβρις να τη γιουχάρεις επί σκηνής. Από εκεί και πέρα, γιούχαραν τον Βασίλιεφ νομίζω, που στις συνεντεύξεις του απαξίωσε το ελληνικό θέατρο προκλητικότατα.
Θ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Τον καλείς, τον πληρώνεις, έρχεται και χύνει χολή. Μα όταν πας σε ένα σπίτι καλεσμένος, ό,τι και να σε πειράξει, όσο κακό και να θεωρήσεις το φαϊ που σου προσφέρουν, δεν τους το πετάς στη μούρη. Ηταν αγενής και αήθης. Δεν έχετε θέατρο, είπε.
Και πού το ξέρεις, ρε φίλε εσύ; Με έξι μήνες που έκανες πρόβες; Αυτό ενόχλησε και από εκεί προκλήθηκαν πιστεύω αυτά τα γιουχαϊσματα.
ΤΟ ΑΛΑΛΟΥΜ
- Αληθεύει ότι το «Αυστηρώς κατάλληλο» πήρε τη θέση μιας ταινίας εποχής που είχατε στο μυαλό σας, η οποία δεν έγινε λόγω χρημάτων που δεν βρέθηκαν; Κι ότι αυτή η πικρία σας περνά στην ταινία;
Μ. ΡΕΠΠΑΣ: Αληθεύει! Ετσι σαλάτα που τα έχει κάνει η πολιτεία και στα του κινηματογράφου, πώς να λυθούν τα χέρια κάποιων ισχυρών οικονομικά ανθρώπων να στηρίξουν το εγχείρημά μας; Δεν βρήκαμε τα απαιτούμενα λεφτά και κάναμε το «Αυστηρώς κατάλληλο» που ρίχνει φως σε όλο το αλαλούμ που υπάρχει στο σινεμά. Αλλά όσο και να τους κράξεις, δεν ακούνε. Από το ένα αυτί μπαίνει, από το άλλο τους βγαίνει.
Το ίδιο δεν γίνεται και στους πολιτικούς; Ακούνε όσα θέλουν και για τα άλλα κωφεύουν επιδεικτικά και προκλητικά. Δεν μασάνε με τίποτα!
Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
«Εχω ένα μυστικό» και οι «χάριτες»
- Με αφορμή τη συμμετοχή σου στη σειρά «Εχω ένα μυστικό» που χει θέμα τη ζωή και το έργο της Αλίκης, Μιχάλη, θέλω να σταθούμε στο μέτωπο που έχει ξεσπάσει πριν δούμε το αποτέλεσμα για το αν έπρεπε να γίνει η σειρά ή όχι.
Μ. ΡΕΠΠΑΣ: Αυτό είναι ίδιον των Ελλήνων. Κάτσε να δεις τι έχει γίνει, τι δουλειά έχει πέσει για να φωτιστεί αυτό το τόσο ιδιαίτερο πρόσωπο και μετά εξύμνησέ το ή γιουχάισέ το. Αλλά να βγαίνεις να κρίνεις πριν δεις, μόνο ύποπτο μου κάνει. Γιατί να μη γίνει σειρά για την Αλίκη;
Δεν έγινε για την Πιαφ που ήταν συγκλονιστική δουλειά; Δεν έγινε για τη Λαμπέτη από την ίδια ικανότατη σκηνοθέτιδα -Ρέινα Εσκενάζι;
- Εσείς, πάντως, απέχετε από την τηλεόραση. Εκκρεμούν οι «Χάριτες»...
Θ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Αχ, αυτές οι «Χάριτες». Σκεφτήκαμε να κάνουμε ένα ριμέικ τους, το συζητήσαμε κι εκεί που προχωρούσε, είχαμε τον φόρτο της δεύτερης σεζόν του «Φούστα-μπλούζα» στο «Πειραιώς 131» -με αλλαγές στη διανομή- της νέας μας ταινίας, αλλά και του ανεβάσματος του «Συμπέθεροι από τα Τίρανα».
Δύο νεαροί σκηνοθέτες φιλοδοξούν να γυρίσουν μια ταινία με θέμα τους μεγάλους και τραγικούς έρωτες στην ιστορία της λογοτεχνίας, αλλά δεν βρίσκουν πρόθυμους χρηματοδότες. Τη λύση δίνει ένας σκοτεινός παραγωγός, με παρελθόν στη βιομηχανία πορνό και η συνεργάτιδά του, παλιά ντίβα του είδους.
Ο παραγωγός έχει ένα ακραίο σχέδιο: Να αφήσει τους σκηνοθέτες να κάνουν την ταινία τους, αλλά χρησιμοποιώντας τα σκηνικά και το σενάριο στα κρυφά, να κάνει μια τσόντα-υπερπαραγωγή. Ετσι, ο Ιππόλυτος, η μαντάμ Μποβαρί και η Αννα Καρένινα θα γίνουν -άθελά τους φυσικά-πρωταγωνιστές πορνό!
Το σενάριο και τη σκηνοθεσία της ταινίας «Αυστηρώς κατάλληλο» υπογράφουν οι Θανάσης Παπαθανασίου-Μιχάλης Ρέππας.
Παίζουν οι Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Πηνελόπη Πιτσούλη, Δημήτρης Τζουμάκης, Δήμητρα Στογιάννη, Αννα Παναγιωτοπούλου, Αλέξανδρος Αντωνόπουλος, Κατερίνα Λέχου, Οθων Μεταξάς κ.ά. Διεύθυνση φωτογραφίας Γιώργος Μιχελής. Σκηνικά Αντώνης Δαγκλίδης, κοστούμια Εβελιν Σιούπη. Παραγωγή Ελενα Χατζηαλεξάνδρου-Lumad.
Η ταινία θα κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους στις 22 Οκτωβρίου.
Ο ΑΛΒΑΝΟΣ ΓΑΜΠΡΟΣ
Η υπόθεση του νέου θεατρικού του έργου «Συμπέθεροι από τα Τίρανα» έχει ως εξής:
Η Πένη και ο Λυκούργος είναι ένα ευκατάστατο ζευγάρι και ζουν σε μια μεγάλη επαρχιακή πόλη της Κεντρικής Ελλάδας. Εχουν μια μοναχοκόρη, τη Λίζα, η οποία σπουδάζει στο Λονδίνο.
Ολα τους τα προβλήματα μοιάζουν λυμένα και το όνειρό τους είναι, τι άλλο;
Να δουν την κορούλα τους αποκαταστημένη με έναν καλό γαμπρό. Σχεδόν δίπλα απ' το σπίτι τους έχουν τη μονοκατοικία τους η Πωλίνα, αδερφή της Πένης, και ο άντρας της Βασίλης, οι οποίοι ζουν σε αντίστοιχα εύπορο περιβάλλον.
Λίγο πριν από το Πάσχα η Λίζα έρχεται από το Λονδίνο με το αγόρι της, έναν νεαρό φοιτητή που γνώρισε στο Λονδίνο. Τον Αλφρεντ. Το γεγονός ότι η κορούλα έχει γκόμενο είναι ένα σοκ για μια τέτοια οικογένεια αλλά ευχάριστο σοκ. Ο Αλφρεντ είναι πανέμορφος και πολύ ευγενικός.
Ολοι πέφτουν απ τα σύννεφα όταν μαθαίνουν ότι ο Αλφρεντ δεν είναι Αγγλος, αλλά Αλβανός!
Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα με την άφιξη των γονιών του Αλφρεντ. Της Κλαμπέτας και του Μπουκουράν.
Οταν καταφθάνουν και οι συμπέθεροι απ τα Τίρανα ξεκινάει μια δίνη κωμικών εξελίξεων όπου πέφτουν οι μάσκες και οι τέσσερις Ελληνες συμπέθεροι δίνουν ένα ρεσιτάλ υποκρισίας, ξιπασιάς, ανοησίας, πονηριάς και διαπλοκής.
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Οι «Συμπέθεροι από τα Τίρανα» των Θανάση Παπαθανασίου-Μιχάλη Ρέππα ανεβαίνει στο θέατρο «Λαμπέτη» στα μέσα Οκτωβρίου σε σκηνοθεσία δική τους, σκηνικά Αντώνη Δαγκλίδη, κοστούμια της Εβελιν Σιούπη και φωτισμούς Λευτέρης Παυλόπουλου. Παίρνουν μέρος οι ηθοποιοί: Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Παύλος Κοντογιαννίδης, Τζόυς Ευείδη, Δημήτρης Μαυρόπουλος, Δήμητρα Στογιάννη, Νικόλας Μακρής, Νατάσσα Κοτσοβού, Χρήστος Τριπόδης, Κώστας Καζάκας. Παραγωγή: «Ελληνική Θεαμάτων».
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗΣ, ΕΘΝΟΣ, 14/09/2008
No comments:
Post a Comment