Το τέταρτο κουδούνι του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΗ

Του Γιώργου Δ.Κ. Σαρηγιάννη. ΤΑ ΝΕΑ: Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008

ΔιΕλεύκανση. Α, ναι. Έτσι τη λένε πια. Στις ειδήσεις της ΝΕΤ. Εκ του ρήματος- υποθέτω- διΕλευκαίνω.

Όλος ο κόσμος, μια σκηνή... Εκ των πρωταγωνιστών στο «Ξύπνημα της άνοιξης» του Βέντεκιντ που ετοιμάζει ο Νίκος Μαστοράκης στο Εθνικό- Νέα Σκηνή/ «Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας»- και που θα παιχτεί από 14 Νοεμβρίου μέχρι 1 Φεβρουαρίου, πρωταγωνιστής στο «Εldorado» του Μάριους φον Μάγιενμπουργκ που θα κάνει ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης στο «Χώρα» - Σκηνή «Νέα Χώρα», 7 Φεβρουαρίου με 12 Απριλίου-, ο Κωνσταντίνος Παπαχρόνης (στη φωτογραφία), απ΄ τους απολύτως σημαντικούς της γενιάς του, έχει επωμιστεί για φέτος και τον παραληρηματικό μονόλογο του Μπερνάρ- Μαρί Κολτές «Η νύχτα μόλις πριν από τα δάση»- νομίζω πως πάρα πολύ ταιριάζει στη ροκ ιδιοσυγκρασία του το κείμενο αυτό κι ο συγγραφέας αυτός. Στο «Χώρα» και πάλι- Σκηνή «Μικρή Χώρα», 23 Φεβρουαρίου με 10 Απριλίου- σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπερδέκα.

Ο Κωνσταντίνος Παπαχρόνης επιστρέφει για τέταρτο συνεχή χειμώνα στο «Χώρα» όπου, για δυο σεζόν, με το Εθνικό, έκανε ένα σπουδαίο ρόλο- τον Λευτέρη στο «Γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη με σκηνοθέτη τον Νίκο Μαστοράκη και πάλι-, ρόλο που, πιστεύω, δεν εκτιμήθηκε όσο του έπρεπε..., και, πέρσι, μ΄ επιτυχία επίσης, τον Σταν στο έργο του Μάρμπερ «Ο Δον Ζουάν στο Σόχο» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη. Πέφτουν σαν το χαλάζι πάλι οι πρεμιέρες. Να ευχηθείτε στο Θεό- ή όπου αλλού πιστεύετε τέλος πάντων- ποτέ στη ζωή σας να μην σας τύχει να επιμελείστε στήλη θεαμάτων ημερήσιας εφημερίδας...

Η αίσθησή μου είναι πως οι 434 παραστάσεις της περσινής σεζόν θ΄ αυγατίσουν φέτος. Το θέατρο, τελικά- στην Ελλάδα τουλάχιστον-, είναι σαν το σεξ και τα γλυκά. Όσο περισσότερο κάνεις τόσο πιο πο λύ θες. Όσο πιο πολλά τρως τόσο περισσότερα θες να φας. Όνειδος πια θεωρείται για ένα θέατρο να φιλοξενεί λιγότερες από εφτά παραστάσεις τη σεζόν υπό την στέγην του- χάνει το κύρος του (Αχ Χουβαρδά, τι μας έκανες...).

Αφήστε που έγραφα για τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο (φωτογραφία) του «Νέου Κόσμου» πως μόνο στις τουαλέτες δεν έχει κάνει παράσταση και νάτοι οι «ΑΣΙΠΚΑ» που την έκαναν- το «Τρίπτυχο» του Χάινερ Μίλερ στις τουαλέτες του «Βios»... Είναι να μην του μπει του άλλου η ιδέα...

Οι επαναλήψεις, βέβαια, μας έχουν πάρει φαλάγγι φέτος. Στις 89 πρεμιέρες τις οποίες έχω μετρήσει μέχρι τη στιγμή που γράφω αυτές τις αράδες, οι 54 παραστάσεις είναι επαναλήψεις. Περισσότερες απ΄ τις μισές! Και θα ΄χουμε κι άλλες. 2008- 2009: Έτος Επαναλήψεων! Κάτι η επιτυχία την περασμένη σεζόν, κάτι οι «μικρές» παραγωγές που παίχτηκαν για λίγο και επανέρχονται... Αλλά το δει δη χρημάτων είναι νομίζω το βασικό κίνητρο. Η επανάληψη μιας παράστασης που ΄χε, έστω, κουτσοπάει, συμφέρει πια, στις δύσκολες μέρες μας, περισσότερο από μια καινούργια παραγωγή.

Δεν ευδοκίμησε το «Κοκτέιλ πάρτι» του Τ. Σ. Έλιοτ που ετοίμαζε στο «Προσκήνιο» η Βαρβάρα Μαυρομάτη. Άννα Φόνσου και Κώστας Ζαχαράκης της αρχικής διανομής αντικαταστάθηκαν, αντίστοιχα, από Λουκία Πιστιόλα και Γιώργο Γιαννακάκο στην αρχή των δοκιμών. Κι ύστερα... ήρθαν οι μέλισσες. Οι παραγωγοί Γιώργος και Σωτηρία Κυπραίου ματαίωσαν την παράσταση. Άγνωστοι- σ΄ εμένα τουλάχιστον- οι λόγοι.

Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, πως οι ίδιοι παραγωγοί ματαίωσαν στο ίδιο θέατρο, πριν από δυο χρόνια, και την «Νόρα» του Ίψενοι δοκιμές μάλιστα, στην περίπτωση αυτή, είχαν προχωρήσει πολύ- που ετοίμαζε η Έλλη Παπακωνσταντίνου με την Αθηνά Μαξίμου στον επώνυμο ρόλο. Κι οι ηθοποιοί έμειναν στον άσο- και απλήρωτοι και χωρίς δουλειά εννοώ... Όπως και τώρα.

Πέρασε το καλοκαίρι, μπήκε το φθινόπωρο, την πρώτη του συνέντευξη Τύπου ήδη έκανε το Ε(θνικό)ΚΕ(ντρο)ΘΕ(άτρου)Χ(ορού) αλλά η Γνωμοδοτική Επιτροπή του για τις επιχορηγήσεις του θεάτρου στάσιν αισχυντηλήν τήρησε- σιγήν ιχθύος, δηλαδή, για να ακριβολογώ- ως προς τον τρόπο που μοίρασε τα κομμάτια της πίτας των επιχορηγήσεων του θεάτρου για τη σεζόν 2007- 2008 στους 70 (ναι, εβδομήντα! Πολλοί, ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ είναι, κ. Δραγώνα μου) τυχερούς.

Ουδεμία εξήγηση πώς κρέμασε τους (τέως) «ιστορικούς» θιάσους που έκαναν τα σχέδιά τους και προϋπολογισμούς για το 2007- 2008 επί τη βάσει των ποσών τα οποία έπαιρναν έως τότε και των υποσχέσεων που γενναιόδωρα έδινε το ΕΚΕΘΕΧ και, κατόπιν εορτής- πολύ κατόπιν εορτής, Ιούλιο μήνα...-, τζα, τους έκανε την έκπληξη: «Εμείς είμαστε αυστηροί και κόψτε το λαιμό σας».

Ουδεμία εξήγηση πώς απλόχερα μοιράστηκαν κάποια ιδιαιτέρως εξογκωμένα ποσά σε θιάσους με ιδιαιτέρως περιορισμένη παρουσία. Ουδεμία εξήγηση πώς επιχορηγήθηκαν θίασοι που ΔΕΝ έκαναν καμιά καινούργια παραγωγή τη χειμερινή σεζόν 2007- 2008. Ίσως η Επιτροπή να ασπάζεται το δόγμα «Η σιωπή είναι χρυσός». Αλλά η ελληνική θεατρική πιάτσα, που τις ξέρει τις σχέσεις και τις διαπλοκές, είναι μικρή και βοά... Να ελπίσω πως η απόφαση για την τρέχουσα σεζόν θα ΄ναι πιο σώφρων;

Ο Γρηγόρης Βαλτινός επανέρχεται στη σκηνή ύστερα από τρία σχεδόν χρόνια. Και επανέρχεται θριαμβευτικά. Μια κομεντί προς φάρσα είναι το έργο του Νόελ Κάουαρντ «Μη γελάτε, είναι σοβαρό!» που κάνει στο «Βρετάνια» σε σκηνοθεσία του. Αλλά και η παράσταση είναι καλή και αστεία και η διανομή επιτυχημένη και, πάνω απ΄ όλα, η ερμηνεία του ίδιου είναι ένα Γεγονός- αστράφτει στη σκηνή, απολαυστικός! Κομεντιέν με τη λάμψη, τη φινέτσα και το χιούμορ του Γρηγόρη Βαλτινού (στην κεντρική φωτογραφία με την Ιωάννα Χιώτη) δε νομίζω πως διαθέτει άλλον σήμερα το ελληνικό θέατρο. «Κρεβάτι ανάμεσα στις φακές», ο υπέροχος μονόλογος του Βρετανού Άλαν Μπένετ, στο «Χώρα»- «Μικρή Χώρα», μετάφραση/ σκηνοθεσία Σταύρος Στάγκος, με την Λίλη Τσεσματζόγλου.

«Κρεβάτι ανάμεσα στις φακές» και στο «Αγγέλων Βήμα» μαζί με άλλους τρεις έξοχους μονολόγους του Μπένετ στην παράσταση «Φωνές»μετάφραση Ερρίκος Μπελιές, σκηνοθεσία Κοραής Δαμάτης, με Σμαράγδα Σμυρναίου- που επαναλαμβάνεται φέτος.

Σπάνιο φαινόμενο να παίζεται ταυτόχρονα από δύο Σκηνές στην ίδια πόλη το ίδιο έργο. Πάντως την ερμηνεία της Σμαράγδας Σμυρναίου (φωτογραφία) θα σας συνιστούσα να μην τη χάσετε. Με τίποτα. Είναι συ-ναρ-πα-στι-κή. Καλά στα «ειδικευμένα» έντυπα... Εκεί είναι καθ΄ έξιν. Και κατ΄ επάγγελμα. Αλλά πέντε ολόκληρες, μεγάλες σελίδες ανώνυμης σχολιογραφίας σε free press αφιερωμένο στην τέχνη και τον πολιτισμό μήπως είναι σχήμα οξύμωρο;