ΛΟΝΔΙΝΟ
Ο Πολ Χίλτον και η Ελεν Μακ Κρόρυ στο Ρόσμερσχολμ
«Δραματική παραδοξότητα από το 1886» αποκαλεί κριτικός το Ρόσμερσχολμ του Ερρίκου Ιψεν (1828-1906) που παίζεται στο θέατρο Almeida και που έρχεται ύστερα από σειρά άλλων ιψενικών παραστάσεων. Σπεύδει ωστόσο ο κριτικός να αναγνωρίσει την αξία του ζοφερού αυτού αριστουργήματος του μεγάλου νορβηγού συγγραφέα όπου «τα όσα έγιναν κάποτε υπαγορεύουν τα όσα πρόκειται να έρθουν». Αλλος κριτικός βλέπει στο Ρόσμερσχολμ «πολιτικό θέατρο και ψυχολογικό δράμα» να «ενώνουν τις δυνάμεις τους καθώς ο Ιψεν εδώ παρουσιάζει δύο ταλανιζόμενους ήρωες που παλεύουν να απαλλαγούν από το παρελθόν». Το Ρόσμερσχολμ ανήκει στα τελευταία έργα του Ιψεν όπου το κέντρο βάρους μετατοπίζεται από το άτομο μέσα στην κοινωνία στο απομονωμένο άτομο. Οσο για τη λονδρέζικη παράσταση επαινείται θερμά. «Κρυστάλλινη» και «εύγλωττη» χαρακτηρίζεται η σκηνοθεσία του Αντονι Πέιτζ. Επαινοι δαψιλεύονται και στους ηθοποιούς, τον Πολ Χίλτον στον ρόλο του Γιοχάνες Ρόσμερ, του πρώην πάστορα που έχασε την πίστη του όταν αυτοκτόνησε η άρρωστη σύζυγός του και ζει στο πατρογονικό υποστατικό του, το Ρόσμερσχολμ, και την Ελεν Μακ Κρόρυ ως Ρεβέκκα, πρώην συνοδό της εκλιπούσας, οι οποίοι αδυνατούν να ξαναστήσουν τη ζωή τους επειδή τα περασμένα τους σύρουν στον χαμό. [ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΖΕΝΑΚΟΥ, ars... brevis, ΤΟ ΒΗΜΑ, 15/6/2008]
No comments:
Post a Comment