ΓΩΓΩ ΜΠΡΕΜΠΟΥ. Η Ολίβια στο καμπαρέ

Η ηθοποιός πρωταγωνιστεί στην παράσταση της «Δωδεκάτης νύχτας», από το ΔΗΠΕΘΕ της Βέροιας, που μεταφέρει την κωμωδία του Σαίξπηρ στην εποχή του Μεσοπολέμου και της ποτοαπαγόρευσης

---

Η Γωγώ Μπρέμπου

---

Αν και διανύει διαδρομές στο θέατρο εδώ και δέκα χρόνια, εν τούτοις λίγα πράγματα έχουν αλλάξει για τη Γωγώ Μπρέμπου. Ιδιες σχεδόν επιλογές, περίπου ίδια κριτήρια, σταθερά βήματα. «Μπορεί να δουλεύω περίπου εδώ και μία δεκαετία, ωστόσο, αν και δουλεύω διαφορετικά, ουσιαστικά θέλω το ίδιο. Να δουλεύω με δημιουργικούς ανθρώπους. Και για μένα αυτοί είναι οι ηθοποιοί με τους οποίους βρίσκομαι πάνω στη σκηνή. Κάθε στιγμή για μένα είναι σημαντική όταν έχεις να συνεργαστείς με έναν καλό συνάδελφο. Παλαιότερα πίστευα ότι τα πάντα ήταν θέμα σκηνοθέτη. Θεωρούσα ότι ο σκηνοθέτης ήταν παντοδύναμος και τα πάντα εξαρτιόνταν από το δικό του όραμα. Τα τελευταία δύο χρόνια όμως ανακάλυψα, χωρίς να υποτιμώ τον ρόλο και τη σκηνοθετική δύναμη, ότι το παν είναι ο καλός "συμπαίκτης"» εξηγεί.

Αυτές τις ημέρες κάνει τις τελευταίες πρόβες για την παράσταση της σαιξπηρικής «Δωδεκάτης νύχτας», που ανεβαίνει από το ΔΗΠΕΘΕ της Βέροιας. Το συγκεκριμένο ανέβασμα μεταφέρει την κωμωδία στην εποχή του Μεσοπολέμου και της ποτοαπαγόρευσης. Η ιστορία εξελίσσεται στην ατμόσφαιρα και στον χώρο του μιούζικ χολ με μουσικές και τραγούδια, διασκευές γνωστών τζαζ κομματιών, χορό και ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής.

Η Γωγώ Μπρέμπου, η οποία ερμηνεύει την Ολίβια, θεωρεί ότι οι όποιες επεμβάσεις έχουν γίνει δεν αλλοιώνουν το κείμενο, απλώς δίνουν μια άλλη αίσθηση ενισχυτική της ατμόσφαιρας που υποβάλλει και το σαιξπηρικό έργο. «Η μετάφραση της Παναγιώτας Πανταζή και η σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη ουσιαστικά οδηγούν σε μια άλλη κατάταξη των σκηνών, όπου, σε συνδυασμό με τη μουσική του Θοδωρή Οικονόμου, αποπνέουν έντονα την ατμόσφαιρα του καμπαρέ. Ολα αυτά καταλήγουν στο να ενδυναμώσουν τον συνειρμό του κλειστού κόσμου του Σαίξπηρ, ο οποίος είναι έντονος. Αυτό άλλωστε είναι και η "Δωδεκάτη νύχτα". Ενας κλειστός κόσμος, όπου, κατά τη διάρκεια της δωδεκάτης νύχτας μετά τα Χριστούγεννα, τα πρόσωπα, μεταμφιεσμένα και ελεύθερα, αναζητούν να ερωτευθούν με κάποια αφορμή και κυνηγούν το υποψήφιο θύμα τους με κάθε τρόπο. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα ερωτικό γαϊτανάκι μέσα στο οποίο η μεταμφίεση βοηθά στο να αλλάξεις θέση και να πας πέρα από το δικό σου εγώ»... [ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΓΡΑΜΜΕΛΗ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 15/6/2008]