Ενα φιλόδοξο σκηνικό πείραμα για την εργασία, με πρωταγωνιστές τους εργάτες της κορυφαίας ιταλικής βιομηχανίας αυτοκινήτου Pirelli, θα είναι η αιχμή του πλουραλιστικού ρεπερτορίου του ιστορικού Piccolo Teatro (Πίκολο Τεάτρο) για το 2011-12.
- Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 27 Απριλίου 2011
Το θέατρο του Μιλάνου πήρε την απόφαση να απαντήσει με ένα μπαράζ 50 παραστάσεων -μεταξύ των οποίων και η «Αγία Ιωάννα των Σφαγείων» του Μπέρτολντ Μπρεχτ, σε σκηνοθεσία του καλλιτεχνικού διευθυντή του Λούκα Ρονκόνι- στις περικοπές που ανακοίνωσε πριν από δύο βδομάδες ο νέος υπουργός Πολιτισμού της Ιταλίας, Τζιανκάρλο Γκαλάν. Αυτό εξηγούν στην «Ε» ο Σέρτζιο Εσκομπάρ, γενικός διευθυντής του Πίκολο από το 1998 -ανέλαβε ταυτοχρόνως με τον Ρονκόνι- και ο Τζοβάνι Σορέζι, διευθυντής επικοινωνίας του θεάτρου. Τους συναντήσαμε στην Αγ. Πετρούπολη, επ' ευκαιρία του 14ου Ευρωπαϊκού Βραβείου Θεάτρου.
«Η οικονομική κατάσταση του ιταλικού θεάτρου δεν σχετίζεται μόνο με τον Μπερλουσκόνι. Πρόβλημα είναι και η ιταλική Αριστερά, η οποία δεν καταλαβαίνει πόσο σημαντική είναι η τέχνη, ειδικά σε εποχές κρίσης. Ο μοναδικός λόγος υπάρξης της ιταλικής Αριστεράς σήμερα είναι να πολεμά τον Μπερλουσκόνι. Είναι λυπηρό. Η κόντρα Δεξιάς - Αριστεράς δεν οδηγεί πουθενά», μας ξεκαθάρισε ο έμπειρος Εσκομπάρ. Πριν το Πίκολο Τεάτρο είχε διατελέσει γενικός διευθυντής στο θέατρο της Οπερας της Ρώμης, με θητεία στη Σκάλα του Μιλάνου και στα θέατρα της Γένοβας και της Μπολόνια.
- 50% λιγότερη επιχορήγηση
Πριν από δύο βδομάδες ανακοινώθηκε στο Πίκολο σαν κεραυνός εν αιθρία ότι η περικοπή της κρατικής επιδότησης θα ξεπερνά το 45%. Ηδη από τον κρατικό κορβανά το ποσό που δίνεται στις τέχνες είναι αμελητέο και παραπλήσιο με το ελληνικό: 0,8% του κρατικού προϋπολογισμού.
«Μας έκοψαν σχεδόν τη μισή κρατική επιχορήγηση. Βεβαίως, το 55-60% του μπάτζετ μας προέρχεται από ιδιωτικές χορηγίες και εισιτήρια. Πρέπει, όμως, να πολεμήσουμε, γιατί οι πολιτικοί δεν θέλουν να πολεμήσουν πραγματικά την κρίση, στην οποία βρισκόμαστε. Πρέπει να πειστούν ότι οφείλουν να εμπιστεύονται την τέχνη. Πρέπει να επενδύσουν στα θέατρα. Δεν θα τους κάνουν χάρη. Θα είναι ακόμη μία στρατηγική επένδυση της χώρας.
Ο νέος υπουργός Τζιανκάρλο Γκαλάν δεν το καταλαβαίνει. Πολεμάμε επομένως ενάντια στη νέα πολιτική του. Πολεμάμε για μια υψηλού επιπέδου πολιτική συζήτηση και με τη Δεξιά και με την Αριστερά», προσθέτει ο Εσκομπάρ. Χαρακτηρίζει το ζήτημα των περικοπών «πρόβλημα ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όχι μόνο της Ελλάδας, της Ιταλίας ή της Πορτογαλίας. Είμαστε μέρος της παγκόσμιας κρίσης. Είμαστε μέρος ενός κόσμου, η ισορροπία του οποίου διασαλεύτηκε από τα πάμφθηνα εργατικά χέρια χωρών, όπως η Κίνα».
Ηταν απόφαση ταιριαστή, επομένως, σε ένα ιδιαιτερα ευαίσθητο πολιτικά θέατρο, από το ξεκίνημά του με τον Τζόρτζο Στρέλερ, να ανεβάσει για το 2011-2012 κύκλο παραστάσεων με πρώτη ύλη συνεντεύξεις εργατών της Pirelli. «Θέλαμε να δείξουμε πώς τα εργατικά ήθη και δεδομένα έχουν αλλάξει μέσα στο χρόνο», τονίζει ο Τζοβάνι Σορέζι για το project που θα σκηνοθετήσει η ανερχόμενη Σερένα Σενιγκάλια. «Χρησιμοποιούμε την εργασία σαν όχημα για να συζητήσουμε για την πολιτική», διευκρινίζει ο Εσκομπάρ. «Γιατί εξαιτίας του ιταλικού Κοινοβουλίου και του Τύπου, η λέξη "εργασία" έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Πρέπει να δουλέψουμε στο θέατρο για να επανακτήσει το αληθινό της νόημα, όπως έκανε ο Μπρεχτ. Το Πίκολο είναι ένα σύγχρονο θέατρο, που μιλάει για τα προβλήματα του κόσμου σήμερα».
Από το 1947, οπότε το ίδρυσαν ο Στρέλερ και ο Πάολο Γκράσι, έως σήμερα τι έχει αλλάξει; «Και τίποτα και πολλά. Ο Στρέλερ είναι νεκρός, αλλά συγχρόνως ζωντανός. Ομως το Πίκολο αλλάζει, όπως και το κοινό του. Δεν είναι μνημείο. Πρέπει να αλλάζει, γιατί έχει εμφανιστεί η νέα ταλαντούχα γενιά σκηνοθετών, όπως ο Καρμέλο Ρίφιτσι, η Σενεγκάλια. Το Πίκολο μεγαλώνει, επίσης. Σήμερα έχουμε τρεις σκηνές και μεγαλύτερο από άλλοτε κοινό. Και ασφαλώς αναζητάμε νέο», λέει ο Σορέζι.
Γι' αυτό κάνουν διαρκώς νέα «ανοίγματα». Για το 2011-2012 θα φιλοξενήσουν για πρώτη φορά ρωσικούς θιάσους. Στο «Ρωσικό Οκτώβριό» του, όπως ονομάζεται το αφιέρωμα, μεταξύ των οκτώ θιάσων που θα μετακληθούν είναι το Θέατρο Μάλι, το οποίο, σε σκηνοθεσία Λεντ Ντοντίν, θα παρουσιάσει «Τρεις Αδελφές» και «Θείο Βάνια», και το θέατρο Βέρα Κομισαρτζέβσκαγια, με τον «Δον Ζουάν» του Μολιέρου (σκηνοθεσία Αλεξάντρ Μορφόφ). *
No comments:
Post a Comment