Σύγχρονη σάτιρα και θεατροποιημένος Μπέργκμαν

«Πόλη - κράτος» τιτλοφορείται η παράσταση του θιάσου «Κανιγκούντα», που θα παρουσιαστεί στη «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών» (26-30/4, 2-8 και 10-13/5, στις 9 μ.μ.). Ο θίασος, με κείμενα πολιτικών, δημοσιογράφων και συγγραφέων, συνέθεσε μια παράσταση δηλητηριώδους χιούμορ για τη σύγχρονη Αθήνα. Ενας αινιγματικός «χρηματοδότης» οργανώνει μια παράσταση, δίπλα σε ένα μαντρότοιχο. 

Υποχρεώνει τα πρόσωπα της παράστασης να θυμηθούν την ιστορία της πόλης τους, της Αθήνας. Χορός και τραγούδι, κωμωδία και δράμα, ιστορικές αφηγήσεις, πολιτικοί και πολίτες, γιατροί και ασθενείς. Το «μάθημα» ξεκινά με αναφορά στα βασικά χαρακτηριστικά της αρχαίας ελληνικής πόλης - κράτους: ελευθερία, αυτονομία, αυτάρκεια. Επειτα έρχονται αίμα, πολεοδομία, πληθυσμός, υλικά οικοδομής και κατακτητές. «Η πόλη είναι λόγος. Μιλάει στους κατοίκους της και μιλάνε κι αυτοί μαζί της. Η πόλη είναι και γραπτό, όπου ο χρήστης λειτουργεί ταυτόχρονα και ως αναγνώστης και μέσα από τις αφηγήσεις της διαμορφώνει την ταυτότητά του».

Τα πρόσωπα της παράστασης μιλούν το λόγο που εγγράφει η ίδια η πόλη πάνω τους. Τι μπορεί να συμβεί στο κέντρο της; Ποιοι την κατοικούν; Ποιοι τη διοικούν; Ποιοι την εγκαταλείπουν; Πόσο επηρεάζεται η ιστορία της από το «Δρομοκαΐτειο»; Αυτά συμβαίνουν επί σκηνής, υπό τη διεύθυνση του «χρηματοδότη». Μια παράσταση που θυμίζει επιθεώρηση, αλλά δεν είναι.

Σκηνοθεσία Γιάννη Λεοντάρη, σκηνικά-κοστούμια Θάλειας Ιστικοπούλου, φωτισμοί Μαρίας Γοζαδίνου, κίνηση Χάρη Πεχλιβανίδη. Παίζουν: Μαρία Κεχαγιόγλου, Γιώργος Φριντζήλας, Μαρία Μαγκανάρη, Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου, Ευθύμης Θέου, Ανθή Ευστρατιάδου.

• Να σημειωθεί ότι στην κεντρική σκηνή της «Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών», από σήμερα μέχρι τις 30/4 (9 μ.μ.) το θέατρο «Τονίλγκρουπ» του Αμστερνταμ θα παρουσιάσει το έργο «Σκηνές από ένα γάμο». Πρόκειται για θεατρική διασκευή της διάσημης ταινίας του Ιγκμαρ Μπέργκμαν, σε διασκευή και σκηνοθεσία του Βέλγου σκηνοθέτη Ιβο Βαν Χόβε, ο οποίος ασχολείται με τη σκηνική μεταφορά σπουδαίων ταινιών. Ο Χόβε πολλαπλασιάζει τα πρόσωπα και την αφηγηματική του Μπέργκμαν, υπογραμμίζοντας έτσι το χαρακτήρα μιας αστικής μυθολογίας για τον έγγαμο βίο. Οι επτά σκηνές του έργου παρουσιάζονται σε τρεις παράλληλες και επάλληλες εκδοχές, από τρία ζευγάρια που αντιπροσωπεύουν διαφορετικές ηλικίες του ζευγαριού: νεαρό, μεσήλικο και ηλικιωμένο. Ο Χόβε, χρησιμοποιώντας λιτά σκηνικά μέσα, αποφεύγοντας τον ψευδ-αισθητισμό, επιστρέφει στο θέατρο του λόγου.