4.000 υπογραφές για το Θεατρικό Μουσείο

• Το τέταρτο κουδούνι 

• Του Γιώργου ∆.Κ.Σαρηγιάννη, ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 11 Μαΐου 2011 

Εχουν ξεπεράσει τις 4.000 – ναι, τις τέσσερις χιλιάδες! – οι υπογραφές, «επώνυµων» του θεάτρου, των λοιπών τεχνών και των γραµµάτων αλλά και «ανώνυµων», που ’χει συγκεντρώσει η διαµαρτυρία για το επαπειλούµενο οριστικό κλείσιµο του Θεατρικού Μουσείου, η οποία κυκλοφορεί ηλεκτρονικά µε τον τίτλο «Στα σκουπίδια του Υπουργείου Πολιτισµού τριών αιώνων θεατρική ιστορία».

Αλλά το αυτί του υπουργού Πολιτισµού κ. Γερουλάνου δε φαίνεται να ιδρώνει. Ούτε το αυτί κανενός άλλου «αρµόδιου» που εκπροσωπεί το λεγόµενο κράτος. Αλλά δεν ιδρώνει ούτε το αυτί κανενός ιδιώτη µε τσέπες γεµάτες; Απ’ αυτούς που συχνάζουν στις «επίσηµες πρεµιέρες»; Και που συνηθίζεται πλέον να κάνουν γάµους σε τόπους µακρινούς, εξωτικούς για να µη συµφύρονται µε τον χύδην όχλο, εξασφαλίζοντας για τους καλεσµένους τους µετάβαση µε τσάρτερ; (Ναι, εντάξει, πλάκα κάνω…).

Τη «Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαµάντη, που το 2011 τιµάται η επέτειος των εκατό χρόνων απ’ το θάνατό του – εξ ου κι η πληθώρα των βασισµένων σε πεζά του παραστάσεων που παίχτηκαν, παίζονται και, φαντάζοµαι, θα παιχτούν, αν κι ο ίδιος θέατρο δεν έγραψε –, θα παρουσιάσει, σε δραµατουργική επεξεργασία Στρατή Πασχάλη, τον προσεχή χειµώνα, από αρχές Νοεµβρίου, στην Κεντρική Σκηνή του θεάτρου «Οδού Κεφαλληνίας», κάνοντας την έκπληξη σε σχέση µε το ρεπερτόριό της, η «Πράξη» της Μπέττυς Αρβανίτη. Η οποία θα ερµηνεύσει το ρόλο - άξονα της Φραγκογιαννούς πλαισιωµένη από θίασο νεώτερων ηθοποιών.

Σκηνοθέτης και πάλι – τείνει να… µονιµοποιηθεί τα τελευταία χρόνια η σχέση του µε το θίασο – ο Στάθης Λιβαθινός. Ο οποίος επιστρέφει στον Παπαδιαµάντη έντεκα χρόνια µετά – ήταν η σεζόν 2000 – 2001, στον τότε «Τεχνοχώρο υπό Σκιάν», όταν έκανε µε τη νεόκοπη οµάδα µαθητών του «Ηθοποιών Θέατρο» µια έξοχη παράσταση - σύνθεση από διηγήµατά του µε τον τίτλο «Η νοσταλγός», η οποία µάλιστα επαναλήφθηκε την επόµενη χρονιά. Η «Φόνισσα», η νουβέλα του Παπαδιαµάντη, που είδε τα φώτα της ελληνικής σκηνής βασικά δυο φορές – σε σκηνοθεσία Μίρκας Γεµεντζάκη στο «Θέατρο του Ηλιου» το 1988 - ’89 ( έξοχη παράσταση) και σε σκηνοθεσίαΣωτήρη Χατζάκη στο «Πολιτεία» σε συµπαραγωγή µε το ∆ΗΠΕΘΕ Βόλου και µε τη Λυδία Κονιόρδου στον επώνυµο ρόλο το 1998 - ’99 µε επανάληψη τηνεπόµενη χρονιά – έχει την πιο πρόσφατη επαγγελµατική σκηνική παρουσίασή της την περσινή σεζόν 2009 - ’10 σε σκηνοθεσία Ιουλίας Σιάµου στον Πολυχώρο «Αννα και Μαρία Καλουτά» του ∆ήµου Αθηναίων και στον «Ιανό».

Ο Στάθης Λιβαθινός θα ’χει όµως διπλή σκηνοθετική παρουσία την επόµενη χρονιά – µε άξονα κλασικά κείµενα της ελληνικής γραµµατείας.

Συµφώνησε και µε τον καινούργιο παραγωγό του «Ακροπόλ» Φάνη Κιρκινέζο να εγκατασταθεί µε την οµάδα του και µε προοπτική διετίας στο πρόσφατα ανακαινισµένο ιστορικό θέατρο όπου αρχικά θα παρουσιάσει τον «Ερωτόκριτο» του Βιτσέντζου Κορνάρου υπογράφοντας µάλιστα µαζί µε την Ελσα Ανδριανού τη δραµατουργική επεξεργασία της έµµετρης µυθιστορίας της κρητικής Αναγέννησης – χρονολογείται ανάµεσα στο τέλος του 16ου και στις αρχές του 17ου αιώνα.

Θα πρωταγωνιστήσουν η Μαρία Ναυπλιώτου, ο ∆ηµήτρης Ηµελλος κι ο Βασίλης Ανδρέου. Τα σκηνικά και τα κοστούµια, όπως και στη «Φόνισσα», θα υπογράψει η Ελένη Μανωλοπούλου. Η πρεµιέρα υπολογίζεται για το τέλος Νοεµβρίου ενώ ο Στάθης Λιβαθινός (φωτογραφία) προτίθεται να ανεβάσει στο «Ακροπόλ» και µια δεύτερη παράσταση µέσα στην ίδια σεζόν. 

Η πιο πρόσφατη παρουσίαση του «Ερωτόκριτου» – που τον έχει σηµαδέψει το ανέβασµα του Σπύρου Ευαγγελάτου στο τότε θέατρο «Καλουτά», θυελλώδης, συναρπαστική παράσταση, ιδρυτική του «Αµφι-Θεάτρου» του το 1975 – γίνεται τις µέρες αυτές µέσα από µια πειραµατική παράσταση του Γρηγόρη Χατζάκη µε τον τίτλο «Ερωτόκριτος A/V. Ο συναισθηµατικός χώρος του δύο» που παίζεται στο «Θέατρον» του «Ελληνικού Κόσµου». 

∆εν το νιώθετε κι εσείς; Απ’ τις 2 Μαΐου; Πως ο κόσµος είναι καλύτερος; Κι ασφαλέστερος; Οπως µας είπε ο Οµπάµα µετά το ξεπάστρεµα του Οσάµα; Που τον πέταξαν µετά και στη θάλασσα να τον φαν’ τα ψάρια; Εγώ, πάντως, το νιώθω. Βαθιά µέσα µου… Ολος ο κόσµος, µια σκηνή… ’Ντάξει, τρίτη σεζόν µε το θέατρο τίγκα πήγε στο «Λαµπέτη» η κωµωδία «Συµπέθεροι απ’ τα Τίρανα» των Παπαθανασίου/Ρέππα – τώρα παίζεται στη Θεσσαλονίκη, στο «Αριστοτέλειον». Αλλά όχι κι ότι η παραγωγός «Ελληνική Θεαµάτων» δεν είχε βγάλει και την επιλεγόµενη «πρόσκληση» στασούπερ µάρκετ… 

Παράπονο ως προς τον δηµόσιο λόγο ουδέν – εξελίσσεται… «Xέστηκε η φοράδα στο αλώνι […] Τα Οσκαρ και όλη αυτή τη φάση, προσωπικά, τα γράφω στον π... µου»: στην «Ελευθεροτυπία» διάβασα να το δηλώνει ο κινηµατογραφικός σκηνοθέτης Γιάννης Οικονοµίδης. Με αφορµή ότι άλλη ταινία – «Ο µαχαιροβγάλτης» του – τιµήθηκε απ’ την Ελληνική Ακαδηµία Κινηµατογράφου µε το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας κι άλλη προτάθηκε για τη διεκδίκηση του Οσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας. Οταν όµως «τα γράφεις στον π… σου», δε βγαίνεις να κάνεις δηλώσεις. Τέλος πάντων… 

∆εύτερη, µόλις, χρονιά απονοµής των Βραβείων – έως και η Ζωζώ Σαπουντζάκη (ως κινηµατογραφική ηθοποιός ή ως θεσµός άραγε;) επέδωσε ένα στην σχετική τελετή… –, κι η αθάνατη Ελλάς ιδού και πάλι παρούσα – νάτη πετιέται από ξαρχής! Οι Κινηµατογραφιστές (που µε τόλµη θ’ άλλαζαν, λέει, όλο το κινηµατογραφικό τοπίο και – σχεδόν – σύσσωµοι αλαλάζαµε από ενθουσιασµό) ολοταχώς φαίνεται να υποχωρούν εκεί απ’ όπου ήρθαν: στην Οµίχλη… Αφήστε πια το δηµόσιο λόγο στη Βουλή – κ. Μεϊµαράκης κ.λπ κ.λπ. Εκεί, µονίµως στην οµίχλη βρίσκονται.

Ολος ο κόσµος, µια σκηνή… Απ’ τη Θεσσαλονίκη µού ’χε φτάσει µια καλή αύρα. Για την εµπνευσµένη απ’ τον Κάφκα παράσταση «Déjà vu» του Λιθουανού Τσέζαρις Γκραουζίνις (φωτογραφία), που ’χε ανεβεί στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών – Πειραµατική Σκηνή του ΚΘΒΕ. Αλλά, αν και επίσηµα προγραµµατισµένη µέχρι 15 Μαΐου, άναυλα κατέβηκε στις 17 Απριλίου – την Κυριακή των Βαΐων, ένα µήνα νωρίτερα. Γιατί; Εξήγηση ουδεµία – µυστήριο… Τώρα πάλι, άκουσα ότι θα ξαναπαιχτεί του χρόνου. Μακάρι! Πού, πότε, πώς, άγνωστον.

• Προ 50ετίας

«Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα κι ο Κοντός» ετιτλοφορήθη τελικώς η νέα κωµωδία των Ν. Τσιφόρου - Πολ. Βασιλειάδη, µε την οποία θα αρχίση τις παραστάσεις του στο θέατρο «Σαµαρτζή» ο θίασος Βασίλη Αυλωνίτη - Γεωργίας Βασιλειάδου - Νίκου Ρίζου.

12 Μαΐου 1961.

Η παλαιά αντίθεσις του Χουρµουζίου µε το ζεύγος Παξινού - Μινωτή ήλθε πάλι στην επιφάνεια και βρίσκεται σε κρίσιµο σηµείο.

 Αφορµή στην αναζωπύρωσι προβάλλεται, αυτή τη φορά, η ανάληψις από τον Αλέξη Μινωτή (φωτογραφία) της σκηνοθεσίας της «Μήδειας» του Κερουµπίνι, που θα παρουσιάση η Λυρική Σκηνή µε την Μαρία Κάλας στην Επίδαυρο. Ούτω, ενώ και άλλες φορές είχε επιτραπή στον Μινωτή να σκηνοθετήση και εδώ και στο εξωτερικό, και ήδη από την περυσινή παρουσίασι της «Νόρµας» είχε αναγγελθή ότι θα εδίδοντο και εφέτος παραστάσεις στην Επίδαυρο, ο κ. Χουρµούζιος εδηµιούργησε την τελευταία στιγµή θέµα για την άνευ συγκαταθέσεώς του ανάµιξι του Μινωτή στις παραστάσεις της Κάλας µε την Λυρική. Επί πλέον, για να δηµιουργήση αδιέξοδο στην απασχόλησι του Μινωτή για το ανέβασµα της «Μήδειας» του Κερουµπίνι, οι παραστάσεις της οποίας έχουν καθορισθή γιατις 6και 13 Αυγούστου, η διεύθυνσις του Εθνικού ώρισε τις «Φοίνισσες» του Εθνικού ως πρώτο έργο συµµετοχής του στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Αθηνών µε παραστάσεις την 1, 2 και 3ην Αυγούστου. Ως γνωστόν, ο Μινωτής δεν έχει µόνον σκηνοθετήσει αλλά και παίζει στις «Φοίνισσες». 16 Μαΐου 1961.