Saturday, March 26, 2011

Μια Ελληνίδα απ'την Κυψέλη

Στη μικρή ή στη μεγάλη οθόνη, στο σανίδι ή στον καναπέ του σπιτιού της, η Μάρω Κοντού είναι μια ξεχωριστή Ελληνίδα. Με 70 και χρόνια στο ψηλόλιγνο κορμί της, μοιάζει πιο νέα από ποτέ. Μια προσωπικότητα γνήσια γοητευτική.
Μια Ελληνίδα απ'την Κυψέλη
H Μάρω Κοντού δεν φοβάται να παίξει με την εικόνα της.
 
«Ε, βέβαια! Η Μάρω Κοντού είναι γνωστή μπιριμπού» σχεδόν ζητωκραύγασε ο οδηγός ταξί όταν εκείνη του εκμυστηρεύτηκε ότι πηγαίνει «σε μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά που λέγεται “μπιρίμπα με τις φίλες μου”». Κάναμε την ίδια διαδρομή, με διαφορετικό προορισμό, με το ταξί που πήραμε από το σπίτι της όπου με είχε υποδεχτεί μία ώρα νωρίτερα, στον έκτο όροφο μιας πολυκατοικίας στους Αμπελοκήπους. «Μην τρομάξεις. Εχω κόψει τα μαλλιά μου» μου είπε μόλις συναντηθήκαμε. Δεν ήξερε ότι δύο ημέρες νωρίτερα την είχα παρακολουθήσει να ερμηνεύει – χωρίς να απογοητεύσει στο ελάχιστο τις υψηλές προσδοκίες μου – μια γερμανίδα τραβεστί πόρνη στην παράσταση «Το αρχαιότερο επάγγελμα». Ούτε ήξερε πως με καθήλωσε όταν εν μέσω μονολόγου πέταξε τη ζηλευτή, κόκκινη περούκα της. Εκείνο όμως το απογευματάκι της Δευτέρας την είχα μπροστά μου, χειροπιαστή και όλη δική μου. Καθήσαμε στον μπλε καναπέ της και την απόλαυσα να αφηγείται, μεταξύ άλλων, το θεατρικό ντεμπούτο της στην παράσταση «Ρομανσέρο» πλάι στον Δημήτρη Χορν και να μιλάει για τον έρωτα, τη (γυναικεία) φιλία, τον βασιλιά χρόνο. Αβαφη, ντυμένη με μαύρη φόρμα και φούτερ και με περασμένο στον λαιμό το καρό κασκόλ της, με τα μακριά ωραία χέρια της να κινούνται συνοδεύοντας τον χειμαρρώδη λόγο της και με τη χαρακτηριστική μπάσα φωνή της, έχει μια θαυμαστά προσιτή ομορφιά. Μια ομορφιά που φέρει περισσότερα από 70 χρόνια.
  • Κουρέψατε τόσο κοντά τα μαλλιά σας για την παράσταση;
Ναι. Μου το ζήτησε η σκηνοθέτις, χωρίς να με υποχρεώσει. Της είπα να μου δώσει μία εβδομάδα να το συζητήσω με τον εαυτό μου. Τελικά το έκανα και το κράτησα μυστικό από όλους. Στη γενική δοκιμή πήγα με ένα σκουφί, το έβγαλα και έμεινα έτσι.
  • Αυτό σημαίνει ότι τα πάτε καλά με τις αλλαγές;
Βρίσκομαι σε μια ηλικία που είμαι έτοιμη για οποιαδήποτε αλλαγή. Ενώ έχω μεγαλώσει, δεν έχω «στεγνώσει». Είμαι έτοιμη για αλλαγές και για πρωτοποριακά ή παράξενα πράγματα.

  • Τι θυμάστε περισσότερο από την κινηματογραφική καριέρα σας;
Την ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα». Ο σκηνοθέτης Γιώργος Τζαβέλλας ήταν υπέροχος μαζί μας – φοβερή προσωπικότητα, τζέντλεμαν, ταλαντούχος, τρυφερός, άνθρωπος χαμηλών τόνων και γλυκύτατος. Σε ενέπνεε από μακριά. Ηταν μαγική η εποχή που γυρίζαμε την ταινία.
  • Τι σκέφτεστε όταν βλέπετε τον εαυτό σας στην τηλεόραση;
Αχ, να είχα αυτά τα κιλά, αχ, να ήμουν έτσι. Αλλά μετά μου περνάει και λέω: Δεν λες και δόξα τω Θεώ; Μια γυναίκα άνω των 70, να κοιτάζομαι στον καθρέφτη και να λέω: Εντάξει, μια χαρά είσαι. Είμαι και υγιής – προς το παρόν. Κάθε ηλικία έχει τα όμορφά της, όπως και τα άσχημά της. Γιατί μπορεί να είσαι νέα και κούκλα, αλλά να είσαι δυστυχής, ανασφαλής ή μπερδεμένη με τα ερωτικά σου.

  • Για εσάς ποια ήταν η πιο ωραία ηλικία ως τώρα;
Νομίζω τα 40 είναι μια ωραία ηλικία της γυναίκας: Είναι πιο θηλυκό, ξέρει τι της γίνεται, ξέρει να χειριστεί υποθέσεις. Επίσης, πολύ ωραία ηλικία είναι όταν τα ξεπεράσεις όλα αυτά, δηλαδή η ηλικία που είμαι τώρα: Τέρμα οι αγωνίες, τα ερωτικά, τα πάθη, οι ανασφάλειες, τα μ’ αγαπάει - δεν μ’ αγαπάει. Οποια αυτοπεποίθηση έχεις είναι στον μέγιστο βαθμό σε αυτές τις μεγάλες ηλικίες. Επειτα, έρχεται το σπουδαιότερο δώρο, η αυτογνωσία. Την κερδίζεις με τα χρόνια. Χρόνος χρειάζεται για να ζήσεις εν ειρήνη με τον εαυτό σου – να ξέρεις ποιος είσαι, τι θέλεις, ποια είναι τα προτερήματα και τα ελαττώματά σου. Το έχω κερδίσει και μου αρέσει, αρκεί να δουλεύει κανείς με τον εαυτό του κατά τη διάρκεια των χρόνων. Να καθίζει, δηλαδή, τον εαυτό του σε μια καρέκλα, να τον αναλύει, να τον μαλώνει και να τον χαϊδεύει.

  • Εσείς για ποια πράγματα έχετε χαϊδέψει και για ποια έχετε μαλώσει τον εαυτό σας;
Τον έχω χαϊδέψει επειδή είμαι αρκετά ειλικρινής – «καλό παιδί» που λένε. Τον έχω μαλώσει πολλές φορές γιατί το προσόν μου να είμαι ευκολόπιστη και καλόκαρδη το έχω πληρώσει. Συνήθως οι άλλοι ξέρουν καλύτερα από εσένα τα ελαττώματά σου. Μεγαλώνοντας, έχω, πάντως, στρογγυλέψει ως άνθρωπος. Και αυτό είναι καλό, διότι έχουν φύγει οι αμφιβολίες και οι καχυποψίες. Εχω κατανόηση. Κρατάω φιλίες ετών και βλέπω ότι μεγαλώνουμε και παραξενεύουμε λίγο, αλλά η μία έχει κατανόηση για την άλλη.
  • Εχετε, δηλαδή, γυναικείες φιλίες που διαρκούν χρόνια;
Από παιδί οι φιλίες μου είναι οι ίδιες. Είμαστε δέκα γυναίκες συνεχώς κολλημένες, από τα 17 μας.
  • Με την πολιτική γιατί ασχοληθήκατε;
Ηταν ένα διάστημα που περνούσα μια κρίση σε σχέση με το θέατρο. Σκεφτόμουν, δηλαδή, ότι έφαγα τόσα χρόνια μέσα σε ένα «χρυσό κλουβί» και ήθελα να βγω έξω από αυτό, να δω τι συμβαίνει στην κοινωνία. Ημουν στον Δήμο Αθηναίων επί επτά χρόνια, με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο. Από εκεί ήρθαν οι προτάσεις και κάπως έτσι μπήκα στην πολιτική, χωρίς να το πολυθέλω. Και έφυγα χωρίς να θέλω πια καθόλου την πολιτική. Η εμπειρία μου πάντως δείχνει ότι ούτε εγώ κάνω για την πολιτική ούτε οι πολιτικοί μού κάνουν. Δεν μιλάω την ίδια γλώσσα με τους πολιτικούς ούτε σκέφτομαι με τον ίδιο τρόπο. Δεν μου αρέσουν ο εγωκεντρισμός και η φιλοδοξία της καρέκλας που υπάρχουν σε πολλούς. Περιμένεις ότι οι πολιτικοί πρέπει να είναι πέρα για πέρα ιδεολόγοι. Και δεν είναι βέβαια. Κακώς το φαντάζεσαι αυτό, διότι και αυτοί άνθρωποι είναι.
  • Ποια είναι η γνώμη σας για τη σημερινή κατάσταση στη χώρα;
Είμαι απελπισμένη. Πώς τα καταφέραμε να γίνουμε έτσι χάλια; Ας μην ανοίξουμε παραπάνω τη συζήτηση γύρω από την πολιτική. Νομίζω πάντως ότι όλα τα κόμματα και όλες οι κυβερνήσεις έβαλαν από λίγο το χεράκι τους για να φτάσουμε ως εδώ. Και ο ίδιος ο λαός δεν νομίζω ότι είναι εντελώς άμοιρος ευθυνών.
  • Πώς θα περιγράφατε την Ελλάδα σε κάποιον που δεν τη γνωρίζει καθόλου;
Η Ελλάδα είναι μια γεωγραφικά μοναδική χώρα, η οποία κατοικείται από ανάξιους – στην πλειονότητά τους – Ελληνες. Οι Ελληνες είναι καλόκαρδοι, επιπόλαιοι και λίγο τεμπέληδες. Η θάλασσα και τα νησιά είναι η πατρίδα μου. Είναι μια υπέροχη χώρα, την αγαπώ, δεν την αλλάζω με τίποτε, λυπάμαι όμως για τη σημερινή κατάντια της.
  • Ισχύει ότι την περίοδο των γυρισμάτων της ταινίας «Μια Ιταλίδα απ' την Κυψέλη» είχατε ερωτευτεί τρελά και ήσασταν έτοιμη να τα παρατήσετε όλα;
Τότε νόμιζα πως ισχύει. Πολλές φορές λέμε μεγάλα λόγια – ιδιαίτερα όταν είμαστε νέοι. Ο άνδρας εκείνος ήταν Ελληνας αλλά πήρε μια μεγάλη επαγγελματική θέση στην Αμερική και μου ζήτησε να τον ακολουθήσω. Δεν το έκανα. Βέβαια, η ανατροπή είναι στον χαρακτήρα μου. Μπορώ να ζήσω χωρίς θέατρο, αλλά δεν μπορώ να ζήσω εκτός Ελλάδας.
  • Πόσες φορές παντρευτήκατε;
Εκανα δύο γάμους, έναν στα 20 μου και έναν στα 40 μου.
  • Γιατί δεν κάνατε παιδιά;
Από τη φύση δεν μπορούσα να κάνω, το ήξερα από πολύ νέα. Το αντιμετώπισα πολύ καλά από την αρχή, το δούλεψα βέβαια με τον εαυτό μου. Με τις σημερινές εξελίξεις της επιστήμης, βέβαια, θα έκανα αν ήμουν νέα. Τότε, δεν αρκέστηκα στον έλληνα μαιευτήρα, πήγα και στην Ελβετία, στον περιβόητο γιατρό της Λόρεν. Οταν μάθαμε ότι έκανε παιδί η Λόρεν, έτρεξα κι εγώ. «Δεν θα κάνεις παιδί ποτέ», μου είπε, «αντιθέτως, θα είσαι πάντοτε νεότερη από τις συμμαθήτριες και τις φίλες σου και δεν θα πάθεις ποτέ καρκίνο στα γεννητικά όργανα».
Βρίσκομαι σε μια ηλικία που είμαι έτοιμη για οποιαδήποτε αλλαγή. Για πρωτοποριακά ή παράξενα πράγματα.
  • Η έλλειψη παιδιού είναι έλλειμμα;
Για μένα δεν είναι. Λατρεύω τα ανίψια μου και τα εγγόνια της αδελφής μου. Πολλές φορές μια γυναίκα με πολλά παιδιά αισθάνεται ότι έκανε λάθος. Το έχω ακούσει και αυτό.

  • Υπάρχει, τελικά, το πολυσυζητημένο δίλημμα «οικογένεια ή καριέρα»;
Δεν νομίζω. Είναι θέμα τύχης και χαρακτήρα. Μπορεί να έχεις ένα από αυτά, και τα δύο ή τίποτε. Νομίζω ότι μπορούν να συνδυαστούν όλα, αν είσαι τυχερή και βρεις τον κατάλληλο σύντροφο.
  • Ζωγραφίζετε ακόμη;
Κατά καιρούς. Είναι το χόμπι μου, όπως και η μαγειρική. Το καλύτερο πιάτο μου είναι το κοτόπουλο με γλυκόξινες πιπεριές και σος.
  • Ο έρωτας περνάει από το στομάχι;
Οχι πάντα. Νομίζω ότι περνάει από το κρεβάτι.

*Η παράσταση «Το αρχαιότερο επάγγελμα» της Πόλα Βόγκελ, σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη, ανεβαίνει στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν» έως τις 17 Απριλίου.

No comments: