Ενα κλασικό μιούζικαλ, το «Γουέστ Σάιντ Στόρι» σε μουσική του Λέοναρντ Μπερνστάιν, σενάριο του Αρθουρ Λώρεντς και στίχους του Στέφεν Ζόντχαϊμ, παρουσιάστηκε σε αναβίωση της αρχικής σκηνοθεσίας και χορογραφίας του Ζερόμ Ρόμπινς στο θέατρο Μπάντμιντον από τις 10 έως τις 29 Σεπτεμβρίου. Οι παραστάσεις δόθηκαν στο πλαίσιο παγκόσμιας περιοδείας με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την πρώτη παρουσίαση του έργου στο Μπροντγουέι, το 1957.
Η σύγχρονη εκδοχή του κλασικού σαιξπηρικού «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», όπως διαμορφώθηκε μέσα από την ιδεολογική αποσκευή των νικητών του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, η ιστορία του Τόνι και της Μαρίας, των «Τζετς» και των «Σαρκς», ζωντάνεψε όχι απλώς με υψηλό επαγγελματισμό αλλά και κέφι απ’ όλους τους πρωταγωνιστές. Το θέαμα, που έχει ήδη παρουσιαστεί στο λονδρέζικο Σάντλερ’ς Ουέλς, το παρισινό Σατλέ, αλλά και σε Ντίσελντορφ, Βιέννη, Τόκιο, Πεκίνο, ήταν από κάθε άποψη άψογο.
Ολοι οι ηθοποιοί –τραγουδιστές– χορευτές είχαν επιλεγεί με τα σωστά κριτήρια για κάθε ρόλο: ξανθοί και γαλανοί «Τζετς», μελαψοί «Πορτορικανοί» «Σαρκς», με την αντίστοιχη προφορά των ισπανόφωνων στα αγγλικά: μάλιστα, η Γιόλιμπετ Βαρέλα, η τρυφερή Μαρία της παράστασης, έχει γεννηθεί στο Σαν Χουάν. Αντίστοιχα, ο Τόνι - Σκοτ Ζούσμαν, δεν θα μπορούσε να μοιάζει πιο Αριος. Τα πάντα ήσαν μελετημένα στη λεπτομέρειά τους, όπως λ.χ. στο εκπληκτικό σύνολο «Gee, Officer Krupke» – «Πω πω, αστυνόμε Κράπκη», μία από τις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς, όπου οι τραγουδιστές μιμούνταν βρετανική ή γερμανική προφορά, ανάλογα με τους στίχους, ακριβώς όπως συνέβαινε στο αρχικό ανέβασμα αλλά και τη διάσημη κινηματογραφική εκδοχή του. Κι όλα αυτά με απόλυτη φυσικότητα, καθώς τραγουδιστές και χορευτές κινούνταν με συναρπαστική ευκολία, εκτελώντας τις κλασικές πλέον χορογραφίες του Ρόμπινς.
Εκρηκτική Λάνα Γκόρντον
Είναι αλήθεια, πως στην παράσταση της 19ης Σεπτεμβρίου στα πρώτα λεπτά ο Ριφ (Λήο Ας Εβενς) και οι «Τζετς» έμοιαζαν μάλλον διεκπεραιωτικοί. Ωστόσο, μόλις βγήκε στο σανίδι η εκρηκτική Λάνα Γκόρντον, η Ανίτα της παράστασης, το πράγμα πήρε φωτιά και η παράσταση απογειώθηκε. Ως ανάφλεξη λειτούργησε το περίφημο «Αμέρικα», που αποδόθηκε μόνον από κορίτσια όπως στο αρχικό μιούζικαλ, όχι με άντρες όπως στην ταινία. Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι ήταν συγκινητικό, τόσο στα πασίγνωστα σολιστικά μέρη («Μαρία», «I feel pretty») όσο και στο διάσημο «Tonight».
Αριστα λειτούργησε το απλό αλλά έξυπνο σκηνικό, επιτυχημένοι ήσαν οι φωτισμοί και οι προβολές. Αποφασιστικά συνέβαλε η «ζωντανή» ορχήστρα, που υπό την διεύθυνση του Ντόναλντ Τσαν έδωσε ρυθμό στην παράσταση, υπογράμμισε τις λυρικές στιγμές και έδωσε κέφι στις ζωηρές.
No comments:
Post a Comment