ΔΙΧΩΣ ΧΡΕΗ ΑΛΛΑ ΜΕ ΚΛΥΔΩΝΙΣΜΟΥΣ «ΗΓΕΣΙΑΣ»
Της Έλενας Δ. Χατζηιωάννου, ΤΑ ΝΕΑ: Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008
Το Θέατρο Τέχνης έφτασε να μην έχει πλέον χρέη και να προχωρά στη νέα σεζόν, αλλά μένει να λυθεί το ζήτημα της «ηγεσίας» του
«Δεν πεθαίνω, δεν φεύγω». Μ΄ αυτή τη δήλωση ο Διαγόρας Χρονόπουλος ξεκαθάρισε ότι ήρθε για να μείνει στο Θέατρο Τέχνης. Δηλαδή; Το ζήτημα της διαδοχής του είναι δική του απόφαση; «Δεν με διόρισε υπουργείο, ώστε να έχω θητεία. Ο Γιώργος Λαζάνης με κάλεσε να αναλάβω το θέατρο. Στη συνέχεια το διοικητικό συμβούλιο μού έδωσε τον τίτλο καλλιτεχνικός διευθυντής. Αλλά στην ουσία είμαι και καλλιτεχνικός και διαχειριστικός και οικονομικός διευθυντής. Όταν παρέλαβα το Θέατρο Τέχνης, χρωστούσε 500.000 ευρώ. Σήμερα δεν χρωστάει. Λύσαμε τα μεγάλα προβλήματα. Από κει και πέρα τα άλλα είναι τυπικά. Όσο θέλει το διοικητικό συμβούλιο θα είμαι διευθυντής», ήταν οι απαντήσεις Χρονόπουλου πάνω στο ζήτημα της παραμονής ή απομάκρυνσής του από την διεύθυνση του θεάτρου.
Κι όλα αυτά, παράλληλα με την παρουσίαση του ρεπερτορίου του χειμώνα αλλά και την απολογιστική κριτική που έκανε. «Η περασμένη σεζόν ήταν μια λαμπρή χρονιά για το Θέατρο Τέχνης, και καλλιτεχνικά, και οικονομικά. Οι παραστάσεις "Νόρντοστ", "Το αμάρτημα της μητρός μου" βρήκαν θερμή ανταπόκριση. "Οι τρεις αδελφές" που έκανε η Κάλμπαρη και είχε τόλμη, γιατί το Θέατρο Τέχνης οφείλει να τολμάει όπως έκανε ο Δάσκαλός μας. Δεν θέλω να το πω επειδή ήταν δική μου σκηνοθεσία, αλλά η "Η Μέθοδος Γκρόνχολμ" είχε πληρότητα 100%. Μεγάλη επιτυχία είχε και η αναβίωση των "Ορνίθων". Όσο για το παιδικό, έχει πάντα επιτυχία».
Το θέμα ωστόσο δεν είναι ούτε τόσο απλό, ούτε του αξίζει μια πολιτικάντικη ρελάνς. Γιατί, αν ξύσεις την επιφάνεια των δηλώσεων, η πραγματικότητα φανερώνει ένα θέατρο με θρυλικό τίτλο, αλλά περιεχόμενο που δεν συνάδει με τους προβληματισμούς, την ιστορία και την καλλιτεχνική του αύρα. Οι καιροί όμως έχουν αλλάξει. Οπότε και με την ισχύ που του δίνει η εξουσία που ασκεί επί τετραετία, ο Διαγόρας Χρονόπουλος δικαιούται (!) να παραλληλίζει την «τόλμη» της Μαριάννας Κάλμπαρη μ΄ αυτήν του Κάρολου Κουν. Να παρουσιάζει τη δράση του Θεάτρου Τέχνης ως ανθούσα επιχείρηση με ανάλογο της ιστορίας του καλλιτεχνικό προφίλ.
Από την άλλη όμως, δεν έκρυψε πως το υπουργείο Πολιτισμού μειώνει κάθε χρόνο την επιχορήγηση του Θεάτρου Τέχνης. Μια φθίνουσα πορεία που προφανώς καθρεφτίζει την άποψη του Κέντρου Θεάτρου του ΥΠΠΟ (ΕΚΕΘΕΧ). Και γίνεται πιο δραματική από το γεγονός πως το ΕΚΕΘΕΧ έκανε πρόταση αναβάθμισης (διάβαζε ισχυρής χρηματικής ενίσχυσης) ενός νέου τύπου θεάτρου (ημικρατικού), κάτω όμως από κάποιους όρους και συνεργασίες: (τριετές Δ.Σ. και καλλιτεχνικό διευθυντή, καθρεφτίζοντας τον Βασίλη Παπαβασιλείου). «Θα πρέπει να συζητήσει το θέμα η γενική συνέλευση, για να δούμε πώς θα παίρνουμε τα χρήματα» ήταν η απάντηση του Χρονόπουλου.
Στο μεταξύ, στη συνέλευση των μελών της Ελληνικής Εταιρείας Θεάτρου - Θέατρο Τέχνης- Κάρολου Κουν, στις 15 Σεπτεμβρίου, τα νέα μέλη που εξελέγησαν είναι οι: Παναγιώτης Μουλλάς, Δημήτρης Σπάθης, Χρύσα Βουδουρού, Γιάννης Φέρτης, Εύα Κοταμανίδου.
Κι όλα αυτά, παράλληλα με την παρουσίαση του ρεπερτορίου του χειμώνα αλλά και την απολογιστική κριτική που έκανε. «Η περασμένη σεζόν ήταν μια λαμπρή χρονιά για το Θέατρο Τέχνης, και καλλιτεχνικά, και οικονομικά. Οι παραστάσεις "Νόρντοστ", "Το αμάρτημα της μητρός μου" βρήκαν θερμή ανταπόκριση. "Οι τρεις αδελφές" που έκανε η Κάλμπαρη και είχε τόλμη, γιατί το Θέατρο Τέχνης οφείλει να τολμάει όπως έκανε ο Δάσκαλός μας. Δεν θέλω να το πω επειδή ήταν δική μου σκηνοθεσία, αλλά η "Η Μέθοδος Γκρόνχολμ" είχε πληρότητα 100%. Μεγάλη επιτυχία είχε και η αναβίωση των "Ορνίθων". Όσο για το παιδικό, έχει πάντα επιτυχία».
Το θέμα ωστόσο δεν είναι ούτε τόσο απλό, ούτε του αξίζει μια πολιτικάντικη ρελάνς. Γιατί, αν ξύσεις την επιφάνεια των δηλώσεων, η πραγματικότητα φανερώνει ένα θέατρο με θρυλικό τίτλο, αλλά περιεχόμενο που δεν συνάδει με τους προβληματισμούς, την ιστορία και την καλλιτεχνική του αύρα. Οι καιροί όμως έχουν αλλάξει. Οπότε και με την ισχύ που του δίνει η εξουσία που ασκεί επί τετραετία, ο Διαγόρας Χρονόπουλος δικαιούται (!) να παραλληλίζει την «τόλμη» της Μαριάννας Κάλμπαρη μ΄ αυτήν του Κάρολου Κουν. Να παρουσιάζει τη δράση του Θεάτρου Τέχνης ως ανθούσα επιχείρηση με ανάλογο της ιστορίας του καλλιτεχνικό προφίλ.
Από την άλλη όμως, δεν έκρυψε πως το υπουργείο Πολιτισμού μειώνει κάθε χρόνο την επιχορήγηση του Θεάτρου Τέχνης. Μια φθίνουσα πορεία που προφανώς καθρεφτίζει την άποψη του Κέντρου Θεάτρου του ΥΠΠΟ (ΕΚΕΘΕΧ). Και γίνεται πιο δραματική από το γεγονός πως το ΕΚΕΘΕΧ έκανε πρόταση αναβάθμισης (διάβαζε ισχυρής χρηματικής ενίσχυσης) ενός νέου τύπου θεάτρου (ημικρατικού), κάτω όμως από κάποιους όρους και συνεργασίες: (τριετές Δ.Σ. και καλλιτεχνικό διευθυντή, καθρεφτίζοντας τον Βασίλη Παπαβασιλείου). «Θα πρέπει να συζητήσει το θέμα η γενική συνέλευση, για να δούμε πώς θα παίρνουμε τα χρήματα» ήταν η απάντηση του Χρονόπουλου.
Στο μεταξύ, στη συνέλευση των μελών της Ελληνικής Εταιρείας Θεάτρου - Θέατρο Τέχνης- Κάρολου Κουν, στις 15 Σεπτεμβρίου, τα νέα μέλη που εξελέγησαν είναι οι: Παναγιώτης Μουλλάς, Δημήτρης Σπάθης, Χρύσα Βουδουρού, Γιάννης Φέρτης, Εύα Κοταμανίδου.
Οκτώ νέες παραγωγές
Έντεκα παραγωγές θα παρουσιαστούν στις δύο σκηνές του Θεάτρου Τέχνης, από τις οποίες οι τρεις είναι επαναλήψεις, οι δύο συμπαραγωγές και ένα παιδικό. Στο Υπόγειο: «Η μέθοδος Γκρόνχολμ» (σκην.: Διαγόρας Χρονόπουλος), «Το αμάρτημα της μητρός μου» (σκην.: Κωστής Καπελώνης). «Ηθοποιοί» του Γιώργου Σκούρτη (σκην.: Θόδωρος Γράμψας). «Feel Good» (σκην.: Δ. Χρονόπουλος), «Ο Μαρξ στο Σόχο».
Στο Θέατρο της Οδού Φρυνίχου: «Αθήνα- Μήλος π.χ.» του Αυγερινού Φραγκούλη (σκην.: Κωστής Καπελώνη). «ΝευροΟδύσεια» (σκην.: Μάνια Παπαδημητρίου), «Καημός» ποίημα του Κουν (σκην.: Μαριάννα Κάλμπαρη). «Το παιχνίδι του ΄έρωτα και της τύχής» του Μαριβό (σκην.: Εύης Γαβριηλίδης). «Γέννεσις 2» του Βιριπάεφ από τον θίασο «Κανιγκούντα» (σκην. Γιάννη Λεοντάρη) και το παιδικό «Ο μολυβένιος στρατιώτης» του Άντερσεν (σκην.: Δημήτρης Δεγαΐτης).
Στο Θέατρο της Οδού Φρυνίχου: «Αθήνα- Μήλος π.χ.» του Αυγερινού Φραγκούλη (σκην.: Κωστής Καπελώνη). «ΝευροΟδύσεια» (σκην.: Μάνια Παπαδημητρίου), «Καημός» ποίημα του Κουν (σκην.: Μαριάννα Κάλμπαρη). «Το παιχνίδι του ΄έρωτα και της τύχής» του Μαριβό (σκην.: Εύης Γαβριηλίδης). «Γέννεσις 2» του Βιριπάεφ από τον θίασο «Κανιγκούντα» (σκην. Γιάννη Λεοντάρη) και το παιδικό «Ο μολυβένιος στρατιώτης» του Άντερσεν (σκην.: Δημήτρης Δεγαΐτης).
No comments:
Post a Comment