«Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι...» γράφει πολύ όμορφα ο Ελύτης. Το φθινόπωρο έφτασε και το πρώτο κύμα θεατρικών πρεμιερών μας χτυπάει την πόρτα, λίγο πριν γίνει «τσουνάμι». Τριάντα πρεμιέρες περιλαμβάνει το πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου, στη μεγαλύτερη πλειονότητά τους επαναλήψεις. Κι είμαστε μόνο στην αρχή...
Από τις πρώτες πρεμιέρες με νέες παραγωγές της σεζόν έχουμε: Ο Σταμάτης Φασουλής και η Σοφία Φιλιππίδου προσκαλούν το κοινό σε δείπνο στο «Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης», την κωμωδία του Ακη Δήμου, για έναν σύζυγο που ζωντανεύει, μια ζωντανή που όλοι την νομίζουν πεθαμένη, έναν αλλοδαπό μπάτλερ, έναν εραστή με πολιτικές φιλοδοξίες, μια ανικανοποίητη μαγείρισσα κι έναν αμαρτωλό πιανίστα (προγραμματισμένη πρεμιέρα θέατρο «Δημήτρης Χορν» 10/10).
«Μη γελάτε, είναι σοβαρό!» λέει ο Γρηγόρης Βαλτινός, ο οποίος επιστρέφει στο θεατρικό σανίδι έπειτα από τρίχρονη «αποχή» με Νόελ Κάουαρντ και μια κωμωδία διασκεδαστική, γρήγορη που αγγίζει τα όρια της φάρσας. Κάτω από την επιφανειακή της όμως ελαφρότητα κρύβει βαθύτερα νοήματα και υπαρξιακούς προβληματισμούς («Βρετάνια», 9/10).
Αλλά και η Βάσια Παναγοπούλου ανεβαίνει φέτος στη σκηνή για να διαδώσει «Φήμες», μιλώντας παράλληλα για τις βλαβερές συνέπειες του κουτσομπολιού, έτσι όπως τις σκέφτηκε ο Νιλ Σάιμον μέσα από το ομότιτλο έργο του («Γκλόρια», 9/10).
Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου μας μιλάει για ένα βίαιο καλοκαίρι μέσα από το «Μαθήματα βίας (Μόνο την αλήθεια, Μέρος ΙΙ)», κατά το οποίο κάθε κατεργάρης θα πάρει το μάθημά του και μόνο μια κοπέλα θα βρει την έξοδο κινδύνου («Θέατρο του Νέου Κόσμου», 1/10).
Κυνικό χιούμορ για μια ισοπεδωτική πραγματικότητα και έντονη σατιρική διάθεση στρέφονται πρώτα απ όλα εναντίον του ίδιου του εαυτού της ηρωίδας στο «Κρεβάτι ανάμεσα στις φακές» του Αλαν Μπένετ, ενός εαυτού που την κρατά εγκλωβισμένη σ' έναν μοναχικό «δικό» της κόσμο, σε σκηνοθεσία Σταύρου Στάγκου («Μικρή Χώρα», 29/9).
Τέσσερις άνθρωποι, δύο ζευγάρια διαφορετικά αλλά και τόσο όμοια μεταξύ τους, είναι οι πρωταγωνιστές του «Decadence» του Στίβεν Μπέρκοφ που σκηνοθετεί η Αλκυόνη Βαλσάρη («Ράγες», 3/10). Παράσταση-περφόρμανς είναι το «Desire» της ομάδας Mag («Βios» 29/9).
- Συνεχίζονται
Από πέρυσι μας έρχονται οι ακόλουθες παραστάσεις: Για πολύ λίγο παίχτηκε η «Μήδεια 2» του Δημήτρη Παπαϊωάννου το καλοκαίρι στην «Πειραιώς 260», οπότε η επανάληψή της τον χειμώνα -ήδη σολντ άουτ οι πρώτες είκοσι παραστάσεις και η πρώτη παράταση είναι γεγονός- έρχεται σαν φυσικό ακόλουθο («Παλλάς», 3/10).
Ο Πέτρος Φιλιππίδης με τον «Μπακαλόγατο ή της Κακομοίρας» «έσπασε» (και όχι αδίκως) τα ταμεία, και ήταν «αναγκαίο» να συνεχίσει και φέτος τις παραστάσεις του («Μουσούρη», 3/10). Φάρσα με συνεχείς ανατροπές και θέμα το παιχνίδι των δύο φύλων, η «Φούστα, Μπλούζα» των Θανάση Παπαθανασίου - Μιχάλη Ρέππα έρχεται να «δράσει» στην ανεξιχνίαστη περιοχή του έρωτα όπου τα όρια αρσενικού και θηλυκού μπερδεύονται («Πειραιώς 131», 4/10).
Την Αννα Βαγενά δεν τη «χωρούσε» το θέατρό της πέρυσι και «μετακόμισε» προκειμένου να μπορέσει να ικανοποιήσει την προσέλευση του κοινού στο «Γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη που σκηνοθέτησε η ίδια («Βασιλάκου», 8/10).
Για μία ακόμη φορά ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος απέδειξε ότι έχει τους θεατές με το μέρος του αφού ως ιψενικός «Τζον Γαβριήλ Μπόργκμαν» είδε τις ουρές να σχηματίζονται στο ταμείο («Αλμα», 8/10). Τις «Στάχτες» του Σάντορ Μάραϊ, έργο που περιγράφει τη σχέση δύο αντρών, φίλων από την παιδική ηλικία που συναντιούνται γέροι πια στα 75 τους, επαναλαμβάνει ο Θανάσης Παπαγεωργίου («Στοά», 4/10).
Ο Διαγόρας Χρονόπουλος σκηνοθέτησε τη «Μέθοδο Γκρόνχολμ», που αναφέρεται στον σκληρό και απάνθρωπο τρόπο που εφαρμόζουν οι πολυεθνικές εταιρείες για την πρόσληψη των υποψηφίων στελεχών τους, και ξεκίνησε ήδη τις παραστάσεις του («Θέατρο Τέχνης-Κάρολος Κουν», Υπόγειο). Η Μίνα Αδαμάκη έπεισε και ως σκηνοθέτις κι έτσι η «Προδοσία» του Χάρολντ Πίντερ με τη σκηνοθετική υπογραφή της πήρε παράταση («Τόπος Αλλού», 1/10).
Με τη σκηνοθετική μπαγκέτα στο χέρι αλλά και στον πρωταγωνιστικό ρόλο η Αννα Κοκκίνου μεταμορφώνεται ξανά σε «Λα Πουπέ» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη («Σφενδόνη», 4/10).
- Στο Θέατρο της Ανοιξης
Η νέα εκδοχή της μουσικοθεατρικής παράστασης «Ιππότα Φηρ», σε σενάριο και σκηνοθεσία Γιάννη Μαργαρίτη και μουσική Γιώργου Φακανά, ανεβαίνει με αρκετές και καθοριστικές αλλαγές («Θέατρο της Ανοιξης», 3/10). Το θεατρικό «Φρίντα / Φρίντα (Με το βλέμμα της Φρίντας)» της Εστέρ Αντρέ Γκονζάλεζ είναι ένα είδος καμβά, ένα μείγμα χρόνων, τόπων, δράσεων, διαλόγων και φωνών με επίκεντρο τη Φρίντα Κάλο («Οδού Κεφαλληνίας», 9/10).
Ο Δάνης Κατρανίδης πίστεψε ιδιαίτερα στο έργο του Στέφεν Μαλατρατ «Η γυναίκα με τα μαύρα», και όχι άδικα, αφού το κοινό τον αντάμειψε («Μέλι», 9/10). Η Μάρθα Φριτζήλα με την «Κατερίνα Ισμαϊλοβα - Η Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ» ζωντάνεψε ένα παραμύθι βλάσφημο και προκλητικό για ένα κορίτσι που αναζητώντας την ευτυχία γίνεται θύμα ενός ισχυρού πάθους, που την μετατρέπει σε θύτη και ξανά σε θύμα. Ο Κώστας Γάκης με ένα άλλο παραμύθι, αστικό, το «Χωρίς Μουσική» κέρδισε το κοινό (και τα δύο στο «Θέατρο του Νέου Κόσμου», 5/10).
Ενα σύγχρονο έργο που κινείται στο μεταίχμιο μεταξύ μαύρης κωμωδίας και ψυχολογικού δράματος είναι το «Ρenetrator» του Αντονι Νίλσον (2/10).
- Χάπι εντ
Μια πόρνη πολυτελείας, ένας ζιγκολό-συγγραφέας, ένα σύγχρονο ζευγάρι που αναζητά σε πείσμα των καιρών το πραγματικό «Χάπι Εντ» στο «Από δω και πέρα μόνο Χάπι Εντ», της Γεωργίας Μαυραγάνη (29/10). Στον δρόμο για τη δουλειά συναντάς τυχαία το 100% τέλειο κορίτσι για σένα. Τι κάνεις; Ιδού το ερώτημα στο «Οταν είδα το 100% τέλειο κορίτσι για μένα» (3/10), όλα στο «Επί Κολωνώ».
Ενα μικρόφωνο, ένα πιάνο, μια άδεια σκηνή και η Χαρά Κεφαλά σε ένα παιχνίδι μουσικών μεταμορφώσεων («Αγγέλων βήμα», 6/10). Η Αγγελίτα Τσούγκου μεταφέρει στη σκηνή τον «Γυάλινο κώδωνα» της Σύλβια Πλαθ («104 κέντρο λόγου και Τέχνης», 29/9) και ο Κουρούμπαλης τη μυθοπλασία του «Εσείς πώς ζείτε, καλά ή καλύτερα;» («Δίπυλον», 6/10). Για τρίτη χρονιά η «Ερωτευμένη νεκρή» μπαίνει στο θεατρικό παιχνίδι («Αμφι-θέατρο», 3/10), το ίδιο και οι «Ηρωες» («Μικρό Παλλάς», 9/10), ενώ ένα έργο με αληθινά στοιχεία από την ιστορική πραγματικότητα της εποχής είναι το «Πιτσιμπούργκο» (Αλεκτον», 29/9).
No comments:
Post a Comment