ΣΗΜΑΝΕ ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΑΜΠΕΤΗ

Συνολικά 39 παραστάσεις ανέβηκαν στη χειμερινή και στη θερινή σκηνή της λεωφόρου Αλεξάνδρας από το 1984. Το θέατρο άλλαξε χέρια και ο επιχειρηματίας Γιώργος Λεμπέσης αναπολεί γνωστές και άγνωστες στιγμές.

ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΑΜΠΕΤΗ: Αριστερά επάνω η Πέμυ Ζούνη στην παράσταση «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;» και κάτω η Δήμητρα Ματσούκα με τον Στράτο Τζώρτζογλου στο «Χαίρω πολύ». Επάνω ο Γρηγόρης Βαλτινός και η Κοραλλία Καράντη στην «Αθέατη θέα» και κάτω ο Ντίνος Ηλιόπουλος με τη Νόρα Βαλσάμη στο «Φροντιστήριο γυναικών»

Με υποδέχθηκε στο μικρό γραφείο του στο θέατρο Λαμπέτη. Τα τελευταία 24 χρόνια ο Γιώργος Λεμπέσης εκεί υποδέχθηκε εκατοντάδες ανθρώπους του θεάτρου, διάβασε και επέλεξε με τους συνεργάτες του τα έργα που θα γίνονταν παραστάσεις, γεύτηκε την επιτυχία και την αποτυχία, έζησε τη θεατρική ζωή του. Ο κύκλος αυτός πλέον έκλεισε, ο θεατρικός επιχειρηματίας μάζεψε τα πράγματά του, έκλεισε την πόρτα του γραφείου του και πέρασε το κατώφλι του Λαμπέτη για τελευταία φορά τουλάχιστον ως επικεφαλής του. Το θέατρο άλλαξε χέρια και η λήξη του συμβολαίου του το φέρνει από την ερχόμενη σεζόν στην Ελληνική Θεαμάτων.

Δύσκολος ο αποχωρισμός. Σπεύδει να μου αφηγηθεί ιστορίες από το παρελθόν του θεάτρου. Γνωστές και άγνωστες. Και όλα με πρωταγωνιστές τον ίδιο και την οικογένειά του, με ηθοποιούς, σκηνοθέτες, συγγραφείς. Κομμάτια της ζωής του και όχι της δουλειάς του αφού όλη μέρα και όλη νύχτα ο Γ. Λεμπέσης ζούσε στο θέατρο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

«Εδώ, κορίτσι μου, πέρασα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Σε αυτό το μικρό γραφείο που βλέπεις» μου εξομολογείται. Δεξιά και αριστερά βιβλία, θεατρικά έργα, προγράμματα παραστάσεων, φωτογραφίες, σημειώσεις. Κρυφοκοιτάζω πάνω στο γραφείο και διακρίνω τα χαρτιά των συμβάσεων των ηθοποιών, τους μισθούς, τα συμφωνητικά, τα έξοδα. Μόλις είχε κατέβει η «Στέλλα με τα κόκκινα γάντια» του Ιάκωβου Καμπανέλλη που δεν τα πήγε καλά εισπρακτικά. Τον ρωτώ πώς νιώθει. «Στενοχωρήθηκα πολύ. Το αγάπησα αυτό το έργο και θυμάμαι τις πρόβες με τον Ιάκωβο παρόντα... Ενα έργο φαίνεται αν θα πάει καλά μετά το δεύτερο Σαββατοκύριακο. Αναγκάστηκα να το κατεβάσω και να ανεβάσω το “Μελτεμάκι”».

Είναι πικραμένος. «Εχει αλλάξει το θέατρο. Ηθοποιούς έχουμε, καλούς ηθοποιούς. Αυτό που κατά τη γνώμη μου δεν έχουμε και λείπει είναι το ήθος. Τι είδους ηθοποιοί είναι αυτοί που κάνουν πέντε δουλειές και το βράδυ κατάκοποι πάνε να κάνουν παράσταση; Το κοινό έχει αλλάξει επίσης. Βλέπω παραστάσεις που εμένα δεν μου λένε τίποτα...».

[ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΓΡΑΜΜΕΛΗ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 31/5/2008]