Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει τη θερινή περίοδο του 2008 τον Ορέστη του Ευριπίδη, μια ιδιόμορφη τραγωδία, ένα ανατρεπτικό και έντονα πολιτικό έργο, που εντάσσεται για πρώτη φορά στο ρεπερτόριο του Κ.Θ.Β.Ε.. Η μεγάλη αυτή παραγωγή, σε σκηνοθεσία Σλόμπονταν Ουνκόφσκι θα παρουσιαστεί από τις 9 έως τις 12 Ιουλίου, στο Θέατρο Δάσους και στις 1 & 2 Αυγούστου, στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου. Ακολουθεί μία μεγάλη περιοδεία ανά την Ελλάδα. Η μετάφραση είναι του Γιώργου Χειμωνά.
Τον ομώνυμο ρόλο ερμηνεύει ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος. Ηλέκτρα είναι η Λυδία Φωτοπούλου, Ελένη η Ναταλία Δραγούμη, Ερμιόνη η Εύη Σαρμή, Μενέλαος ο Κίμων Ρηγόπουλος, Τυνδάρεως ο Γιάννης Κρανάς, Πυλάδης ο Αλέκος Συσσοβίτης, Αγγελιαφόρος ο Φαίδων Καστρής, Φρύγας η Αγγελική Παπαθεμελή, Απόλλωνας ο Βασίλης Μπισμπίκης.
Ο Ορέστης διδάχτηκε το 408 π.Χ. και είναι ίσως το τελευταίο έργο που έγραψε ο Ευριπίδης, πριν φύγει στη Μακεδονία αφήνοντας την Αθήνα στην αδιέξοδη πια πορεία της πτώσης της.
Ο Ορέστης κείτεται «άρρωστος», κυνηγημένος από τις Ερινύες εξαιτίας του φόνου της μητέρας του, ενώ οι Αργείοι ετοιμάζονται να αποφασίσουν για την τιμωρία τη δική του αλλά και της Ηλέκτρας, καθώς θεωρείται συνεργός στο φόνο. Οι ελπίδες τους για σωτηρία στρέφονται στον Μενέλαο, που όμως θα πεισθεί από τον Τυνδάρεω, πατέρα της Κλυταιμνήστρας, να μη βοηθήσει τα δυο αδέρφια, αλλά να αφήσει να επιβληθεί η τιμωρία. Ο Ορέστης παρουσιάζεται στη συνέλευση των Αργείων, όπου επιβάλλεται τόσο σ’ αυτόν όσο και στην αδερφή του η ποινή του θανάτου. Τότε, τα δυο αδέρφια με σύντροφό τους τον Πυλάδη θα καταστρώσουν ένα σχέδιο εναντίον της οικογένειας του Μενέλαου, προκειμένου να σωθούν….
Στον Ορέστη η αγωνία του τραγικού υποκαθίσταται από την αγωνία της πλοκής και της περιπέτειας...
Μετάφραση Γιώργος Χειμωνάς, σκηνοθεσία Σλόμπονταν Ουνκόφσκι, σκηνικά Μέτα Χοτσέβαρ, κοστούμια Αντζελίνα Άτλαγκιτς, σύνθεση-μουσική διδασκαλία Νίκος Βουδούρης, χορογραφία Δημήτρης Σωτηρίου, φωτισμοί Αντώνης Παναγιωτόπουλος, δραματουργική επεξεργασία Γκάγκα Ρόσιτς, βοηθός σκηνοθέτη Τατιάνα Μύρκου, οργάνωση παραγωγής Ηλίας Κοτόπουλος
Διανομή: Λυδία Φωτοπούλου (Ηλέκτρα), Ναταλία Δραγούμη (Ελένη), Εύη Σαρμή (Ερμιόνη), Λάζαρος Γεωργακόπουλος (Ορέστης), Κίμων Ρηγόπουλος (Μενέλαος), Γιάννης Κρανάς (Τυνδάρεως), Αλέκος Συσσοβίτης (Πυλάδης), Φαίδωνας Καστρής (Αγγελιαφόρος), Αγγελική Παπαθεμελή (Φρύγας), Βασίλης Μπισμπίκης (Απόλλωνας).
ΧΟΡΟΣ: Αργυρώ Ανανιάδου, Εύη Αστρίδου, Ρένα Βαμβακοπούλου, Μαρία Γεωργιάδου, Αναστασία Γκολέμα, Κωνσταντίνος Δαμάκης, Ανθή Ευστρατιάδου, Χρύσα Ζαφειριάδου, Σοφία Καραγιάννη, Θύμιος Κούκιος, Κίμων Κουρής, Γιώργος Κωνσταντινίδης, Νίκος Μήτσας, Κωνσταντίνος Μυλώνης, Λεωνίδας Παπαδόπουλος, Μιχάλης Σιώνας, Πολυξένη Σπυροπούλου, Μανώλης Τσίπος.
O Σλόμπονταν Ουνκόφσκι
Τριάντα επτά χρόνια μετά την πρώτη του σκηνοθεσία, ο Σκοπιανός σκηνοθέτης Σλόμπονταν Ουνκόφσκι υπογράφει την πρώτη του σκηνοθεσία στο αρχαίο δράμα και πραγματοποιεί την πρώτη του «κάθοδο» στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου (1 & 2 Αυγούστου 2008) με τον Ορέστη του Ευριπίδη, από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
Με 110 παραστάσεις έργων του σύγχρονου αλλά και κλασικού ρεπερτορίου σε Ευρώπη και Αμερική, έχοντας δεχθεί διεθνείς διακρίσεις, ως δάσκαλος υποκριτικής & σκηνοθεσίας στο Πανεπιστήμιο των Σκοπίων όπως και ως επισκέπτης καθηγητής σε Νέα Υόρκη, Κέιμπριτζ, Χάρβαρντ και Αθήνα, αλλά και με την εμπειρία δύο παραστάσεων στην Ελλάδα με το Εθνικό Θέατρο (Τέταρτη Αδελφή, Βασιλιάς Λιρ), ο Σλόμπονταν Ουνκόσφκσι είναι ήδη γνωστός και αγαπητός στο ελληνικό κοινό.
Οι προτιμήσεις του Ουνκόφσκι εντοπίζονται στο σύγχρονο ρεπερτόριο (Μάρμπερ, Πίντερ, Σάρα Κέιν), στο κλασικό (Σαίξπηρ αλλά και Στρίντμπεργκ), ενώ είναι γνωστή η μεγάλη αγάπη του στον Τσέχοφ -ο Σλόμπονταν Ουνκόφσκι ανεβάζει τον Ορέστη του ΚΘΒΕ αμέσως μετά τον τσεχοφικό Θείο Βάνια, μία συμπαραγωγή Σκοπίων, Αλβανίας και Κοσσόβου, παράσταση η οποία αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε περιοδεία.
Έχει διατελέσει υπουργός Πολιτισμού της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας την περίοδο 1996-1998. Ζει στα Σκόπια, τουλάχιστον για έξι μήνες το χρόνο, αφού οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις τον κρατούν μακριά για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Είναι παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών.
Σκέψεις του σκηνοθέτη με αφορμή τον Ορέστη του Ευριπίδη
«Όλα τα αντέχει ο άνθρωπος».
Ατελείωτος ο κύκλος της εκδίκησης. Ο πατέρας θυσίασε την κόρη. Η μητέρα τιμώρησε τον πατέρα. Ο γιος σκότωσε την μητέρα. Το εγγόνι τι θα πρέπει να κάνει;
Τυφώνας!
Κι αυτή στη μέση. Παλιά ήταν γυναίκα. Τώρα;
Μόνο η μνήμη. Ακολουθούμε δρόμους οικείους. Όλοι είναι εδώ κάτω.
Τεντωμένο σχοινί, δεν κρατά πολλά. Όλα κλειστά σε σεντούκι και διαρρέουν λίγο-λίγο.
Η βία ξεφεύγει από τα όρια. Όλα εδώ, τίποτα πριν, κανείς μετά.
Οι θεοί δεν μπορούν να φέρουν ειρήνη στον κόσμο. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς;
Όλα ανοιχτά, όλα μεγάλα, μέχρι το τέλος, μέχρι να μυρίσει καπνός.
Αν κοιμηθώ θα πεθάνεις, αν πεθάνεις δεν θα ξανακοιμηθώ ποτέ. Η δολοφονία της μητέρας δεν βοήθησε σε τίποτα.
Κραυγές, κλάμα.
«Στο σπίτι μπροστά η ερημιά,
πείτε μου πως δεν έφυγε η ερημιά.
Μονάχα αυτήν έχω».
No comments:
Post a Comment