Ακούγονταν πολλά μετά το τελευταίο χειροκρότημα στον νεανικό θίασο του «West Side Story». Οι 2.500 θεατές της επίσημης πρεμιέρας του ιστορικού αυτού μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ άφηναν την κατάμεστη αίθουσα ο καθένας με μια διαφορετική γνώμη. Και την υπερασπίζονταν με πάθος, στον δρόμο για το φουαγιέ, τον χώρο στάθμευσης του Μπάντμιντον, το τελευταίο μετρό.
Είναι ίσως η μοίρα των μεγάλων θεαμάτων να δημιουργούν ζωηρές εντυπώσεις. Και το «West Side Story» του Τζερόμ Ρόμπινς ανήκει χωρίς αμφιβολία σ’ αυτήν την κατηγορία. Υπήρχαν θεατές που ήταν ενθουσιασμένοι με τους δύο πρωταγωνιστές, τον σύγχρονο Ρωμαίο και Ιουλιέτα. Για τους περισσότερους αρκούσε η μουσική του Λέοναρντ Μπέρνσταϊν και τα θρυλικά τραγούδια της παράστασης για να φύγουν από το θέατρο ικανοποιημένοι. Αλλοι αισθάνθηκαν μια μικρή «κοιλιά», εκεί λίγο πριν από το διάλειμμα. Ενα μιούζικαλ του 1958 που δεν έχει «πειραχθεί» στο παραμικρό (ύστερα από οδηγία του δημιουργού του) αναμετράται κάθε φορά και με διαφορετικές γενιές θεατών.
Κι εμείς οι θεατές του 2008 δεν είμαστε πάντα τόσο υπομονετικοί με τους Νεοϋορκέζους που παρακολούθησαν την πρεμιέρα του Μπρόντγουεϊ 50 ολόκληρα χρόνια πίσω. Μόνο το ενδυματολογικό σκέλος της παράστασης που περιοδεύει σε μεγάλες πόλεις του κόσμου για να τιμήσει τα πεντηκοστά της γενέθλια «μύριζε» 21ο αιώνα. Οι χορευτές έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό ενώ το εντυπωσιακό, ευέλικτο σκηνικό –αναπαράσταση των νεοϋορκέζικων brownstones– σ’ έβαζε στην ατμόσφαιρα μιας γειτονιάς του Μανχάταν τη δεκαετία του ’50, εκεί όπου έλυναν τις διαφορές τους οι συμμορίες της πόλεις. Μιλώντας συνολικά θα μιλούσαμε για μια εξαιρετικά επαγγελματική παραγωγή, που είναι καλό να την παρακολουθήσεις με την επίγνωση ότι βλέπεις κάτι γραμμένο στα μέσα του περασμένου αιώνα.
Και μία από τις σκέψεις που έκανα αμέσως μετά την παράσταση, πέρα από γούστα και απόψεις: Είμαστε τυχεροί που η Αθήνα διαθέτει τα τελευταία χρόνια επαρκείς θεατρικούς χώρους για να φιλοξενεί παραγωγές αυτού του μεγέθους και να ερχόμαστε όλοι εμείς μετά και να λέμε τι μας άρεσε και τι όχι.
No comments:
Post a Comment