«West Side Story»: Πάντα η αγάπη κάνει την υπέρβαση

Της ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 08/09/2008

«Συμπλοκές στον δρόμο, διπλός θάνατος. Όλα ταιριάζουν. Όμως όλα είναι λιγότερο σημαντικά από τη μεγαλύτερη ιδέα της δημιουργίας ενός μιούζικαλ που λέει μια τραγική ιστορία με όρους μουσικής κωμωδίας, χωρίς να πέφτει ποτέ στην "οπερατική" παγίδα. Μπορεί να πετύχει;», αναρωτιόταν ο συνθέτης Λέοναρντ Μπερνστάιν το 1949, όταν το θρυλικό μιούζικαλ «West Side Story» ήταν ακόμα στα σκαριά. Η αλήθεια είναι ότι ο Μπερνστάιν και οι υπόλοιποι δημιουργοί (Αρθουρ Λόρεντς, Στίβεν Σοντχάιμ, Τζερόμ Ρόμπινς) δεν χρειάστηκε να περιμένουν και πολύ για την απόλυτη επιτυχία.

«Οι δημιουργοί του ήταν ιδιοφυΐες του μουσικού θεάτρου», μας λέει ο Σκοτ Σούσμαν, ο «Τόνι» του «West Side Story» που θα δούμε στην Αθήνα

Όταν τελικά η δική τους εκδοχή για ένα ζεύγος Ρωμαίου και Ιουλιέτας που ανήκει στις συμμορίες των Πολωνών «Τζετς» και των Πορτορικανών «Σαρκς» του Δυτικού Μανχάταν ανέβηκε στο Μπροντγουέι το 1957, οι διθυραμβικές κριτικές έπεσαν βροχή. Η τελική αποθέωση ήρθε με τα 10 Οσκαρ που πήρε η κινηματογραφική μεταφορά το 1961 από τον Ρόμπερτ Γουάιζ. Πενήντα χρόνια πέρασαν έκτοτε. Με αφορμή αυτή την επέτειο και στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας περιοδείας, το «West Side Story» έρχεται στο Θέατρο «Μπάντμιντον» από μεθαύριο (9 μ.μ.) έως τις 29 Σεπτεμβρίου. Την επιμέλεια της σκηνοθεσίας και της χορογραφίας υπογράφει ο Τζόι ΜακΝίλι, μαθητής και βοηθός του Τζερόμ Ρόμπινς. Οι τρεις πρωταγωνιστές του, ο Σκοτ Σούσμαν (Τόνι), η Ελίζα Γκόρντοβα (Μαρία) και η Λάνα Γκόρντον (Αννίτα), μας εξηγούν τα υπόλοιπα...

Ήταν δύσκολο να πάρετε τον ρόλο;

Σ.Σ.: «Εγώ προέκυψα... τελευταία στιγμή. Χρειάζονταν επειγόντως τον "Τόνι". Πήγα στην οντισιόν, έπειτα από μία ώρα υπέγραψα συμβόλαιο και με τρεις μέρες πρόβα βγήκα στη σκηνή».

Λ.Γ.: «Πέρασα οντισιόν 3-4 φορές. Την τελευταία φορά, μπήκα και έκανα πλάκα. Ισως γι' αυτό ο Τζόι ΜακΝίλι σκέφτηκε "να, η Αννίτα"».

Ε.Γ.: «Μετά την οντισιόν είχα φύγει απογοητευμένη γιατί νόμιζα ότι τα θαλάσσωσα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω, όταν με πήραν. Οι πρόβες ήταν πολύ συναισθηματικές. Τελικά, είναι δύσκολο να βγεις από τον ρόλο, ακόμα και όταν έχει πέσει η αυλαία».

Λ.Γ.: «Γι' αυτό, πολλοί καλλιτέχνες μένουν ξάγρυπνοι όλο το βράδυ. Μπορεί να νομίζετε ότι έπειτα από μια παράσταση είμαστε κουρασμένοι, αλλά ξέρετε κάτι; Καμιά φορά βγαίνουμε έξω και χορεύουμε για ώρες».

Ε.Γ.: «Ειδικά, αυτό το σόου περνάει στο πετσί σου».

Σ.Σ.: «Αλλωστε, όσο περισσότερο βγάζεις τα δικά σου συναισθήματα, τόσο καλύτερος καλλιτέχνης γίνεσαι. Οπως ο Χιθ Λέτζερ, ο οποίος έζησε τον ρόλο του στα άκρα».

• Τι νομίζετε ότι κάνει το «West Side Story» διαχρονικό;

Σ.Σ.: «Στην ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας μπλέκονται οι συμμορίες, ζητήματα όπως ο ρατσισμός, και η υπέρβασή τους. Ολα αυτά δεν έχουν αλλάξει. Αλλά μην ξεχνάμε ότι οι δημιουργοί του ήταν ιδιοφυΐες του μουσικού θεάτρου, αποφασισμένοι να κάνουν ένα αριστούργημα».

• Και οι τρεις μένετε στη Νέα Υόρκη. Είναι ακόμα έντονες οι φυλετικές διαμάχες, με τους Μεξικανούς να έχουν τον «ρόλο» που είχαν κάποτε οι Πορτορικανοί;

Ε.Γ.: «Εντάσεις προκύπτουν κάθε φορά που γίνονται μαζικές μεταναστεύσεις. Κάποτε συνέβαινε με τους Πολωνούς και τους Ιταλούς, τώρα με τους Μεξικανούς».

Σ.Σ.: «Η αρχική ιδέα των δημιουργών δεν αφορούσε Πολωνούς και Πορτορικανούς, αλλά Εβραίους και Καθολικούς, και όλη η ιστορία υποτίθεται ότι διαδραματιζόταν το Πάσχα. Λεγόταν μάλιστα "East Side Story". Ομως το 1957 σκοτώθηκε ένας νεαρός Πολωνός και συνέδεσαν το γεγονός με ξεκαθάρισμα λογαριασμών συμμοριών, γιατί αυτός είχε κοιμηθεί με μια Πορτορικανή. Πέρυσι βγήκε μια ταινία, το "Gaza Side Story", που ήταν κάτι αντίστοιχο στη Γάζα. Η ιστορία αυτή μπορεί να ειπωθεί παντού».

• Ποια είναι η προσωπική σας ανάγνωση του «West Side Story»;

Λ.Γ.: «Πρωτίστως, είναι μια δυνατή ερωτική ιστορία».

Σ.Σ.: «Τα κοινά στοιχεία μεταξύ των ανθρώπων είναι σημαντικότερα από τις μικροδιαφορές που τους διχάζουν. Η αγάπη κάνει την υπέρβαση».

Ε.Γ.: «Μόνο η αγάπη μπορεί να μας οδηγήσει σε έναν καλύτερο κόσμο».

• Παρακολουθείτε τα μιούζικαλ; Ανεβαίνουν πρωτοποριακές παραστάσεις σήμερα στο Μπρόντγουεϊ;

Σ.Σ.: «Οι άνθρωποι του μιούζικαλ διαφωνούν αν γράφονται ακόμα καλά μιούζικαλ. Υπάρχει πάντα η άποψη ότι όλα έχουν γίνει. Φέτος όμως, π.χ., ανέβηκαν στο Μπρόντγουεϊ πρωτοποριακά θεάματα όπως π.χ. το "Passing Strange" και το "In the Heights". Το δεύτερο, παρ' όλο που ήταν σχετικά παραδοσιακό, είχε ένα καστ μόνο από Λατίνους και αφορούσε τη λάτιν κουλτούρα. Με αυτή την έννοια, έσπαγε τα κατεστημένα. Αλλά και το πρώτο, βασισμένο στη ροκ, ήταν πολύ προοδευτικό. Το κινηματογράφησε μάλιστα ο Σπάικ Λι για την καλωδιακή τηλεόραση».

Ε.Γ.: «Ενδιαφέρουσες παραστάσεις βρίσκεις εκτός Μπρόντγουεϊ, γιατί είναι πιο πειραματικές. Το Μπρόντγουεϊ είναι και επιχείρηση, που για να προωθήσει πια ένα σόου φέρνει τηλεοπτικούς αστέρες. Είναι λίγο απογοητευτικό αν σκεφτείς πόσοι καλοί θεατρικοί ηθοποιοί υπάρχουν».

Λ.Γ.: «Αυτό το προκάλεσε η τηλεόραση, το "American Idol" και παραγωγοί που λαμβάνουν υπόψη τι θέλει να δει το νεανικό κοινό».

• Θυμόσαστε την πρώτη σας αντίδραση όταν πρωτοείδατε το «West Side Story» ως θεατές;

Λ.Γ.: «Δεν έχω κάτσει στην καρέκλα του θεατή. Εχω δει μόνο την ταινία».

Σ.Σ.: «Την ταινία τη μελετούσαμε στη σχολή υποκριτικής (ξεκινήσαμε από το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" και συνεχίσαμε με το "West Side Story"). Ως θεατρικό, το είδα πρώτη φορά σε σχολική παράσταση, από έφηβους συμμαθητές μου. Παρ' όλο που ήταν ερασιτέχνες, κατάλαβα από τότε ότι ήταν καταπληκτικό έργο».

Ε.Γ.: «Είδα την ταινία πρώτη φορά στα πέντε μου. Τότε αποφάσισα ότι κάποτε θα κάνω τη "Μαρία"...».

* Για πληροφορίες και κρατήσεις: www.ticketnet.gr , 210-8840600, Virgin Megastores.