«Επιθυμώ μια τέχνη σύνθετη, δύσκολη, λιγότερο προσβάσιμη, που να προκαλεί τον νου και να σε πηγαίνει σε άλλους τόπους, και όχι απλώς να απεικονίζει ό,τι βλέπουμε γύρω μας».
«Αυτή τη στιγμή, η κυρίαρχη γλώσσα στο θέατρο είναι εκείνη των νέων μέσων», υποστηρίζει η Μπόνι Μαράνκα |
Η Μπόνι Μαράνκα δεν είναι ελιτίστρια. Η διακεκριμένη Αμερικανίδα θεωρητικός και κριτικός του σύγχρονου θεάτρου και των περφόρμανς έχει ασχοληθεί με το έργο πολλών Αμερικανών πρωτοπόρων του θεάτρου και των εικαστικών. Εχει γράψει σημαντικά βιβλία («Theatrewritings», «Ecologies of theatre», «Performance Histories»), είναι καθηγήτρια θεάτρου στο Πανεπιστήμιο New School της Νέας Υόρκης, ενώ παλαιότερα δίδασκε στο Πρίνστον και στο Κολούμπια. Εκδίδει το γνωστό περιοδικό τέχνης «PAJ-A Journal of Performance and Art», αλλά έχει και τον ομώνυμο εκδοτικό οίκο, από τον οποίο έχουν κυκλοφορήσει αναρίθμητα βιβλία για το θέατρο και τις περφόρμανς σε 20 γλώσσες.Αυτές τις ημέρες βρίσκεται στην Αθήνα, προσκεκλημένη του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και του Ιδρύματος Fullbright (Senior Specialists Program). Αύριο (5 μ.μ.) και το Σάββατο (3 μ.μ.), θα μιλήσει στην Art Athina για το «λεξικό» τού Wooster Group, αλλά και για τη σημειολογία στο έργο του Ρόμπερτ Γουίλσον, αντίστοιχα (διαλέξεις που συνδιοργανώνονται με το Common View του Εθνικού Θεάτρου).Την ερχόμενη Πέμπτη (29/5), θα μιλήσει στους φοιτητές του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου στο Ναύπλιο (εκδήλωση που συνδιοργανώνει το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ), με θέμα «Performance: Α personal history». Τις διαλέξεις επιμελείται η επίκουρος καθηγήτρια του πανεπιστημίου, Μαρίνα Κοτζαμάνη... [Της ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΜΠΑΡΚΑ, Ελευθεροτυπία, 22/5/2008]
No comments:
Post a Comment