ΕΝΑ «ΟΝΕΙΡΟ» ΤΗΣ ΙΡΙΝΑ ΜΠΡΟΥΚ

Διασκευή του «Ονείρου καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ από την κόρη του διάσημου σκηνοθέτη

Ο Πίτερ Μπρουκ είναι περήφανος για την κόρη του. Αυτό είναι προφανές από τον τρόπο που την κοιτάζει όταν οι περισσότερες ερωτήσεις του δημοσιογραφικού τους κοινού απευθύνονται σε αυτήν, την Ιρίνα Μπρουκ, την σκηνοθέτη - και όχι την «κόρη του διάσημου σκηνοθέτη». Στην ψηλοτάβανη αίθουσα της Μεγάλης Βρετανίας, ο Μπρουκ μας προλαβαίνει όλους με μια γλυκιά επισήμανση: «Σήμερα είναι η πρώτη μας κοινή συνέντευξη Τύπου, παρόλο που η Ιρίνα σκηνοθετεί τα τελευταία έντεκα χρόνια». Πατέρας και κόρη βρέθηκαν στην Αθήνα -η Μπρουκ είναι ακόμη εδώ- με αφορμή τις παραστάσεις των έργων τους στο πλαίσιο του φετινού προγράμματος «Θέατρο πέρα από τα όρια» της Αττικής Πολιτιστικής Εταιρείας. Στην αρχή της εβδομάδας παρουσιάστηκε στο Θέατρο «Δημήτρης Χορν» το έργο «Warum-Warum» (Γιατί-Γιατί), σκηνοθετημένο από τον καταξιωμένο πατέρα.

Σήμερα, είναι η σειρά της κόρης, με την πρεμιέρα του έργου της «Περιμένοντας το όνειρο», βασισμένο στο «Ονειρο καλοκαιρινής νύκτας» του Γουίλιαμ Σαίξπηρ. «Κουβαλούσα πάντοτε μέσα μου τη μαγεία αυτού του ανυπέρβλητου κειμένου που ήξερα σχεδόν απέξω, καθώς ήταν το πρώτο έργο που είδα ποτέ στο θέατρο - σε μια παράσταση του πατέρα μου στην Αγγλία. Ηταν μια αποκάλυψη, που δεν με άφησε ποτέ έκτοτε». Ομως η Ιρίνα μας εκμυστηρεύεται ότι το συγκεκριμένο έργο το θεωρούσε «απαγορευμένο» κομμάτι, επειδή ακριβώς το είχε ανεβάσει ο πατέρας της. Σε εκείνο το σημείο ο διακριτικός Πίτερ Μπρουκ τη διακόπτει: «πάντα ήλπιζα να μην έχω καμία επιρροή στη δημιουργικότητα της κόρης μου».

Κι όμως, φαίνεται να είχε, όπως άλλωστε ομολογεί και η ίδια, με ένα πονηρό χαμόγελο: «Διαθέτω ένα μεγάλο, ευχάριστο πρόβλημα: η γενετική μου υπόσταση με έσπρωξε κατευθείαν προς το λιτό θέατρο, χωρίς να έχω πειραματιστεί πρώτα με το μεγάλο θέαμα, τα φανταχτερά φώτα και κοστούμια. Οι περιπλανήσεις της οικογένειάς μου με το Διεθνές Κέντρο Θεατρικής Ερευνας (Centre International de Recherche Théâtrale) τη δεκαετία του ’70, στο Ιράν, την Αφρική και την Αμερική, μου έμαθαν ότι το θέατρο μπορεί να βγει από τα πιο απλά πράγματα...».

Πριν από τρία χρόνια, στη γαλλική ύπαιθρο, η Μπρουκ αποφάσισε να καταπιαστεί με το «Ονειρο»: έξι άντρες ηθοποιοί ανέλαβαν όλους τους ρόλους του «Ονείρου», χρησιμοποιώντας δανεισμένα εξαρτήματα, νυχτικιές, κουζινικά. Με την επιμονή της στις καθαυτές ερμηνείες και στον αντρικό θίασο, η παραγωγή της Ιρίνας Μπρουκ θυμίζει κάτι από ατόφιο Σαίξπηρ, ακόμα και χωρίς τα θαυμαστά λευκά Ελισαβετιανά κολάρα... Η μάλλον, ειδικά χωρίς αυτά.

• Info «Περιμένοντας το όνειρο» στο Θέατρο «Δημήτρης Χορν», 22 - 24 Μαΐου, 9 μ.μ. (Αμερικής 10, τηλ.: 210-36.12.500). [Νελλη Αμπραβανελ, Η Καθημερινή, 22/5/2008]