Η Ιρίνα Μπρουκ σκηνοθετεί με τον τίτλο «Περιμένοντας το όνειρο...» (φωτογραφία)
διασκευή πάνω στο «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» που, τριάντα επτά χρόνια πριν, το δόξασε με τη σκηνοθεσία του ο πατέρας της
διασκευή πάνω στο «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» που, τριάντα επτά χρόνια πριν, το δόξασε με τη σκηνοθεσία του ο πατέρας της
O πατέρας- ο 83χρονος Πίτερ Μπρουκ, από τους κορυφαίους σκηνοθέτες που έδωσε ο 20ός αιώνας στο παγκόσμιο θέατρο- παρουσίασε στην Αθήνα, στο πλαίσιο του μίνι φεστιβάλ «Θέατρο Πέρα Από τα Όρια», την παράσταση του «Warum, Warum» («Γιατί, Γιατί»). Η κόρη- η 45χρονη Ιρίνα Μπρουκ- παρουσιάζει τώρα, στο πλαίσιο της ίδιας διοργάνωσης, τη δική της: «Περιμένοντας το όνειρο...», από το σαιξπηρικό «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας». Πατέρας και κόρη- το Άγιον Πνεύμα του Πίτερ Μπρουκ, ενός βαθύτατα πνευματικού και φιλοσοφικά και καλλιτεχνικά κατασταλαγμένου ανθρώπου που έχει κατακτήσει με σοφία τη λιτότητα, σίγουρα υπερίπτατο...μίλησαν χθες. Γλυκύτατοι και οι δύο, προσηνείς και απόλυτα προσγειωμένοι-, με τον Πίτερ Μπρουκ να ρίχνει το βάρος, όπως θα έκανε κάθε στοργικός πατέρας, στη δουλειά της κόρης του. Στα οκτώ της χρόνια, το ΄71, καθόταν φανατικά κάθε βράδυ κρεμασμένη κάτω από τη σκηνή χαζεύοντας το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» που ο πατέρας της είχε ανεβάσει στο Λονδίνο με τον Βασιλικό Σαιξπηρικό Θίασο- μία από τις παραστάσεις- ορόσημα του 20ού αιώνα. Όταν έγινε σκηνοθέτρια δεν επέτρεπε στον εαυτό της ούτε να σκεφτεί πως θα ανεβάσει κάποτε το «Όνειρο», με το οποίο τόσο είχε συνδεθεί ο πατέρας της. «Ποτέ δεν θέλησα να έχω την οποιαδήποτε επιρροή στη δημιουργικότητα της Ιρίνα» επεμβαίνει ο πατέρας Μπρουκ. Η τύχη τα έφερε όμως να την καλέσει μια πολυφυλετική ομάδα ηθοποιών στη Γαλλία και να κάνει το έργο στην ύπαιθρο. Την εξέλιξη αυτής της παράστασης θα δούμε και στην Αθήνα. Ηθοποιός στην αρχή, εδώ και έντεκα χρόνια η Ιρίνα Μπρουκ στράφηκε με επιτυχία στη σκηνοθεσία. «Οι "γενετικές" μου καταβολές με οδήγησαν να περάσω κατευθείαν στο λιτό θέατρο», μας έλεγε. Και στη γραμμή αυτή είναι η παράστασή της: «Έξι άνδρες που παίζουν όλους τους ρόλους, χωρίς σκηνικό, χρησιμοποιώντας ελάχιστα σκηνικά στοιχεία. Δεν είναι αντίγραφο της δουλειάς του πατέρα μου, αλλά έχει να κάνει με την ιδέα πως τη μαγεία στο θέατρο ο ηθοποιός είναι που τη δημιουργεί». «Αγαπάω να βλέπω τη χαρά και την ανθρωπιά που μεταφέρει στο κοινό η παράσταση της Ιρίνα» παρεμβαίνει πάλι ο πατέρας...
No comments:
Post a Comment