ΠΙΤΕΡ & ΙΡΙΝΑ ΜΠΡΟΥΚ

Συνέντευξη με την κόρη του

Λακωνικός και ευθύβολος είναι ο λόγος του Πήτερ Μπρουκ, του σκηνοθέτη που ενέπνευσε και συνεχίζει να εμπνέει στα 83 του χρόνια, με το έργο και τη στάση του στο θεατρικό «γίγνεσθαι» άλλους καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο, και πρώτη την κόρη του, Ιρίνα, η οποία στις 22 όπως και στις 23 και 24 Μαΐου, ανεβάζει στο θέατρο «Δημήτρης Χορν», την παράσταση «Περιμένοντας το Όνειρο», ελεύθερη μεταφορά του «Όνειρου Καλοκαιρινής Νύχτας», σε σκηνοθεσία δική της, με ανδρικό θίασο, όπως στην εποχή του Σαίξπηρ.

Ο κορυφαίος Άγγλος σκηνοθέτης, παρουσίασε στο ίδιο αθηναϊκό θέατρο την παράσταση Warum Warum, που έκανε πρόσφατα πρεμιέρα στη Ζυρίχη, αμφισβητώντας τα θεατρικά δεδομένα και θέτοντας νέα ερωτήματα.

Την Τετάρτη, ομολόγησε με κέφι, δείχνοντας να το χαίρεται, ότι παρ' όλο που η κόρη του σκηνοθετεί 11 χρόνια στο θέατρο, πρώτη φορά δίνουν από κοινού συνέντευξη.

«Όσο προχωρούν τα χρόνια, οι παραστάσεις σας γίνονται όλο και πιο μίνιμαλ, στρέφονται περισσότερο σε λογοτεχνικά κείμενα παρά σε θεατρικά. Εξηγήστε μας τον λόγο», ήταν η πρώτη ερώτηση που τέθηκε στον Πήτερ Μπρουκ, στη συνένετευξη Τύπου που παρέθεσε μαζί με την Ιρίνα Μπρουκ.

«Όταν είσαι νέος, επιθυμείς να βουτήξεις σε κάθε μορφή ζωής, να πάρεις γεύση από εμπειρίες κι όχι να τις ακους από άλλους. Γι' αυτό κι όταν ξεκίνησα, με συνέπαιρνε καθε είδους θέατρο. Μετά, σταδιακά, ανακάλυψα ότι τίποτε από αυτά,- μεγάλες παραγωγές, θεαματικές παραστάσεις, κωμωδίες κ.λπ. ,- δεν μ΄ενδιέφερε. Μου αρέσει να τα βλέπω, αλλά όταν τα κάνουν οι άλλοι κι όχι εγώ», απάντησε ο Πήτερ Μπρουκ και συμπλήρωσε:

«Είναι όπως και το φαγητό. Θέλεις να απολαύσεις ένα πλούσιο γεύμα, αλλά κάποιες φορές, κι ένα κομμάτι καρότο, όπως εγώ μόλις τώρα».

Για τις παραστάσεις της κόρης του δήλωσε ότι του αρέσει που διαπιστώνει ότι αυτό που φέρνει η Ιρίνα στο κοινό, είναι «η χαρά και η ανθρωπιά».

Η Ιρίνα Μπρουκ, κόρη του σκηνοθέτη Πήτερ Μπρουκ και της ηθοποιού Νατάσας Πάρις, γεννήθηκε στο Παρίσι και έζησε μεταξύΑγγλίας και Γαλλίας. Ξεκίνησε την καριέρα της ως ηθοποιός και παρέμεινε σε αυτό το χώρο για 20 χρόνια, πριν στραφεί στη σκηνοθεσία.

Πόσο την επηρέασε η δουλειά του πατέρα της στη σκηνοθεσία; ήταν αυθόρμητα η ερώτηση που προέκυψε, δεδομένου μάλιστα ότι η παράσταση του Πήτερ Μπρουκ, πριν χρόνια, «Όνειρο Θερινής Νύχτας», έχει καταγραφεί στην ιστορία του παγκόσμιου θεάτρου.

«Ισως υποσυνείδητα, κάποιες στιγμές ξεπηδούν φράσεις και εικόνες εκείνης της παράστασης, την οποία έβλεπα κάθε βράδυ, ήμουν φανατική οπαδός, σε μια ηλικία πολύ μικρή, μόλις 6 ετών. Μικρή, γύριζα με τον πατέρα μου σε παραστάσεις στην Αφρική, στο Ιράν, σε χωριά.Τα θεάματα που ανέβαζε δεν ήταν υπερπαραγωγές, δεν είχαν ιδιαίτερα σκηνικά, ούτε κοστούμια. Ολα ήταν λιτά, οι ηθοποιοί ήταν διαφόρων εθνικοτήτων. Αυτή ήταν η καλλιέργειά μου στο θέατρο, με αυτά μεγάλωσα και φυσικά, αφού με ρωτάτε, έχω αυτές τις καταβολές», απαντά η Ιρίνα Μπρουκ.

«Βέβαια, κάνω διαφορετικά πράγματα από τον πατέρα μου, στο θέατρο», συνεχίζει η ίδια.

Το «Περιμένοντας το Ονειρο», είναι μια ελεύθερη μεταφορά του έργου του Σαίξπηρ, με έξι άνδρες ηθοποιούς, και ανεβαίνει στα γαλλικά, με ελληνικούς υπέρτιτλους, δεδομένου ότι ξεκίνησε σαν μια λιτή και απλή παραγωγή, που πρωτοπαρουσιάστηκε στη γαλλική ύπαιθρο και αργότερα σε άλλους ανοιχτούς χώρους, στη Γαλλία και την Ελβετία, όπως και στο παρισινό Μπουφ ντι Νορ.

Το έργο ξεκινά με μια απεργία εξαιτίας της οποίας δεν φθάνει στον προορισμό του κανείς από την παραγωγή της παράστασης που πρόκειται να ανεβεί. Ούτε ο θίασος, ούτε τα σκηνικά, ούτε τα κοστούμια, κανείς, παρά μόνον έξι από τους ηθοποιούς του θιάσου, οι οποίοι και θα υποδυθούν τους ρόλους όλων.

ΑΠΕ - ΜΠΕ, Τετάρτη, 21.05.08