Έπαιξε στο Εθνικό Θέατρο: στη Βιομαγεία της Μαριάννας Κάλμπαρη σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη, στον Ίωνα του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου, στους Φοιτητές του Γρηγορίου Ξενόπουλου σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου, και στο έργο του Σαίξπηρ Αγάπης αγώνας άγονος του Σέξπιρ σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού. Η πιο πρόσφατη συνεργασία της ήταν με τη Μαρία Μαραγκού στο νέο θέατρο Άλμα στο έργο Honour της Τζοάνα Μάρεϊ-Σμιθ, σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου.
«Επιτυχία για μένα είναι οτιδήποτε διαλέγεις να κάνεις στη ζωή σου, να εκφραστείς, να κατακτήσεις την ακεραιότητα. Το θέατρο, βεβαίως, έχει σχέση με δόξα και καταξίωση. Επιδιώκω όχι να φτάσω ψηλά, αλλά να φτάσω βαθιά στην τέχνη μου όσο χρόνο κι αν χρειαστεί, απολαμβάνοντάς το στην πορεία. Στο θέατρο δεν είσαι μόνος σου. Συνυπάρχεις, παίρνεις από τον άλλον, κάνεις διάλογο, βουτάς στον εαυτό σου. Ενας καλός ηθοποιός νομίζω ότι πρέπει να έχει τα πόδια του στη γη και το κεφάλι του στα σύννεφα». (Συνέντευξη της Εβίτας Ζημάλη στον Γιώργο Βιδάλη, Ελευθεροτυπία, 25/1/2005).
2 comments:
Για μένα (και σίγουρα όχι μόνο)πρόκειται για τη σημαντικότερη ηθοποιό της γενιάς της. Αν βέβαια αποφασίσει να μην μας στερεί την παρουσία της για τόσο μεγάλα διαστήματα. Γι' αυτό το λόγο τη συνάντησα και μίλησα μαζί της στο πρώτο τεύχος του www.hridanos.gr.
Παραθέτω το link ως συμπλήρωμα:
http://hridanos.gr/volume01/theater/nea-prosopa.php
Πράγματι είναι μια σημαντική ηθοποιός, αλλά δεν μπορώ να υποστηρίξω ότι είναι "η σημαντικότερη της γενιάς της". Μέλλει να το αποδείξει γιατί όπως κι εσύ γράφεις "μας στερεί την παρουσία της για τόσο μεγάλα διαστήματα". Τη συνέντευξη την έχω "αποδελτιώσει". Μια εξαιρετική συνέντευξη απ' αυτές που δεν μπορώ να πω ότι τις διαβάζω στις εφημερίδες και τα διάφορα περιοδικά. Δράττομαι της ευκαιρίας να σημειώσω ότι γίνεται καλή δουλειά στον "Ηριδανό". Χαιρετώ!
Post a Comment