Συγγραφέας και φιλόσοφος εν εγρηγόρσει, μαζί με τον 20ό αιώνα θάβει και τον ανθρωπισμό και προσβλέπει στις επιστήμες για μια νέα ηθική. Γεννημένος στο Παρίσι από Εβραίους γονείς αυστριακής καταγωγής, σπούδασε στο Χάρβαρντ και στην Οξφόρδη, μελέτησε σε βάθος την αρχαιοελληνική σκέψη, δίδαξε συγκριτική λογοτεχνία στο Πρίνστον και στο Kέμπριτζ, είναι ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους κριτικούς και έχει γράψει μια σειρά έργων με μεγάλη απήχηση, κι ανάμεσά τους είναι τα: Ο θάνατος της τραγωδίας (ελλ. έκδοση Εγνατία), Τολστόι και Ντοστογιέφσκι, Μάρτιν Χάιντεγκερ, Μετά την Βαβέλ, Αντιγόνες: Ο μύθος της Αντιγόνης στη Δυτική Λογοτεχνία (ελλ. έκδοση «Καλέντης»).
«Υπάρχει στην υψηλή κουλτούρα τέτοια δύναμη, που οι πραγματικές ανθρώπινες δυστυχίες, κοινότοπες, χυδαίες, χαοτικές, χάνουν σε αντίκτυπο. Το κλάμα της Κορδέλιας είναι πιο ζωντανό, πιο άμεσο, πιο πραγματικό από την κραυγή στο δρόμο. Η αισθητική, η ομορφιά, μια σελίδα του Σέξπιρ, του Καντ, του Ντεκάρτ, του Χέγκελ ή του Μπερξόν, θέτουν σε δεύτερο πλάνο την καθημερινή πραγματικότητα. Έτσι, αφού δίδαξα επί πενήντα δυο χρόνια, αναρωτιέμαι τώρα: Γνώριζα πραγματικά τι έκανα; Μπορούμε να εδραιώσουμε ένα δεσμό ανάμεσα στην υψηλή καλλιέργεια και μια πιο ανθρώπινη συμπεριφορά; Θέτω ασταμάτητα αυτό το ερώτημα στον εαυτό μου…» (Συνέντευξη στον Dominique Simonet (L’Express), Η Καθημερινή, 14/1/2001).
No comments:
Post a Comment