Ο Μπελιές έχει μεταφράσει στα ελληνικά 155 θεατρικά έργα. Αξιοσημείωτη είναι η αναμέτρησή του με όλα τα έργα του μεγάλου Ελισαβετιανού, αλλά και με το μεταφραστικό εγχείρημα του αλησμόνητου Βασίλη Ρώτα. Στη θεατρική περίοδο 2004-2005 σε μετάφραση του Ερρίκου Μπελιέ παίχτηκαν: Ο τελευταίος επισκέπτης του Τ. Ουίλιαμς (θ. Τζένη Καρέζη, Πέτρος Ζούλιας), Τέλος καλό όλα καλά του Σαίξπηρ (ΚΘΒΕ, Γ. Μιχαηλίδης), Honour Τζοάνα Μάρεϊ-Σμιθ (θ. Άλμα, Αθανασία Καραγιαννοπούλου), Φρανκενστάιν ρεντίκουλους του Ντάουνινγκ (Νέο Ριάλτο), Θείος Βάνιας του Τσέχοφ (ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας), Τρικυμία του Σαίξπηρ (Αμφι-Θέατρο).
«Ο μεταφραστής πρέπει να είναι ένας άνθρωπος που αφουγκράζεται την εποχή του. Η δουλειά μου στο Δημόσιο μου προσφέρει μια δεδομένη φόρμα, πάνω στην οποία πρέπει να κινηθώ στο γραπτό λόγο. Η ενασχόλησή μου με δραματικές σχολές, όπου διδάσκω, μου φέρνει τα ακούσματα της νέας γενιάς και μπορώ να καταλάβω προς τα πού πάει η γλώσσα. Η δουλειά του μεταφραστή είναι να μπαίνει στο λεωφορείο, στο μετρό και να μην παίρνει το δικό του αυτοκίνητο. Ν' ακούει συνέχεια. Εγώ φτάνω ν' ακούω τα κουτσομπολίστικα μεσημεριανά της τηλεόρασης με τον ασθματικό λόγο του αδικημένου πολίτη, που νομίζει ότι εκτιθέμενος λύνει το πρόβλημά του. Χωρισμένοι, παντρεμένοι, αδικημένοι βγαίνουν στο γυαλί, νομίζοντας ότι έτσι λύνονται τα προβλήματά τους. Είναι μια δημόσια ψυχανάλυση κι ένας πακτωλός χρημάτων για τα κανάλια. Δεν επιλύονται πράγματα εκεί, απλώς εκτίθενται. Χρειάζεται να τους ακούμε, γιατί προέρχονται από πιο λαϊκές τάξεις. Τα λόγια τους είναι ειλικρινή και πιο πονεμένα. Μας χρειάζονται σε αρκετά έργα του παλαιότερου ρεπερτορίου, αλλά κυρίως του σύγχρονου». (Συνέντευξη του Ερρίκου Μπελιέ στον Γιώργο Βιδάλη, Ελευθεροτυπία, 13/12/2004).
No comments:
Post a Comment