Είναι γεγονός ότι γράφεται ένα μονόστηλο στις εφημερίδες –άντε, για τους «μεγάλους» να γράφονται περισσότερα– και μετά, οι άλλοι, πέφτουν στη λήθη. Ποια τηλεόραση ή ποιο ραδιόφωνο θ’ ασχοληθεί μ’ εκείνους που αφοσιώνονται στην τέχνη τους και βάζουν λιθαράκια για να χτίζεται ο πολιτισμός μας! Και για τους ηθοποιούς; Τέλος πάντων, η μοίρα των θεατρίνων… Για πολλούς από αυτούς που αποδήμησαν, θα νομίζουμε ότι ζουν! Βεβαίως ζουν αλλά στη μνήμη… Η αναδρομή, λοιπόν, από το 1997 μέχρι σήμερα. Ο κατάλογος είναι μεγάλος και είναι αρκετά δύσκολο να δηλώσουμε ότι η καταγραφή είναι πλήρης. Θα το επιχειρήσουμε και στη συνέχεια. Λοιπόν, ένα προσκλητήριο απόντων…
ΑΛΚΑΙΟΥ Μαρία (1916 – 1.1.2005).ΑΝΑΛΥΤΗ Κάκια (Πειραιάς 1937 – Αθήνα 2002). Στα 65 της χρόνια «έφυγε» η Κάκια Αναλυτή. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Aθηνών. Πρώτη της εμφάνιση το 1955, μαθήτρια ακόμη, στο Φιόρο του Λεβάντε του Ξενόπουλου με το θίασο του Διονύση Παγουλάτου (Διονύσια της Kαλλιθέας), όπου φαίνεται να την πρωτοείδε και ο 25χρονος τότε Kώστας Pηγόπουλος. H πρώτη επίσημη θεατρική εμφάνιση για την Aναλυτή έγινε το 1958 με το Eλληνικό Λαϊκό Θέατρο του Mάνου Kατράκη. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με το θίασο της Kατερίνας, τη Nέα Σκηνή του Kωστή Λειβαδέα, το θίασο του Nτίνου Hλιόπουλου κ.ά. Το 1963 ιδρύουν με το σύντροφό της το δικό τους θίασο που κράτησε 35 χρόνια. Ανέβασαν κωμωδίες του ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου. με μεγαλύτερη τη διασκευή του έργου Aγάπη μου Ουάουα του Φρανσουά Kαμπό που γνώρισε επιτυχία (παίχτηκε επί έξι ολόκληρες σεζόν) κι έγινε και κινηματογραφική επιτυχία. Aπό τις αρχές της δεκαετίας του ’70 το θιασαρχικό ζευγάρι στρέφεται και σε έργα των Bερνέιγ, Aρμπούζοφ, Oυίλιαμς. O τελευταίος ρόλος της Aναλυτή ήταν στο έργο του Γιώργου Διαλεγμένου Σε φιλώ στη μούρη (1997-98). Έπαιξε και στον κινηματογράφο: Mατωμένο ηλιοβασίλεμα, Aνθισμένη αμυγδαλιά, Mατωμένα στέφανα, Λαός και Kολωνάκι, H βίλα των οργίων, Θρίαμβος κ.ά. ΑΝΕΜΟΓΙΑΝΝΗΣ Γιώργος (1915 – 2005), σκηνογράφος - ενδυματολόγος.ΑΝΟΥΣΑΚΗ Μαλένα (Πόρος 1916 – 22.4.2000). Η ηθοποιός Μαλαίνα Ανουσάκη, η «μάνα» του ελληνικού κινηματογράφου, είχε παίξει συνολικά σε 80 ταινίες, ξεκινώντας την καριέρα της στο θέατρο το 1936 με το θίασο της Κατερίνας. Από τότε έπαιξε σε όλα τα είδη του θεάτρου - από τραγωδία μέχρι και φαρσοκωμωδία - με πολλούς θιάσους. Φυλακίστηκε από τη μεταξική δικτατορία στις Φυλακές Αβέρωφ, ενώ συχνά αντιμετώπιζε την ανεργία λόγω των πολιτικών της φρονημάτων. ΑΡΝΟΜΑΛΛΗΣ Χρήστος (Θεσσαλονίκη 1956 – 25.1.2002). Προδομένος από την καρδιά του ο ηθοποιός και δημοσιογράφος Χρήστος Αρνομάλλης πέθανε στα 46 του χρόνια. Ερμήνευσε πολλούς ρόλους σε έργα ελληνικά και ξένα: Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας, Περιμένοντας τον Γκοντό, Αχαρνής, Βεγγέρα, Εκκλησιάζουσες, Ο Κύκλος με την κιμωλία, Τελευταία πράξη κ.ά. Ο τελευταίος ρόλος του ήταν στον Θεατροποιό του Τόμας Μπέρνχαρντ, που παρουσιάστηκε από την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, όπου συνεργάστηκε πάνω από είκοσι χρόνια. Δούλεψε στις εφημερίδες Μακεδονία και Θεσσαλονίκη και στο ραδιόφωνο.ΑΡΓΥΡΑΚΗΣ Μίνως. Ζωγράφος, σκηνογράφος, στιχουργός αλλά πάνω απ’ όλα μποέμ ο Μίνως Αργυράκης πέθανε στα 78 του χρόνια λησμονημένος τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Γηροκομείο Αθηνών.ΒΑΣΔΕΚΗ Βέρα (Αίγυπτος 1918 – Αθήνα 5.4.2003). Στα 85 της χρόνια πέθανε η Βέρα Βασδέκη (Βάντα) Μελετοπούλου. Είχε γεννηθεί στην Αίγυπτο και μικρή ήρθε οικογενειακώς στην Αθήνα. Διακρίθηκε στο τραγούδι και στο χορό. Δούλεψε στη Μάντρα του Αττίκ, δίπλα στην Ντιριντάουα και τη Δανάη. Στη συνέχεια, αφού σπούδασε στη δραματική σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη, πέρασε στο θέατρο κι έπαιξε, έως το 1972, δίπλα στους Μάνο Κατράκη, Γιώργο Παππά, Μαρίκα Κοτοπούλη, Γιώργο Γληνό, Δημήτρη Μυράτ κ.ά. Έπαιξε και στις ταινίες Βαβυλωνία και Εσμέ η Τουρκοπούλα.ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ Κατερίνα (Αιδηψός 1941 – Αθήνα 4.7.2001). Στα 60 μόλις χρόνια της έφυγε η Κατερίνα Βασιλάκου. Πρώτη εμφάνιση στην ταινία του Ανδρέα Λαμπρινού - Της μιας δραχμής τα γιασεμιά (1960). Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1963, μετά την αποφοίτησή της από τη σχολή, στον Αρχοντοχωριάτη του Μολιέρου στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, όπου και συνέχισε για δυο χρόνια ως πρωταγωνίστρια, σε δεκατέσσερα έργα του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου. Στη συνέχεια θα έρθει στην Αθήνα και θα συνεργαστεί με τους Χριστίνα Σύλβα, Κατερίνα, Άννα Συνοδινού, Έλλη Λαμπέτη, Κώστα Μουσούρη, Άγγελο Αντωνόπουλο, Βέρα Ζαβιτσιάνου, Αλέκο Αλεξανδράκη, Νόνικα Γαληνέα, Κώστα Βουτσά, Μαίρη Χρονοπούλου, Νίκο Ρίζο, Γιάννη Μιχαλόπουλο, Νίκο Κούρκουλο, Τζένη Καρέζη, Κώστα Καρρά κ.ά. Αρχές της δεκαετίας του ’70, με τον σύντροφό της στη ζωή Θανάση Μυλωνά, δημιουργούν θίασο. Πρώτο έργο Οι μικροαστοί του Γκόρκι, στο θέατρο Αλάμπρα. Μετά το θάνατο του Θανάση Μυλωνά θα συνεχίσει στο θέατρο Πανελλήνιο και το 1999 θα δημιουργήσει στον Κεραμεικό, το θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου, που δεν πρόλαβε να το χαρεί. Ταινίες: Ο ζεστός μήνας Αύγουστος, Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου, Η σφραγίδα του θεού, Τα ψίχουλα του κόσμου, Το κορίτσι του λόχου. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ Στέφανος (1933 – Μάιος 2004), συνθέτης διευθυντής του Κέντρου Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας.ΒΑΦΕΙΑΔΟΥ Λίλη (Θεσσαλονίκη 1966 – 3.4.2000). Μόλις στα 33 της χρόνια χάθηκε η ηθοποιός Λίλη Βαφειάδου, ενώ συμμετείχε, στο ΚΘΒΕ, στη διανομή του έργου Ένα καπέλο από ψάθα Ιταλίας του Λαμπίς. Είχε παίξει στα έργα Η αγριόπαπια, Αμφιτρύων, Ματωμένος γάμος, Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, Λυσιστράτη, Ο κατά φαντασίαν ασθενής κ.α. Σπούδασε θέατρο στην Αμερική.ΒΑΧΛΙΩΤΗΣ Χρήστος (Αθήνα 1924 – 25.11.1997). Ο σκηνοθέτης Χρήστος Βαχλιώτης σπούδασε και εργάστηκε στην Αμερική, αλλά στη διάρκεια της μακαρθικής λαίλαπας αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ελλάδα, όπου και ίδρυσε δραματική σχολή, εκπαιδεύοντας καλλιτέχνες που αργότερα σταδιοδρόμησαν στο θέατρο. Θεωρήθηκε, από εκείνους τον γνώρισαν, σπουδαίος θεατράνθρωπος. Μάλιστα δε ο Μάνος Ελευθερίου έγραψε στα Νέα (29/11/1997): «Αν είχε ασχοληθεί με το θέατρο, ίσως και να είχε ξεπεράσει τον Κουν»! σκηνοθέτης.ΒΕΛΙΣΣΑΡΗΣ Κυριάκος (1964 – Ιαν. 2004).ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΥ Ρένα (Μάκρη της Μικράς Ασίας 1914 – 18.4.1999). Δημοσιογράφος, κριτικός κινηματογράφου και συγγραφέας η Ρένα Βελισσαρίου δούλεψε στο χώρο του κινηματογράφου, στην Παρθενών Φιλμς αρχικά, στην εταιρεία Δαμασκηνός - Μιχαηλίδη στη συνέχεια, καθώς και στο Τμήμα Ταινιών του υπουργείου Βιομηχανίας από το 1965 έως το 1967, όταν απολύθηκε από τη χούντα. Τη δημοσιογραφική της καριέρα άρχισε το 1949. Συνεργάστηκε με τη Γυναίκα, το Ρομάντζο, την Ελληνίδα, τη Ραδιοτηλεόραση, την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και άλλα έντυπα. Εργάστηκε ως ανταποκρίτρια των αμερικανικών εντύπων Variety, Motion Picture Herald και Motion Picture Almanac από το 1950 μέχρι το 1990. Υπήρξε μέλος προκριματικών και κριτικών επιτροπών του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και εξέδωσε το βιβλίο Hollywood, η άνοδος και η πτώση μιας αυτοκρατορίας και το παιδικό μυθιστόρημα Μπροστά σ' έναν άγνωστο κόσμο. ΒΕΡΩΝΗ Καίτη (Σμύρνη 1912 – 3.6.1999). Επί πενήντα σχεδόν χρόνια σταδιοδρόμησε στο μουσικό θέατρο η Καίτη Βερώνη. Ηταν κόρη των επίσης ηθοποιών Δημητρίου και Ουρανίας Βερώνη και ανιψιά της μεγάλης Αικατερίνης Βερώνη. Πρωτοεμφανίστηκε το 1925, στον Θίασο Νέων, στο έργο Η φαρμακωμένη. Συνεργάστηκε με την αδελφή της Σοφία και «τα Βερωνάκια», άφησαν εποχή στις επιθεωρήσεις Κόκκινος μύλος, Παπαγάλος κ.ά. Για μια δεκαετία, από το 1928 έως το 1938, συμμετείχε στους θιάσους Μακέδου, Πέτρου Κυριακού, Φώτη Σαμαρτζή και από το 1939 άρχισε να συγκροτεί θιάσους οπερέτας και επιθεώρησης με τον σύζυγό της ηθοποιό Αγγελο Μαυρόπουλο, πατέρα της Γκέλλυς Μαυροπούλου, από τον πρώτο του γάμο με τη Μαρίκα Κρεβατά. Συνεργάστηκε με τους Πέτρο Κυριακό, Ορέστη Μακρή, Κυριάκο Μαυρέα, Γιάννη Πρινέα, Ηρώ Χαντά, με την αδελφή της Σοφία, που ήταν παντρεμένη με τον συνθέτη και μαέστρο Μενέλαο Θεοφανίδη και άλλους. Πρωταγωνίστησε, μεταξύ άλλων, στα έργα Αρτζεντίνα, Το λαχείο, Το κορίτσι της γειτονιάς, Πώς περνούν οι παντρεμένοι, Ταξίδι στο Αλγέρι, Δύο ορφανές, Τζιώτικο ραβαΐσι, Έτσι είν’ η ζωή, Ριρίκα, Φρου-φρου, Μοντέρνες γυναίκες κ.ά. και έκανε πολλές περιοδείες στην επαρχία και στις ελληνικές παροικίες του εξωτερικού. ΒΙΔΑΚΗ Ελευθερία (1969 – Μαρτ. 2004).ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΣ Γιώργος (Μεσσηνία 1910 – 24.5.1999). Ο ηθοποιός Γιώργος Βλαχόπουλος, σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και ξεκίνησε την καριέρα του από τα «μπουλούκια» στην περίοδο της κατοχής (1943-1945). Υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη του Κρατικού Θεάτρου Θεσσαλονίκης, από τη διοίκηση του οποίου χαρακτηρίστηκε ως μία από τις φωτεινότερες θεατρικές προσωπικότητες της Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη κι άλλα θέατρα της Αθήνας, ενώ το 1965 επέστρεψε στο ΚΘΒΕ όπου παρέμεινε μέχρι το 1984 οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Μάλιστε δε για την ερμηνεία του μάλιστα στο ρόλο του Νιόνιου Νιονάκη στο Φιόρο του Λεβάντε του Γρ. Ξενόπουλου τιμήθηκε με χρυσή πλακέτα. Επιπλέον εκδόθηκε τιμητικό λεύκωμα για το έργο και τη ζωή του, ενώ οργανώθηκε τιμητική βραδιά στο Θέατρο Κήπου, για τη συμβολή του στη διαμόρφωση του ιστορικού προσώπου του ΚΘΒΕ. ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ Ρένα (Ιούλ. 2004).ΒΟΛΑΝΑΚΗΣ Μίνως (γενν. 1925, Αθήνα 1925 – 15.11.1999). Ο σκηνοθέτης Μίνως Βολανάκης αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Σκηνοθέτησε: Το Μπαλκόνι του Ζενέ, Βυσσινόκηπος του Τσέχoφ, Πρόσκληση στον Πύργο, Λυσιστράτη, Ο Κύριος Πούντιλα και ο Υπηρέτη του Μάτι του Μπρεχτ, Περιμένοντας τον Γκοντό του Μπέκετ, Συλλογή του Πίντερ, Αριθμημένοι του Ελίας Κανέτι, Ηλέκτρα, Μήδεια, Οιδίπους Τύραννος. Συνεργάστηκε με τη Βεργή, τη Λαμπέτη, τη Συνοδινού, τη Μελίνα Μερκούρη, τον Κούρκουλο, τον Αλεξανδράκη, τη Βασιλάκου, τον Τσακίρογλου κ.ά. Από το 1975 έως το 1978 διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του ΚΘΒΕ, όπου ανέβασε, μεταξύ άλλων, τον και άλλα. Το 1982 είναι ο πρώτος που ουσιαστικά δημιουργεί τις Γιορτές των Βράχων (τα περίφημα Νταμάρια). Η τελευταία του σκηνοθεσία ήταν στο έργο της Μιμής Ντενίση Εγώ η Λασκαρίνα, που την συνεπέγραφε με τον Κοραή Δαμάτη.ΒΡΑΣΙΒΑΝΟΠΟΥΛΟΣ Γιώργος (Αθήνα 1924 – 10.2.1998). Είχε ευδιάκριτη παρουσία στα καλλιτεχνικά δρώμενα ο ηθοποιός Γιώργος Βρασιβανόπουλος. Έπαιξε στον κινηματογράφο: Ξυπόλητος πρίγκιψ, Δάκρυα και διπλοπενιές, Τελευταίος αιχμάλωτος, Κατηγορώ την κοινωνία, Πληγωμένα νιάτα, Χαρτοπαίχτρα κ.ά. Στο θέατρο, πρωτοεμφανίστηκε τον χειμώνα του 1950 στο θέατρο Κυβέλης και στη συνέχεια συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους, όπως των Λογοθετίδη, Κατερίνας, Κωνσταντάρα, Χατζίσκου κ.ά. Ασχολήθηκε και με τη μετάφραση και τις διασκευές έργων για το ραδιόφωνο. Έπαιξε επίσης και στην τηλεόραση (Γιούγκερμαν, Ο ήχος της σιωπής, Σοφία ορθή).ΓΑΒΑΛΑ Γιούλα (1947 – 2004).ΓΑΡΜΠΗ Τζόλυ. Η Τζόλυ Γαρμπή στα 89 της χρόνια. Είχε τιμηθεί με το έπαθλο «Κυβέλη», που δίνει το Θεατρικό Μουσείο.ΓΑΣΠΑΡΗ Άλκηστη (1928 – 2005).ΓΕΡΑΣΙΜΙΔΟΥ Νατάσα (Πανόραμα Θεσσαλονίκης 1952 – 27.8.2002). Η ηθοποιός Νατάσα Γερασιμίδου πρωτοβγήκε στη σκηνή σε ηλικία 16 ετών ως τραγουδίστρια σε μπουάτ της Θεσσαλονίκης, όπου γεννήθηκε από πρόσφυγες γονείς που είχαν εγκατασταθεί στο Πανόραμα. Σπούδασε κλασικό μπαλέτο στη σχολή του Nικολάου Mπαζάκα. Στα πρώτα της θεατρικά βήματα έπαιξε στο πλευρό του Xάρρυ Kλυνν, ενώ συμμετείχε σε μεγάλα θεατρικά σχήματα και στον κινηματογράφο, Oι άγριες πλάκες στα θρανία, Oι ατσίδες με τα ροζ, Bαμβακούλας και η γκολάρα του, Kαμαριέρα χωρίς καριέρα, H μπάτσα, Oι Πόντιοι είναι μερικές από τις κινηματογραφικές ταινίες της δεκαετίας του ’80 στις οποίες πρωταγωνιστούσε. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ Νίκος (Αθήνα 1925 – Λονδίνο 10.3.2001), σκηνογράφος και ενδυματολόγος.ΓΙΑΚΩΒΑΚΗΣ Τώνης (Κωνσταντινούπολη 1931 – Αθήνα 6.9.2004).ΓΙΑΛΑΜΑΣ Ασημάκης (1912 – Οκτ. 2004), θεατρικός συγγραφέας.ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ Nτίνος (πέθανε στη Φιλαδέλφεια των HΠA σε ηλικία 84 ετών). O Nτίνος Γιαννόπουλος διακρίθηκε ιδιαίτερα στην όπερα, σκηνοθετώντας επί δεκαετίες σε μεγάλα λυρικά θέατρα του κόσμου και με τους διασημότερους καλλιτέχνες του είδους, ενώ υπήρξε βασικός σκηνοθέτης επί 21 χρόνια στη Mετροπόλιταν Όπερα της Nέας Yόρκης. Υπήρξε και ο πρώτος καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Aθηνών, ενώ χρημάτισε και επικεφαλής της Λυρικής Σκηνής για ένα σύντομο διάστημα το 1959. Eίχε γεννηθεί το 1919 στην Aθήνα, αλλά επειδή ο πατέρας του υπηρετούσε στην πρεσβεία της Bιέννης, μεγάλωσε και σπούδασε εκεί, και στη Λειψία, φιλοσοφία, θέατρο και ειδικότερα σκηνοθεσία. Aπό πολύ νέος άρχισε να σκηνοθετεί τόσο στο θέατρο (θίασος Kατερίνας) όσο και στην όπερα (Λυρική Σκηνή), ενώ από το 1945 εγκαταστάθηκε μόνιμα στις HΠA. H τελευταία του σκηνοθεσία στην Eλλάδα ήταν το 1991 με τη Λυρική (Aΐντα) στο Hρώδειο. ΓΚΙΩΝΑΚΗΣ Γιάννης (Αθήνα 1922 – 25.8.2002). Ο Γιάννης Γκιωνάκης πρωτοεμφανίστηκε στο ρόλο του μπακαλόπαιδου δίπλα στον Νίκο Σταυρίδη στην ταινία Τα κίτρινα γάντια, αλλά το ξεκίνημά του γίνεται από το θέατρο και μάλιστα με ρόλους κλασικού ρεπερτορίου. Σπούδασε στη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης και μετά στο Εθνικό Ωδείο. Εγκαινίασε τη θητεία του στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν και στα έργα Ο Βυθός του Γκόρκι και Βυσσινόκηπος του Τσέχοφ. Μετά έπαιξε στην επιθεώρηση, αλλά επέστρεψε και πάλι στο κλασικό θέατρο, όπου θα παίξει από Γκέτε έως Ξενόπουλο και από επιθεώρηση μέχρι Σέξπιρ. Τελικά τον κερδίζει η επιθεώρηση και η σύγχρονη ελληνική κωμωδία: Η κυρία περί της οποίας πρόκειται, Εδώ Αθήναι, Ό,τι θέλει η γυναίκα, Όλα με δόσεις, είναι μερικές από τις επιτυχίες του. Το 1959 συγκροτεί επιθεωρησιακό θίασο με τους Νίκο Ρίζο και Τάκη Μηλιάδη: Καινούργια Αθήνα, Πράσινο και κόκκινο, Μπετόβεν και μπουζούκι, Η Αθήνα τη νύχτα, Οκτώ άνδρες κατηγορούνται, Αυλή και πεζοδρόμιο, Ραντεβού στις κάλπες κ.ά. Είναι η εποχή που συνεργάζεται με τους Ρένα Βλαχοπούλου, Χρήστο Ευθυμίου, Σπεράντζα Βρανά, Καίτη Μπελίντα, Χριστίνα Σύλβα, Σμάρω Στεφανίδου, Γιάννη Μιχαλόπουλο, Άννα Φόνσου, Σαπφώ Νοταρά, Καίτη Παπανίκα, Μάρω Κοντού. Το 1970 με το Προσκήνιο του Αλέξη Σολομού θα πραγματοποιήσει δυο σημαντικές ερμηνείες στον Αρχοντοχωριάτη του Μολιέρου και στον Κοριό του Μαγιακόφσκι. Μεσολαβεί μια σειρά από κωμωδίες των Ψαθά, Βασιλειάδη - Μιχαηλίδη, Σακελλάριου - Γιαννακόπουλου, Γιώργου Ρούσσου, Τσιφόρου - Βασιλειάδη, Γιαλαμά - Πρετεντέρη κ.ά. για να εμφανισθεί και πάλι με το Προσκήνιο στο Λουτρό του Μαγιακόφσκι. Έπαιξε, ακόμη, στον Βολπόνε του Μπεν Τζόνσον (σκηνοθεσία Μ. Βολανάκη, 1989), στο Ερωτικό κυνήγι του Λετράζ (1990), στην επιθεώρηση των Παπαδογιώργου - Κωνσταντέλλου Εν Ελλάδι όλα λάδι (1993), ενώ έπαιξε και στην τηλεόραση, στις σειρές: Ιστορίες της νύχτας, Ποινικό μητρώο της Αθήνας, Ιστορίες χωρίς δάκρυα. Έπαιξε σε περισσότερες από 50 ασπρόμαυρες ταινίες. Παπούτσι από τον τόπο σου, Εκείνες που δεν πρέπει ν’ αγαπούν, Το κορίτσι με τα παραμύθια, Ο πεθερόπληκτος, Οι τέσσερις άσσοι, Ο ξεροκέφαλος, Ο τρελός της Πλατείας Αγάμων, Ο αγαθιάρης και η ατσίδα. Δημιούργησε επιτυχίες με τις κινηματογραφικές διασκευές των έργων του Ψαθά: Ο αχόρταγος, Ένας βλάκας και μισός, Στραβόξυλο, Το ανθρωπάκι, είναι μερικές από τις ταινίες που έκανε, ενώ παράλληλα έπαιζε τα έργα αυτά και στο θέατρο αφού ο Γιάννης Γκιωνάκης υπήρξε ένας από τους βασικότερους ερμηνευτές των έργων του Δημήτρη Ψαθά.ΔΑΔΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Θάνος (Δεκ. 1998),
ΔΕΜΙΡΗΣ Μάκης (Αθήνα 1939 – 14.10.1999).ΔΕΝΔΡΑΜΗΣ Νίκος (Αθήνα 1901 – 1999). Στα 98 του χρόνια ο ηθοποιός Νίκος Δενδραμής έφυγε μακριά από τη ματαιότητα του κόσμου μας. Επαιξε με τον Αιμίλιο Βεάκη και την Κυβέλη. Πρωτοεμφανίστηκε το 1926 στο Ρομάντσο των Ντε Φλερ - Ντε Κρουασέ στο θίασο της Κυβέλης, στο θέατρο Διονύσια. Κοντά στην Κυβέλη έπαιξε επίσης στην Αγνωστο και στην Κυρία με τας καμελίας. Συνεργάστηκε με τους Περικλή Γαβριηλίδη, Νίκο Παρασκευά και Μήτσο Μυράτ και το 1932 μπήκε στο Εθνικό Θέατρο, όπου και έπαιξε στα έργα Θείο όνειρο, Ποπολάρος και Φοιτητές του Ξενόπουλου, Αρχοντοχωριάτης του Μολιέρου, Βασιλικός του Μάτεσι, Λόρδος Βύρων του Λιδωρίκη, Δωδέκατη νύχτα, Ρωμαίος και Ιουλιέτα και Έμπορος της Βενετίας του Σέξπιρ, Κουρέας της Σεβίλης και Γάμοι του Φίγκαρο του Μπομαρσέ, Ιβάν ο τρομερός του Αλεξέι Τολστόι κ.ά. Συνεργάστηκε επίσης με τη Βάσω Μανωλίδου και τον Γιώργο Παππά (Για ένα όμορφο κορίτσι, Φωτεινή Σάντρη, Τα νιάτα, Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας, Θαμπά τζάμια), με την Κατερίνα (Μις Μπα) και το 1945, ξανά στο Εθνικό Θέατρο (Έμπορος της Βενετίας). Στα 44 χρόνια του εγκατέλειψε το θέατρο. Έπαιξε στην ταινία του Δ. Γαζιάδη Έρως και κύματα (1927), παρέα με τους Βεάκη, Μιράντα, Παππά και Μουσούρη. Το Θεατρικό Μουσείο του απένειμε, για την προσφορά του, το έπαθλο «Αιμίλιος Βεάκης».
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ Γιάννης (1965 – 29.4.2005),
ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΟΥ Δέσπω (1916 – Φεβρ. 2004).ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ Βασίλης (Πειραιάς 1920 – 5.5.1999). O ηθοποιός Βασίλης Διαμαντόπουλος σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου αλλά γι’ αυτόν μεγάλη σχολή στάθηκε το Θέατρο Τέχνης και ο Κάρολος Κουν. Εκεί πρωτοεμφανίστηκε στην Αγριόπαπια, το 1942. Έργα που έπαιξε: Ερρίκος Δ' του Πιραντέλο, Ανθρωποι και ποντίκια του Στάινμπεκ, Τρεις αδελφές και Βυσσινόκηπος του Τσέχοφ, Αγία Ιωάννα του Μπέρναρντ Σο Παραμύθι χωρίς όνομα του Καμπανέλλη, Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια του Κασόνα, Εκατομμυριούχοι της Νάπολης του Ντε Φιλίπο, Το φιόρο του Λεβάντε του Ξενόπουλου, Γαλιλαίος του Μπρεχτ, Σάββατο-Κυριακή-Δευτέρα του Ντε Φιλίπο, Πέντε στρέμματα παράδεισος των Σταύρου - Φραγκιά, Το νησί της Αφροδίτης του Πάρνη, Αθάνατη πολυαγαπημένη του Ρούσσου (όπου ερμήνευσε τον Μπετόβεν, άλλον ένα ρόλο του που πολυσυζητήθηκε), Η τύχη της Μαρούλας του Κορομηλά, Ας παίξουμε τους δολοφόνους του Φάιφερ, Συνεργός του Ντίρενματ, Ασήμαντος πόνος του Πίντερ, Σχολείο γυναικών του Μολιέρου, Σφήκες του Αριστοφάνη, Παραθεριστές του Γκόρκι, Φοίνισσες του Ευριπίδη, Αννα Καρένινα, Μίστερο μπούφο του Ντάριο Φο, Δωδέκατη νύχτα του Σέξπιρ, Σλουθ του Αντονι Σάφερ, Ο κύκλος με την κιμωλία του Μπρεχτ, Βολπόνε του Μπεν Τζόνσον. Το 1993 ίδρυσε το Σύγχρονο Θέατρο και ανέβασε την Ανάκριση του Πέτερ Βάις κ.ά. Ταινίες: Μαρίνος Κοντάρας του Τζαβέλλα, Τελευταία αποστολή του Τσιφόρου, Νυχτερινή περιπέτεια του Τερζάκη, Η αρπαγή της Περσεφόνης του Γρηγορίου, Το αμαξάκι του Ντίνου Δημόπουλου, «Ερωτικές ιστορίες του Καψάσκη, Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ του Μανθούλη και άλλες. Η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στην ταινία του Βασίλη Μπουντούρη Μπίζνες στα Βαλκάνια. Επαιξε και στις τηλεοπτικές σειρές Εκείνος κι εκείνος, Ο συμβολαιογράφος, Χατζηεμμανουήλ, Αλέξανδρος Δελμούζος, Λαυρεωτικά, Η αγάπη άργησε μια μέρα, Κλειδαρότρυπα (σε δικό του σενάριο και σκηνοθεσία). Είχε γράψει το θεατρικό έργο Οι καλικαντζαραίοι, που παρουσίασε το 1979 στον Λυκαβηττό, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Μιχαηλίδη.ΕΜΙΡΖΑΣ Γιώργος (Αθήνα 1936 – Απρίλης 1999). Ο σκηνοθέτης Γιώργος Εμιρζάς έφυγε ξαφνικά στα 63 του χρόνια. Ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός, χορευτής – είχε χορέψει μάλιστα και στην Οδό ονείρων του Μάνου Χατζιδάκι! –χορογράφος. Ασχολήθηκε κυρίως με τον κινηματογράφο – πρώτη δουλειά του, το 1970, ήταν η ταινία Βλέπε Λουκιανός, μια σατιρική μεταφορά αποσπασματικών έργων του Λουκιανού στη σύγχρονη Ελλάδα, με πρωταγωνιστές τους Αννα Φόνσου, Ελένη Ανουσάκη, Γιώργο Διαλεγμένο, Ντίνα Κώνστα, φωτογραφία του μετέπειτα σκηνοθέτη Γιώργου Πανουσόπουλου και μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 εμφανίστηκε ως σκηνοθέτης στον χώρο του θεάτρου: Φαύστα (1964), Μαύρη κωμωδία και Τίγρης (1966) κ.ά.).ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ Μήτσος (Αθήνα 1945 – 28.6.2003), θεατρικός συγγραφέας.ΖΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Νίκος (Μεσσήνη 1917 – 25.3.1997), γιατρός αλλά και θεατρικός συγγραφέας. Ο Νίκος Ζακόπουλος ξημερώνοντας η 25η Μαρτίου 1997 έφευγε για το ταξίδι χωρίς επιστροφή. Ήταν 80 χρόνων. Εργάστηκε με πάθος και ως γιατρός που ήταν αλλά και ως θεατρικός συγγραφέας. Πολέμησε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, συνελήφθη κατά τον Εμφύλιο, τον έστειλαν στη Μακρόνησο. Από το 1955 άρχισε να αρθρογραφεί για θέματα υγείας σε εφημερίδες και περιοδικά. Έργα του: Ο ξένος, Το λεωφορείο, Ο κύριος με τα παρδαλά, Το τσίρκο, Η δικαίωση, Χαρίλαος Τρικούπης κ.ά.ΖΑΡΤΑΛΟΥΔΗΣ Αλέκος. Ο ηθοποιός Αλέκος Ζαρταλούδης πέθανε στις 7.2.2007 σε ηλικία 78 χρόνων. Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Κώστα Μιχαηλίδη, συνεργάστηκε στο θέατρο με τους Βασίλη Ανδρεόπουλο (Μην πατάτε τη χλόη), τον Βαγγέλη Γκούφα (Ο Καραγκιόζης στη Βουλή), το θίασο Αλίκης Βουγιουκλάκη - Δημήτρη Παπαμιχαήλ (Η κόρη μου, σοσιαλίστρια, Του φτωχού τ' αρνί, Αχ, αυτή η γυναίκα μου κ.ά.). Μετανάστευσε για αρκετά χρόνια στις ΗΠΑ. Τελευταία φορά επί σκηνής εμφανίστηκε τη δεκαετία του '90 με την Αλίκη Γεωργούλη (Αποθήκη). Στον κινηματογράφο έπαιξε σε διάφορες ταινίες όπως: Διπλοπενιές, Το πιο λαμπρό αστέρι, Ξύπνα καημένε Περικλή, Ο άνθρωπος που γύρισε από τα πιάτα, Η ταξιτζού, Η Αλίκη δικτάτωρ, Έξοδος κινδύνου κ.ά. Στην τηλεόραση στα σίριαλ: Η γειτονιά μας, Ο άνθρωπός μας, Πανθέοι.ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ Ελένη (1916 – Σεπτ. 2004).ΖΗΣΙΜΑΤΟΣ Ανδρέας (Αργοστόλι 1929 – Αθήνα 25.10.1998).ΖΙΩΓΑΣ Βασίλης (Θεσσαλονίκη 1937 – Αθήνα 20.9.2001), θεατρικός συγγραφέας.ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ Ντίνος (Αλεξάνδρεια 1915 – 4.6.2001). Ο μέγας γλυκύτατος Ντίνος Ηλιόπουλος μας γύρισε την πλάτη και… πάει! Σπούδασε στη δραματική Σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη και πρωτοεμφανίστηκε το 1944, στο θίασο Κατερίνας στο έργο Κυρία σας αγαπώ του Λέο Λεντς. Συνεργάστηκε με τους Μανωλίδου, Αρώνη, Χορν, Κατερίνα, Κοτοπούλη, Κατράκη, Μουσούρη, Φωτόπουλο, Χατζηχρήστο, Λαμπέτη, Καρέζη, Παπαγιαννόπουλο κ.ά. Έργα: Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα του Ο’ Νιλ, Τρικυμία του Σέξπιρ, Ο άνθρωπος του διαβόλου του Σο, Υπηρέτης δύο αφεντάδων του Γκολντόνι, Έκτο πάτωμα, Μ’ αγαπά δεν μ’ αγαπά, Λίλιομ, Θανασάκης ο πολιτευόμενος των Σακελλάριου - Γιαννακόπουλου, Ζητείται ψεύτης του Ψαθά, Μικροί φαρισαίοι, Το σπίτι των τεσσάρων κοριτσιών, Ντούο Σεμπαστιάνι, Παλάτια στην άμμο του Στέφανου Φωτιάδη, Ένα ζευγάρι παπούτσια, Ανθισμένη αμυγδαλιά, Φωνάζει ο κλέφτης, Η κυρία του κυρίου, Κοροϊδάκι της δεσποινίδος των Τσιφόρου – Βασιλειάδη, Ο φίλος μου ο Λευτεράκης, Ο εμίρης και ο κακομοίρης, Ναυαγοσώστες, Μικροί Φαρισαίοι, Το έκτο πάτωμα, Ξύπνα Βασίλη, Κοντσέρτο για τρομπόνι, Γιάννης, Τζόνι και Ιβάν, Καμπαρέ, Γλυκιά Ίρμα, Θεσμοφοριάζουσες, Αμφιτρύων του Πλαύτου, Θεσμοφοριάζουσες του Αριστοφάνη, Μάκβεθ, Εκκλησιάζουσες, Μερικοί το προτιμούν καυτό κ.ά. ΘΕΟΦΑΝΙΔΗΣ Μενέλαος (Σάμος 1913 – 21.12.1997), από τους πρωτεργάτες της επιθεώρησης. Ένας από τους πρωτεργάτες της επιθεώρησης υπήρξε ο Μενέλαος Θεοφανίδης που άφησε την τελευταία του πνοή στα 84 χρόνια του. Από το 1939 που ξεκίνησε, μέχρι το1970 που αποσύρθηκε, συνέδεσε την καριέρα του με τις καλές στιγμές του μουσικού μας θεάτρου. Έγραψε μουσική για οπερέτες (Τσιγγάνικο ρομάντζο, Ραντεβού στο καμπαρέ, Νύχτες στο Νείλο), μουσικές κωμωδίες (Πρώτη νύχτα γάμου, Κουράγιο Σωτήρη, Σ’ αγαπώ και θα με πάρεις) και για δεκάδες επιθεωρήσεις. ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ Γιώργος (1921-2005), παλιός ηθοποιός και στέλεχος του ΚΘΒΕ, πατέρας του σκηνοθέτη Γιάννη Ιορδανίδη.
ΚΑΪΤΑΤΖΗΣ Πλούταρχος (Ηράκλειο Κρήτης 1939 – 11.10.2000). Ευγενικός, πάντα φιλικός, συναισθηματικός και αγαπητός ο σκηνοθέτης Πλούταρχος Καϊτατζής έφυγε ξαφνικά, στα 61 του χρόνια. Είχε σπουδάσει στο ΕΜΠ μηχανολόγος αλλά τον κέρδισε το θέατρο, όπου εργάστηκε διακριτικά, χωρίς να επιδιώκει την προβολή. Υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη του «Ελεύθερου Θεάτρου». Οι πλέον πρόσφατες όσο και ενδιαφέρουσες δουλειές του ήταν: Κυρία των δυνάμεων, Οι περιπέτειες του έρωτα στη χώρα των φαντασμάτων στο θ. Αμόρε και Μνησιπήμων πόνος (αναφορά στη Μικρασιατική τραγωδία) και Της νύχτας τα τέκνα φρικτά (εμπνευσμένο από την Κατοχή και τον Εμφύλιο) στο θέατρο Αλκμήνη. Είχε γυρίσει την τηλεταινία Οι έρωτες της Ελένης, την τηλεοπτική σειρά Δεσμώτες (ΕΤ1), μια ταινία μικρού μήκους για τον Κάλβο κι ένα ντοκιμαντέρ για τις Χαμένες Πατρίδες. Προετοίμαζε και μια θεατρική δουλειά με κείμενα του Θανάση Βαλτινού που επρόκειτο να παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Τρίπολης.ΚΑΛΟΣ Διονύσης (1941 – Ιαν. 2004).ΚΑΛΥΒΑ Τζένη (Θεσσαλονίκη 1940 – 1999). Η ηθοποιός Τζένη Καλύβα, έφυγε στα 50 της χρόνια, την τελευταία μέρα του Οκτώβρη του 1999. Εργάστηκε για αρκετό καιρό στο ΚΘΒΕ και μετά κατέβηκε στην αθηναϊκή θεατρική πιάτσα. ΚΑΠΠΗΣ Γιώργος (Θεσσαλονίκη 1929 – 1999). Ο ηθοποιός Γιώργος Κάππης συνεργάστηκε με το θίασο της Καλής Καλό που εμφανιζόταν για αρκετά χρόνια στη συμπρωτεύουσα. Αγάπησε την επιθεώρηση και το 1960 κατέβηκε στην Αθήνα. Έπαιξε σε πολλές επιθεωρήσεις και μουσικές κωμωδίες και συχνά συμμετείχε ως συνθιασάρχης σε επιθεωρησιακά σχήματα. Το 1964 ερμήνευσε ένα χαρακτηριστικό ρόλο στην ταινία του Λάσκου Αλλος για το εκατομμύριο και από τότε ακολούθησαν και άλλες ταινίες, πάντα κωμωδίες, όπως Ο τρελός τα ’χει 400, Ο εμίρης και ο κακομοίρης, Κόσμος και κοσμάκης, Η αρχόντισσα της κουζίνας. ΚΕΧΑΪΔΗΣ Δημήτρης (1933-18 Δεκ. 2005), θεατρικός συγγραφέας.ΚΟΝΔΥΛΗΣ Φώντας (Αθήνα 1939 ), πεζογράφος.ΚΟΡΡΕΣ Μανόλης (Σίφνος 1922 – Αθήνα 6.2.1998), θεατρικός συγγραφέας.KΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ Mίμης (Πειραιάς 1936 – 1.3.2003). Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Mίμης Kουγιουμτζής, μαθητής και συνεργάτης του Kουν, ήταν ένας αφιερωμένος του Θεάτρου Tέχνης, στο οποίο ήταν συνδιαχειριστής μαζί με τον Γιώργο Λαζάνη. Πρώτη του εμφάνιση, το 1959, στο έργο του Ζαν Ζενέ Υψηλή εποπτεία. Εκτοτε συμμετείχε σε παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης: Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι, Όρνιθες, Ο θείος Βάνιας, Ένα σταφύλι στον ήλιο, Ο θάνατος του εμποράκου, Ο παγοπώλης έρχεται, Το πανηγύρι, Η νύχτα της Ιγκουάνα, Ο Μπίντερμαν και οι εμπρηστές, Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ, Η δολοφονία του Μαρά, κ.ά. Από το 1977 άρχισε να σκηνοθετεί. Το 1994 είχε εγκαινιάσει την Παιδική Σκηνή του Θεάτρου Τέχνης ανεβάζοντας τον Μικρό Πρίγκιπα του Αντουάν Ντε Σεντ Εξιπερί. Κινηματογραφούσε πρόβες και παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης, δημιουργώντας έτσι ένα σπάνιο αρχείο. Τελευταία του σκηνοθεσία ήταν στον Οιδίποδα επί Κολωνώ.ΚΡΙΤΑΣ Θεόδωρος (Κωνσταντινούπολη 1914 – Αθήνα 2002), θεατρικός επιχειρηματίας.ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ Γιάννης (Άλωρο Πέλλας 1937 – Θεσσαλονίκη 26.1.2004),ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ Μηνάς (1945 – 4.4.2000),ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Λάμπρος (1930 – Ιαν. 2004), σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου και καλλιτεχνικός διευθυντής των ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας και Καλαμάτας.ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ Θάνος (1934 – 2005).ΛΙΒΥΚΟΥ Ίλια (1919 – 6.9.2002).ΛΙΟΝΑΚΗΣ Στέλιος (Χανιά 1936 – 2003).ΛΥΜΠΕΡΑΚΗ Μαργαρίτα (Αθήνα 1919 – 24.5.2001), θεατρική συγγραφέας.
ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ Δημήτρης (2003), ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας.
ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ Κώστας (Αθήνα 1930 – 14.1.2001).ΡΙΖΟΣ Νίκος (Άρτα 1924 – 20.4.1999).ΡΩΤΑΣ Νικηφόρος (1929 – Νοε. 2004), συνθέτης.
ΣΑΓΙΑ Κατερίνα (1951 – 2005),
ΣΑΜΠΑΝΗΣ Γιώργος (1945 – 6.1.1998).
ΣΑΠΟΥΝΤΖΗ Ελευθερία (25.9.2000), σκηνοθέτις.
ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ Αλέξης (Καρλόβασι Σάμου 1925 – Αθήνα 30.8.1999), θεατρικός συγγραφέας.
ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ Μέμα (Πάτρα 1942 – 17.10.1999).
ΣΤΕΦΑΝΕΛΛΗΣ Γιάννης (Τζον) (1915 – 18.7.2001), σκηνογράφος και ενδυματολόγος.
ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ Στέλλα (1931 – 2005).
ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ Λήδα (2005).
TΑΫΓΕΤΗ (Mπασούρη) (Αθήνα 1914 – 28.1.2003).
ΤΣΑΓΑΝΕΑ-ΒΙΤΣΩΡΗ Νίτσα (Αθήνα 1902 – 29.4.2002).ΤΣΑΠΕΛΗΣ Ζώρας (Σαλαμίνα 1921 – 2002). Στα 81 του χρόνια έφυγε ο ηθοποιός Ζώρας Τσάπελης, που σπούδασε στη δραματική σχολή του Βασιλικού Θεάτρου, όπου και έκανε την πρώτη του εμφάνιση ως Λιουλιούκοφ στον Επιθεωρητή, το 1945. Συνεργάστηκε με τους θιάσους Κατερίνας (Έντα Γκάμπλερ), Λαμπέτη - Παπά - Χορν (Τρεις άγγελοι), Μουσούρη (Πρόσκληση στον πύργο), Κατράκη (Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, Ιούλιος Καίσαρ), Χατζηαργύρη – Βανδή (Μάγδα), Μυράτ (Το κράτος του θεού), Χορν (Θωμάς ο Δίψυχος, Ταξιδιώτης χωρίς αποσκευές), Σκηνής (Δέκα μικροί νέγροι, Ο αντιπρόσωπος), Βαλάκου (Η κυρά της θάλασσας). Επίσης στο Εθνικό Θέατρο. Έπαιξε και στον κινηματογράφο (Αδούλωτη σκλάβα, Κάλπικη λίρα κ.α.).ΤΣΑΤΣΟΥ-ΣΥΜΕΩΝΙΔΗ Ντόρα. Στις 15 Ιουνίου 2002 έχασε τη μάχη με τον καρκίνο, στα 66 της χρόνια, η Ντόρα Τσάτσου – Συμεωνίδη. Είχε γεννηθεί στον Πειραιά, το 1934. Ήταν κόρη του διανοούμενου και πολιτικού Κωνσταντίνου Τσάτσου, κατοπινού υπουργού και Προέδρου της Δημοκρατίας και της ποιήτριας Ιωάννας Τσάτσου, το γένος Σεφεριάδη, αδελφής του Γιώργου Σεφέρη. Σπούδασε ρυθμική και χορό στη σχολή της Ραλλούς Μάνου και στη Νέα Υόρκη, στη σχολή της Μάρθας Γκράχαμ. Εργάστηκε ως καθηγήτρια στη σχολή της Ραλλούς Μάνου και ως πρώτη χορεύτρια στο Ελληνικό Χορόδραμα. Υπήρξε μόνιμη χορογράφος του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του Εθνικού Θεάτρου, όπου υπέγραψε τις χορογραφίες πάρα πολλών θεατρικών παραστάσεων, κυρίως αρχαίου δράματος. Δίδαξε σε διάφορες σχολές, ενώ μετά την Κούλα Πράτσικα διετέλεσε διευθύντρια της Κρατικής Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης (1980 - 1988). Το Δεκέμβριο του 1992 διαδέχθηκε τον Αλέξη Σολομό ως διευθύντρια του Εθνικού Θεάτρου, θέση που κράτησε μέχρι το Δεκέμβριο του 1993. Το Εθνικό Θέατρο: «Το Διοικητικό Συμβούλιο και η Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου, με την είδηση του θανάτου της Ντόρας Τσάτσου, εκφράζουν τη βαθύτατη θλίψη τους. Η Ντόρα Τσάτσου διετέλεσε διευθύντρια του Εθνικού Θεάτρου την περίοδο από Δεκέμβριο 1992 έως Δεκέμβριο 1993. Επί σειρά ετών σημάδεψε με τη δημιουργική της δουλειά, την τέχνη του χορού στην Ελλάδα. Το Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου αποφάσισε ομόφωνα την έκφραση συλλυπητηρίων στους οικείους της, την κατάθεση στεφάνου και την εκπροσώπηση της διοίκησης στην κηδεία».ΤΣΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ Γιώργος. Πέθανε στις 24.4.2006. Ο Γιώργος Τσιτσόπουλος γεννήθηκε το 1929 στην Αθήνα. Μετά από σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στράφηκε στο θέατρο. Σπούδασε στο Θέατρο Τέχνης, με δάσκαλο τον Κάρολο Κουν και αποφοίτησε το 1954. Το 2000 τιμήθηκε με το θεατρικό βραβείο «Κάρολος Κουν» για την ερμηνεία του στο ρόλο του πάστορα Μάντερς στο έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη Στη χώρα Ίψεν, που ανέβηκε στο Ανοιχτό Θέατρο, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Μιχαηλίδη. Ήταν ένας ρόλος που ο ίδιος τον είχε αγαπήσει, όπως επίσης θεωρούσε ως αξιοσημείωτους για τη θεατρική του σταδιοδρομία τον Τρελό της Δωδεκάτης νύχτας (σκηνοθεσία Σπ. Ευαγγελάτου στο Εθνικό), τον Φιλέα Φογκ στον Γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες (σκηνοθεσία Σπ. Ευαγγελάτου στο Αμφι-Θέατρο), τον Ηθοποιό στο Βυθό του Γκόρκι, το Φεγγάρι στον Ματωμένο γάμο με τους Παξινού – Μινωτή… Ξεκίνησε το 1955 στο θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη.ΦΕΡΜΗΣ Γιάννης (Λάρισα 1920 – 26.1.1999).ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ Θεόφιλος Δ. (Αθήνα 1923 – 10.3.1998), συγγραφέας, μεταφραστής, κριτικός.ΦΩΚΑ Μαρία. ΦΩΤΙΑΔΗΣ Διομήδης. Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής αλλά κυρίως δάσκαλος υποκριτικής Διομήδης Φωτιάδης πέθανε στις 18.2.2007. Γεννήθηκε στην Κερύνεια της Κύπρου, σπούδασε θεάτρο στο Λονδίνο, όπου και ξεκίνησε την καριέρα του σκηνοθετώντας στα περιφερειακά του θεάτρα έργα Σέξπιρ, Ουίλιαμς, Ιψεν κ.λπ. Παράλληλα δίδασκε σε κρατικές δραματικές σχολές. Στην Ελλάδα, όπου κατοικούσε τα τελευταία 17 χρόνια, ίδρυσε το 1992 την «Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης Διομήδη Φωτιάδη», ενώ κατά καιρούς σκηνοθετούσε εντός και εκτός σχολής. Επίσης, μετέφραζε αγγλικά θεατρικά έργα στα ελληνικά. Οι μαθητές του θα τον θυμούνται για την αφοσίωσή του στα ιδανικά του θεάτρου και για το ήθος του.
ΧΑΤΖΗΑΡΓΥΡΗ Ελένη (1925 – Οκτ. 2004).ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΣ Κώστας (Θεσσαλονίκη 1921 – 3.10.2001).ΧΟΡΝ Δημήτρης (Αθήνα 1921 – 16.1.1998). Ένας από τους πιο συναρπαστικούς και γοητευτικούς ανθρώπους που είχε ποτέ το θέατρό μας και ο κινη
ματογράφος μας. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Βασιλικού Θεάτρου. Πρωτοεμφανίστηκε το 1940, στην τότε νεοσύστατη Λυρική Σκηνή, στην οπερέτα του Στράους Η Νυχτερίδα. Συνεργάστηκε με τους Κοτοπούλη, Αρώνη, Κατερίνα, Μανωλίδου, Λαμπέτη, Παππά, Μουσούρη, με το Εθνικό Θέατρο. Έργα που έπαιξε: Παράξενο ιντερμέτζο, Ριχάρδος Β΄, Δωδέκατη νύχτα, Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι, Ο Κουρέας της Σεβίλλης, Βολπόνε, Παιχνίδι του έρωτα και της τύχης, Βαθιά γαλάζια θάλασσα, Τελευταίο βαλς, Αριστοκρατικός δρόμος, Βροχοποιός, Νυφικό κρεβάτι, Παιχνίδι της μοναξιάς, Ταξιδιώτης χωρίς αποσκευές, Θωμάς ο δίψυχος, Το ημερολόγιο ενός τρελού, Οδός ονείρων, Λορεντζάτσιο, Ταξίδι μακριάς μέρας μέσα στη νύχτα, Το αυγό, Ιβάνοφ, Ο αρχιμάστορας Σόλνες κ.ά. Ταινίες: Φωνή της καρδιάς, Η βίλα με τα νούφαρα, Ο Μεθύστακας, Κυριακάτικο ξύπνημα, Κάλπικη λίρα, Το κορίτσι με τα μαύρα, Μια ζωή την έχουμε. Η τελευταία του εμφάνιση, με αφορμή ένα παραμύθι, Ο Πέτρος και ο Λύκος, ήταν για τον Δημήτρη Χορν μια επιστροφή. Διαβάζοντας το παραμύθι του Προκόφιεφ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τον χειμώνα του ’93, ξανάζησε τις στιγμές του ηθοποιού και της ιδιαίτερης επαφής του με το κοινό. ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΗΣ Μίμης (1938 – Νοε. 2004).
ΑΛΚΑΙΟΥ Μαρία (1916 – 1.1.2005).ΑΝΑΛΥΤΗ Κάκια (Πειραιάς 1937 – Αθήνα 2002). Στα 65 της χρόνια «έφυγε» η Κάκια Αναλυτή. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Aθηνών. Πρώτη της εμφάνιση το 1955, μαθήτρια ακόμη, στο Φιόρο του Λεβάντε του Ξενόπουλου με το θίασο του Διονύση Παγουλάτου (Διονύσια της Kαλλιθέας), όπου φαίνεται να την πρωτοείδε και ο 25χρονος τότε Kώστας Pηγόπουλος. H πρώτη επίσημη θεατρική εμφάνιση για την Aναλυτή έγινε το 1958 με το Eλληνικό Λαϊκό Θέατρο του Mάνου Kατράκη. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με το θίασο της Kατερίνας, τη Nέα Σκηνή του Kωστή Λειβαδέα, το θίασο του Nτίνου Hλιόπουλου κ.ά. Το 1963 ιδρύουν με το σύντροφό της το δικό τους θίασο που κράτησε 35 χρόνια. Ανέβασαν κωμωδίες του ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου. με μεγαλύτερη τη διασκευή του έργου Aγάπη μου Ουάουα του Φρανσουά Kαμπό που γνώρισε επιτυχία (παίχτηκε επί έξι ολόκληρες σεζόν) κι έγινε και κινηματογραφική επιτυχία. Aπό τις αρχές της δεκαετίας του ’70 το θιασαρχικό ζευγάρι στρέφεται και σε έργα των Bερνέιγ, Aρμπούζοφ, Oυίλιαμς. O τελευταίος ρόλος της Aναλυτή ήταν στο έργο του Γιώργου Διαλεγμένου Σε φιλώ στη μούρη (1997-98). Έπαιξε και στον κινηματογράφο: Mατωμένο ηλιοβασίλεμα, Aνθισμένη αμυγδαλιά, Mατωμένα στέφανα, Λαός και Kολωνάκι, H βίλα των οργίων, Θρίαμβος κ.ά. ΑΝΕΜΟΓΙΑΝΝΗΣ Γιώργος (1915 – 2005), σκηνογράφος - ενδυματολόγος.ΑΝΟΥΣΑΚΗ Μαλένα (Πόρος 1916 – 22.4.2000). Η ηθοποιός Μαλαίνα Ανουσάκη, η «μάνα» του ελληνικού κινηματογράφου, είχε παίξει συνολικά σε 80 ταινίες, ξεκινώντας την καριέρα της στο θέατρο το 1936 με το θίασο της Κατερίνας. Από τότε έπαιξε σε όλα τα είδη του θεάτρου - από τραγωδία μέχρι και φαρσοκωμωδία - με πολλούς θιάσους. Φυλακίστηκε από τη μεταξική δικτατορία στις Φυλακές Αβέρωφ, ενώ συχνά αντιμετώπιζε την ανεργία λόγω των πολιτικών της φρονημάτων. ΑΡΝΟΜΑΛΛΗΣ Χρήστος (Θεσσαλονίκη 1956 – 25.1.2002). Προδομένος από την καρδιά του ο ηθοποιός και δημοσιογράφος Χρήστος Αρνομάλλης πέθανε στα 46 του χρόνια. Ερμήνευσε πολλούς ρόλους σε έργα ελληνικά και ξένα: Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας, Περιμένοντας τον Γκοντό, Αχαρνής, Βεγγέρα, Εκκλησιάζουσες, Ο Κύκλος με την κιμωλία, Τελευταία πράξη κ.ά. Ο τελευταίος ρόλος του ήταν στον Θεατροποιό του Τόμας Μπέρνχαρντ, που παρουσιάστηκε από την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, όπου συνεργάστηκε πάνω από είκοσι χρόνια. Δούλεψε στις εφημερίδες Μακεδονία και Θεσσαλονίκη και στο ραδιόφωνο.ΑΡΓΥΡΑΚΗΣ Μίνως. Ζωγράφος, σκηνογράφος, στιχουργός αλλά πάνω απ’ όλα μποέμ ο Μίνως Αργυράκης πέθανε στα 78 του χρόνια λησμονημένος τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Γηροκομείο Αθηνών.ΒΑΣΔΕΚΗ Βέρα (Αίγυπτος 1918 – Αθήνα 5.4.2003). Στα 85 της χρόνια πέθανε η Βέρα Βασδέκη (Βάντα) Μελετοπούλου. Είχε γεννηθεί στην Αίγυπτο και μικρή ήρθε οικογενειακώς στην Αθήνα. Διακρίθηκε στο τραγούδι και στο χορό. Δούλεψε στη Μάντρα του Αττίκ, δίπλα στην Ντιριντάουα και τη Δανάη. Στη συνέχεια, αφού σπούδασε στη δραματική σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη, πέρασε στο θέατρο κι έπαιξε, έως το 1972, δίπλα στους Μάνο Κατράκη, Γιώργο Παππά, Μαρίκα Κοτοπούλη, Γιώργο Γληνό, Δημήτρη Μυράτ κ.ά. Έπαιξε και στις ταινίες Βαβυλωνία και Εσμέ η Τουρκοπούλα.ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ Κατερίνα (Αιδηψός 1941 – Αθήνα 4.7.2001). Στα 60 μόλις χρόνια της έφυγε η Κατερίνα Βασιλάκου. Πρώτη εμφάνιση στην ταινία του Ανδρέα Λαμπρινού - Της μιας δραχμής τα γιασεμιά (1960). Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1963, μετά την αποφοίτησή της από τη σχολή, στον Αρχοντοχωριάτη του Μολιέρου στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, όπου και συνέχισε για δυο χρόνια ως πρωταγωνίστρια, σε δεκατέσσερα έργα του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου. Στη συνέχεια θα έρθει στην Αθήνα και θα συνεργαστεί με τους Χριστίνα Σύλβα, Κατερίνα, Άννα Συνοδινού, Έλλη Λαμπέτη, Κώστα Μουσούρη, Άγγελο Αντωνόπουλο, Βέρα Ζαβιτσιάνου, Αλέκο Αλεξανδράκη, Νόνικα Γαληνέα, Κώστα Βουτσά, Μαίρη Χρονοπούλου, Νίκο Ρίζο, Γιάννη Μιχαλόπουλο, Νίκο Κούρκουλο, Τζένη Καρέζη, Κώστα Καρρά κ.ά. Αρχές της δεκαετίας του ’70, με τον σύντροφό της στη ζωή Θανάση Μυλωνά, δημιουργούν θίασο. Πρώτο έργο Οι μικροαστοί του Γκόρκι, στο θέατρο Αλάμπρα. Μετά το θάνατο του Θανάση Μυλωνά θα συνεχίσει στο θέατρο Πανελλήνιο και το 1999 θα δημιουργήσει στον Κεραμεικό, το θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου, που δεν πρόλαβε να το χαρεί. Ταινίες: Ο ζεστός μήνας Αύγουστος, Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου, Η σφραγίδα του θεού, Τα ψίχουλα του κόσμου, Το κορίτσι του λόχου. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ Στέφανος (1933 – Μάιος 2004), συνθέτης διευθυντής του Κέντρου Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας.ΒΑΦΕΙΑΔΟΥ Λίλη (Θεσσαλονίκη 1966 – 3.4.2000). Μόλις στα 33 της χρόνια χάθηκε η ηθοποιός Λίλη Βαφειάδου, ενώ συμμετείχε, στο ΚΘΒΕ, στη διανομή του έργου Ένα καπέλο από ψάθα Ιταλίας του Λαμπίς. Είχε παίξει στα έργα Η αγριόπαπια, Αμφιτρύων, Ματωμένος γάμος, Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, Λυσιστράτη, Ο κατά φαντασίαν ασθενής κ.α. Σπούδασε θέατρο στην Αμερική.ΒΑΧΛΙΩΤΗΣ Χρήστος (Αθήνα 1924 – 25.11.1997). Ο σκηνοθέτης Χρήστος Βαχλιώτης σπούδασε και εργάστηκε στην Αμερική, αλλά στη διάρκεια της μακαρθικής λαίλαπας αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ελλάδα, όπου και ίδρυσε δραματική σχολή, εκπαιδεύοντας καλλιτέχνες που αργότερα σταδιοδρόμησαν στο θέατρο. Θεωρήθηκε, από εκείνους τον γνώρισαν, σπουδαίος θεατράνθρωπος. Μάλιστα δε ο Μάνος Ελευθερίου έγραψε στα Νέα (29/11/1997): «Αν είχε ασχοληθεί με το θέατρο, ίσως και να είχε ξεπεράσει τον Κουν»! σκηνοθέτης.ΒΕΛΙΣΣΑΡΗΣ Κυριάκος (1964 – Ιαν. 2004).ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΥ Ρένα (Μάκρη της Μικράς Ασίας 1914 – 18.4.1999). Δημοσιογράφος, κριτικός κινηματογράφου και συγγραφέας η Ρένα Βελισσαρίου δούλεψε στο χώρο του κινηματογράφου, στην Παρθενών Φιλμς αρχικά, στην εταιρεία Δαμασκηνός - Μιχαηλίδη στη συνέχεια, καθώς και στο Τμήμα Ταινιών του υπουργείου Βιομηχανίας από το 1965 έως το 1967, όταν απολύθηκε από τη χούντα. Τη δημοσιογραφική της καριέρα άρχισε το 1949. Συνεργάστηκε με τη Γυναίκα, το Ρομάντζο, την Ελληνίδα, τη Ραδιοτηλεόραση, την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και άλλα έντυπα. Εργάστηκε ως ανταποκρίτρια των αμερικανικών εντύπων Variety, Motion Picture Herald και Motion Picture Almanac από το 1950 μέχρι το 1990. Υπήρξε μέλος προκριματικών και κριτικών επιτροπών του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και εξέδωσε το βιβλίο Hollywood, η άνοδος και η πτώση μιας αυτοκρατορίας και το παιδικό μυθιστόρημα Μπροστά σ' έναν άγνωστο κόσμο. ΒΕΡΩΝΗ Καίτη (Σμύρνη 1912 – 3.6.1999). Επί πενήντα σχεδόν χρόνια σταδιοδρόμησε στο μουσικό θέατρο η Καίτη Βερώνη. Ηταν κόρη των επίσης ηθοποιών Δημητρίου και Ουρανίας Βερώνη και ανιψιά της μεγάλης Αικατερίνης Βερώνη. Πρωτοεμφανίστηκε το 1925, στον Θίασο Νέων, στο έργο Η φαρμακωμένη. Συνεργάστηκε με την αδελφή της Σοφία και «τα Βερωνάκια», άφησαν εποχή στις επιθεωρήσεις Κόκκινος μύλος, Παπαγάλος κ.ά. Για μια δεκαετία, από το 1928 έως το 1938, συμμετείχε στους θιάσους Μακέδου, Πέτρου Κυριακού, Φώτη Σαμαρτζή και από το 1939 άρχισε να συγκροτεί θιάσους οπερέτας και επιθεώρησης με τον σύζυγό της ηθοποιό Αγγελο Μαυρόπουλο, πατέρα της Γκέλλυς Μαυροπούλου, από τον πρώτο του γάμο με τη Μαρίκα Κρεβατά. Συνεργάστηκε με τους Πέτρο Κυριακό, Ορέστη Μακρή, Κυριάκο Μαυρέα, Γιάννη Πρινέα, Ηρώ Χαντά, με την αδελφή της Σοφία, που ήταν παντρεμένη με τον συνθέτη και μαέστρο Μενέλαο Θεοφανίδη και άλλους. Πρωταγωνίστησε, μεταξύ άλλων, στα έργα Αρτζεντίνα, Το λαχείο, Το κορίτσι της γειτονιάς, Πώς περνούν οι παντρεμένοι, Ταξίδι στο Αλγέρι, Δύο ορφανές, Τζιώτικο ραβαΐσι, Έτσι είν’ η ζωή, Ριρίκα, Φρου-φρου, Μοντέρνες γυναίκες κ.ά. και έκανε πολλές περιοδείες στην επαρχία και στις ελληνικές παροικίες του εξωτερικού. ΒΙΔΑΚΗ Ελευθερία (1969 – Μαρτ. 2004).ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΣ Γιώργος (Μεσσηνία 1910 – 24.5.1999). Ο ηθοποιός Γιώργος Βλαχόπουλος, σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και ξεκίνησε την καριέρα του από τα «μπουλούκια» στην περίοδο της κατοχής (1943-1945). Υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη του Κρατικού Θεάτρου Θεσσαλονίκης, από τη διοίκηση του οποίου χαρακτηρίστηκε ως μία από τις φωτεινότερες θεατρικές προσωπικότητες της Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη κι άλλα θέατρα της Αθήνας, ενώ το 1965 επέστρεψε στο ΚΘΒΕ όπου παρέμεινε μέχρι το 1984 οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Μάλιστε δε για την ερμηνεία του μάλιστα στο ρόλο του Νιόνιου Νιονάκη στο Φιόρο του Λεβάντε του Γρ. Ξενόπουλου τιμήθηκε με χρυσή πλακέτα. Επιπλέον εκδόθηκε τιμητικό λεύκωμα για το έργο και τη ζωή του, ενώ οργανώθηκε τιμητική βραδιά στο Θέατρο Κήπου, για τη συμβολή του στη διαμόρφωση του ιστορικού προσώπου του ΚΘΒΕ. ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ Ρένα (Ιούλ. 2004).ΒΟΛΑΝΑΚΗΣ Μίνως (γενν. 1925, Αθήνα 1925 – 15.11.1999). Ο σκηνοθέτης Μίνως Βολανάκης αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Σκηνοθέτησε: Το Μπαλκόνι του Ζενέ, Βυσσινόκηπος του Τσέχoφ, Πρόσκληση στον Πύργο, Λυσιστράτη, Ο Κύριος Πούντιλα και ο Υπηρέτη του Μάτι του Μπρεχτ, Περιμένοντας τον Γκοντό του Μπέκετ, Συλλογή του Πίντερ, Αριθμημένοι του Ελίας Κανέτι, Ηλέκτρα, Μήδεια, Οιδίπους Τύραννος. Συνεργάστηκε με τη Βεργή, τη Λαμπέτη, τη Συνοδινού, τη Μελίνα Μερκούρη, τον Κούρκουλο, τον Αλεξανδράκη, τη Βασιλάκου, τον Τσακίρογλου κ.ά. Από το 1975 έως το 1978 διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του ΚΘΒΕ, όπου ανέβασε, μεταξύ άλλων, τον και άλλα. Το 1982 είναι ο πρώτος που ουσιαστικά δημιουργεί τις Γιορτές των Βράχων (τα περίφημα Νταμάρια). Η τελευταία του σκηνοθεσία ήταν στο έργο της Μιμής Ντενίση Εγώ η Λασκαρίνα, που την συνεπέγραφε με τον Κοραή Δαμάτη.ΒΡΑΣΙΒΑΝΟΠΟΥΛΟΣ Γιώργος (Αθήνα 1924 – 10.2.1998). Είχε ευδιάκριτη παρουσία στα καλλιτεχνικά δρώμενα ο ηθοποιός Γιώργος Βρασιβανόπουλος. Έπαιξε στον κινηματογράφο: Ξυπόλητος πρίγκιψ, Δάκρυα και διπλοπενιές, Τελευταίος αιχμάλωτος, Κατηγορώ την κοινωνία, Πληγωμένα νιάτα, Χαρτοπαίχτρα κ.ά. Στο θέατρο, πρωτοεμφανίστηκε τον χειμώνα του 1950 στο θέατρο Κυβέλης και στη συνέχεια συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους, όπως των Λογοθετίδη, Κατερίνας, Κωνσταντάρα, Χατζίσκου κ.ά. Ασχολήθηκε και με τη μετάφραση και τις διασκευές έργων για το ραδιόφωνο. Έπαιξε επίσης και στην τηλεόραση (Γιούγκερμαν, Ο ήχος της σιωπής, Σοφία ορθή).ΓΑΒΑΛΑ Γιούλα (1947 – 2004).ΓΑΡΜΠΗ Τζόλυ. Η Τζόλυ Γαρμπή στα 89 της χρόνια. Είχε τιμηθεί με το έπαθλο «Κυβέλη», που δίνει το Θεατρικό Μουσείο.ΓΑΣΠΑΡΗ Άλκηστη (1928 – 2005).ΓΕΡΑΣΙΜΙΔΟΥ Νατάσα (Πανόραμα Θεσσαλονίκης 1952 – 27.8.2002). Η ηθοποιός Νατάσα Γερασιμίδου πρωτοβγήκε στη σκηνή σε ηλικία 16 ετών ως τραγουδίστρια σε μπουάτ της Θεσσαλονίκης, όπου γεννήθηκε από πρόσφυγες γονείς που είχαν εγκατασταθεί στο Πανόραμα. Σπούδασε κλασικό μπαλέτο στη σχολή του Nικολάου Mπαζάκα. Στα πρώτα της θεατρικά βήματα έπαιξε στο πλευρό του Xάρρυ Kλυνν, ενώ συμμετείχε σε μεγάλα θεατρικά σχήματα και στον κινηματογράφο, Oι άγριες πλάκες στα θρανία, Oι ατσίδες με τα ροζ, Bαμβακούλας και η γκολάρα του, Kαμαριέρα χωρίς καριέρα, H μπάτσα, Oι Πόντιοι είναι μερικές από τις κινηματογραφικές ταινίες της δεκαετίας του ’80 στις οποίες πρωταγωνιστούσε. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ Νίκος (Αθήνα 1925 – Λονδίνο 10.3.2001), σκηνογράφος και ενδυματολόγος.ΓΙΑΚΩΒΑΚΗΣ Τώνης (Κωνσταντινούπολη 1931 – Αθήνα 6.9.2004).ΓΙΑΛΑΜΑΣ Ασημάκης (1912 – Οκτ. 2004), θεατρικός συγγραφέας.ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ Nτίνος (πέθανε στη Φιλαδέλφεια των HΠA σε ηλικία 84 ετών). O Nτίνος Γιαννόπουλος διακρίθηκε ιδιαίτερα στην όπερα, σκηνοθετώντας επί δεκαετίες σε μεγάλα λυρικά θέατρα του κόσμου και με τους διασημότερους καλλιτέχνες του είδους, ενώ υπήρξε βασικός σκηνοθέτης επί 21 χρόνια στη Mετροπόλιταν Όπερα της Nέας Yόρκης. Υπήρξε και ο πρώτος καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Aθηνών, ενώ χρημάτισε και επικεφαλής της Λυρικής Σκηνής για ένα σύντομο διάστημα το 1959. Eίχε γεννηθεί το 1919 στην Aθήνα, αλλά επειδή ο πατέρας του υπηρετούσε στην πρεσβεία της Bιέννης, μεγάλωσε και σπούδασε εκεί, και στη Λειψία, φιλοσοφία, θέατρο και ειδικότερα σκηνοθεσία. Aπό πολύ νέος άρχισε να σκηνοθετεί τόσο στο θέατρο (θίασος Kατερίνας) όσο και στην όπερα (Λυρική Σκηνή), ενώ από το 1945 εγκαταστάθηκε μόνιμα στις HΠA. H τελευταία του σκηνοθεσία στην Eλλάδα ήταν το 1991 με τη Λυρική (Aΐντα) στο Hρώδειο. ΓΚΙΩΝΑΚΗΣ Γιάννης (Αθήνα 1922 – 25.8.2002). Ο Γιάννης Γκιωνάκης πρωτοεμφανίστηκε στο ρόλο του μπακαλόπαιδου δίπλα στον Νίκο Σταυρίδη στην ταινία Τα κίτρινα γάντια, αλλά το ξεκίνημά του γίνεται από το θέατρο και μάλιστα με ρόλους κλασικού ρεπερτορίου. Σπούδασε στη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης και μετά στο Εθνικό Ωδείο. Εγκαινίασε τη θητεία του στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν και στα έργα Ο Βυθός του Γκόρκι και Βυσσινόκηπος του Τσέχοφ. Μετά έπαιξε στην επιθεώρηση, αλλά επέστρεψε και πάλι στο κλασικό θέατρο, όπου θα παίξει από Γκέτε έως Ξενόπουλο και από επιθεώρηση μέχρι Σέξπιρ. Τελικά τον κερδίζει η επιθεώρηση και η σύγχρονη ελληνική κωμωδία: Η κυρία περί της οποίας πρόκειται, Εδώ Αθήναι, Ό,τι θέλει η γυναίκα, Όλα με δόσεις, είναι μερικές από τις επιτυχίες του. Το 1959 συγκροτεί επιθεωρησιακό θίασο με τους Νίκο Ρίζο και Τάκη Μηλιάδη: Καινούργια Αθήνα, Πράσινο και κόκκινο, Μπετόβεν και μπουζούκι, Η Αθήνα τη νύχτα, Οκτώ άνδρες κατηγορούνται, Αυλή και πεζοδρόμιο, Ραντεβού στις κάλπες κ.ά. Είναι η εποχή που συνεργάζεται με τους Ρένα Βλαχοπούλου, Χρήστο Ευθυμίου, Σπεράντζα Βρανά, Καίτη Μπελίντα, Χριστίνα Σύλβα, Σμάρω Στεφανίδου, Γιάννη Μιχαλόπουλο, Άννα Φόνσου, Σαπφώ Νοταρά, Καίτη Παπανίκα, Μάρω Κοντού. Το 1970 με το Προσκήνιο του Αλέξη Σολομού θα πραγματοποιήσει δυο σημαντικές ερμηνείες στον Αρχοντοχωριάτη του Μολιέρου και στον Κοριό του Μαγιακόφσκι. Μεσολαβεί μια σειρά από κωμωδίες των Ψαθά, Βασιλειάδη - Μιχαηλίδη, Σακελλάριου - Γιαννακόπουλου, Γιώργου Ρούσσου, Τσιφόρου - Βασιλειάδη, Γιαλαμά - Πρετεντέρη κ.ά. για να εμφανισθεί και πάλι με το Προσκήνιο στο Λουτρό του Μαγιακόφσκι. Έπαιξε, ακόμη, στον Βολπόνε του Μπεν Τζόνσον (σκηνοθεσία Μ. Βολανάκη, 1989), στο Ερωτικό κυνήγι του Λετράζ (1990), στην επιθεώρηση των Παπαδογιώργου - Κωνσταντέλλου Εν Ελλάδι όλα λάδι (1993), ενώ έπαιξε και στην τηλεόραση, στις σειρές: Ιστορίες της νύχτας, Ποινικό μητρώο της Αθήνας, Ιστορίες χωρίς δάκρυα. Έπαιξε σε περισσότερες από 50 ασπρόμαυρες ταινίες. Παπούτσι από τον τόπο σου, Εκείνες που δεν πρέπει ν’ αγαπούν, Το κορίτσι με τα παραμύθια, Ο πεθερόπληκτος, Οι τέσσερις άσσοι, Ο ξεροκέφαλος, Ο τρελός της Πλατείας Αγάμων, Ο αγαθιάρης και η ατσίδα. Δημιούργησε επιτυχίες με τις κινηματογραφικές διασκευές των έργων του Ψαθά: Ο αχόρταγος, Ένας βλάκας και μισός, Στραβόξυλο, Το ανθρωπάκι, είναι μερικές από τις ταινίες που έκανε, ενώ παράλληλα έπαιζε τα έργα αυτά και στο θέατρο αφού ο Γιάννης Γκιωνάκης υπήρξε ένας από τους βασικότερους ερμηνευτές των έργων του Δημήτρη Ψαθά.ΔΑΔΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Θάνος (Δεκ. 1998),
ΔΕΜΙΡΗΣ Μάκης (Αθήνα 1939 – 14.10.1999).ΔΕΝΔΡΑΜΗΣ Νίκος (Αθήνα 1901 – 1999). Στα 98 του χρόνια ο ηθοποιός Νίκος Δενδραμής έφυγε μακριά από τη ματαιότητα του κόσμου μας. Επαιξε με τον Αιμίλιο Βεάκη και την Κυβέλη. Πρωτοεμφανίστηκε το 1926 στο Ρομάντσο των Ντε Φλερ - Ντε Κρουασέ στο θίασο της Κυβέλης, στο θέατρο Διονύσια. Κοντά στην Κυβέλη έπαιξε επίσης στην Αγνωστο και στην Κυρία με τας καμελίας. Συνεργάστηκε με τους Περικλή Γαβριηλίδη, Νίκο Παρασκευά και Μήτσο Μυράτ και το 1932 μπήκε στο Εθνικό Θέατρο, όπου και έπαιξε στα έργα Θείο όνειρο, Ποπολάρος και Φοιτητές του Ξενόπουλου, Αρχοντοχωριάτης του Μολιέρου, Βασιλικός του Μάτεσι, Λόρδος Βύρων του Λιδωρίκη, Δωδέκατη νύχτα, Ρωμαίος και Ιουλιέτα και Έμπορος της Βενετίας του Σέξπιρ, Κουρέας της Σεβίλης και Γάμοι του Φίγκαρο του Μπομαρσέ, Ιβάν ο τρομερός του Αλεξέι Τολστόι κ.ά. Συνεργάστηκε επίσης με τη Βάσω Μανωλίδου και τον Γιώργο Παππά (Για ένα όμορφο κορίτσι, Φωτεινή Σάντρη, Τα νιάτα, Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας, Θαμπά τζάμια), με την Κατερίνα (Μις Μπα) και το 1945, ξανά στο Εθνικό Θέατρο (Έμπορος της Βενετίας). Στα 44 χρόνια του εγκατέλειψε το θέατρο. Έπαιξε στην ταινία του Δ. Γαζιάδη Έρως και κύματα (1927), παρέα με τους Βεάκη, Μιράντα, Παππά και Μουσούρη. Το Θεατρικό Μουσείο του απένειμε, για την προσφορά του, το έπαθλο «Αιμίλιος Βεάκης».
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ Γιάννης (1965 – 29.4.2005),
ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΟΥ Δέσπω (1916 – Φεβρ. 2004).ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ Βασίλης (Πειραιάς 1920 – 5.5.1999). O ηθοποιός Βασίλης Διαμαντόπουλος σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου αλλά γι’ αυτόν μεγάλη σχολή στάθηκε το Θέατρο Τέχνης και ο Κάρολος Κουν. Εκεί πρωτοεμφανίστηκε στην Αγριόπαπια, το 1942. Έργα που έπαιξε: Ερρίκος Δ' του Πιραντέλο, Ανθρωποι και ποντίκια του Στάινμπεκ, Τρεις αδελφές και Βυσσινόκηπος του Τσέχοφ, Αγία Ιωάννα του Μπέρναρντ Σο Παραμύθι χωρίς όνομα του Καμπανέλλη, Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια του Κασόνα, Εκατομμυριούχοι της Νάπολης του Ντε Φιλίπο, Το φιόρο του Λεβάντε του Ξενόπουλου, Γαλιλαίος του Μπρεχτ, Σάββατο-Κυριακή-Δευτέρα του Ντε Φιλίπο, Πέντε στρέμματα παράδεισος των Σταύρου - Φραγκιά, Το νησί της Αφροδίτης του Πάρνη, Αθάνατη πολυαγαπημένη του Ρούσσου (όπου ερμήνευσε τον Μπετόβεν, άλλον ένα ρόλο του που πολυσυζητήθηκε), Η τύχη της Μαρούλας του Κορομηλά, Ας παίξουμε τους δολοφόνους του Φάιφερ, Συνεργός του Ντίρενματ, Ασήμαντος πόνος του Πίντερ, Σχολείο γυναικών του Μολιέρου, Σφήκες του Αριστοφάνη, Παραθεριστές του Γκόρκι, Φοίνισσες του Ευριπίδη, Αννα Καρένινα, Μίστερο μπούφο του Ντάριο Φο, Δωδέκατη νύχτα του Σέξπιρ, Σλουθ του Αντονι Σάφερ, Ο κύκλος με την κιμωλία του Μπρεχτ, Βολπόνε του Μπεν Τζόνσον. Το 1993 ίδρυσε το Σύγχρονο Θέατρο και ανέβασε την Ανάκριση του Πέτερ Βάις κ.ά. Ταινίες: Μαρίνος Κοντάρας του Τζαβέλλα, Τελευταία αποστολή του Τσιφόρου, Νυχτερινή περιπέτεια του Τερζάκη, Η αρπαγή της Περσεφόνης του Γρηγορίου, Το αμαξάκι του Ντίνου Δημόπουλου, «Ερωτικές ιστορίες του Καψάσκη, Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ του Μανθούλη και άλλες. Η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στην ταινία του Βασίλη Μπουντούρη Μπίζνες στα Βαλκάνια. Επαιξε και στις τηλεοπτικές σειρές Εκείνος κι εκείνος, Ο συμβολαιογράφος, Χατζηεμμανουήλ, Αλέξανδρος Δελμούζος, Λαυρεωτικά, Η αγάπη άργησε μια μέρα, Κλειδαρότρυπα (σε δικό του σενάριο και σκηνοθεσία). Είχε γράψει το θεατρικό έργο Οι καλικαντζαραίοι, που παρουσίασε το 1979 στον Λυκαβηττό, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Μιχαηλίδη.ΕΜΙΡΖΑΣ Γιώργος (Αθήνα 1936 – Απρίλης 1999). Ο σκηνοθέτης Γιώργος Εμιρζάς έφυγε ξαφνικά στα 63 του χρόνια. Ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός, χορευτής – είχε χορέψει μάλιστα και στην Οδό ονείρων του Μάνου Χατζιδάκι! –χορογράφος. Ασχολήθηκε κυρίως με τον κινηματογράφο – πρώτη δουλειά του, το 1970, ήταν η ταινία Βλέπε Λουκιανός, μια σατιρική μεταφορά αποσπασματικών έργων του Λουκιανού στη σύγχρονη Ελλάδα, με πρωταγωνιστές τους Αννα Φόνσου, Ελένη Ανουσάκη, Γιώργο Διαλεγμένο, Ντίνα Κώνστα, φωτογραφία του μετέπειτα σκηνοθέτη Γιώργου Πανουσόπουλου και μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 εμφανίστηκε ως σκηνοθέτης στον χώρο του θεάτρου: Φαύστα (1964), Μαύρη κωμωδία και Τίγρης (1966) κ.ά.).ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ Μήτσος (Αθήνα 1945 – 28.6.2003), θεατρικός συγγραφέας.ΖΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Νίκος (Μεσσήνη 1917 – 25.3.1997), γιατρός αλλά και θεατρικός συγγραφέας. Ο Νίκος Ζακόπουλος ξημερώνοντας η 25η Μαρτίου 1997 έφευγε για το ταξίδι χωρίς επιστροφή. Ήταν 80 χρόνων. Εργάστηκε με πάθος και ως γιατρός που ήταν αλλά και ως θεατρικός συγγραφέας. Πολέμησε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, συνελήφθη κατά τον Εμφύλιο, τον έστειλαν στη Μακρόνησο. Από το 1955 άρχισε να αρθρογραφεί για θέματα υγείας σε εφημερίδες και περιοδικά. Έργα του: Ο ξένος, Το λεωφορείο, Ο κύριος με τα παρδαλά, Το τσίρκο, Η δικαίωση, Χαρίλαος Τρικούπης κ.ά.ΖΑΡΤΑΛΟΥΔΗΣ Αλέκος. Ο ηθοποιός Αλέκος Ζαρταλούδης πέθανε στις 7.2.2007 σε ηλικία 78 χρόνων. Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Κώστα Μιχαηλίδη, συνεργάστηκε στο θέατρο με τους Βασίλη Ανδρεόπουλο (Μην πατάτε τη χλόη), τον Βαγγέλη Γκούφα (Ο Καραγκιόζης στη Βουλή), το θίασο Αλίκης Βουγιουκλάκη - Δημήτρη Παπαμιχαήλ (Η κόρη μου, σοσιαλίστρια, Του φτωχού τ' αρνί, Αχ, αυτή η γυναίκα μου κ.ά.). Μετανάστευσε για αρκετά χρόνια στις ΗΠΑ. Τελευταία φορά επί σκηνής εμφανίστηκε τη δεκαετία του '90 με την Αλίκη Γεωργούλη (Αποθήκη). Στον κινηματογράφο έπαιξε σε διάφορες ταινίες όπως: Διπλοπενιές, Το πιο λαμπρό αστέρι, Ξύπνα καημένε Περικλή, Ο άνθρωπος που γύρισε από τα πιάτα, Η ταξιτζού, Η Αλίκη δικτάτωρ, Έξοδος κινδύνου κ.ά. Στην τηλεόραση στα σίριαλ: Η γειτονιά μας, Ο άνθρωπός μας, Πανθέοι.ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ Ελένη (1916 – Σεπτ. 2004).ΖΗΣΙΜΑΤΟΣ Ανδρέας (Αργοστόλι 1929 – Αθήνα 25.10.1998).ΖΙΩΓΑΣ Βασίλης (Θεσσαλονίκη 1937 – Αθήνα 20.9.2001), θεατρικός συγγραφέας.ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ Ντίνος (Αλεξάνδρεια 1915 – 4.6.2001). Ο μέγας γλυκύτατος Ντίνος Ηλιόπουλος μας γύρισε την πλάτη και… πάει! Σπούδασε στη δραματική Σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη και πρωτοεμφανίστηκε το 1944, στο θίασο Κατερίνας στο έργο Κυρία σας αγαπώ του Λέο Λεντς. Συνεργάστηκε με τους Μανωλίδου, Αρώνη, Χορν, Κατερίνα, Κοτοπούλη, Κατράκη, Μουσούρη, Φωτόπουλο, Χατζηχρήστο, Λαμπέτη, Καρέζη, Παπαγιαννόπουλο κ.ά. Έργα: Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα του Ο’ Νιλ, Τρικυμία του Σέξπιρ, Ο άνθρωπος του διαβόλου του Σο, Υπηρέτης δύο αφεντάδων του Γκολντόνι, Έκτο πάτωμα, Μ’ αγαπά δεν μ’ αγαπά, Λίλιομ, Θανασάκης ο πολιτευόμενος των Σακελλάριου - Γιαννακόπουλου, Ζητείται ψεύτης του Ψαθά, Μικροί φαρισαίοι, Το σπίτι των τεσσάρων κοριτσιών, Ντούο Σεμπαστιάνι, Παλάτια στην άμμο του Στέφανου Φωτιάδη, Ένα ζευγάρι παπούτσια, Ανθισμένη αμυγδαλιά, Φωνάζει ο κλέφτης, Η κυρία του κυρίου, Κοροϊδάκι της δεσποινίδος των Τσιφόρου – Βασιλειάδη, Ο φίλος μου ο Λευτεράκης, Ο εμίρης και ο κακομοίρης, Ναυαγοσώστες, Μικροί Φαρισαίοι, Το έκτο πάτωμα, Ξύπνα Βασίλη, Κοντσέρτο για τρομπόνι, Γιάννης, Τζόνι και Ιβάν, Καμπαρέ, Γλυκιά Ίρμα, Θεσμοφοριάζουσες, Αμφιτρύων του Πλαύτου, Θεσμοφοριάζουσες του Αριστοφάνη, Μάκβεθ, Εκκλησιάζουσες, Μερικοί το προτιμούν καυτό κ.ά. ΘΕΟΦΑΝΙΔΗΣ Μενέλαος (Σάμος 1913 – 21.12.1997), από τους πρωτεργάτες της επιθεώρησης. Ένας από τους πρωτεργάτες της επιθεώρησης υπήρξε ο Μενέλαος Θεοφανίδης που άφησε την τελευταία του πνοή στα 84 χρόνια του. Από το 1939 που ξεκίνησε, μέχρι το1970 που αποσύρθηκε, συνέδεσε την καριέρα του με τις καλές στιγμές του μουσικού μας θεάτρου. Έγραψε μουσική για οπερέτες (Τσιγγάνικο ρομάντζο, Ραντεβού στο καμπαρέ, Νύχτες στο Νείλο), μουσικές κωμωδίες (Πρώτη νύχτα γάμου, Κουράγιο Σωτήρη, Σ’ αγαπώ και θα με πάρεις) και για δεκάδες επιθεωρήσεις. ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ Γιώργος (1921-2005), παλιός ηθοποιός και στέλεχος του ΚΘΒΕ, πατέρας του σκηνοθέτη Γιάννη Ιορδανίδη.
ΚΑΪΤΑΤΖΗΣ Πλούταρχος (Ηράκλειο Κρήτης 1939 – 11.10.2000). Ευγενικός, πάντα φιλικός, συναισθηματικός και αγαπητός ο σκηνοθέτης Πλούταρχος Καϊτατζής έφυγε ξαφνικά, στα 61 του χρόνια. Είχε σπουδάσει στο ΕΜΠ μηχανολόγος αλλά τον κέρδισε το θέατρο, όπου εργάστηκε διακριτικά, χωρίς να επιδιώκει την προβολή. Υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη του «Ελεύθερου Θεάτρου». Οι πλέον πρόσφατες όσο και ενδιαφέρουσες δουλειές του ήταν: Κυρία των δυνάμεων, Οι περιπέτειες του έρωτα στη χώρα των φαντασμάτων στο θ. Αμόρε και Μνησιπήμων πόνος (αναφορά στη Μικρασιατική τραγωδία) και Της νύχτας τα τέκνα φρικτά (εμπνευσμένο από την Κατοχή και τον Εμφύλιο) στο θέατρο Αλκμήνη. Είχε γυρίσει την τηλεταινία Οι έρωτες της Ελένης, την τηλεοπτική σειρά Δεσμώτες (ΕΤ1), μια ταινία μικρού μήκους για τον Κάλβο κι ένα ντοκιμαντέρ για τις Χαμένες Πατρίδες. Προετοίμαζε και μια θεατρική δουλειά με κείμενα του Θανάση Βαλτινού που επρόκειτο να παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Τρίπολης.ΚΑΛΟΣ Διονύσης (1941 – Ιαν. 2004).ΚΑΛΥΒΑ Τζένη (Θεσσαλονίκη 1940 – 1999). Η ηθοποιός Τζένη Καλύβα, έφυγε στα 50 της χρόνια, την τελευταία μέρα του Οκτώβρη του 1999. Εργάστηκε για αρκετό καιρό στο ΚΘΒΕ και μετά κατέβηκε στην αθηναϊκή θεατρική πιάτσα. ΚΑΠΠΗΣ Γιώργος (Θεσσαλονίκη 1929 – 1999). Ο ηθοποιός Γιώργος Κάππης συνεργάστηκε με το θίασο της Καλής Καλό που εμφανιζόταν για αρκετά χρόνια στη συμπρωτεύουσα. Αγάπησε την επιθεώρηση και το 1960 κατέβηκε στην Αθήνα. Έπαιξε σε πολλές επιθεωρήσεις και μουσικές κωμωδίες και συχνά συμμετείχε ως συνθιασάρχης σε επιθεωρησιακά σχήματα. Το 1964 ερμήνευσε ένα χαρακτηριστικό ρόλο στην ταινία του Λάσκου Αλλος για το εκατομμύριο και από τότε ακολούθησαν και άλλες ταινίες, πάντα κωμωδίες, όπως Ο τρελός τα ’χει 400, Ο εμίρης και ο κακομοίρης, Κόσμος και κοσμάκης, Η αρχόντισσα της κουζίνας. ΚΕΧΑΪΔΗΣ Δημήτρης (1933-18 Δεκ. 2005), θεατρικός συγγραφέας.ΚΟΝΔΥΛΗΣ Φώντας (Αθήνα 1939 ), πεζογράφος.ΚΟΡΡΕΣ Μανόλης (Σίφνος 1922 – Αθήνα 6.2.1998), θεατρικός συγγραφέας.KΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ Mίμης (Πειραιάς 1936 – 1.3.2003). Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Mίμης Kουγιουμτζής, μαθητής και συνεργάτης του Kουν, ήταν ένας αφιερωμένος του Θεάτρου Tέχνης, στο οποίο ήταν συνδιαχειριστής μαζί με τον Γιώργο Λαζάνη. Πρώτη του εμφάνιση, το 1959, στο έργο του Ζαν Ζενέ Υψηλή εποπτεία. Εκτοτε συμμετείχε σε παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης: Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι, Όρνιθες, Ο θείος Βάνιας, Ένα σταφύλι στον ήλιο, Ο θάνατος του εμποράκου, Ο παγοπώλης έρχεται, Το πανηγύρι, Η νύχτα της Ιγκουάνα, Ο Μπίντερμαν και οι εμπρηστές, Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ, Η δολοφονία του Μαρά, κ.ά. Από το 1977 άρχισε να σκηνοθετεί. Το 1994 είχε εγκαινιάσει την Παιδική Σκηνή του Θεάτρου Τέχνης ανεβάζοντας τον Μικρό Πρίγκιπα του Αντουάν Ντε Σεντ Εξιπερί. Κινηματογραφούσε πρόβες και παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης, δημιουργώντας έτσι ένα σπάνιο αρχείο. Τελευταία του σκηνοθεσία ήταν στον Οιδίποδα επί Κολωνώ.ΚΡΙΤΑΣ Θεόδωρος (Κωνσταντινούπολη 1914 – Αθήνα 2002), θεατρικός επιχειρηματίας.ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ Γιάννης (Άλωρο Πέλλας 1937 – Θεσσαλονίκη 26.1.2004),ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ Μηνάς (1945 – 4.4.2000),ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Λάμπρος (1930 – Ιαν. 2004), σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου και καλλιτεχνικός διευθυντής των ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας και Καλαμάτας.ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ Θάνος (1934 – 2005).ΛΙΒΥΚΟΥ Ίλια (1919 – 6.9.2002).ΛΙΟΝΑΚΗΣ Στέλιος (Χανιά 1936 – 2003).ΛΥΜΠΕΡΑΚΗ Μαργαρίτα (Αθήνα 1919 – 24.5.2001), θεατρική συγγραφέας.
ΛΥΡΙΤΗΣ Γιάννης (1998), θεατρικός συγγραφέας.ΜΑΝΩΛΙΔΟΥ Βάσω (1917 – Αυγ. 2004).ΜΑΡΙΝΟΣ Ιορδάνης (1925 – 3.8.2005).ΜΑΤΣΑΣ Αρτέμης (Αθήνα 1930 – 7.9.2003).ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ Κωστούλα (1933 – 31.1.2004), πεζογράφος και θεατρική συγγραφέας. Η παρουσία της στα γράμματα, περιλαμβάνει 46 τίτλους βιβλίων, μυθιστορήματα (Λεωφόρος χωρίς ορίζοντα, ο Ένοχος, κ.α.), διηγήματα (Περιθωριακή ζωή), νουβέλες (Η Χώρα με τους ήλιους), χρονογραφήματα από την δεκάχρονη παρουσία της στην εφημερίδα Εθνος και σε πολλά ελληνικά και ξένα περιοδικά και θεατρικά έργα από τα οποία ελάχιστα τυπώθηκαν και έτυχαν να ανεβούν από το Εθνικό Θέατρο και το ΚΘΒΕ, και πολλά άλλα που έμεινα κλειδωμένα στο συρτάρι της. Για την Κωστούλα Μητροπούλου, οι κοινά αποδεκτές νόρμες ήταν ανέκαθεν ακατανόητες, λένε οι μελετητές του έργου της και τονίζουν ότι το σημαντικότερο στοιχείο στο έργο της υπήρξε ο ρόλος που παίζει ο έρωτας στις σχέσεις, στη ζωή. Η δουλειά της, λένε, ήταν η μελέτη της ανθρώπινης ψυχής και η κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει το πάθος. Με τέτοια προσωπικότητα και παρελθόν, η Μητροπούλου δεν θα μπορούσε παρά να είναι και μια πολιτικοποιημένη γυναίκα, με μια έννοια γενικότερη που ξεπερνά τα στεγανά των κομμάτων. Στην αρχή της δικτατορίας των συνταγματαρχών, έφυγε στο Παρίσι (Σεπτέμβρη του 1967), σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την αναγκαστική δημοσίευση των έργων της αφού πρώτα περνούσαν από προκαταρκτική λογοκρισία. Επέστρεψε από το Παρίσι, μετά την άρση της προληπτικής λογοκρισίας και επανεμφανίζεται με το μυθιστόρημα Αντίστροφη μέτρηση. Το 1972 κατάσχεται το έργο της Το έγκλημα ή 450 ημέρες (εκδ. Κέδρος), πριν ακόμα διανεμηθεί στα βιβλιοπωλεία. Το έργο της Κ. Μητροπούλου, έχει μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες και διδάσκεται σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού.
ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ Μόνα (1999), που έγραψε θεατρικά έργα αλλά αφοσιώθηκε στην Ταινιοθήκη.ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ Αθηνά (Σύρος 1918 – Αθήνα 2001).ΜΟΥΖΑΚΗΣ Γιώργος (1922 – 2005), συνθέτης: Βίρα τις άγκυρες, Το Μονοπάτι, Σκλάβα, Θέλω να τα σπάσω, Αδυναμία μου, Ένας φίλος ήρθε απόψε από τα παλιά, Σου σφυρίζω, Σ' αγαπώ σ' όλες τις γλώσσες, μερικές μόνο από τις επιτυχίες του "βασιλιά της επιθεώρησης" όπως τον χαρακτήρισαν καθώς ο Μουζάκης συνέδεσε το όνομά του με τη χρυσή εποχή της επιθεώρησης τη δεκαετία του '50.ΜΠΟΝΑΤΣΟΣ Βλάσης (1949 – Οκτ. 2004).ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗΣ Βασίλης (1944 – 1999).ΝΙΚΟΛΟΥΔΗ Ζουζού (Δεκ. 2004), χορογράφος.ΝΤΑΝΟΥ Ελευθερία (Αθήνα 2.9.2001), δημοσιογράφος, κριτικός.ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ Δημήτρης (1934 – Αυγ. 2004).ΠΗΛΙΧΟΣ Γιώργος (Κιλκίς 1929 – Πήλιο 1.5.2003), δημοσιογράφος.ΠΟΔΗΜΑΤΑ Λουίζα (Ρωσία – Αθήνα 11.3.2001).ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ Δημήτρης (2003), ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας.
ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ Κώστας (Αθήνα 1930 – 14.1.2001).ΡΙΖΟΣ Νίκος (Άρτα 1924 – 20.4.1999).ΡΩΤΑΣ Νικηφόρος (1929 – Νοε. 2004), συνθέτης.
ΣΑΓΙΑ Κατερίνα (1951 – 2005),
ΣΑΜΠΑΝΗΣ Γιώργος (1945 – 6.1.1998).
ΣΑΠΟΥΝΤΖΗ Ελευθερία (25.9.2000), σκηνοθέτις.
ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ Αλέξης (Καρλόβασι Σάμου 1925 – Αθήνα 30.8.1999), θεατρικός συγγραφέας.
ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ Μέμα (Πάτρα 1942 – 17.10.1999).
ΣΤΕΦΑΝΕΛΛΗΣ Γιάννης (Τζον) (1915 – 18.7.2001), σκηνογράφος και ενδυματολόγος.
ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ Στέλλα (1931 – 2005).
ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ Λήδα (2005).
TΑΫΓΕΤΗ (Mπασούρη) (Αθήνα 1914 – 28.1.2003).
ΤΣΑΓΑΝΕΑ-ΒΙΤΣΩΡΗ Νίτσα (Αθήνα 1902 – 29.4.2002).ΤΣΑΠΕΛΗΣ Ζώρας (Σαλαμίνα 1921 – 2002). Στα 81 του χρόνια έφυγε ο ηθοποιός Ζώρας Τσάπελης, που σπούδασε στη δραματική σχολή του Βασιλικού Θεάτρου, όπου και έκανε την πρώτη του εμφάνιση ως Λιουλιούκοφ στον Επιθεωρητή, το 1945. Συνεργάστηκε με τους θιάσους Κατερίνας (Έντα Γκάμπλερ), Λαμπέτη - Παπά - Χορν (Τρεις άγγελοι), Μουσούρη (Πρόσκληση στον πύργο), Κατράκη (Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, Ιούλιος Καίσαρ), Χατζηαργύρη – Βανδή (Μάγδα), Μυράτ (Το κράτος του θεού), Χορν (Θωμάς ο Δίψυχος, Ταξιδιώτης χωρίς αποσκευές), Σκηνής (Δέκα μικροί νέγροι, Ο αντιπρόσωπος), Βαλάκου (Η κυρά της θάλασσας). Επίσης στο Εθνικό Θέατρο. Έπαιξε και στον κινηματογράφο (Αδούλωτη σκλάβα, Κάλπικη λίρα κ.α.).ΤΣΑΤΣΟΥ-ΣΥΜΕΩΝΙΔΗ Ντόρα. Στις 15 Ιουνίου 2002 έχασε τη μάχη με τον καρκίνο, στα 66 της χρόνια, η Ντόρα Τσάτσου – Συμεωνίδη. Είχε γεννηθεί στον Πειραιά, το 1934. Ήταν κόρη του διανοούμενου και πολιτικού Κωνσταντίνου Τσάτσου, κατοπινού υπουργού και Προέδρου της Δημοκρατίας και της ποιήτριας Ιωάννας Τσάτσου, το γένος Σεφεριάδη, αδελφής του Γιώργου Σεφέρη. Σπούδασε ρυθμική και χορό στη σχολή της Ραλλούς Μάνου και στη Νέα Υόρκη, στη σχολή της Μάρθας Γκράχαμ. Εργάστηκε ως καθηγήτρια στη σχολή της Ραλλούς Μάνου και ως πρώτη χορεύτρια στο Ελληνικό Χορόδραμα. Υπήρξε μόνιμη χορογράφος του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του Εθνικού Θεάτρου, όπου υπέγραψε τις χορογραφίες πάρα πολλών θεατρικών παραστάσεων, κυρίως αρχαίου δράματος. Δίδαξε σε διάφορες σχολές, ενώ μετά την Κούλα Πράτσικα διετέλεσε διευθύντρια της Κρατικής Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης (1980 - 1988). Το Δεκέμβριο του 1992 διαδέχθηκε τον Αλέξη Σολομό ως διευθύντρια του Εθνικού Θεάτρου, θέση που κράτησε μέχρι το Δεκέμβριο του 1993. Το Εθνικό Θέατρο: «Το Διοικητικό Συμβούλιο και η Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου, με την είδηση του θανάτου της Ντόρας Τσάτσου, εκφράζουν τη βαθύτατη θλίψη τους. Η Ντόρα Τσάτσου διετέλεσε διευθύντρια του Εθνικού Θεάτρου την περίοδο από Δεκέμβριο 1992 έως Δεκέμβριο 1993. Επί σειρά ετών σημάδεψε με τη δημιουργική της δουλειά, την τέχνη του χορού στην Ελλάδα. Το Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου αποφάσισε ομόφωνα την έκφραση συλλυπητηρίων στους οικείους της, την κατάθεση στεφάνου και την εκπροσώπηση της διοίκησης στην κηδεία».ΤΣΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ Γιώργος. Πέθανε στις 24.4.2006. Ο Γιώργος Τσιτσόπουλος γεννήθηκε το 1929 στην Αθήνα. Μετά από σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στράφηκε στο θέατρο. Σπούδασε στο Θέατρο Τέχνης, με δάσκαλο τον Κάρολο Κουν και αποφοίτησε το 1954. Το 2000 τιμήθηκε με το θεατρικό βραβείο «Κάρολος Κουν» για την ερμηνεία του στο ρόλο του πάστορα Μάντερς στο έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη Στη χώρα Ίψεν, που ανέβηκε στο Ανοιχτό Θέατρο, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Μιχαηλίδη. Ήταν ένας ρόλος που ο ίδιος τον είχε αγαπήσει, όπως επίσης θεωρούσε ως αξιοσημείωτους για τη θεατρική του σταδιοδρομία τον Τρελό της Δωδεκάτης νύχτας (σκηνοθεσία Σπ. Ευαγγελάτου στο Εθνικό), τον Φιλέα Φογκ στον Γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες (σκηνοθεσία Σπ. Ευαγγελάτου στο Αμφι-Θέατρο), τον Ηθοποιό στο Βυθό του Γκόρκι, το Φεγγάρι στον Ματωμένο γάμο με τους Παξινού – Μινωτή… Ξεκίνησε το 1955 στο θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη.ΦΕΡΜΗΣ Γιάννης (Λάρισα 1920 – 26.1.1999).ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ Θεόφιλος Δ. (Αθήνα 1923 – 10.3.1998), συγγραφέας, μεταφραστής, κριτικός.ΦΩΚΑ Μαρία. ΦΩΤΙΑΔΗΣ Διομήδης. Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής αλλά κυρίως δάσκαλος υποκριτικής Διομήδης Φωτιάδης πέθανε στις 18.2.2007. Γεννήθηκε στην Κερύνεια της Κύπρου, σπούδασε θεάτρο στο Λονδίνο, όπου και ξεκίνησε την καριέρα του σκηνοθετώντας στα περιφερειακά του θεάτρα έργα Σέξπιρ, Ουίλιαμς, Ιψεν κ.λπ. Παράλληλα δίδασκε σε κρατικές δραματικές σχολές. Στην Ελλάδα, όπου κατοικούσε τα τελευταία 17 χρόνια, ίδρυσε το 1992 την «Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης Διομήδη Φωτιάδη», ενώ κατά καιρούς σκηνοθετούσε εντός και εκτός σχολής. Επίσης, μετέφραζε αγγλικά θεατρικά έργα στα ελληνικά. Οι μαθητές του θα τον θυμούνται για την αφοσίωσή του στα ιδανικά του θεάτρου και για το ήθος του.
ΧΑΤΖΗΑΡΓΥΡΗ Ελένη (1925 – Οκτ. 2004).ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΣ Κώστας (Θεσσαλονίκη 1921 – 3.10.2001).ΧΟΡΝ Δημήτρης (Αθήνα 1921 – 16.1.1998). Ένας από τους πιο συναρπαστικούς και γοητευτικούς ανθρώπους που είχε ποτέ το θέατρό μας και ο κινη
ματογράφος μας. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Βασιλικού Θεάτρου. Πρωτοεμφανίστηκε το 1940, στην τότε νεοσύστατη Λυρική Σκηνή, στην οπερέτα του Στράους Η Νυχτερίδα. Συνεργάστηκε με τους Κοτοπούλη, Αρώνη, Κατερίνα, Μανωλίδου, Λαμπέτη, Παππά, Μουσούρη, με το Εθνικό Θέατρο. Έργα που έπαιξε: Παράξενο ιντερμέτζο, Ριχάρδος Β΄, Δωδέκατη νύχτα, Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι, Ο Κουρέας της Σεβίλλης, Βολπόνε, Παιχνίδι του έρωτα και της τύχης, Βαθιά γαλάζια θάλασσα, Τελευταίο βαλς, Αριστοκρατικός δρόμος, Βροχοποιός, Νυφικό κρεβάτι, Παιχνίδι της μοναξιάς, Ταξιδιώτης χωρίς αποσκευές, Θωμάς ο δίψυχος, Το ημερολόγιο ενός τρελού, Οδός ονείρων, Λορεντζάτσιο, Ταξίδι μακριάς μέρας μέσα στη νύχτα, Το αυγό, Ιβάνοφ, Ο αρχιμάστορας Σόλνες κ.ά. Ταινίες: Φωνή της καρδιάς, Η βίλα με τα νούφαρα, Ο Μεθύστακας, Κυριακάτικο ξύπνημα, Κάλπικη λίρα, Το κορίτσι με τα μαύρα, Μια ζωή την έχουμε. Η τελευταία του εμφάνιση, με αφορμή ένα παραμύθι, Ο Πέτρος και ο Λύκος, ήταν για τον Δημήτρη Χορν μια επιστροφή. Διαβάζοντας το παραμύθι του Προκόφιεφ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τον χειμώνα του ’93, ξανάζησε τις στιγμές του ηθοποιού και της ιδιαίτερης επαφής του με το κοινό. ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΗΣ Μίμης (1938 – Νοε. 2004).
No comments:
Post a Comment