«Σταθερό νόμισμα» στο θέατρό μας ο Γρηγόρης Βαλτινός και ως πρωταγωνιστής αλλά και ως σκηνοθέτης. Οι άντρες προτιμούν τις Ξανθές της Ανίτα Λόος, Το ημερολόγιο ενός τρελού του Νικολάι Γκόγκολ, Ανθή του Λεονίντ Αντρέγιεφ, Βιολιστής στη στέγη του Τζόζεφ Στάιν, Οιδίπους τύραννος του Σοφοκλή, Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ του Έντουαρντ Άλμπι, Σάλτο μορτάλε του Άλαν Μπλισντέιλ… Ο Βαλτινός μπορεί να παίξει τα πάντα! Με αφορμή την παράσταση του έργου Πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας που ανέβηκε στο θέατρο «Λαμπέτη»…
«Όπως και άλλοι ηθοποιοί, έτσι και εγώ δίνω την εντύπωση ότι είμαι κατεστημένο. Και είναι αλήθεια ότι, μετά από τόσα χρόνια, είμαι. Δεν ακολούθησα τη μόδα και εξελίσσομαι μέσα από τον δρόμο που έχω διαλέξει. Και είναι αλήθεια ότι δεν έχω κάνει προκλητικά πράγματα» λέει ο ηθοποιός ο οποίος στην εφετινή του παράσταση, στο «Πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας», κρατά και τον ρόλο του σκηνοθέτη. «Δεν πιστεύω όμως στην πρόκληση. Σου τρώει ενέργεια χωρίς λόγο. Πιστεύω ότι ο καθένας μας πρέπει να προκαλεί μέσα από τη σύμβαση που τον περιβάλλει, μέσα από τον χώρο του. Για μένα προκλητικός πρέπει να είναι ο τρόπος και η ένταση με την οποία κάνεις τα πράγματα, η ερμηνεία σου. Δεν πιστεύω ούτε στον χώρο ούτε στα εφέ που θα επιλέξεις για να προκαλέσεις. Για μένα πρόκληση εξακολουθεί να είναι μόνον η ουσία». Γι' αυτό και δεν ξεκινά από τη διάθεση ανατροπής. Όχι ότι ενίοτε δεν του γεννιούνται παρόμοιες ανάγκες. Ούτε υποστηρίζει ότι έχει εκπληρώσει όλες τις επιθυμίες του. Απλώς ως τώρα «δεν έτυχε, ίσως γιατί δεν έχω ακόμη πειστεί γι' αυτό. Αν πειστώ για μια προκλητική παράσταση, δεν θα διστάσω. Δεν θέλω να τελματώσω. Ούτε επαναπαύομαι, ασχέτως αν έχω δώσει την εντύπωση του συντηρητικού. Αν ήταν έτσι, θα είχα εγκλωβιστεί σε μια μανιέρα. Τα έργα που έχω παίξει είναι γεμάτα εναλλαγές. Και αυτό δεν το λέω για να δικαιολογηθώ» καταλήγει… (Συνέντευξη στη Μυρτώ Λοβέρδου, Το Βήμα, 10/10/1999).
No comments:
Post a Comment