Ωραία, η Ελλάδα ήταν και είναι του κλότσου και του μπάτσου. Το ξέραμε. Μας ξαναψήνουν το ψάρι στα χείλη οι τροϊκάνοι για την 6η δόση. Ομως τα πράγματα γίνονται -τουλάχιστον στο ψυχολογικό σκέλος τους- ακόμη πιο δυσβάσταχτα όταν εισπράττεις, μαζί με το τσουνάμι των άδικων μέτρων, τον οίκτο και το συγκαταβατικό κούνημα της κεφαλής ξένων συναδέλφων σου, όπως συνέβη πρόσφατα με τον σκηνοθέτη Γιάννη Λεοντάρη (ομάδα «Κανιγκούντα»).
Τον άνθρωπο ο οποίος μας εκπροσώπησε ως χώρα στο στρογγυλό τραπέζι που διοργάνωσε το festival OFF στην Αβινιόν (12 Ιουλίου) για τις θεατρικές επιχορηγήσεις στην Ε.Ε., με εισηγητές, εκτός από την Ελλάδα, την Ιταλία, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Αφού ο σκηνοθέτης αναφέρθηκε στην ελπιδοφόρα «Κίνηση Μαβίλη», στη δημόσια διαβούλευση για τις επιχορηγήσεις που αποδείχτηκε φιάσκο, στην παράσταση διαμαρτυρίας των ανθρώπων του θεάτρου στο ΥΠΠΟΤ, οι οποίοι δεν θα πάρουν μισό σεντ για τις επιχορηγήσεις του '10-'11, κι έκλεισε την εισήγησή του αναφερόμενος στα ποσά (25-40 χιλιάδες ευρώ) που λαμβάνουν στην καλύτερη περίπτωση οι νέες ομάδες, ετέθη αυτομάτως εκτός συζήτησης. «Το ελληνικό πρόβλημα είναι "καταστροφικό". Είναι αδύνατο να το συζητήσουμε εδώ» συνόψισαν οι ξένοι «εταίροι», οι οποίοι συνέχισαν ακάθεκτοι με τα των δικών τους οίκων. Ο Λεοντάρης δεν πρόλαβε βεβαίως να τους ενημερώσει για τις παραιτήσεις δύο μελών από τη νέα γνωμοδοτική επιτροπή των επιχορηγήσεων -συνέβη λίγο αργότερα- βάζοντας νέα νάρκη στον «διάτρητο» θεσμό.
Η δυσαρέσκεια του Ελληνα σκηνοθέτη για τον απαξιωτικό τρόπο που αντιμετωπίστηκε ως «ελληνικό πρόβλημα» αμβλύνθηκε εν μέρει, όταν έμαθε ότι ο Ιταλός ομότεχνός του είναι πυρ και μανία επειδή ο Μπερλουσκόνι θα κόψει τα κονδύλια των περιφερειακών ιταλικών θιάσων, στα 192 εκατομμύρια ευρώ. Οι περικοπές του Κάμερον στη Μεγάλη Βρετανία βρήκαν γρήγορα αντίδοτο στις συμπαραγωγές με ιδιωτικούς φορείς. Η Γαλλία ακόμα δεν έχει επηρεαστεί από την κρίση, παρ' ότι έπεσε «ψαλίδι» στη φετινή Αβινιόν. Ετσι, χωρίς την ελληνική συμμετοχή, συνεχίστηκε η συζήτηση. Υπήρξε πάντως κι ένα σημείο στο οποίο όλοι, Γάλλοι, Ιταλοί, Βρετανοί μαζί και ο Ελληνας, τα βρήκανε: στο ότι όλες οι κυβερνήσεις με «άλλοθι» την κρίση δρομολογούν περικοπές, με πρώτο θύμα -τι άλλο;- τον πολιτισμό.
No comments:
Post a Comment