Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011
Ηρθε η ώρα να πάρει το «βάπτισμα του πυρός» στην αρχαία τραγωδία ο 34χρονος Ανέστης Αζάς, βοηθός σκηνοθέτη στη βερολινέζικη Φολκσμπίνε και στενός συνεργάτης του Ντίμιτερ Γκότσεφ, σκηνοθετώντας τους «Επτά επί Θήβας» με την ομάδα «Projector».
Ο Ανέστης ΑζάςΗ πρεμιέρα θα δοθεί στο Θέατρο Αττικού Αλσους, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος του Δήμου Αθηναίων, 14 και 15 Σεπτεμβρίου.
«Δεν έχω κάποια ειδική σχέση με την τραγωδία», παραδέχεται ο γερμανοτραφείς σκηνοθέτης, εκ των πρωτεργατών της περίφημης «Κίνησης Μαβίλη» που όταν έπρεπε να διαλέξει μια τραγωδία για να επεξεργαστεί, έπειτα από πρόσκληση του Δήμου Αθηναίων, αυτομάτως σκέφτηκε τους αισχυλικούς «Επτά επί Θήβας». Το τελευταίο μέρος της τριλογίας για το θηβαϊκό κύκλο, με την αδελφοκτόνο μάχη των γιων του Οιδίποδα και της Ιοκάστης, Ετεοκλή και Πολυνείκη.
«Υπάρχει ένα ειδικό κώλυμα στην Ελλάδα με την τραγωδία που τη θέλει να είναι κάτι πολύ πιο σπουδαίο και μεγάλο απ' τα υπόλοιπα είδη. Πρέπει όμως να αντιμετωπίζεται όπως και τα υπόλοιπα θεατρικά έργα. Δεν είναι δουλειά των σκηνοθετών να επιβεβαιώνουν την κρατούσα φιλολογική θέση περί αρχαίου θεάτρου που διδασκόμαστε στο σχολείο», υποστηρίζει ο σκηνοθέτης. Κάνοντας πράξη τα λεγόμενά του, αντιμετώπισε την τραγωδία του Αισχύλου χωρίς δέος και απολύτως φυσικά.
«Το έργο είναι η ιστορία ενός εμφυλίου», υποστηρίζει. «Μας δείχνει πώς ξεκινά μια αδελφοκτόνος σύγκρουση όπου, ενώ στο τέλος ο ένας αδελφός σκοτώνει τον άλλο, βγαίνει η περίφημη απόφαση που ηρωοποιεί τον έναν και αντιμετωπίζει τον άλλο σαν εχθρό της χώρας του. Και διχάζονται τα πράγματα. Στο σημείο αυτό αρχίζει η ιστορία της Αντιγόνης. Επί της ουσίας το έργο δείχνει μια πόλη σε κατάσταση πολέμου λίγο πριν από την πτώση. Εχουμε έναν ηγέτη που μαζί με τον Αγγελιαφόρο του κατασκευάζουν τον εχθρό. Αυτό που επιδιώκουμε είναι να φανεί πώς μια πολιτική ηγεσία εξαιτίας της δικής της ανεπάρκειας οδηγεί μια ολόκληρη χώρα στην καταστροφή και τον εμφύλιο».
Το τελευταίο -δεν κρύβει ο Αζάς ότι- θα προκαλέσει αναπόφευκτους συνειρμούς. Παρ' όλο που η δημοκρατία περνάει κρίση και ο Ετεοκλής δεν είναι το πρότυπο του δημοκρατικά εκλεγμένου ηγέτη, αφού προτιμά να αιματοκυλήσει μια χώρα για την εξουσία, κάτι που παραπέμπει στον Καντάφι και τον Ασαντ, η παράσταση δεν κάνει ταυτίσεις», ξεκαθαρίζει. Ούτε δίνει απαντήσεις.
Προτείνει κάτι νέο; «Είναι κατ' αρχάς Αισχύλος», απαντά ο σκηνοθέτης, που ανεβάζει το πολυπρόσωπο έργο μόνο με τέσσερα άτομα. Οι δύο ερμηνεύουν τον Ετεοκλή (Θανάσης Δόβρης) και τον Αγγελιαφόρο (Γιάννης Λάζαρης) και δύο γυναίκες τον Χορό. Η Σύρμω Κεκέ και η Ρόζα Προδρόμου. «Ο Χορός θα μπορούσε να είναι και ένα μόνο πρόσωπο», υποστηρίζει.
«Με τέσσερα άτομα θα ανέβαζα ακόμη και αν το budget ήταν μεγάλο. Η μίνιμαλ διανομή πηγαίνει το έργο στα άκρα μέσα από μια συμβολική ανάγνωση. Αυτό είναι το ζητούμενο», σύμφωνα με το σκηνοθέτη.
Το σκηνικό κρίσης, που έχει ρίξει τα μαύρα πέπλα της και στο θεατρικό τοπίο, δεν τον έχει επηρεάσει. «Για εμάς δεν έχει αλλάξει κάτι. Ποτέ δεν είχαμε λεφτά. Πάντα δημιουργούσαμε σχεδόν με το τίποτα. Η τέχνη και το θέατρο εμπνέονται απ' τις κοινωνικές συγκρούσεις», ισχυρίζεται. «Είναι πολύ ελπιδοφόρα η πολιτικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, ιδίως για το θέατρο που είναι κατ' εξοχήν ένα πολιτικό μέσο. Εγώ, βεβαίως, τέχνη κάνω. Η τέχνη μπορεί όμως να εμπνέεται απ' την πολιτική».
No comments:
Post a Comment