- Κακουριώτης Σ., Η ΑΥΓΗ: 12/06/201
Συχνά, στις μέρες μας, το δημόσιο πανεπιστήμιο έχει
συκοφαντηθεί, έχει υποστεί ασφυκτικές περικοπές, έχει απαξιωθεί το έργο
που παράγεται σε αυτό, καθώς συχνά παραμένει άγνωστο έξω από τον χώρο
της ακαδημαϊκής κοινότητας... Κάποτε όμως το έργο αυτό βγαίνει έξω από
τα τείχη του πανεπιστημίου, κατακτά τους δρόμους της πόλης, και μάλιστα
με τρόπο εκρηκτικό. Μην πάει το μυαλό σας στις συνήθεις διαμαρτυρίες. Το
έργο για το οποίο μιλάμε είναι θεατρικό, μια παράσταση δρόμου βασισμένη
στον «Βόυτσεκ» του Γκέοργκ Μπύχνερ, αποτέλεσμα της εργασίας φοιτητών
και καθηγητών του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, που
μετά την παρουσίασή του στο πανεπιστήμιο και σε πλατείες της πόλης,
ετοιμάζεται να πάρει τον δρόμο, στα τέλη του μήνα, για το διεθνές
φεστιβάλ σκηνογραφίας που διεξάγεται στην Πράγα. Γι' αυτήν την αξιόλογη
δουλειά μιλήσαμε με τρία μέλη της ομάδας που ανέβασε την παράσταση, τις
φοιτήτριες υποκριτικής Μαριλού Αρσενοπούλου-Βόμβολου και Εύη
Παπαδοπούλου και τη φοιτήτρια σκηνογραφίας Όλγα Σφέτσα.
* Μιλήστε μας για το ιστορικό συγκρότησης της ομάδας σας και πώς συνδέεται με το πανεπιστήμιο.
Μ.Α.-Β. - Ε.Π.: Η ομάδα προέκυψε από δύο επιμέρους ομάδες υποκριτικής και το τμήμα σκηνογραφίας του 4ου έτους τον Οκτώβρη του 2010, στο πλαίσιο του μαθήματος Θεατρικό Τραγούδι 3 (διδάσκων Κώστας Βόμβολος) και του Εργαστηρίου Σκηνογραφίας 2 (διδάσκοντες Απόστολος Βέττας, Ράνια Υφαντίδου, Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα). Ο Βόυτσεκ είναι η πρώτη μας δουλειά, παρόλα αυτά σχεδόν όλα τα μέλη της έχουν συνεργαστεί στο παρελθόν με διαφορετική σύνθεση και άλλα πρότζεκτ στο πλαίσιο δράσεων της σχολής. Εκτός από τους διδάσκοντες καθηγητές, στην ομάδα ανήκουν η σκηνοθέτης και μεταπτυχιακή φοιτήτρια Κορίνα Βασιλειάδου και η καθηγήτρια κινησιολογίας Μαριάνθη Ψωματάκη. Γενικά, το Τμήμα Θεάτρου προσπαθεί να προωθεί τις συνεργασίες μεταξύ διαφορετικών ειδικοτήτων, προκειμένου αφενός να βγαίνουν ολοκληρωμένες δουλειές και αφετέρου να μάθουν οι φοιτητές να συνεργάζονται.
Ο.Σ.: Από πέρυσι γίνεται μια προσπάθεια στο Τμήμα Σκηνογραφίας ώστε όλα τα μαθήματα του έτους να δουλεύουν πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα. Φέτος αυτό έγινε ακόμα πιο ευρύ, με τη συνεργασία των φοιτητών της σκηνογραφίας με τους ηθοποιούς. Έτσι, μαθήματα όπως του κ. Βέττα, αλλά και της κ. Ολυμπίας Σιδερίδου (Φροντιστηριακά Αντικείμενα και Κούκλες - Μάσκες), ασχολήθηκαν κυρίως με αυτήν την παράσταση. Τόσο η περσινή εμπειρία όσο και η φετινή νομίζω ότι είναι ο πιο σωστός αλλά και αποτελεσματικός τρόπος δουλειάς μιας σχολής, πόσο μάλλον μιας σχολής Καλών Τεχνών.
* Πώς προέκυψε η συμμετοχή σας στο φεστιβάλ Prague Quadrennial και τι προσδοκάτε από τη συμμετοχή σας; Κάνετε κάποιες σκέψεις για τη μελλοντική σας πορεία;
Ο.Σ.: Φέτος, με τη γνωστή οικονομική κατάσταση του πανεπιστημίου, αποτέλεσμα προφανώς της γενικότερης κρίσης της χώρας, η συμμετοχή στην Πράγα φάνταζε απίθανη. Το Τμήμα έχει συμμετάσχει και στο παρελθόν στη διοργάνωση, όμως φέτος δεν είχε γίνει καμία κουβέντα για κάτι τέτοιο. Κάποιοι από μας είχαμε αποφασίσει να συμμετάσχουμε ατομικά, ανεξάρτητα από το πανεπιστήμιο. Σε μια κουβέντα μας με τον κ. Βέττα και την κ. Λίλα Καρακώστα (επίσης διδάσκουσα του τμήματος και οργανώτρια της συμμετοχής στην Πράγα) μας είπαν «αφήστε να κάνουμε μια προσπάθεια». Τελικά, χάρη σε αυτήν την προσπάθεια, το πανεπιστήμιο δέχτηκε να χρηματοδοτήσει τη συμμετοχή στην Prague Quadrennial. Το κομμάτι στο οποίο συμμετέχουμε γίνεται φέτος πρώτη φορά στην έκθεση, είναι εκτός διαγωνιστικού μέρους και αφορά δρώμενα σε εξωτερικούς χώρους, κάτι που μας ταιριάζει γάντι. Προσωπικά δεν έχω συγκεκριμένες προσδοκίες, νομίζω ότι και μόνο η συμμετοχή μας εκεί θα μας μάθει πάρα πολλά. Όσο για το μέλλον, όλα είναι ρευστά. Υπάρχει μια οργάνωση παραγωγής από μέλη της ομάδας που ψάχνει μέρη που θα ήθελαν να δουν την παράσταση. Από μας εξαρτάται...
* Η παράσταση εμπνέεται από τρία στοιχεία: το κείμενο του Μπύχνερ, τη μουσική του Τομ Γουέιτς και την παράσταση του Ουίλσον. Πώς ισορροπούν αυτά; Ποιο ρόλο παίζει η μουσική;
Μ.Α.-Β. - Ε.Π.: Η μουσική παίζει τον κυρίαρχο ρόλο, καθώς πρόκειται για μια σειρά τραγουδιών του Τομ Γουέιτς (διασκευασμένα από τον Κ. Βόμβολο) για την παράσταση του Μπομπ Ουίλσον. Η σκηνοθεσία ακολουθεί τη νοηματική πορεία του κειμένου, αλλά είναι και τελείως ανεξάρτητη από την παράσταση του Ουίλσον. Η κυρίαρχη επιρροή από αυτήν φαίνεται στο μακιγιάζ.
* Ο «Βόυτσεκ» έχει μέχρι στιγμής παρουσιαστεί σε μη θεατρικούς χώρους. Αυτό προέκυψε από άποψη ή από ανάγκη;
Μ.Α.-Β. - Ε.Π.: Επειδή πρόκειται για θέατρο δρόμου επιδιώκουμε πάντα εξωτερικούς χώρους, ώστε να εξοικειωθούμε με το πώς μπορεί να υπάρξει αμεσότητα με ανθρώπους που δεν έχουν ουσιαστικό σκοπό να έρθουν να δουν παράσταση. Κατά τα άλλα, είναι στημένη έτσι που μπορεί να προσαρμοστεί σχεδόν παντού.
Ο.Σ.: Στην αρχή παίχτηκε στο θέατρο της σχολής και μετά «βγήκε» έξω. Όπως είπαν και τα παιδιά, όχι χωρίς λόγο. Ήταν σημαντικό και για τους ηθοποιούς, αλλά φυσικά και για μας, το αν και το πώς όλα αυτά που είχαμε φτιάξει λειτουργούν ή όχι έξω. Άλλωστε όλα αυτά λειτουργούν και σαν πρόβα για την Πράγα. Στα διάφορα μέρη που έχει παιχτεί έχουμε εντοπίσει και διαφορετικά προβλήματα, π.χ. κάπου τα κοστούμια «χάνονταν» ή κάπου τα όργανα δεν ακούγονταν ή συμμετείχαν και... σκυλιά στην παράσταση. Όμως όλα είναι μέρος του μαθήματος.
* Τα σκηνικά και τα κοστούμια, τα αυτοσχέδια μουσικά όργανα κ.λπ. έχουν ιδιαίτερο βάρος στην παράσταση...
Μ.Α.-Β. - Ε.Π.: Από τη δική μας μεριά πρόκειται για μια δημιουργική διαδικασία μεταξύ σκηνογράφων και ηθοποιών, όπου η σκηνοθεσία και η υποκριτική επηρεάζονται από τη σκηνογραφία/ενδυματολογία και αντιστρόφως.
Ο.Σ.: Το μεγάλο στοίχημα για μας ήταν τα μουσικά όργανα. Ίσως το 90% των υλικών που έχουμε χρησιμοποιήσει είναι από «ανακύκλωση» σκουπιδιών, το αποτέλεσμα όμως νομίζω μας δικαίωσε. Τα κοστούμια τώρα έχουν και αυτά την ιστορία τους. Στην αρχή η μόνη ιδέα που είχαμε ήταν το γκρι. Ψάχνοντας στο βεστιάριο της σχολής και δοκιμάζοντας κάποια καινούργια πράγματα, χωρίς να καταλάβω πώς ακριβώς, βρήκαμε τον σωστό δρόμο. Σκηνικά εκτός από μια σκάλα και κάποιες κούκλες δεν έχουμε, γιατί καθώς πρόκειται για θέατρο δρόμου, θέλαμε οι ίδιοι οι ηθοποιοί να είναι τα σκηνικά. Ε, και επειδή δεν θα χωρούσαν στο λεωφορείο!
* Πώς σας αντιμετώπισε μέχρι στιγμής το κοινό στις παραστάσεις που έχετε δώσει; Φαντάζομαι πως είναι κατά κύριο λόγο νεανικό κοινό.
Στη σχολή ήρθαν κυρίως φοιτητές και συγγενείς, στις εξωτερικές παραστάσεις το κοινό είναι πολύ ετερόκλητο, αλλά γενικά η αντιμετώπιση του κόσμου ήταν παραπάνω από θετική σε όλες τις περιπτώσεις. Σε μία παράσταση στα πανεπιστήμια που είχε πολλά παιδάκια «λογοκρίναμε» και κάποια σημεία και όλοι ήταν χαρούμενοι!
* Μιλήστε μας για το ιστορικό συγκρότησης της ομάδας σας και πώς συνδέεται με το πανεπιστήμιο.
Μ.Α.-Β. - Ε.Π.: Η ομάδα προέκυψε από δύο επιμέρους ομάδες υποκριτικής και το τμήμα σκηνογραφίας του 4ου έτους τον Οκτώβρη του 2010, στο πλαίσιο του μαθήματος Θεατρικό Τραγούδι 3 (διδάσκων Κώστας Βόμβολος) και του Εργαστηρίου Σκηνογραφίας 2 (διδάσκοντες Απόστολος Βέττας, Ράνια Υφαντίδου, Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα). Ο Βόυτσεκ είναι η πρώτη μας δουλειά, παρόλα αυτά σχεδόν όλα τα μέλη της έχουν συνεργαστεί στο παρελθόν με διαφορετική σύνθεση και άλλα πρότζεκτ στο πλαίσιο δράσεων της σχολής. Εκτός από τους διδάσκοντες καθηγητές, στην ομάδα ανήκουν η σκηνοθέτης και μεταπτυχιακή φοιτήτρια Κορίνα Βασιλειάδου και η καθηγήτρια κινησιολογίας Μαριάνθη Ψωματάκη. Γενικά, το Τμήμα Θεάτρου προσπαθεί να προωθεί τις συνεργασίες μεταξύ διαφορετικών ειδικοτήτων, προκειμένου αφενός να βγαίνουν ολοκληρωμένες δουλειές και αφετέρου να μάθουν οι φοιτητές να συνεργάζονται.
Ο.Σ.: Από πέρυσι γίνεται μια προσπάθεια στο Τμήμα Σκηνογραφίας ώστε όλα τα μαθήματα του έτους να δουλεύουν πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα. Φέτος αυτό έγινε ακόμα πιο ευρύ, με τη συνεργασία των φοιτητών της σκηνογραφίας με τους ηθοποιούς. Έτσι, μαθήματα όπως του κ. Βέττα, αλλά και της κ. Ολυμπίας Σιδερίδου (Φροντιστηριακά Αντικείμενα και Κούκλες - Μάσκες), ασχολήθηκαν κυρίως με αυτήν την παράσταση. Τόσο η περσινή εμπειρία όσο και η φετινή νομίζω ότι είναι ο πιο σωστός αλλά και αποτελεσματικός τρόπος δουλειάς μιας σχολής, πόσο μάλλον μιας σχολής Καλών Τεχνών.
* Πώς προέκυψε η συμμετοχή σας στο φεστιβάλ Prague Quadrennial και τι προσδοκάτε από τη συμμετοχή σας; Κάνετε κάποιες σκέψεις για τη μελλοντική σας πορεία;
Ο.Σ.: Φέτος, με τη γνωστή οικονομική κατάσταση του πανεπιστημίου, αποτέλεσμα προφανώς της γενικότερης κρίσης της χώρας, η συμμετοχή στην Πράγα φάνταζε απίθανη. Το Τμήμα έχει συμμετάσχει και στο παρελθόν στη διοργάνωση, όμως φέτος δεν είχε γίνει καμία κουβέντα για κάτι τέτοιο. Κάποιοι από μας είχαμε αποφασίσει να συμμετάσχουμε ατομικά, ανεξάρτητα από το πανεπιστήμιο. Σε μια κουβέντα μας με τον κ. Βέττα και την κ. Λίλα Καρακώστα (επίσης διδάσκουσα του τμήματος και οργανώτρια της συμμετοχής στην Πράγα) μας είπαν «αφήστε να κάνουμε μια προσπάθεια». Τελικά, χάρη σε αυτήν την προσπάθεια, το πανεπιστήμιο δέχτηκε να χρηματοδοτήσει τη συμμετοχή στην Prague Quadrennial. Το κομμάτι στο οποίο συμμετέχουμε γίνεται φέτος πρώτη φορά στην έκθεση, είναι εκτός διαγωνιστικού μέρους και αφορά δρώμενα σε εξωτερικούς χώρους, κάτι που μας ταιριάζει γάντι. Προσωπικά δεν έχω συγκεκριμένες προσδοκίες, νομίζω ότι και μόνο η συμμετοχή μας εκεί θα μας μάθει πάρα πολλά. Όσο για το μέλλον, όλα είναι ρευστά. Υπάρχει μια οργάνωση παραγωγής από μέλη της ομάδας που ψάχνει μέρη που θα ήθελαν να δουν την παράσταση. Από μας εξαρτάται...
* Η παράσταση εμπνέεται από τρία στοιχεία: το κείμενο του Μπύχνερ, τη μουσική του Τομ Γουέιτς και την παράσταση του Ουίλσον. Πώς ισορροπούν αυτά; Ποιο ρόλο παίζει η μουσική;
Μ.Α.-Β. - Ε.Π.: Η μουσική παίζει τον κυρίαρχο ρόλο, καθώς πρόκειται για μια σειρά τραγουδιών του Τομ Γουέιτς (διασκευασμένα από τον Κ. Βόμβολο) για την παράσταση του Μπομπ Ουίλσον. Η σκηνοθεσία ακολουθεί τη νοηματική πορεία του κειμένου, αλλά είναι και τελείως ανεξάρτητη από την παράσταση του Ουίλσον. Η κυρίαρχη επιρροή από αυτήν φαίνεται στο μακιγιάζ.
* Ο «Βόυτσεκ» έχει μέχρι στιγμής παρουσιαστεί σε μη θεατρικούς χώρους. Αυτό προέκυψε από άποψη ή από ανάγκη;
Μ.Α.-Β. - Ε.Π.: Επειδή πρόκειται για θέατρο δρόμου επιδιώκουμε πάντα εξωτερικούς χώρους, ώστε να εξοικειωθούμε με το πώς μπορεί να υπάρξει αμεσότητα με ανθρώπους που δεν έχουν ουσιαστικό σκοπό να έρθουν να δουν παράσταση. Κατά τα άλλα, είναι στημένη έτσι που μπορεί να προσαρμοστεί σχεδόν παντού.
Ο.Σ.: Στην αρχή παίχτηκε στο θέατρο της σχολής και μετά «βγήκε» έξω. Όπως είπαν και τα παιδιά, όχι χωρίς λόγο. Ήταν σημαντικό και για τους ηθοποιούς, αλλά φυσικά και για μας, το αν και το πώς όλα αυτά που είχαμε φτιάξει λειτουργούν ή όχι έξω. Άλλωστε όλα αυτά λειτουργούν και σαν πρόβα για την Πράγα. Στα διάφορα μέρη που έχει παιχτεί έχουμε εντοπίσει και διαφορετικά προβλήματα, π.χ. κάπου τα κοστούμια «χάνονταν» ή κάπου τα όργανα δεν ακούγονταν ή συμμετείχαν και... σκυλιά στην παράσταση. Όμως όλα είναι μέρος του μαθήματος.
* Τα σκηνικά και τα κοστούμια, τα αυτοσχέδια μουσικά όργανα κ.λπ. έχουν ιδιαίτερο βάρος στην παράσταση...
Μ.Α.-Β. - Ε.Π.: Από τη δική μας μεριά πρόκειται για μια δημιουργική διαδικασία μεταξύ σκηνογράφων και ηθοποιών, όπου η σκηνοθεσία και η υποκριτική επηρεάζονται από τη σκηνογραφία/ενδυματολογία και αντιστρόφως.
Ο.Σ.: Το μεγάλο στοίχημα για μας ήταν τα μουσικά όργανα. Ίσως το 90% των υλικών που έχουμε χρησιμοποιήσει είναι από «ανακύκλωση» σκουπιδιών, το αποτέλεσμα όμως νομίζω μας δικαίωσε. Τα κοστούμια τώρα έχουν και αυτά την ιστορία τους. Στην αρχή η μόνη ιδέα που είχαμε ήταν το γκρι. Ψάχνοντας στο βεστιάριο της σχολής και δοκιμάζοντας κάποια καινούργια πράγματα, χωρίς να καταλάβω πώς ακριβώς, βρήκαμε τον σωστό δρόμο. Σκηνικά εκτός από μια σκάλα και κάποιες κούκλες δεν έχουμε, γιατί καθώς πρόκειται για θέατρο δρόμου, θέλαμε οι ίδιοι οι ηθοποιοί να είναι τα σκηνικά. Ε, και επειδή δεν θα χωρούσαν στο λεωφορείο!
* Πώς σας αντιμετώπισε μέχρι στιγμής το κοινό στις παραστάσεις που έχετε δώσει; Φαντάζομαι πως είναι κατά κύριο λόγο νεανικό κοινό.
Στη σχολή ήρθαν κυρίως φοιτητές και συγγενείς, στις εξωτερικές παραστάσεις το κοινό είναι πολύ ετερόκλητο, αλλά γενικά η αντιμετώπιση του κόσμου ήταν παραπάνω από θετική σε όλες τις περιπτώσεις. Σε μία παράσταση στα πανεπιστήμια που είχε πολλά παιδάκια «λογοκρίναμε» και κάποια σημεία και όλοι ήταν χαρούμενοι!
- Woyzeck, μια μουσική παράσταση δρόμου
No comments:
Post a Comment