ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΧΕΙΛΑΚΗ: «Ο κόσμος γέρνει, γκρεμίζεται»

Ο "Αμλετ", σε σκηνοθεσία Θέμη Μαμουλίδη, με τον Αιμίλιο Χειλάκη και την Ευγενία Δημητροπούλου, θα κάνει πρεμιέρα στο Κηποθέατρο Παπάγου, στις 27 Ιουνίου, για να περιοδεύσει στη συνέχεια ανά την Ελλάδα 

"Ο κόσμος γέρνει, γκρεμίζεται". Ο Αιμίλιος Χειλάκης, με το που έχει τελειώσει την πρόβα του στον "Αμλετ", κατηφορίζει από την Κυψέλη στο Σύνταγμα - στη μεγάλη συγκέντρωση που κάνουν οι "Αγανακτισμένοι". Πλάι του συνάδελφοί του. Ερχονται στον νου του ατάκες του Αμλετ. "Ο κόσμος γέρνει, γκρεμίζεται". Σαίξπηρ σε απόδοση του Γιώργου Χειμωνά. Στα μάτια των γύρω του βλέπει θέληση να αλλάξει το "σκηνικό". Κι ας είναι η "μη δράση" τους που οδήγησε κατά πολύ στο να γέρνει τόσο ο κόσμος. Η μη δράση του Αμλετ, τού θυμίζει τη μη δράση της κοινωνίας.

Πολιτικό θρίλερ θεωρεί αυτό που ζούμε, πολιτικό θρίλερ είναι και ο "Αμλετ". Γι' αυτό τον ανεβάζουν. Μαζί του και η Ευγενία Δημητροπούλου. Παρτενέρ του στο "Νησί", Οφηλία στη σκηνή πλάι του.

Ορθώνουν τη φωνή τους μαζί με άλλους "Αγανακτισμένους". Και λίγο μετά μας μιλούν για τα συναισθήματά τους, μα και για την παράστασή τους.

• Δεν κάνεις "αρπαχτή" με τον "Αμλετ"

Στο τηλεοπτικό "Νησί", που γνώρισε τεράστια καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία, "ντύθηκαν" ένα παράνομο ζευγάρι. Εκείνη ήταν η Αννα κι εκείνος ο Μανώλης. Εκείνη, αν και παντρεμένη με τον ξάδελφό του, τον θέλησε, τον κέρδισε, τον είχε και πλήρωσε το πάθος της αυτό με μία σφαίρα απ' το πιστόλι του άντρα της... Ζευγάρι που βάφτηκε στο αίμα στο γυαλί, ζευγάρι που βάφεται με αίμα και στο σανίδι. Οι δυο τους απολαμβάνουν το νέο τους "πάντρεμα" και εκνευρίζονται όταν τους χρεώνουν ότι πάνε να εξαργυρώσουν την τηλεοπτική τους επιτυχία με τον "Αμλετ"...

Ο Αιμίλιος Χειλάκης (Αμλετ) και η Ευγενία Δημητροπούλου (Οφηλία) αρνούνται ότι εξαργυρώνουν την επιτυχία του τηλεοπτικού «Νησιού», όπου πρωταγωνιστούσαν στους ρόλους ενός παράνομου ζευγαριού, υποστηρίζοντας ότι με σαιξπηρικό έργο, και μάλιστα τον «Αμλετ», δεν μπορείς να κάνεις «αρπαχτή».

Στην πρώτη συνέντευξη που παραχωρούν για τη φιλόδοξη παράσταση της "5ης Εποχής", μας τα λένε όλα...

Θα ήθελα να ξεκινήσω την κουβέντα μας από μία πρόταση που υπάρχει στο σαιξπηρικό έργο και που νομίζω ότι ακουμπάει πολύ έντονα και στο σήμερα: "Ο κόσμος γέρνει - γκρεμίζεται"!

Είναι μία φράση που περιγράφει το σήμερα μοναδικά. Μία ατάκα του Σαίξπηρ μεταφρασμένη εξαιρετικά απ' τον ποιητή Γιώργο Χειμωνά. Αυτό ακριβώς συμβαίνει, πράγματι. Ο κόσμος γέρνει - γκρεμίζεται... Μέρα με τη μέρα. Ολα γκρεμίζονται σιγά σιγά. Ολα όσα πιστεύαμε ότι θα μείνουν όρθια, στη θέση τους. Σε μια εποχή λοιπόν που, όσο ποτέ, βλέπεις να γκρεμίζονται τα πάντα, οφείλεις να το καταδείξεις αυτό μέσα από ένα έργο σπουδαίο που φωτίζει μοναδικά το τι οδηγεί ανά τους αιώνες τον κόσμο να γέρνει επικίνδυνα και να γκρεμίζεται. Η μη δράση του Αμλετ είναι η μη δράση όλων μας - αυτή που μας έφερε εδώ που μας έφερε. Αφήναμε τα πράγματα να γίνονται κι ήρθε η ώρα να το πληρώσουμε αυτό - το πληρώνουμε πολύ ακριβά. Γιατί ξέραμε, αλλά δεν δρούσαμε, όπως οφείλαμε. Και τώρα που αποφασίσαμε να δράσουμε, μοιάζει να 'ναι αργά...

Λες για την κίνηση των "Αγανακτισμένων" στο Σύνταγμα;

Κατεβήκαμε μετά την πρόβα μας και εμείς στο Σύνταγμα. Το χάρηκα που υπήρξε κινητικότητα. Υψώσαμε όλοι τη φωνή μας για να πούμε ότι δεν αντέχουμε άλλο αυτό που συμβαίνει, ότι πρέπει να παρθούν μέτρα. Αργήσαμε πολύ! Εγειρε πλέον πολύ επικίνδυνα ο κόσμος. Δεν επιλέξαμε τυχαία με τον Θέμη Μουμουλίδη να ανεβάσουμε τον "Αμλετ". Είναι πολιτική θέση η κίνησή μας - ο καθένας μιλάει για όσα γίνονται από το πόστο του ή τουλάχιστον πρέπει να μιλάει. Το έργο του Σαίξπηρ είναι πολιτικό έργο - ο Αμλετ δεν είναι ήρωας, είναι αντιήρωας. "Δεν πράττω", λέει κάπου, "αλλά γιατί δεν πράττω"; "Είναι σαν τις ψυχές", τονίζει στο σημείωμά του ο Γιώργος Χειμωνάς, "που κυκλοφορούν στο άπειρο κι η μοίρα τις παρασέρνει στη δίνη".

Ο Μουμουλίδης χαρακτηρίζει το έργο σας "πολιτικό θρίλερ".

Μα αυτό είναι. Ενα απόλυτα πολιτικό θρίλερ. Συναρπαστικό!

Και η εποχή που ζούμε έχει στοιχεία θρίλερ. Περιμένουμε με κομμένη την ανάσα πάνω από τηλεοράσεις, λάπτοπ, τηλέφωνα, εφημερίδες. Εσένα σε έχει τρομοκρατήσει αυτό το θρίλερ; Σε έχει φοβίσει; Σου έχει σφίξει το στομάχι;

Μου έχει κάνει όλα αυτά που περιγράφεις. Και έχω φοβηθεί και έχω τρομοκρατηθεί και έχω πει και "άει σιχτίρ" και έχω φτάσει να πω "ας χρεοκοπήσουμε, να μη ζούμε άλλο πια με τον φόβο της χρεοκοπίας!". Ζούμε έναν κοινωνικό θάνατο κι είμαστε όλοι σε πανικό. Μας εξοντώνει ο διαρκής πανικός...

Κι από την άλλη υπάρχει το άγριο σκηνικό στους δρόμους με τη βία και την εγκληματικότητα. Αλλο θρίλερ αυτό!

Αλλο θρίλερ, όπως το λες. Στον Βοτανικό που μένω είχαμε δύο κρούσματα στην πολυκατοικία μας -κλοπή και αρπαγή τσάντας-, στην Αγία Παρασκευή οι γονείς μου φοβήθηκαν απ' τα όσα γίνονται συνεχώς γύρω τους και... οχυρώθηκαν σε ένα σπίτι που είχαν φτιάξει για να ζούνε ήρεμα. Λένε για το κέντρο - μα η εγκληματικότητα είναι πια παντού. Τρομακτική! Υπήρχε πολλά χρόνια, δεν έδρασε κανείς -επανερχόμαστε ξανά στη μη δράση που σου έλεγα πριν και που αναφέρεται έντονα στο έργο-, θέριεψε και τώρα πια είναι εντελώς ανεξέλεγκτη.

"Ζούμε σε μια εποχή ετοιμόρροπη, χωρίς ανάσες ονείρων", λέει ο Θέμης Μουμουλίδης. Στην αληθινά ετοιμόρροπη εποχή, δίνει "ανάσα ονείρου" όμως να κάνεις θέατρο, και μάλιστα Σαίξπηρ;

Γύρω μας δεν υπάρχουν "ανάσες ονείρων" - η τέχνη όμως, ναι, δίνει ανάσα ονείρου. Είμαστε πολύ τυχεροί ως άνθρωποι που αναμετριόμαστε με τέτοια έργα που πράγματι δίνουν φιλί ζωής, κι αυτό το φιλί θέλουμε να δώσουμε με τη σειρά μας στον κόσμο, που το έχει τόσο μεγάλη ανάγκη. Σε μια εποχή που οι πολιτικοί δεν μπορούν να δώσουν δύναμη στους ανθρώπους, ερχόμαστε να το κάνουμε αυτό.

Εμείς είμαστε οι... πολιτικοί που δεν είναι οι άλλοι. Σας περιμένουμε λοιπόν στο... τάδε ανοιχτό θέατρο για να σας πούμε μια ιστορία ενός άντρα που δεν έπραττε και που αυτό οδήγησε να γκρεμιστούν όλα.

Μαζί σου ένα ισχυρό καστ.

Μια πολύ δυνατή ομάδα που αποτελείται απ' τους εξαίρετους Λεωνίδα Κακούρη, Μάνο Βακούση, Μαρίνα Ψάλτη, Δημήτρη Αλεξανδρή, Ευγενία Δημητροπούλου, Τόνυ Δημητρίου, Ηλία Ζερβό, Αλμπέρτο Φάις, Παναγιώτη Εξαρχέα, Κρις Ραντάνωφ...

Ο Μουμουλίδης έχει κάνει τη δραματουργική επεξεργασία - σκηνοθεσία με την Παναγιώτα Πανταζή, η Τότα Πρίτσα έχει κάνει τα κοστούμια, ο Μάριος Στρόφαλης τη μουσική και ο Νίκος Σωτηρόπουλος τους φωτισμούς.

Με Οφηλία την Ευγενία Δημητροπούλου, με την οποία παίξατε το παράνομο δραματικό ζευγάρι στο "Νησί".

Την Ευγενία τη γνώρισα πριν από πέντε χρόνια στον "Ερρίκο Δ" που είχε κάνει ο Μαυρίκιος κι έχω να καταθέσω ότι δεν έχει καμιά σχέση με την Αννα που έπαιξε με πειστικότητα μεγάλη στη σειρά. Είναι γλυκύτατο παιδί, ευγενικό, ζεστό, αγαπημένο!

Οταν μου είπαν ότι θα παίξει τον συγκεκριμένο ρόλο, δεν το πίστεψα. Μα είναι τόσο κόντρα ρόλος. Κι όμως τα κατάφερε εξαιρετικά, όπως είδατε, κι είναι άξια θερμών συγχαρητηρίων.

Κάποιοι βγήκαν κι είπαν ότι γίνεστε ζευγάρι και στο σανίδι μετά το γυαλί για να εξαργυρώσετε την επιτυχία της σειράς...

Οτι κάνουμε "αρπαχτή" με τον "Αμλετ"; Πρέπει να είσαι πολύ πολύ χαζός για να κάνεις τέτοια με σαιξπηρικό έργο. Τέτοια κάνεις με ένα εύκολο, εύπεπτο έργο, δεν κάνεις με τον "Αμλετ"! Τι άλλο να σχολιάσω για αυτό; Δεν αξίζει τον κόπο, μωρέ, να απαντάς σε όλα αυτά. Κάνω Σαίξπηρ, κάνω "Αμλετ", παίζω τη μετάφραση του Χειμωνά και δεν μπορώ -ούτε και θέλω διόλου- να στέκομαι σε τέτοιες μικρότητες. Το θεωρώ τελείως χαζό!

Μια κι αναφερθήκαμε στο "Νησί", θέλω να μου πεις τη γνώμη σου για το τι οδήγησε να γίνει τόσο πολύ μεγάλη επιτυχία.

Υπήρχε ένα πολύ γερό σενάριο -της Μιρέλλας Παπαοικονόμου που ξέρει πάντα να κερδίζει τα στοιχήματα-, υπήρχε ένας πολύ ικανός νέος σκηνοθέτης, ο Θοδωρής Παπαδουλάκης, υπήρχαν εξαιρετικοί συντελεστές και μια μεγάλη ομάδα εμπειρότατων κι άξιων ηθοποιών. Υπήρχε γερή συνταγή, εξαιρετικά "υλικά", για αυτό και το αποτέλεσμα αγκαλιάστηκε με τόση θέρμη. Το τηλεοπτικό κοινό έχει ανάγκη να "δραπετεύει" μέσα από τη μυθοπλασία και, όταν φτιάχνονται τόσο ευπρόσωπες σειρές, τις στηρίζει δυναμικά.

Ελπίζω να γίνουν κι άλλες τέτοιες δουλειές, κι ας ξέρω ότι οι χαλεποί καιροί μπορεί να μην το επιτρέψουν.

Απ' την άλλη, όσο κι αν όλα γύρω... γέρνουν και γκρεμίζονται, οφείλεις να μην παραδίδεσαι, να μη σηκώνεις ψηλά τα χέρια, αλλά να υπάρχεις μέσα από δουλειές που μπορεί να ορθώσουν φωνή κι άποψη -όπως ο πολιτικός "Αμλετ"- και να δώσουνε μια αίσθηση μικρής απόδρασης όπως έκανε το "Νησί"!

• Ευγενία Δημητροπούλου
  Δεν με... τύφλωσε το "Νησί"

Μου έλεγε ο Αιμίλιος ότι είχατε κατέβει στο Σύνταγμα ως "Αγανακτισμένοι" κι εσείς.

Δεν μπορείς να κάνεις τον "Αμλετ" και να μην κατεβαίνεις στο Σύνταγμα. Δεν μπορείς να υπάρχεις σε ένα πολιτικό έργο όπως ο "Αμλετ" και να μην κάνεις την ελάχιστη πολιτική πράξη να κατέβεις κι εσύ σε μια λαϊκή διαμαρτυρία όπως αυτή. Ηθελα πολύ να το κάνω, χάρηκα που ήμασταν όλοι μαζί και σημαίνει πολλά για μένα να ορθώνεις τη φωνή σου και την αγανάκτησή σου για τα όσα τραγικά συμβαίνουν γύρω σου.

Τον ρόλο της Οφηλίας τον ονειρεύονται όλες οι ηθοποιοί. Ηταν και δικό σου όνειρο;

Είχα παίξει την Οφηλία όταν φοιτούσα στη δραματική του Νέου Ελληνικού Θεάτρου και με είχε γοητεύσει. Φαντάζεσαι τη χαρά μου όταν μου προτάθηκε να τον αναλάβω στην παράσταση που ετοιμάζεται με μεράκι απ' τον Θέμη Μουμουλίδη.

Ερχεσαι στην παράσταση αυτή από το "Νησί", που εκτίναξε τις μετοχές σου στα ύψη. Εχασες κάποια στιγμή το μέτρο, Ευγενία;

Οχι. Και να το έχανα, θα με "προσγείωναν" οι γονείς μου. Πίστεψέ με, όμως, ποτέ μου δεν το έχασα. Επεσαν δυνατά οι προβολείς πάνω μου, αλλά ούτε τυφλώθηκα ούτε ξέφυγα. Ζητούσα απ' το κανάλι να κάνω όσο λιγότερα εξώφυλλα γινόταν, να δίνω όσο λιγότερες συνεντεύξεις γινόταν. Και το ίδιο ζήτησα και τώρα για τον "Αμλετ". Θέλω να ρίχνω το βάρος μου στο έργο και τον ρόλο!

• Βασίλης Μπουζιώτης, ΕΘΝΟΣ, 4/6/2011