Ειλικρινώς, αναρωτιέμαι: στην εποχή της ακρίβειας, της φτώχειας και της κρίσης των τροφίμων τι θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο από τη διαφθορά στο χρηματιστήριο των τροφίμων που ζωντανεύει παραβολικά δεκαετίες πριν στον «Αρτούρο Ούι» ο Μπρεχτ; Τι θα μπορούσε να μας υπενθυμίσει καλύτερα τα οικεία δεινά μας από τα μπρεχτικά τραστ των λαχανικών (καλπάζουν οι τιμές τους στα ελληνικά μανάβικα!) που θέλουν να εισχωρήσουν, να διαφθείρουν το Δημόσιο;Ο Βασίλης Κανελλόπουλος, σκηνοθέτης video artist, φωτογράφος (ποτέ δεν απουσιάζει σε ό,τι κάνει κάποια από τις τρεις ιδιότητες) σαν να είχε προβλέψει τη χιονοστιβάδα των διατροφικών σκανδάλων ανέβασε στο θέατρο «Σχεδία», με το γνώριμο σκηνικό ιδίωμά του (σωματικότητα, παραβολή, βίντεο, εγκατάσταση), το προφητικό έργο του Μπρεχτ: τα βίντεο κατέχουν σε τέτοιο βαθμό κυρίαρχη θέση μέσα στο σκηνικό γεγονός που θα μπορούσαν να σταθούν αυτόνομα, ενώ η μπρεχτική αποστασιοποίηση γίνεται σπουδή σε διαρκή εφαρμογή. Η επικαιροποίηση του κειμένου εντείνεται κι από τη μεταμόρφωσή του στο «μεγαλύτερο γκάνγκστερ σόου», το οποίο παρακολουθούμε εμβρόντητοι μαζί με την τηλεπαρουσιάστριά του λεπτό προς λεπτό σε ζωντανή μετάδοση μέσα από κρυφές κάμερες και χωρίς μοντάζ. Ακόμη κι ο Αρτούρο Ούι, που τον υποδύεται η Λένα Μακρή, ορμά στη σκηνή δηλώνοντας με οργή «κανένα κανάλι δεν με παίζει». Αποχωρώντας απ' την παράσταση που αποτελεί «Πρώτο Σχεδίασμα» (θα ανεβεί το φθινόπωρο σε μια εντελώς νέα μορφή) οι θεατές αντικρίζουν σε μακέτα την πόλη του Ούι φτιαγμένη από τρόφιμα αεροστεγώς συσκευασμένα, τα οποία μέρα με τη μέρα αποσυντίθενται. [ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΤΙΑ, ΙΩΑΝΝΑ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 09/06/2008]
No comments:
Post a Comment