Οι πασχαλιές βρήκαν τη Ρένη Πιττακή να έχει μόλις βγει από έναν «αλλιώτικο» χειμώνα –η αγαπημένη πρωταγωνίστρια του Καρόλου Κουν και του παλιού Θεάτρου Τέχνης για πρώτη φορά βασική παρουσία σ’ ένα σίριαλ, από τα πιο επιτυχημένα της χρονιάς, ως Ελενάρα στο «10» του Καραγάτση! Κι αμέσως μετά εμφανίσεις στο θέατρο Θησείον σε ένα αλλιώς «διαφορετικό» έργο, το σκληρό, λόγω παιδοκτονικού θέματος, «Aalst». Και τώρα, μετά τη λήξη κι αυτών των παραστάσεων, κρατάει στα χέρια της ένα κείμενο που από καιρό επιθυμούσε, το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη «Ο ουρανός κατακόκκινος», που σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου θα παίξει το καλοκαίρι στο Φεστιβάλ Αθηνών. Oλοφάνερα σε μια «δεύτερη ακμή», η Ρένη Πιττακή μιλάει στην «Κ» για τη ζωή της, για το θυμό και το όχι στην αφασική Κοινωνία του Μέσου Ορου, για την ελευθερία επιλογών που της προσφέρει πια το «μέσα κι έξω από το θέατρο»... [συνέχεια ΕΔΩ. Συνέντευξη στον Βασiλη Αγγελικoπουλο, Η Καθημερινή, 13/4/2008]
ΒΛΕΠΕ ΚΑΙ: ΡΕΝΗ ΠΙΤΤΑΚΗ: «O χαρακτήρας μου είναι ο δαίμονάς μου, η μοίρα μου». Ηθοποιός-έμβλημα του Θεάτρου Τέχνης βρήκε την …ελευθερία της φεύγοντας από αυτό. Χαρακτήρας κλειστός, γοητευτική γυναίκα και σπουδαία ερμηνεύτρια, είναι πάντα μια πρόκληση για να συζητήσεις μαζί της. [Τη συνέντευξη πήρε η Ελένη Μαυροβουνιώτη, Ηριδανός, Φεβρουάριος 2006]
No comments:
Post a Comment