Ξεκίνησε «ρωμαλέο κίνημα» για 134 αρχαία θέατρα

ΕΘΝΟΣ

Γιατί να μην κληθεί η ΔΕΗ να αναστηλώσει το αρχαίο θέατρο Μεγαλόπολης; Και γιατί οι τράπεζες να μην υιοθετήσουν όλες από ένα παρόμοιο μνημείο; Ο Σταύρος Μπένος και οι συνεργάτες του στο «Διάζωμα» δεν θα ζητήσουν, όπως δηλώνουν, ποτέ χρήματα από το κράτος. Θα αναζητήσουν, όμως, χορηγούς οικονομικά ισχυρούς αλλά και ανάμεσα στους οικονομικά ασθενείς, προκειμένου να βοηθήσουν τα αρχαία θέατρα ανά την Ελλάδα.

Το σωματείο «Διάζωμα» έχει 275 ιδρυτικά μέλη ανάμεσα στα οποία είναι ο Β. Λαμπρινουδάκης, ο Π. Θέμελης και ο Γ. Κουρουπός, που μίλησαν χθες κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου για την παρουσίαση των σκοπών του, αλλά και οι Νικήτας Κακλαμάνης, Θάνος Μικρούτσικος, Ι. Καμπανέλλης, Αγ. Δεληβορριάς που παρέστησαν. Αρωγός είναι επίσης ο Σπύρος Μερκούρης, που χαρακτήρισε το σχέδιο «εκπληκτικό και μεγαλειώδες».

Σύμφωνα με τους ομιλητές, οι αρχιτέκτονες Κωνσταντίνος Μπολέτης και Μιχάλης Πιττένης έχουν καταγράψει 134 αρχαία θέατρα. Από αυτά, τα 30 χρησιμοποιούνται ευκαιριακά ή συστηματικά για πολιτιστικές εκδηλώσεις, 76 είναι αρχαιολογικοί χώροι, ενώ 28 δεν έχουν εντοπιστεί, αν και είναι γνωστά από τις πηγές. Στόχος είναι να υπάρξει ένα «ρωμαλέο κίνημα» που θα βοηθήσει ή και θα πιέσει την πολιτεία να αξιοποιήσει τα συγκεκριμένα μνημεία ανάλογα με την κατάσταση διατήρησής τους.

Ηλεκτρονική καταγραφή
Σε πρώτη φάση συγκροτείται βάση δεδομένων από τον κ. Παπαθεοδώρου του Πανεπιστημίου Πατρών και ειδικούς επιστήμονες. Με βάση την ηλεκτρονική καταγραφή του κάθε θεάτρου, θα αναζητηθούν χορηγίες και θα γίνουν οι μελέτες αναστήλωσης και συντήρησης. Κάθε ενέργεια θα δημοσιεύεται στο Διαδίκτυο, ώστε να υπάρχει πλήρης διαφάνεια.

Σε κάθε περίπτωση, σκοπός είναι να έρχεται σε επαφή ο πολίτης με το αρχαίο, να το αγαπά και να το σέβεται. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι ιδιώτες καταστρατηγούν τους όρους παραχώρησης από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Επίσης, συχνά υπάρχουν πιέσεις για συχνότερη παραχώρηση θεάτρων που παραχωρούνται ή για χρήση θεάτρων που δεν παραχωρούνται.

Αλλά, όπως τονίστηκε, η καλύτερη προστασία είναι αυτή που προβλέπει και χρήση του μνημείου από τον πολίτη - ως θεάτρου για σύγχρονα θέματα ή απλώς ως μνημείου προς θέαση, ανάλογα με το τι υπαγορεύει η κατάστασή του.