«Τέχνη και ζωή δεν διαχωρίζονται και το τέλειο είναι να καλλιεργείς την ικανότητα της προσποίησης» είχε σημειώσει ο
Οσκαρ Γουάιλντ, και αυτή η φράση ταιριάζει γάντι στον
Κωνσταντίνο Τζούμα, ο οποίος άλλωστε δηλώνει θαυμαστής του μεγάλου συγγραφέα. Μετά το θέατρο και τον κινηματογράφο, η απαράμιλλη εφευρετικότητά του και το πηγαίο στυλ τού προφορικού λόγου του δοκιμάστηκαν στο ραδιοφωνικό σπικάζ όπου δημιούργησε σχολή με φανατικούς ακροατές- ακόμη και στις ραδιοφωνικές διαφημίσεις του ξεχωρίζει αμέσως με το ιδιότυπο χιούμορ του.
Αυτή η περσόνα είναι ό,τι πιο κοντινό στον πραγματικό Κωνσταντίνο Τζούμα. Αυτή τη φορά απεκδύεται ρόλους και προσωπεία και επιχειρεί να προσεγγίσει τον αληθινό εαυτό του. Στο «Ως εκ θαύματος», το πρώτο μέρος μιας αυτοβιογραφικής τριλογίας, περιδιαβάζει τα παιδικά και νεανικά του χρόνια- μαθητής, φοιτητής της Δραματικής Σχολής Αθηνών του Γ. Θεοδοσιάδη, νεαρός ντιλετάντης- ως την αναχώρησή του για τη Νέα Υόρκη το 1971. Αυτό το ιδιοφυές στυλ του προφορικού λόγου μεταφέρει και στο γραπτό του, συνθέτοντας τελικά ένα αφήγημα που διαβάζεται απνευστί. Εκθέτει χωρίς φόβο τις προσωπικές μυθολογίες του, την «αγιοποιημένη» μητέρα, τον Μαρτσέλο της Ντόλτσε Βίτα, τη θεατρική πραγματικότητα της δεκαετίας του 1960, τις «λουσάτες χίπισσες του Κολωνακίου», τα πρώτα menage a trois. Υπότιτλος του «Ως εκ θαύματος» είναι το «Ι΄m the great pretender» των Ρlatters. Είναι η τέχνη της δικής του ζωής, που έκανε πρόσφατα δεύτερη έκδοση... [συνέχια
ΕΔΩ]
No comments:
Post a Comment