«Φωτιά και νερό» της Χρύσας Σπηλιώτη στο θέατρο Αλμα σε σκηνοθεσία Ασπας Τομπούλη
«Η Ιστορία επαναλαμβάνεται, πρώτα ως τραγωδία και μετά ως φάρσα» είχε πει ο Μαρξ, και να που ήλθε η στιγμή οι ευρωπαίοι σταυροφόροι να πέσουν ξανά στα χέρια των θεοσεβούμενων Αράβων.
Βρισκόμαστε στην Αθήνα τού σήμερα. Ο Ιρακινός Σαΐντ και η Ιρανή Χαγιάτ διαπληκτίζονται για το αν υπάρχει δόλος πίσω από τα σπασμένα τζάμια τους: φταίνε τα παιδιά που παίζουν μπάλα στον ακάλυπτο ή οι ρατσιστές γείτονες που μισούν το αλλόθρησκο ζευγάρι;
Εκείνη τη στιγμή ένας άτυχος ταχυδρομικός υπάλληλος χτυπάει κατά λάθος την πόρτα του σπιτιού τους, ψάχνοντας για το «μπαχαράδικο» της γειτονιάς. Προτού καταλάβει τι του συμβαίνει, ο «ξένος» βρίσκεται με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα. Μάταια διαμαρτύρεται και υπερασπίζεται την αθωότητά του. Ο Σαΐντ χρειάζεται οπωσδήποτε ένα θύμα, ένα αντικείμενο εκτόνωσης. Ακόμη περισσότερο όμως, όπως αποδεικνύεται, χρειάζεται έναν μαθητή. Και τα ταχύρυθμα σεμινάρια αραβικού πολιτισμού αρχίζουν. Τι έκαναν οι Αραβες όταν πέθανε ο Μωάμεθ; Ποιος είναι ο μεγαλύτερος ποιητής τους; Πώς άρχισε η Αναγέννηση στη Δύση; [συνέχεια ΕΔΩ. ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ, Η Νόρα της Αραβίας. Το Βήμα, 13/4/2008]
No comments:
Post a Comment