Οφείλουμε ευγνωμοσύνη στον Σπύρο Ευαγγελάτο που ενέταξε για λίγες παραστάσεις στο «Αμφι-Θεατρο» τον μονόλογο του Ερίκ-Εμμανουέλ Σμιτ «Η ζωή μου με τον Μότσαρτ»
Αυτό το σπουδαίο θεατρικό - δοκίμιο για το πώς ένας μεγάλος δημιουργός μπορεί να στοιχειώσει, να σημαδέψει και να γονιμοποιήσει μιαν ολόκληρη ζωή έδωσε στον Ευαγγελάτο και στον Πέτρο Φυσσούν (στη φωτογραφία) την ευκαιρία να προσφέρουν μια σπάνια εμπειρία, ο πρώτος για τον τρόπο που λιτά αλλά ουσιαστικά και με τη μουσική - πέρα από τη θεωρητική και πρακτική θεατρική του πείρα- μετέτρεψε ένα θεωρητικό και συναισθηματικό κείμενο σε παιδαγωγικό χωρίς διδακτισμό θεατρικό γεγονός και ο δεύτερος με τη μεγάλη τεχνική του και τη συναισθηματική πληρότητα, την ευθυβολία του λόγου αλλά και το υπόγειο χιούμορ έκανε αυτό το κείμενο απολαυστικό και μεταδοτικό στη γοητεία του.
Το κείμενο του Σμιτ πριν γίνει από τον ίδιο- δημοφιλή, και στην Ελλάδα πια, συγγραφέα- θεατρικός μονόλογος αποτέλεσε ένα αυτοβιογραφικό πεζό, ένα εξομολογητικό λυτρωτικό αφήγημα. Μια βαθιά και ειλικρινής κατάθεση για τον τρόπο με τον οποίο η Μουσική του Μότσαρτ τού άλλαξε τη ζωή του, τον έσωσε κάποτε έφηβο από την κατάθλιψη και την έντονη αυτοκαταστροφική ροπή προς την αυτοκτονία...
[συνέχεια ΕΔΩ. Σχεδίες βίου, Γράφει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, Τα Νέα, 12/4/2008]
No comments:
Post a Comment