ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ, ΑΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΚΑΘΑΡΟΙ ΠΙΑ»

Οι αντιδράσεις για την τολμηρή παράσταση στο Βασιλικό Θέατρο της Θεσσαλονίκης από τον Πολωνό Κριστόφ Βερλικόφσκι

Σκηνή από την παράσταση «Καθαροί πια» που σκηνοθετεί ο Κριστόφ Βερλικόφσκι

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Κάποιοι- στην πλειονότητά τους γυναίκες, ξένοι δημοσιογράφοι και θεατρικοί κριτικοί- αποχώρησαν στη μέση της παράστασης. Ηταν η σκηνή που ο ομοφυλόφιλος νεαρός ουρούσε επί σκηνής. Λίγο πριν, στην έναρξη, με τον μονόλογο της γυναίκας-φωνής (από το έργο της Σάρα Κέιν «Λαχταρώ») που ερμηνεύτηκε λιτά, απόλυτα σωματικά, με την ηθοποιό καθισμένη σε μια καρέκλα στην άκρη της σχεδόν άδειας σκηνής, με αναμμένα τα φώτα της πλατείας, οι θεατές μορφοποίησαν την αμηχανία τους σε ακατάσχετο, ενοχλητικό αλλά και ενοχλημένο βήχα.

Οταν ο μονόλογος τελείωσε και οι σκηνές βίας εναλλάσσονταν με τους πρωταγωνιστές απόλυτα γυμνούς στο παγερό σκηνικό, ο βήχας σταμάτησε και έδωσε τη θέση του στην απόλυτη σιωπή ή στην αμηχανία των νευρικών κινήσεων που έκαναν τις 700 και πλέον καρέκλες της πλατείας του Βασιλικού Θεάτρου να τρίζουν ενοχλητικά... Δύο ώρες και 40 λεπτά (χωρίς διάλειμμα) αργότερα, οι θεατές ξέσπασαν σε διαρκή χειροκροτήματα και λιγοστά μεμονωμένα «μπράβο».

«Στην απόλυτα θρησκευτική κοινωνία της Πολωνίας οι αντιδράσεις ήταν πολύ πιο έντονες. Οι Γερμανοί αντίθετα έδειξαν να ενθουσιάζονται με το έργο. Ευτυχώς αυτοί που αποχώρησαν - στην παράσταση της Θεσσαλονίκης- φορούσαν όλοι τις κάρτες των διαπιστεύσεων... Στον Βορρά ο κόσμος είναι πιο βίαιος. Εδώ είδα πολλούς νέους στην παράσταση, δεν ένιωσα να υπάρχουν ιδεολογικές αντιδράσεις σε αυτό που έβλεπαν» έλεγε χθες ο 45χρονος πολωνός σκηνοθέτης Κριστόφ Βερλικόφσκι στη συνάντησή του με τους δημοσιογράφους λίγες ώρες μετά την πολυσυζητημένη παράστασή του «Καθαροί πια».

«Στο βαθμό που υπάρχουν εξαρτήσεις όποιες και αν είναι, ο Θεός, η πατρίδα, ο πατέρας, η μητέρα, το σεξ, ό,τι έχει τη δυνατότητα να με πληγώνει- ναι, μ΄ ενδιαφέρουν και το θέατρό μου θέλει να ασχολείται μ΄ αυτές. Μ΄ αρέσουν οι κοινωνίες που έχουν μέσα τους διαβόλους...» τόνιζε ο Βερλικόφσκι, που δεν φάνηκε να συμφωνεί με τον ορισμό του βραβείου που θα παραλάβει αύριο: «Δεν υπάρχουν στην Ευρώπη “Νέες θεατρικές πραγματικότητες”. Υπάρχει η πραγματικότητα του καθένα μας...».