«Η μέθοδος Γκρόνχολμ» στο «Θέατρο Τέχνης» «Φρίντα-Φρίντα» |
Ο υποψιασμένος για τις μεθόδους πρόσληψης και το εργασιακό καθεστώς των πολυεθνικών εταιρειών θεατρόφιλος, που θα θελήσει να δει στο «Υπόγειο» του «Θεάτρου Τέχνης» το έργο του Ισπανού δραματουργού Τζόρντι Γκαλθεράν «Η μέθοδος Γκρόνχολμ», μη σπεύσει παρακολουθώντας την εξέλιξη του έργου να εκνευριστεί - όπως η υπογράφουσα τη στήλη - με τη σκέψη: είναι δυνατόν ένας συγγραφέας, ένας πνευματικός άνθρωπος, να μην έχει πάρει χαμπάρι τους όρους πρόσληψης και εργασίας στις πολυεθνικές; Να τοποθετεί τη δράση του έργου μέσα σε μια πολυεθνική και να μη βρίσκει να πει λέξη κατηγόριας γι' αυτές; Μη βιαστεί, λοιπόν, ο θεατής, γιατί ο συγγραφέας με το τέλος του έργου αποστομώνει μια τέτοια σκέψη. Ο Γκαλθεράν σκόπιμα δε λέει λέξη, για να κάνει πολλαπλάσια δραστική την καταγγελία του για τις πολυεθνικές στο τέλος του έργου. Για να καταδείξει πόσο ασύλληπτα «σατανικές» μεθόδους πρόσληψης και εργασίας επιβάλλουν οι εταιρείες του πολυεθνικού κεφαλαίου, μεθόδους που εξευτελίζουν, συνθλίβουν, απανθρωπίζουν τον άνθρωπο, αλλά και τους «συνενόχους» τους - όσους τις υπηρετούν, αλλά και όσους εργαζόμενους «κυνηγούν», προτάσσουν πάνω από όλες τις μεγάλες αξίες της ζωής, πάνω από τον άνθρωπο ως υπόσταση, την επιτυχημένη, δηλαδή την υψηλόμισθη, καριέρα. Και τα καταγγέλλει όλα αυτά με μια «δαιμόνιας» ευφυΐας μυθοπλοκή. [...]
«Ο θάνατος είναι δώρο» στο «Μεταξουργείο» «Ο θάνατος είναι δώρο» |
Καθώς στην εποχή μας διαρκώς αυξάνονται τα πάθη των καταπιεσμένων λαών και ανθρώπων, τόσο πιο πολυφωνικά αναπτύσσεται το «θέατρο ντοκουμέντο». Στις αρκετές παραστάσεις έργων αυτού του είδους, αυτόν το θεατρικό χειμώνα, προστέθηκε και το έργο του Γερμανού υπηκόου, καταγόμενου από την Τζενίν της Δυτικής Οχθης, δημοσιογράφου, σεναριογράφου, σκηνοθέτη Ραΐντ Σαμπάχ «Ο θάνατος είναι δώρο». Πρόκειται για κείμενο χωρίς ίχνος δραματουργικής επίφασης. Ενα κείμενο γυμνής, πικρής αλήθειας, αντλημένης από πολυήμερη συνομιλία που κατάφερε να έχει ο συγγραφέας, σε στρατόπεδο προσφύγων στην Τζενίν, με έναν 29χρονο Παλαιστίνιο. Τον Σαΐντ, εθελοντή μαχητή της πατρίδας του κατά του αμερικανοκίνητου ιμπεριαλιστικού Ισραήλ που ξερίζωσε από τη γη της και ρήμαξε και τη δική του οικογένεια, όταν ο Σαΐντ ήταν οκτώ χρονών (1981). [...]
«Φρίντα-Φρίντα» στο «Θέατρο οδού Κεφαλληνίας» «Η μέθοδος Γκρόνχολμ» |
«Ζήτω η ζωή» έγραφε πάνω στον τελευταίο πίνακά της, νιώθοντας το τέλος της, αλλά και πιστεύοντας ότι προϋπόθεση, μέρος της ζωής, είναι και ο θάνατος, η θρυλική Μεξικάνα ζωγράφος Φρίντα Κάλο. Πνεύμα ιδεολογικά ανήσυχο, λεύτερο και επαναστατικό, πλάσμα όμορφο, γήινο, έντονα ερωτικό, γεννημένο με τη χαρά της ζωής, παρότι μικρούλα τη λάβωσε η πολιομυελίτιδα και ένα τροχαίο, τσακίζοντας το κορμί της, της άφησε εφ' όρου ζωής ανυπόφορους πόνους, η Κάλο υπήρξε η σπουδαιότερη γυναίκα δημιουργός μεταξύ των μεγάλων της μεξικανικής επαναστατικής τέχνης και κατέλαβε μια θέση μεταξύ των μεγάλων, διεθνώς, εικαστικών καλλιτεχνών του 20ού αιώνα. Θρυλική υπήρξε και η ζωή της, με το γεμάτο πάθος έρωτα, γάμο και χωρισμό της με τον μέγιστο, επαναστάτη, κομμουνιστή Μεξικανό ζωγράφο Ντιέγκο Ριβέρα, την ερωτική σχέση της με τον Λέοντα Τρότσκι, αλλά και μοναδικός, κόντρα στους αβάσταχτους πόνους του κορμιού της, ο τρόπος που ζωγράφιζε, με λεπτότατα πινέλα, κυρίως πάνω σε λεία μέταλλα και ινοσανίδες, διεκτραγωδώντας, με σουρεαλιστικά συμβολικές αυτοπροσωπογραφίες, τις αόρατες οδύνες του κορμιού της και τους εσώτατους πόθους της ψυχής της, συνθέτοντας εντέλει πίνακες - δοξαστικά για τη ζωή, τον άνθρωπο, τη μεξικανική φύση, τις λαϊκές παραδόσεις και την καλλιτεχνική δημιουργία... [ΘΥΜΕΛΗ, Ριζοσπάστης, 9/4/2008]
No comments:
Post a Comment